VatopaidiFriend. Με την συμπλήρωση δεκαέξι χρόνων από την εκδημία του Γέροντα Παΐσιου δημοσιεύουμε συνομιλία που είχε με κάποιον που σήμερα είναι μοναχός σε αγιορείτικη μονή.
-Γέροντα, όλοι οι μοναχοί καταλαβαίνουν το νόημα του μοναχισμού;
Ο μοναχισμός είναι μια μεγάλη τιμή και ευεργεσία του Θεού προς τον άνθρωπο. Σιγά-σιγά όμως μπαίνει ο μοναχός στο βαθύτερο νόημα του. Αυτό τον κάνει να νοιώθει μια καρδιακή αγαλλίαση. Τότε αντιλαμβάνεται την μεγάλη ευεργεσία του Θεού. Δεν σταματά δε να δοξολογεί και να ευχαριστεί το Θεό. Νιώθει τη μεγάλη τιμή που του έκανε. Είναι λιγάκι δύσκολο να καταλάβει κανείς το μεγαλείο. Οι μοναχοί ζουν από εδώ τη ζωή των Αγγέλων, γι’ αυτό λέγονται και τάγμα Αγγελικό. Όταν μετά από τον αγώνα του ο μοναχός αρχίζει να μαζεύει τους πνευματικούς καρπούς τότε γεύεται ένα μέρος από την χαρά του Παραδείσου. Ο μοναχός με την μετάνοια, την ταπείνωση, την θεία Χάρη νοιώθει συνεχώς μέχρι τέλους της ζωής τους ευγνωμοσύνη προς το Θεό.
-Γέροντα, οι γονείς συνήθως αντιδρούν όταν το παιδί τους εκφράσει την επιθυμία να γίνει μοναχός.
Έτσι γίνεται στην αρχή. Σιγά-σιγά αρχίζουν και οι γονείς να καταλαβαίνουν και να μπαίνουν στο νόημα. Καταλαβαίνουν το μέγεθος της τιμής που τους έκανε ο Θεός. Γίνονται συμπέθεροι του Δημιουργού του Σύμπαντος! Το παιδί τους που αφιέρωσε τη ψυχή του στο Θεό βοηθεί να σωθούν όχι μόνο οι δικοί του συγγενείς αλλά ακόμα και οι συγχωριανοί του. Στην Μικρά Ασία θεωρούσαν μεγάλη ευλογία να υπάρχει σε μια συγγένεια ένα παιδί μοναχός. Αυτός θα πρέσβευε για όλους τους συγγενείς.
-Γέροντα ποιο θεωρείτε ότι είναι το κύριο έργο του μοναχού;
Ο μοναχός ξεκινά από την αγάπη προς το Θεό. Όποιος αγαπά το Θεό αγαπά και τον πλησίον του. Ο μοναχός ζει μέσα στον πόνο. Πονάει για τη σωτηρία της ψυχής του. Αυτό γίνεται από τη μεγάλη αγάπη του προς το Θεό, από τη θεϊκή αγάπη. Πονάει και για τη σωτηρία όλου του κόσμου. Αυτό οφείλεται από την αγάπη του προς τον πλησίον.
- Γέροντα, γιατί φεύγει ο μοναχός από τον κόσμο;
Ο μοναχός φεύγει από τον κόσμο, γιατί αγαπάει τον κόσμο. Ο μοναχός δεν μισεί τον κόσμο. Δεν φεύγει από εγωισμό γιατί ενδιαφέρεται μόνο να σώσει τη ψυχή του. Επειδή αγαπάει τον κόσμο, φεύγει τα παράσιτα του κόσμου, για να μπορεί να έχει καλή επαφή με τον Θεό.
- Γέροντα, συνήθως οι μοναχοί δεν κηρύττουν. Βλέπουμε όμως και μεγάλους μοναχούς να κάνουν ιεραποστολή. Τι συμβαίνει σ’ αυτές τις περιπτώσεις;
Οι μοναχοί κηρύττουν με το δικό τους τρόπο. Είναι σαν τους φάρους που υπάρχουν πάνω σε κάτι ψηλούς βράχους και που με το φως τους φωτίζουν και κατευθύνουν τα καράβια στο σωστό τους προορισμό. Οι μοναχοί βοηθούν τον κάθε άνθρωπο να πηγαίνει στον προορισμό του που είναι ο Θεός. Ο μοναχός κηρύττει το Ευαγγέλιο με τη ζωή του. Ζει το Ευαγγέλιο, και η Χάρις του Θεού τον προδίδει. Έτσι με τον πιό βέβαιο τρόπο κηρύσσεται το Ευαγγέλιο, πράγμα που διψάει ό σημερινός κόσμος.
-Για τους Ιεραποστόλους μοναχούς; Τί έχετε να μας πείτε;
Σ’ αυτούς περνάει ο Θεός το δικό του σχέδιο. Ο μοναχός δεν σκέφτεται, ούτε κάνει δικά του σχέδια και προγράμματα για ιεραποστολή. Ο Καλός Θεός τον βάζει να κάνει το δικό του θεϊκό σχέδιο . Όταν Εκείνος κρίνει ότι χρειάζεται κάποιος να πάει για Ιεραποστολή, τον στέλνει ο Ίδιος με τον θειο τρόπο Του.
- Όλοι οι μοναχοί αποκτούν χαρίσματα;
Ο μοναχός δεν σκέφτεται τα χαρίσματα. Ο μοναχός τηρεί τις εντολές του Θεού. Όλα τα δίνει στον Χριστό. Όλο τον εαυτό του τον δίνει στον Χριστό. Νοιώθει ότι είναι παιδί του Θεού. Σαν παιδί του δικαιούται από την μεγάλη περιουσία του Καλού του Πατέρα. Και ο καλός Θεός δίνει άφθονες ευλογίες στα πλάσματα Του, όταν δεν πρόκειται να βλαφτούν.
-Γέροντα τί πρέπει να προσέχει ο μοναχός;
Ο μοναχός πρέπει να μιμείται τον Χριστό επειδή τον αγαπά. Αυτός είναι ο νυμφίος της ψυχής του. Τον μιμείται στην τέλεια υπακοή που έδειξε. Από μεγάλη αγάπη ο Χριστός κατέβη από τους ουρανούς, γεννήθηκε σε φάτνη, υπάκουσε στην Παναγία και τον Ιωσήφ και έγινε «υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε Σταυρού». Υπακοή σημαίνει ταπείνωση. Ο μοναχός υπακούει όχι μόνο στους μεγάλους αλλά και στους μικρότερους από αυτόν στην ηλικία. Ο μοναχός καλλιεργεί την ευλάβεια. Επιζητεί την αφάνεια και την περιφρόνηση. Για στοργή και αγάπη καταφεύγει στον Θεό και στην Παναγία όχι στους ανθρώπους. Αποφεύγει την υπερηφάνεια και συνεχώς αυξάνει την αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον. Ζώντας πνευματικά τρέφεται από την αγάπη του Θεού και με αυτήν τρέφει και τους άλλους.
-Γέροντα την ευχή σου.
-Του Κυρίου. Εύχομαι να σας φάει ο Παράδεισος.
http://vatopaidi.wordpress.com/2010/07/12
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου