Ἀπὸ τὸν Μικρὸ Εὐργετινό
Τοῦ ἀββᾶ Ἡσαΐα:
Τὴν ὥρα ποὺ προσφέρεται ἡ ἀναίμακτη θυσία ν’ ἀντιστέκεσαι στοὺς λογισμούς σου καὶ νὰ συγκρατεῖς τὶς αἰσθήσεις σου μὲ τὸν φόβο τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ μεταλάβεις ἄξια τὰ Μυστήρια καὶ νὰ σὲ θεραπεύσει ὁ Κύριος. Ἄν ὅμως δὲν ἀποδιώξεις κάθε λογισμό, μὴν πλησιάσεις στὸ ἅγιο Ποτήριο, γιὰ νὰ μὴν σοῦ προξενήσει ἡ μετάληψη τὴν καταδίκη. Γιατὶ τὴν θεὶα κοινωνία τὴν ὀνομάζουν ἕνωση μὲ τὸν Θεό. Ὅσο, λοιπόν, μᾶς νικοῦν τὰ πάθη –εἴτε θυμός εἴτε φθόνος εἴτε ἀνθρωπαρέσκεια εἴτε κενοδοξία εἴτε μίσος εἴτε κάποιο ἄλλο πάθος- εἴμαστε μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεό. Πῶς, τότε, θὰ πραγματοποιηθεῖ ἡ ἕνωσή μας μ’ Ἐκεῖνον;
Ἀλίμονό μου! Ἀλίμονό μου! Ὅσο κοινωνῶ μὲ τοὺς ἐχθρούς τοῦ Θεοῦ, ποιά εἶναι ἡ κοινωνία ποὺ ἔχω μαζί του;
Στὴν θεία Λειτουργία λέμε τὴν φράση: «Τὰ Ἅγια τοῖς ἁγίοις». Δηλαδὴ τὰ Ἅγια νὰ μὴν δοθοῦν στοὺς βέβηλους, ἀλλὰ στοὺς ἁγίους. Ἂν λοιπὸν εἶμαι ἅγιος, τότε ποιοί εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἐργάζονται μέσα μου; Ἀλίμονό μου! Ἀλίμονό μου! Ἔχω τὸ ὄνομά Σου, Κύριε, καὶ εἶμαι δοῦλος τῶν ἐχθρῶν Σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου