Στὸ ναὸ ζοῦσε ἕνας εὐσεβὴς ἀσκητὴς ὁ Ἄρχιππος, ἐναντίον τοῦ ὁποίου στράφηκαν οἱ εἰδωλολάτρες, οἱ ὁποῖοι ἤθελαν νὰ ἐκδικηθοῦν γιὰ τὰ θαύματα ποὺ γίνονταν. Ὅρμησαν τότε νὰ καταστρέψουν τὸ ναὸ καὶ νὰ δολοφονήσουν τὸν Ἄρχιππο.
Ἐπενέβη ὅμως ὁ Ἀρχάγγελος, ὁ ὁποῖος ἐξουδετέρωσε τοὺς εἰδωλολάτρες. Αὐτοὶ ὅμως δὲ σταμάτησαν θέλησαν νὰ ἐκτρέψουν ἕνα ποταμὸ νὰ πνίξουν τὸν Ἄρχιππο, καὶ νὰ καταστρέψουν τὸ ναό. Τότε ὁ Ἀρχάγγελος μὲ τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ σταματᾷ τὰ νερὰ καὶ προστάζει νὰ χωνευθοῦν, κατὰ παράδοξο τρόπο ἕως καὶ σήμερα στὸ σημεῖο ἐκεῖνο τὰ νερὰ χωνεύονται καὶ γι’ αὐτὸ τὸ μέρος ὀνομάστηκε Χώναις.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ὡς νεφέλη ὡράθης ἐπισκιάζουσα, Μιχαὴλ Ταξιάρχα τῷ σῷ ἁγίῳ ναῷ, ὑετίζων δαψιλῶς ὕδωρ ἀθάνατον· ὅθεν ὡς ἄλλην κιβωτόν, διεφύλαξας αὐτόν, καὶ ῥείθρων τῶν ποταμίων, τὸν ῥοῦν ἠκόντισας πόρρω, πρὸς εὐφροσύνην τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Στάσιν ἔμφρονα, ἀνειλημμένος, νεύσει κρείττονι, Μιχαὴλ ὤφθης, στρατηγέτης τῶν ἀΰλων Δυνάμεων· σὺ γὰρ ἰδὼν Ἑωσφόρου τὸν ὄλισθον, στῶμεν ἐβόας καλῶς τῷ Θεῷ ἡμῶν. Ἀρχιστράτηγε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τοὺς ἀσφαλεῖς.
Ὁ τῇ Τριάδι παρεστὼς ὁλόφωτος, μετὰ πασῶν τῶν οὐρανίων τάξεων, καὶ τὸ ἔνθεον μελῴδημα, σὺν αὐταῖς ἀναφωνῶν Μιχαήλ, καὶ τὴ γῆν θείᾳ νεύσει διερχόμενος, καὶ τέρασι μεγίστοις θαυμαζόμενος, μὴ παύσῃ πρεσβεύων, ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.
Μεγαλυνάριον.
Κρήνην ἰαμάτων ἀνελλιπῆ, τὸν σὸν θεῖον οἶκον, ἀναδείξας ἐν Κολοσσαῖς, ψυχῶν σωτηρίαν, καὶ τῶν σωμάτων ῥῶσιν, ἐν τούτῳ ἀπεργάζῃ, Μιχαὴλ ἔνδοξε.
Οἱ Ἅγιοι Εὐδόξιος, Ρωμύλος, Ζήνων, Μακάριος, 11.000 Μάρτυρες καὶ 1.104 Στρατιῶτες οἱ Μάρτυρες
Ἀπ' αὐτοὺς ὁ μὲν Ρωμύλος ἦταν πραιπόσιτος στὸ ἀξίωμα στὰ χρόνια τοῦ σκληροῦ διώκτη τῶν Χριστιανῶν Τραϊανοῦ (97 – 117).
Στὴν ἀρχὴ καὶ ὁ Ρωμύλος ἦταν διώκτης τῶν Χριστιανῶν καὶ ὁ Τραϊανὸς τὸν ἔστειλε στὴ Γαλλία γιὰ νὰ ἐξαναγκάσει τοὺς ἐκεῖ χριστιανοὺς στρατιῶτες νὰ προσκυνήσουν τὰ εἴδωλα. Δὲν τὸ κατάφερε ὅμως καὶ ἐξόρισε 11.000 ἀπὸ αὐτοὺς στὴν Ἀρμενία, ὅπου ὅλοι θανατώθηκαν στὴ Μελιτινή.
Ὁ Ρωμύλος ὅμως μεταμελήθηκε καὶ ἔλεγξε μὲ θάρρος τὴν σκληρότητα τοῦ Τραϊανοῦ. Τότε ὑπέστη φρικτὰ βασανιστήρια καὶ στὸ τέλος τὸν ἀποκεφάλισαν.
Ὁ δὲ Εὐδόξιος, κόμης στὸ ἀξίωμα καὶ χριστιανὸς στὸν ἐπὶ Διοκλητιανοὺ διωγμό, συνελήφθη ἀπὸ τὸν ἄρχοντα Μελιτινὴς καὶ ἀφοῦ σκληρὰ βασανίστηκε, τελικὰ ἀποκεφαλίστηκε μαζὶ μὲ τὸν Μακάριο, τὸν Ζήνωνα καὶ 1.104 (κατ’ ἄλλους 1.134) στρατιῶτες.
Ἡ Ἁγία Καλοδότη ἡ Μάρτυς
Ἦταν γυναῖκα κάποιου Κύρου, ἀπὸ τὴν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου.
Συνελήφθη κατὰ τὸν ἐπὶ Δεκίου διωγμὸ καὶ ἀποκεφαλίστηκε ἀπὸ τὸν ἡγεμόνα καὶ κουρίκτορα Οὐαλεριανό, ἐνῷ ἦταν ἔγκυος.
Ὁ Ἅγιος Φαῦστος ὁ Μάρτυρας ὁ Πρεσβύτερος
Μαρτύρησε στὸν ἐπὶ Δεκίου διωγμὸ στὴν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου.
Συνελήφθη ἀπὸ τὸν ἡγεμόνα Οὐαλεριανό, ὁ ὁποῖος, μετὰ ἀπὸ πολλὰ βασανιστήρια τὸν ἀποκεφάλισε.
Οἱ Ἅγιοι Μακάριος καὶ Ἀνδρέας οἱ Μάρτυρες
Ἀπὸ αὐτοὺς ὁ μὲν Μακάριος ἦταν πολιτευόμενος, ὁ δὲ Ἀνδρέας κουρικτοριανός.
Καὶ οἱ δυὸ κατὰ τὸν ἐπὶ Δεκίου διωγμό, συνελήφθηκαν στὴν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου ἀπὸ τὸν ἡγεμόνα Οὐαλεριανὸ καὶ ἀφοῦ ὑπέστησαν πολλὰ βασανιστήρια, τελικὰ ἀποκεφαλίστηκαν.
Ὁ Ἅγιος Βίβος ὁ Ὁσιομάρτυρας
Αὐτὸς ἦταν μοναχὸς καὶ διάκονος. Συνελήφθη στὸν ἐπὶ Δεκίου διωγμὸ ἀπὸ τὸν ἡγεμόνα Οὐαλεριανό, στὴν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου.
Καὶ ἀφοῦ ὑπέστη σκληρὰ βασανιστήρια, ἀποκεφαλίστηκε.
Οἱ Ἅγιοι Κυριάκος, Διονύσιος καὶ Ἀνδρέας (κατ’ ἄλλους Ἀνδρόνικος) οἱ Μάρτυρες
Ἀπὸ αὐτοὺς ὁ μὲν Κυριάκος ἦταν ἀκόλουθος τοῦ πρεσβυτέρου Φαύστου, ὁ δὲ Διονύσιος ἀναγνώστης καὶ ὁ Ἀνδρόνικος (ἢ Ἀνδρέας) στρατιώτης.
Ὅλοι μαρτύρησαν στὸν ἐπὶ Δεκίου διωγμό, στὴν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου καὶ ὑπέστησαν ἀπὸ τὸν ἡγεμόνα Οὐαλεριανὸ τὸν διὰ ἀποκεφαλισμοῦ θάνατο.
Οἱ Ἁγίες Ἀνδροπελαγία καὶ Θέκλα οἱ Μάρτυρες
Οἱ παρθένες αὐτὲς ἦταν ἀδελφὲς μεταξύ τους καὶ συνελήφθηκαν στὴν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου ἀπὸ τὸν ἡγεμόνα Οὐαλεριανό. Αὐτὸς τὶς ὑπέβαλε σὲ σκληρὰ βασανιστήρια καὶ στὸ τέλος τὶς ἀποκεφάλισε.
(Νὰ σημειώσουμε ἐδῶ, ὅτι, πιθανὸν τὸ ὄνομα Ἀνδροπελαγία νὰ εἶναι μίξη τῶν δυὸ ὀνομάτων Ἀνδρέα ἢ Ἁδρόνικου καὶ Πελαγίας. Διότι στὸν Πατμιακὸ Κώδικα 266, ἀναφέρεται ἡ μνήμη τῶν παρθένων ἀδελφῶν Πελαγίας καὶ Θέκλης καὶ πιὸ κάτω Ἀνδρόνικου τοῦ Στρατιώτη. Μερικοὶ Συναξαριστές, τὴν μνήμη τῶν Ἁγίων αὐτῶν, ἀναφέρουν καὶ τὴν 3η Νοεμβρίου, καθὼς καὶ τὴν Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάντων).
Ὁ Ἅγιος Θεόκτιστος ὁ Μάρτυρας ὁ ναύκληρος
Καὶ αὐτὸς συνελήφθη στὸν ἐπὶ Δεκίου διωγμό, ἀπὸ τὸν ἡγεμόνα Οὐαλεριανό, στὴν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου.
Καὶ ἀφοῦ βασανίστηκε σκληρά, ἀποκεφαλίστηκε.
Ο Ἅγιος Κυριάκος ὁ Μάρτυρας ὁ δημότης
Ἦταν ἀπὸ τοὺς χριστιανοὺς τῆς Ἀλεξάνδρειας τῆς Αἰγύπτου καὶ καταδιώχτηκε στὸν ἐπὶ Δεκίου (250) διωγμό.
Συνελήφθη μὲ πολλοὺς ἄλλους μαζὶ καὶ ἀφοῦ ποικιλοτρόπως βασανίστηκε, στὸ τέλος τὸν ἀποκεφάλισαν.
Ὁ Ἅγιος Σαραπάβων ὁ Μάρτυρας ὁ βουλευτὴς
Πληροφορίες γιὰ τὴν ζωή του ἔχουμε λιγοστές. Ξέρουμε ὅτι ἔζησε στὴν Ἀλεξάνδρεια, ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ λυσσώδης διώκτης τῶν χριστιανῶν Δέκιος, τὸ 250 μ.Χ.
Ὁ ἄρχοντας Οὐαλέριος, ἀφοῦ δὲν μπόρεσε νὰ τὸν φοβίσει, ὥστε νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα, ὀργισμένος τὸν σκότωσε μὲ τὸ ἴδιο του τὸ σπαθί. Τὸ λείψανό του τάφηκε μὲ πολλὴ εὐλάβεια ἀπὸ εὐσεβεῖς χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι τιμοῦσαν τὸν ζῆλο καὶ τὴν σοφία του, καὶ ἦταν εὐγνώμονες γιὰ τὰ συχνὰ εὐεργετήματα ποὺ τοὺς ἔκανε.
Ἐγκαίνια Ναοῦ Ὑπεραγίας Θεοτόκου εἰς τὸ Δεύτερον ἐν τῷ οἴκῳ τῆς Ἁγίας Εἰρήνης (κατ’ ἄλλους Ἁγίας Ἄννης)
Δὲν ἔχουμε περισσότερες λεπτομέρειες γιὰ τὸ γεγονός.
Μέγας Συναξαριστής
Αναβάσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου