Δύο γυναίκες μας μιλούν για την άμβλωση

Δύο γυναίκες μας μιλούν για την άμβλωση

* «Η ψυχική μου κατάσταση και πριν, και μετά την έκτρωση φαινόταν πολύ καλή. Όπως όμως κατάλαβα αργότερα, στην πραγματικότητα είχα νεκρώσει κάποιες ψυχικές λειτουργίες για να μην αισθάνομαι πόνο. Χρη­σιμοποίησα την εκλογίκευση για ναι πείσω τον εαυτό μου ότι δεν υπήρχε τίποτα άλλο πού ναι μπορώ ναι κάνω, κι έπρεπε ναι φανώ ψύχραιμη....

Από τότε ποΥ έκανα την έκτρωση είχα αλλάξει τρο­μερά. Είχα γίνει σκληρή και κυνική. Δεν είχα εμπιστο­σύνη στους άντρες, ούτε καν στον εαυτό μου. Η σχέση μου με το φίλο μου είχε διαλυθεί, κι εμείς δεν καταλάβα­με καλά-καλά πώς συνέβη αυτό. Παρουσίασα και διάφο­ρα άλλα από αυτά που γράφετε στή σελίδα με το μετεκτρωτικό σύνδρομο. Έχασα την άνεση που είχα με τα παιδιά, που κάποτε τα λάτρευα και με λάτρευαν. Απέφευ­γα ναι κάθομαι κοντά τους γιατί πια δεν ήξερα τι να τους πω, φοβόμουν ναι κρατήσω μωρά στα χέρια μου, μήπως πάθουν κάτι.

Τελικά μπήκα στην εκκλησία για άλλους λόγους, αλλά στην εξομολόγησή μου είπα και για την άμβλωση. Σιγά-σιγά άρχισα να μαλακώνω και να μετανιώνω πραγ­ματικά για το γεγονός. Βλέπετε πάντα το ήξερα ότι ήταν κάτι αφύσικο, κάτι κακό, απλά δεν ήθελα τότε να το πα­ραδεχτώ για να μην καταρρεύσει αυτός ο ψεύτικος κό­σμος που ζούσα. Έχω κλάψει πολύ για το παιδάκι μου... Κάθε φορά που βλέπω μία ανύπαντρη μάνα να μεγαλώ­νει το παιδί της ξέρω ότι κι εγώ θα μπορούσα να το κά­νω. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν να στρέψω τις προ­σπάθειες μου σ' αυτή την κατεύθυνση....
Ξεπέρασα όλα τα προβλήματα μόνο με την εξομολό­γηση, χωρίς καμιά ψυχοθεραπεία. Αντίθετα, φίλες μου που έχουν κάνει έκτρωση και επιμένουν ότι καλά έκα­ναν και είναι δικαίωμα τους να κάνουν ό,τι θέλουν στη ζωή τους, έχουν πάθει κατάθλιψη και παίρνουν φάρμα­κα. Στην πραγματικότητα δεν έχουν συγχωρήσει τον ε­αυτό τους, γιατί για να συγχωρήσεις τον εαυτό σου πρέ­πει να παραδεχτείς ότι έχεις κάνει κάτι λάθος, κι αυτές δεν τολμάνε να το παραδεχτούν. Ούτε και ζητάνε συγχώ­ρεση από το Θεό. Πιστεύουν ότι η εκκλησία θα τις κα­ταδικάσει, αν πάνε να εξομολογηθούν, και έχουν γίνει πολύ εχθρικές με την εκκλησία, ενώ πρώτα δεν ήταν. Δεν καταλαβαίνουν, ότι η παραδοχή του σφάλματος δεν σημαίνει καταδίκη, κι ότι η παραδοχή του σφάλματος είναι ο μόνος δρόμος για να ελευθερωθούμε από τις συ­νέπειές του.
Θα σας παρακαλούσα να βάλετε αυτή την εξομολό­γηση και στο περιοδικό σας γιατί πιστεύω ότι κάποιες κοπέλες ίσως ωφεληθούν, να μην πάνε στην έκτρωση με τα μάτια κλειστά όπως πήγα εγώ, ή τουλάχιστον να ε­λευθερωθούν από τα προβλήματα μετά.... Ευανθία Α.»*.

* Απόσπασμα επιστολής που λάβαμε στις 22.04.2006 και δη­μοσιεύσαμε στο 8ο τεύχος του περιοδικού μας «Μερικά παιδιά σε χρειάζονται» του Συλλόγου Προστασίας Αγέννητου Παιδιού.

* * *

* «Όταν πλησιάζεις το χειρουργείο κάνεις την αδιά­φορη αλλά νοιώθεις τα μέλη σου να παγώνουν από το φόβο. Το αίμα σταματάει να κυκλοφορεί στις φλέβες σου. Παραλύεις. Σταματάς ν' ακούς τους εξωτερικούς ή­χους, μόνο την καρδιά σου ακούς να χτυπά πολύ δυνατά. Θέλεις να κλάψεις ή να το βάλεις στα πόδια αλλά πιέ­ζεις τον εαυτό σου και προχωράς γιατί έχεις πάρει την απόφαση να το κάνεις. Έχω ακούσει να λένε ότι είναι ευκολότερο από την εξαγωγή δοντιού. Σαχλαμάρες! Μό­νο όσες το έκαναν ξέρουν! Νοιώθεις περιφρόνηση για το χειρούργο που χαμογελάει συγκαταβατικά απέναντι σου και σε καθησυχάζει. Το θεωρείς υποκριτικό από κά­ποιον που σε λίγα λεπτά θα αδειάσει τα σπλάχνα σου μέ­σα σ' ένα κουβά. Όταν σε σπρώχνουν να ξυπνήσεις εί­ναι σαν να γυρίζεις απ' τον Άδη. Έχεις μία πικρή γεύ­ση στο στόμα. Πρέπει να μαζέψεις τα κομμάτια σου και να φύγεις: χρειάζονται το κρεβάτι για την επόμενη. Θλί­ψη και μελαγχολία σε συνοδεύουν για πολλές μέρες. Αν είσαι τυχερή και σε περιμένει έξω κάποια φίλη συνήθως προσπαθεί να σε καθησυχάσει: «Πάει, πέρασε» σου λέει. «Το ξεφορτώθηκες, τώρα θα συνεχίσεις όπως πριν τη ζωή σου». Μόνο που «αυτό» που ξεφορτώθηκες θα ανα­ρωτιέσαι πάντα πώς θα ήταν αν το γεννούσες και η ζωή σου δεν θα είναι ποτέ πια όπως πριν» .

* Μαρτύρια από το άρθρο της Αναστασίας Αρπατζή «Η έγ­κυος μπροστά στα διλήμματα της έκτρωσης», που δημοσιεύθηκε στο 1ο τεύχος του περιοδικού μας. (Και τα δύο κείμενα υπάρχουν στην ιστοσελίδα μας, www.unborn.gr).

πηγή: Καρυγή ζωής: Σας ικετεύω μη μας σκοτώνετε!
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ
Αντικειμενική ενημέρωση για όσα πρέπει να γνωρίζουμε
Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη" 
Τηλ: 2310212659     

Όσοι έχουν διαβάσει το συγκεκριμένο άρθρο συνήθως διαβάζουν επίσης τα παρακάτω:

Εγκύκλιος (1986) της Ιεράς Συνόδου για τις εκτρώσεις Στην Εγκύκλιο 2426 της 1ης Απριλίου 1986 προς τον ευσεβή Λαό, το Πλήρωμα της Εκκλησίας της Ελλά­δος... (2/4/2011)

Εκτρώσεις Η ενδομήτριος παιδοκτονία είναι πολύ μεγαλυτέρα και βαρυτέρα αμαρτία από τον απλούν φόνον, επειδή το έμβρυον εντός της μήτρας είναι αδύναμον να αμυνθή         http://www.impantokratoros.gr/amvlosh-empeireia.el.asp