του Οσίου Εφραίμ του Σύρου
(Ψυχωφελές απόσπασμα)
«…Ουδείς ας μη πλανηθεί, αγαπητοί μου αδελφοί, ουδείς ας μη νομίσει ότι τα λεγόμενα περί της Κρίσεως είναι μόνο λόγια. Αλλ’ ας πιστεύσουμε ακριβώς καί ασφαλώς όλοι στον Κύριο, ότι κατά τις Θείες Γραφές υπάρχει ανάσταση νεκρών καί κρίση καί ανταπόδοση. Καί αφού παραβλέψουμε τα πρόσκαιρα καί τά περιφρονήσομε, ας φροντίσομε να ετοιμασθούμε για την απολογία, όταν θα παρασταθούμε ενώπιον του φοβερού βήματος, κατά την φοβερά καί φρικτή εκείνη ώρα. Διότι αυτή είναι η ώρα η πολυστένακτος καί πολυώδυνος καί πολύθλιπτος, κατά την οποία εξετάζεται όλη η ζωή μας...
Περί αυτής της φρικτής ημέρας καί φοβεράς προείπαν οι Προφήτες καί οι Απόστολοι. Περί αυτής της ημέρας καί ώρας η Θεία Γραφή από περάτων της οικουμένης, στις Εκκλησίες καί σε κάθε τόπο, βοά καί διαμαρτύρεται καί παρακαλεί, λέγουσα: «Προσέχετε, γρηγορείτε, αγρυπνείτε, προσεύχεσθε, ελεείτε, γίνεστε έτοιμοι, διότι δεν γνωρίζετε την ημέρα ουδέ την ώρα, κατά την οποία ο Κύριός μας έρχεται…
»Αδελφοί μου, ας βαδίσομε δι’ αυτής της οδού, γιά να κληρονομήσομε αιώνια ζωή, διότι όποιος βαδίζει σ’ αυτήν, είναι φανερό, ότι θα κληρονομήσει την αιώνια ζωή, διότι αυτή η οδός είναι η ζωή καί αν είναι λίγοι οι ευρίσκοντες αυτήν, αλλά εμείς, αγαπητοί, ας μη αποτύχομε αυτής. Ουδείς εξ ημών ας μη βαδίσει έξω αυτής, για να μη απολεσθεί, καθώς ο Προφήτης λέγει: «Μήποτε οργισθεί Κύριος και απολείσθε εξ οδού δικαίας» (Ψαλμ. β΄12). Ας ακούσομε τον Δεσπότη λέγοντα: «Εγώ είμαι το φως του κόσμου» (Ιωάν. η΄12) «Εγώ είμαι η ζωή» (αυτ. ια΄25, ιδ΄6). «Εγώ είμαι η θύρα, δι’ εμού εάν τις εισέλθη, θέλει σωθή» (αυτ. ι΄ 9) «Εγώ είμαι η οδός» (αυτ. ιδ΄ 6), «όστις ακολουθεί εμέ δέν θέλει προσκόψει, αλλά θα λάβη το φως της ζωής» (αυτ. η΄12). Αυτήν λοιπόν την μακαρία οδό ας βαδίσομε, την οποία εβάδισαν πάντες οι ποθήσαντες τον Χριστόν. Αυτής της οδού τα βήματα είναι θλιβερά, αλλ' η ανάπαυση είναι μακαρία, αυτής τα βήματα είναι δύσκολα, αλλ' η ανταπόδοση είναι χαρά, αυτής τα βήματα είναι στενά, αλλά το κατάλυμα είναι ευρύχωρο. Αυτής τα βήματα είναι η μετάνοια, η νηστεία, η προσευχή, η αγρυπνία, η ταπεινοφροσύνη, η πνευματική πτωχεία, η περιφρόνηση της σαρκός, η επιμέλεια της ψυχής, η χαμαικοιτία, η αλουσία, η ξηροφαγία, η πείνα, η δίψα, η γυμνότης, η ελεημοσύνη, τα δάκρυα, το πένθος, ο στεναγμός, οι γονυκλισίες, οι ατιμίες, οι διωγμοί, οι αρπαγές, τα ραπίσματα, κόποι δια των χειρών, κίνδυνοι, επιβουλές, το να λοιδορείται κανείς καί να υπομένει, το να μισείται καί να μη μισεί, το να αδικείται καί να ευεργετεί, το να συγχωρεί τους σφάλλοντας σ’ αυτόν, το να θέλγει την ψυχή των φίλων, τέλος δε το να χύσει το αίμα του υπέρ του Χριστού.
Όποιος έχει τα βήματα αυτής της στενής πύλης και τεθλιμμένης οδού (Ματθ. ζ΄14), θα λάβει μακαρία την ανταπόδοση, δηλαδή την Βασιλεία των Ουρανών, η οποία δεν τελειώνει ποτέ…».
http://stratisandriotis.blogspot.com/2011/02/blog-post_27.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου