Στάρετς Σάββας Ο Παρηγορητής. «Ἀγώνας γιά τή σωτηρία τοῦ πλησίον» Μέρος Δ΄ (Τελευταίο)

Στάρετς Σάββας  Ο Παρηγορητής»  - Διδαχές τοῦ στάρες Σάββα

Μετάφραση ἀπό τήν ρωσική γλῶσσα  π.Ιωάννου Φωτοπούλου  
Ἀποσπάσματα ἀπό τό ἡμερολόγιό του (σελ. 94 -102 )
 

Ἀγώνας γιά τήν σωτηρία τοῦ πλησίον

 Μέρος Α΄ -  Μέρος Β΄  - Μέρος Γ΄

Γιά ὅλη τήν προσφορά του στό λαό ἔγινε στόχος τόσο τῶν «ἡμετέρων» ὅσο καί τῶν «ἔξω». Ἀλλά οἱ ἐπιθέσεις τοῦ διαβόλου δέν τόν ἔβλαπταν. Ἀκόμη πιό πολύ ἐνδυνάμωναν τόν νοῦ του στήν ἄσκηση τῆς ἀδιάλειπτης προσευχῆς.
Ἀκολουθώντας τή διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος, «μαστίγωνε τούς πολεμίους μέ τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ, γιατί δέν ὑπάρχει ἰσχυρότερο ὅπλο ἀπό αὐτό στόν οὐρανό καί στή γῆ». Κατά τήν προσευχή του ζητοῦσε ἀπό τό Θεό:
   -Δώρησέ μου, Κύριε, νά εἶμαι ἄγνωστος καί ὑβριζόμενος σέ τοῦτον τόν αἰῶνα.
Ἦταν πάντοτε ἕτοιμος νά ὑπομείνει μέ χαρά κάθε συκοφαντία, κακολογία καί θλίψη. Ἔλεγε ὁ π. Σάββας:
   -Ὅσο κι ἄν εἶναι μαύρη ἡ ζωή τοῦ μοναχοῦ (ἐνν. ἀπό τούς πειρασμούς), πιό μαύρη ἀπό τά ράσα δέν μπορεῖ νά εἶναι!
Ἡ εὑαγγελική ἀγάπη βοηθοῦσε νά τηρεῖται τό φῶς τῆς διακρίσεως καί γι’ αὐτό χαιρόταν σέ ὁποιοδήποτε θλιβερή περίσταση.
Κάποτε τυχαῖα τόν ἔκλειοσαν μιά ὁλόκληρη νύχτα στό σπήλαιο ἀλλά χάρηκε μένοντας ἐκεῖ προσευχόμενος.  Τοῦ ἄρεσε νά ἐπαναλαμβάνει:
  -Ὅσο περισσότερες θλίψεις, τόσο περισσότερη σωτηρία.  Μᾶς κάνουν κάποιοι κακό, ἀλλά ἐμεῖς θά ψάξουμε νά βροῦμε σ’ αὐτούς τό καλό καί νά τούς εὐεργετήσουμε.  Κι ἔτσι μέ τό καλό γρήγορα θά νικήσουμε τό κακό.

Παντοῦ ὁ στάρετς ἔφερνε τήν εἰρήνη καί τήν ἠρεμία.  Σάν ἀληθινός εἰρηνοποιός μέ ὅλες τίς δυνάμεις του προσπαθοῦσε νά φέρει τήν εἰρήνη ἀνάμεσα σ’ ὅσους εἶχαν ἔχθρα μεταξύ τους καί χαιρόταν
εἰλικρινά, ὅταν πετύχαινε νά παύσει τήν ἔχθρα.
  - Δόξα τῷ Θεῷ! Εἰρήνευσαν, ἔλεγε.
Τήν ἡμέρα τοῦ Πάσχα ὁ στάρετς ἦταν ἰδιαίτερα ζωντανός καί εὔθυμος.
«Μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ», ἔγραψε μιά πνευματική του θυγατερά, «εἴχαμε τήν εὐτυχία νά βρισκόμαστε κατά τό χρόνο τῆς ἄδειάς μας στό Πσκώφ-Πετσέρσκ τή Μ. Ἑβδομάδα καί τήν Ἑβδομάδα τῆς Διακοαινησίμου. Ὁ π. Σάββας κατά τή Δικαινήσιμο λειτουργοῦσε κάθε μέρα μέ πνευματικη δύναμη μέ τέτοιο φλογερό ἐνθουσιασμό, ὤστε φαινόταν νά ἔχει μιά ἀπεριόριστη χαρά πού γινόταν αἰσθητή ἀπό τόν τόνο τῆς φωνῆς του καί σέ κάθε του κίνηση. Ὡς ἀπάντηση στήν ἁγία χαρά τοῦ στάρετς ὑψωνόταν ἀπό τό βάθος  τῆς καρδιᾶς τῶν πιστῶν ὁ ἐνθουσιασμός τῆς πασχαλινῆς τους χαρᾶς. «Ὅπως στόν Παράδεισο!», ψιθύριζαν οἱ χριστιανοί καί ἔτρεχαν σέ πολλούς δάκρυα κατανύξεως.  Κι ὅταν ὁ μπάτουσκα μέ τό θυμιατό γρήγορα, «ἀγαλλομένῳ ποδί», διέσχιζε τό ναό μέ τόν πασχαλινό χαιρετισμό «Χριστός Ἀνέστη!», τό αἴσθημα εὐλάβειας τῶν πιστῶν ἔφθανε στόν ὕψιστο βαθμό. «Ἀληθῶς Ἀνέστη!», ἀπαντοῦσαν χαρούμενοι οἱ πιστοί.
Νοιώθαμε τέτοια ἀγάπη στίς καρδιές μας, ὥστε ὅλες οἱ κακίες εἶχαν ξεχαστεῖ, ὅλοι ἤθελαν μόνο νά ἀγαποῦν, νά συμπονοῦν καί ἐπιθυμοῦσαν ὅλοι νά εἶναι μέ την Ἀναστάντα Χριστό».

Μᾶς χαροποιοῦσε ὁ μπάτουσκα καί μέ τά πασχαλινά του μηνύματα τά ὁποῖα κάθε χρόνο μοίραζε σ’ ὅσους βρίσκονταν μαζί του στό κοινόβιο τήν ἡμέρα τοῦ Πάσχα, ἀλλά καί σέ ἄλλα πνευματικά του τέκνα πού τά ἔστειλνε μέ μορφή ἐπιστολῆς.  Φρόντιζε ὥστε ὅλοι νά παρηγορηθοῦν καί γι’ αὐτό ρωτοῦσε τά πνευματικά του τέκνα που ἔκαμαν χρέη γραμματέως.
  -Δέ μοῦ λέτε, μήπως ξεχάσατε νά στείλετε εὐχές στό Καζάν; Στό Ὀβρούτς, στό Σοχούμ μή τυχόν ξεχάσατε νά στείλετε;
  -Ὄχι, πάτερ, σέ ὅλους στείλαμε.
Καί ὁ στάρετς χαιρόταν, ἀλλά πικραινόταν, ἄν ξεχνοῦσαν κάποιον.  Τότε τούς ἔλεγε:
  -Στεῖλτε σήμερα.  Κάλλιο ἀργά παρά ποτέ!
Ὅταν ὁ μπάτουσκα μοίραζε πασχαλινά αὐγά στό δρόμο, καθώς ἔβγαινε ἀπό τό ναό, ὁ λαός τόν ἔσπρωχνε ἀπ’ ὅλες τίς μεριές καί μέ κόπο ἄνοιγε δρόμο ἀνάμεσα στό πλῆθος τῶν πιστῶν πρός τό κελλί του, παρηγορώντας καί εὐλογώντας ὅλους.

Κατά τή διδασκαλία του ἔλεγε:
 -Κάμετε περισσότερα ἀγαθά ἔργα.  Τά ἀγαθά ἔργα εἶναι πολυτιμότερα ἀπό χίλιες μετάνοιες! 

Ψηφιοποίηση κειμένου Κατερίνα
 http://anavaseis.blogspot.com/2010/08/blog-post_01.html