Ἄρον τὸν Σταυρόν σου καὶ ἐλθὲ ὀπίσω μου..., μία διδακτικὴ ἱστοριούλα

 Ἦταν κάποτε ἕνας νέος ποὺ δὲν ἦταν πότε εὐχαριστημένος ἀπὸ τὸν Σταυρὸ ποὺ κουβαλοῦσε.Ὁ φύλακας Ἄγγελος του ἄκουσε τὸ παράπονο τοῦ νέου καὶ τοῦ εἶπε:

-Ἀφοῦ ὁ Σταυρὸς τὸν ὁποῖο κουβαλᾶς δέν σοῦ ἀρέσει, διάλεξε ἄλλον Σταυρό,ὁποῖον θέλεις. Ἔφερε λοιπὸν τὸν νέο σὲ μία πεδιάδα γεμάτη ἀπὸ Σταυροὺς κάθε εἴδους καὶ κάθε μεγέθους.

Ὁ νέος ἔτρεξε ἐδῶ, ἔτρεξε ἐκεῖ, εἶδε πολλοὺς Σταυροὺς καὶ στὸ τέλος πλησίασε ἕναν...Ἦταν στολισμένος μὲ χρυσὸ καὶ διαμάντια!!!

-Εἶναι ὁ Σταυρὸς ἑνὸς πριγκηπα. Πάρτον ἂν θέλεις, εἶπε ὁ Ἄγγελος.

Ὁ νέος προσπάθησε νὰ τὸν βγάλει ἀπὸ τὸ ἔδαφος ποὺ ἦταν καρφωμένος ἀλλὰ δὲν μποροῦσε. Δοκίμασε πάλι καὶ πάλι ἀλλὰ δὲν κατωρθωνε νὰ τὸν κινήσει καν· τόσο πολὺ βαρὺς ἦταν. Παραπέρα εἶδε ἕναν ἄλλον Σταυρό. Ἦταν ἄργυρος καὶ ἀστραφτερός.

-Ἀγαπητὲ Ἄγγελε, ἐπιθυμῶ νὰ ἔχω αὐτὸν τὸν Σταυρό, φώναξε ὁ νέος καὶ τὸν πῆρε. Ἀλλὰ τὰ αἰχμηρὰ ἄκρα τοῦ Σταυροῦ ἐκείνου τοῦ ἔγδερναν τοὺς ὤμους . Ἔκανε λίγα βήματα ἀκόμη καὶ τὸν ἄφησε. Δοκίμασε πολλοὺς Σταυρούς, ἀλλὰ τοὺς ἄφησε ὅλους, τὸν ἕναν μετὰ τὸν ἄλλον. Ἄλλοι ἦταν βαριοὶ , ἄλλοι ἀκατέργαστοι, ἄλλοι πολὺ μεγάλοι καὶ ἄλλοι δυσανάλογοι.

Ἀπογοητευμένος ὁ νέος γύρισε πρὸς τὸν Ἄγγελο καὶ τοῦ εἶπε:

-Δὲν θὰ μὲ βοηθήσεις; Βλέπεις ὅτι κανεὶς ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς Σταυροὺς δὲν μοῦ κάνει καὶ δὲν μπορῶ πλέον μὲ τὴν ἐξάντληση ποὺ ἔχω νὰ δοκιμάσω ἄλλους. Στὴν ἄρνηση τοῦ Ἀγγέλου ὁ νέος ἔστρεψε τὸ κεφάλι καὶ τὰ ματιὰ του ἀντικρυσαν ἕναν ξύλινο Σταυρό. Ὁ νέος τότε ἅρπαξε ἐκεῖνον τὸν Σταυρὸ καὶ τὸν ἔβαλε στὸν ὦμο του. Ὁ Σταυρὸς ἐκεῖνος ἦταν πολὺ ἐλαφρὺς σὲ σχέση μὲ ὅλους τούς ἄλλους ποὺ εἶχε δοκιμάσει, καὶ μὲ πολὺ χαρὰ φώναξε:

-Βρῆκα ἐπιτέλους τὸν κατάλληλο Σταυρὸ καὶ θέλω νὰ τὸν πάρω.

Ὁ Ἄγγελος τότε τοῦ εἶπε:

-Μάλιστα,τέκνον, πάρε αὐτὸν τὸν Σταυρό, εἶναι ὁ καταλληλοτερος γιὰ σενα καθὼς γνωρίζει Ἐκεῖνος ὁ Ὁποῖος τὸν διάλεξε γιὰ σένα. Εἶναι ὁ Σταυρὸς τὸν ὁποῖο κουβαλοῦσες μέχρι τώρα μὲ τόσα παράπονα καὶ μὲ τόση λίγη γενναιότητα καὶ ἐμπιστοσύνη. Ἀνάλαβέ τον καὶ πάλι μὲ εὐγνωμοσύνη καὶ κουβάλησέ τον μέχρι τέλους. Θὰ σὲ ὁδηγήσει ἀσφαλῶς ἐκεῖ ποὺ πρέπει!

ΗΤΑΝ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ!!!

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ Ι. Ν. ΑΠΟΣΤ. ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΥΣ ΑΙΤΩΛ/ΝΙΑ

http://apfilipposgrammatikous.blogspot.com/2010/05/blog-post_3207.html

Διορθώσεις καί πολυτονισμός: Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης, http:Hristospanagia3.blogspot.com