Ἡ ἐπιστήμη τῆς Πληροφορικῆς

Η Ευθύνη της επιλογής μας. Κεφάλαιο Β΄ «2. Ἡ ἐπιστήμη τῆς Πληροφορικῆς »

ΙΕΡΟΝ ΚΕΛΛΙΟΝ
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΠΟΥΡΑΖΕΡΗ
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΜΑΣ 

Κεφάλαιο Β΄

  1. «Ἡ ραγδαῖα πρόοδος τῶν ἐπιστημῶν»

Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΜΑΣ

                                       

                                  Βιομετρικά διαβατήρια

                                  Ἡλεκτρονικές ταυτότητες

                                   666
                                   Bar code
                                   RFID
                                   Smart cards
                                   Ἐμφυτευόμενα μικροτσιπς

  2. «Ἡ ἐπιστήμη τῆς Πληροφορικῆς»

Σ’ ὅλα αὐτά πού ἀναφέραμε ἡ ἐπιστήμη τῆς Πληροφορικῆς εἶναι ἐκείνη ἔχει τόν πρῶτο λόγο.   

Αὐτή προσφέρει τά ἰσχυρότερα ἐρείσματα γιά τήν πορεία ὁποιαδήποτε ἐπιστήμης.  Αὐτήν εὐγνωμονεῖ ἡ ἔρευνα κάθε κατευθύνσεως καί σ’ αὐτήν ὀφείλει χάριτες ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότης.   

Ἡ Νέα Τεχνολογία, καί ἰδιαίτερα ἡ Πληροφορική, ἀποτελεῖ τό ἑφαλτήριο τῆς παγκοσμιοποιήσεως καί, συγχρόνως, παρέχει τή δυνατότητα παγκοσμιοποιήσεως τῆς Οἰκονομίας¹ (¹ Σήμερα βρισκόμαστε ἐμπρός στή Νέα Οἰκονομία, τήν Οἰκονομία τῆς γνώσεως ἤ τῆς πληροφορικῆς. Ἡ κάθε πληροφορία ἐνσωματώνει γνῶσι καί, ἑπομένως, ἀξία καί ἀποτελεῖ ἀγαθό πού μπορεῖ περαιτέρω νά ἀξιοποιηθῇ μέ τή βοήθεια τῆς συγχρόνης τεχνολογίας). 

Ἡ πληροφορία διαδέχεται (περιορίζει ἤ ὑποκαθιστᾷ) τό κεφάλαιο καί δημιουργεῖ νέα οἰκονομική πραγματικότητα, χωρίς σαφῆ ὅρια, καί νέες συνθῆκες στήν οἰκονομία τῆς Ἀγορᾶς (βλ. Ἐλισάβετ Σαατζίδου-Παντελιάδου, Νέοι Κανόνες Δικαίου στό πλαίσιο τῆς Νέας Οἰκονομίας.  Τό παράδειγμα τῆς νομικῆς ρύθμισης τῆς ἡλεκτρονικῆς ἐπεξεργασίας τῶν προσωπικῶν δεδομένων μέ ἔμφαση στή ἐπεξεργασία τῶν δεδομένων οἰκονομικῆς συμπεριφορᾶς, 2006, σ. 7 κἑ.) ).

Ἄν ὑποθέσωμε ὅτι παύουν νά ὑπάρχουν οἱ Η/Υ στή σύγχρονη Κοινωνία τῆς Πληροφορικῆς, ἡ

οἰκονομία παγκοσμίως θά καταρρεύσῃ. Ὅλες οἰ βιομηχανίες, οἱ ὑπηρεσίες οἱ κοινωνικοί φορεῖς, ἄσεχτα ἀπό τό ἄν χρησιμοποιοῦν ὑπολογιστή ἤ ὄχι, ἔχουν ἀποκτήσει ἄμεσα ἤ ἔμμεσα μεγάλη ἐξάρτηση  ἀπό τήν χρήση τοῦ ὑπολογιστοῦ, ἴσως μεγαλύτερη καί ἀπ’ αὐτήν τῆς ἠλεκτρικῆς ἐνεργείας ἤ τοῦ τηλεφώνου.

Tό «Διαδίκτυο» (INTERNET- INTERnational NETworking) ὡς ἕνας ἰδεατός παγκόσμιος ἱστός (ἀράχνης) Word- Wide Web) συνδεδεμέννων Η/Υ ἔχει τυλίξει τή γῆ καί ἔχει σαγηνεύσει κυριολεκτικά τόν κόσμο. Ὁ χρήστης τοῦ Διαδικτύου εἶναι σέ θέση νά δώσῃ στό εὐρύτερο κοινό πληροφορίες ἀπό τήν προσωπική του βάσι δεδομένων καί, παράλληλα, νά ἀντλήσῃ στοιχεῖα ἀπό ἄλλες βάσεις δεδομένων.

Ποιός ἀρνεῖται τήν προσφορά τοῦ Διαδικτύου; Ἡ βιβλογραφική ἀναζήτησι μαθητῶν, φοιτητῶν, καθηγητῶν καί ἐρευνητῶν διευκολύνεται ἀφάνταστα, ἀφοῦ ἡ πρόσβασι σέ βιβλία καί περιοδικά εἶναι πλέον μία ἁπλή διαδικασία. Τό ζήτημα τῶν σπουδῶν καί ἡ εὕρεση ἐργασίας εἶναι ἄλλοι δύο τομεῖς ὄπου τό Διαδίκτυο συμβάλλει τά μέγιστα.  Ἐπί πλέον ἡ ἠλεκτρονική διαφήμισι, οἱ τραπεζικές συναλλαγές καί οἱ συγκοινωνίες (ἔκδοσι εἰσητηρίων, κράτησι θέσεως, ἐνημέρωσι καιρικῶν συνθηκῶν πού ἐπικρατοῦν ἤ θά ἐπικρατήσουν στόν τόπο μεταβάσεως) εἶναι ἄλλοι τομεῖς ὅπου φαίνεται ἡ προσφορά τοῦ Διαδικτύου.

Οἱ ἐπιστημονικές καί τεχνολογικές ἐξελίξεις μᾶς ὁδηγοῦν σέ μία νέα ἐποχή, πού χαρακτηρίζεται «ὑβριδική». Ἡ ἐξάρτησι τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν τεχνολογία ἀλλά καί ἀπό συγκεκριμένες συσκευές, π.χ. ἀπό τό τηλέφωνο (σταθερή-κινητή τηλεφωνία), τό φάξ, τούς Η/Υ, μᾶς ὁδηγοῦν σέ μία ἐποχή ἁρμονικῆς συνυπάρξεως μέ συσκευές καί συστήματα.   

Σήμερα εἴμεθα σέ θέσι νά συνδυάσωμε ἐμψύχους μέ ἀψύχους ὀργανισμούς, ἐνῷ παράλληλα ἡ νανοτεχνολογία, δηλαδή ἡ τεχνολογία  ἐκείνη πού ἐπιτρέπει τήν κατασκευή συσκευῶν τίς ὁποῖες μετρᾶμε σέ μικρότερα (1μm=ἕνα ἑκατομμυριοστό τοῦ μέτρου = 10^-6m) καί σέ νανόμετρα (1nm= ἕνα δισεκατομμυριοστό τοῦ μέτρου=10^-9m), μᾶς παρέχει τή δυνατότητα νά ἐλέγξωμε ὀργανικά στυστήματα.

Γιά παράδειγμα: ἕνα συνθετικό μόριο μέ δύο ἠλεκτρόνια καί δύο πρωτόνια, τά ὁποῖα ἀλλάζουν θέσι ὅταν τά διαπερνᾶ ἠλεκτρικό ρεῦμα, μᾶς δίνει τή δυνατότητα ἐλέγχου τοῦ συστήματος αὐτοῦ καί, ἑπομένως, τή δυνατότητα καταχωρίσεως πληροφοριῶν.

Θά ἀναφέρωμε ἕνα ἄλλο παράδειγμα: Ἐπιστήμονες παρουσίασαν τά μικρότερα γλυπτά πού εἶχαν κατασκευασθῆ ποτέ.  Τά γλυπτά αὐτά εἶχαν μῆκος 10 ἑκατομμυριοστά τοῦ μέτρου καί ὕψος 7 ἑκατομμυριοστά τοῦ μέτρου (10 μm x 7μm) ! Γιά νά ἀντιληφθοῦμε αὐτά τά μεγέθη γιά τά ὁποῖα κάνουμε λόγο, ἀρκεῖ νά τά συγκρίνωμε μέ τό πλάτος μιᾶς τρίχας ἀνθρωπίνης, πού εἶναι 100 ἑκατομμυριοστά τοῦ μέτρου.

Μποροῦμε λοιπόν νά φαντασθοῦμε νανοσυσκευές πού θά ἐμφυτεύωνται στό σῶμα μας ἤ σέ ἀντικείμενα τῆς ἐπιλογῆς μας καί οἱ ὁποῖες θά ἐπικοινωνοῦν καί θά συνεργάζωνται μαζί μας. 

Π.χ. μιά μικροσκοπική  κάψουλα θά μπορῇ νά διατρέχῃ τά αἱμοφόρα ἀγγεῖα, στέλνοντας εἰκόνες σέ πραγματικό χρόνο σ’ ἕνα κέντρο ἐλέγχου.  

 Δίνονται ἔτσι λύσεις σέ ὑπαρκτά προβλήματα πού ἀφορῦν  στό ἰατρικό ἱστορικό τοῦ ἀτόμου, τήν διαχείρισι προσωπικῶν δεδομένων, τήν ἐπικοινωνία μέ φορεῖς (π.χ. Τράπεζες, Ὑπουργεῖα), τήν ἀναγνώρισι ταυτότητος, τήν πρόσβασι σέ ὑπηρεσίες καί εὐαισθήτους γεωγραφικούς χώρους κλπ.² (² Βλ. Ἐ. Ἱ. Γιαννακουδάκη, Ἡ ἀθέατη πλευρά τῆς πληροφορικῆς Ἐκδ. Γκιούρδα 2006, σ. 7-8)

 συνεχίζεται ...

ψηφιοποίηση κειμένων Κατερίνα

http://anavaseis.blogspot.com/2010/10/2_27.html