ΤΟ ΚΕΡΙ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

.           Δὲν ὑπάρχει ὀρθόδοξος Ναὸς ποὺ νὰ μὴν ἔχει στὴν εἴσοδό του, στὸν πρόναο ἢ τὸ πρόπυλο, μανουάλι μὲ κεριὰ γιὰ τοὺς πιστοὺς καὶ τοὺς προσκυνητές. Καὶ δὲν ὑπάρχει Ὀρθόδοξος πιστός, ἀπὸ τὰ νήπια ἕως τοὺς ὑπερήλικες, ὁ ὁποῖος νὰ μὴν ἀνάβει τὸ κερί του, κάθε φορὰ ποὺ εἰσέρχεται στὸν ἱερὸ χῶρο τοῦ Ναοῦ.
.           Πῶς ὅμως καὶ γιατί ἐπικράτησε τὸ ἄναμμα τῶν κεριῶν στοὺς Ναούς μας;
.     Ἡ χρήση βεβαίως τῶν κεριῶν, ὅπως καὶ ἄλλων φωτιστικῶν μέσων, γινόταν τὸν πρῶτο καιρὸ γιὰ λόγους καθαρὰ πρακτικούς. Τὰ κεριὰ ὑποκαθιστοῦσαν τὸ φυσικὸ φῶς, γιὰ νὰ μποροῦν οἱ πιστοὶ νὰ βλέπουν στὶς λατρευτικές τους συνάξεις. Ἡ χρήση τους βέβαια ἔγινε ἀκόμη πιὸ ἀναγκαία τὴν περίοδο τῶν διωγμῶν· τότε ποὺ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ βρισκόταν στὶς ἀνήλιαγες κατακόμβες καὶ χρειαζόταν φῶς.
.           Ἀπὸ τὸν 4ο αἰώνα καὶ μετὰ ὅμως, ποὺ ἡ Ἐκκλησία ἐξῆλθε διὰ διατάγματος τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου ἀπὸ τὶς κατακόμβες, ἡ χρήση διαφόρων φωτιστικῶν μέσων διατηρεῖται στὴν Ἐκκλησία μας μὲ χαρακτήρα ἔντονα συμβολικὸ πέραν τοῦ καθαρῶς πρακτικοῦ.
.           Ἔτσι τὸ κερὶ ἀποτελεῖ μιὰ ὐπόμνηση ἐσωτερικῆς ἀλλοιώσεως, ἀλλαγῆς. Ὅπως αὐτὸ ἀλλοιώνεται, καθὼς καίγεται, ἔτσι καλούμαστε νὰ ἀλλοιωνόμαστε κι ἐμεῖς μὲ τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ, τὸ ὁποῖο θὰ κατακαίει κάθε πάθος καὶ κακία μας.
.           Τὸ κερὶ ἀρχικὰ εἶναι σβησμένο καὶ δὲν ἔχει οὔτε τὴν φωτιστικὴ ἰδιότητα οὔτε τὴν θερμότητα. Αὐτὰ τὰ ἀποκτᾶ, ἀφοῦ ἀνάψει ἀπὸ τὴ φλόγα κάποιου ἄλλου. Μὲ τὸν ἴδιο τρόπο καλούμαστε κι ἐμεῖς νὰ «ἀνάψουμε» ἀπὸ τὴν φλόγα τοῦ Παναγίου Πνεύματος, νὰ ἀποκτήσουμε τὴν θερμότητα τῆς πίστεως καὶ νὰ ἀκτινοβολήσουμε τὸ φῶς τῶν καλῶν ἔργων στὴν ζωή μας καὶ στὴν κοινωνία μας.
.            Τὸ κερὶ ὅταν καίγεται, φωτίζει, καὶ ὅταν φωτίζει, καίγεται καὶ ἐκδαπανᾶται. Ἔτσι καὶ κάθε πιστός. Μόνο ὅταν ἐκδαπανᾶται καὶ προσφέρεται καὶ θυσιάζεται μὲ ἔργα ἀγάπης καὶ φιλανθρωπίας, φωτίζει τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ γύρω του. Γι’ αὐτὸ κάθε φορὰ ποὺ ἀνάβουμε τὸ κερί μας, καλούμαστε νὰ ὑπενθυμίζουμε στὸν ἑαυτό μας ὅτι πρέπει νὰ συνεχίζουμε νὰ ζοῦμε μέσα στὸ φῶς τῆς χάρης τοῦ Θεοῦ ποὺ πήραμε μὲ τὴ Βάπτισή μας, τότε ποὺ πρωτοφωτιστήκαμε μὲ τὸ ἀνέσπερο φῶς τοῦ Θεοῦ.
.           Πρὶν ὁ πολιτισμὸς μὲ τὸ ἠλεκτρικό του ρεῦμα μπεῖ καὶ στὴν λειτουργικὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ φωτισμὸς τῶν Ἱερῶν Ναῶν γινόταν μὲ πολυελαίους ποὺ εἶχαν κεριὰ ἢ κανδήλια. Ὁ πολυέλαιος καὶ τότε ἀλλὰ καὶ σήμερα, συμβολίζει τὴ θριαμβεύουσα Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Τὰ κεριὰ ἢ σήμερα οἱ ἠλεκτρικὲς λάμπες, συμβολίζουν τοὺς Ἁγίους ἢ τὸ φῶς τῶν ἐν οὐρανοῖς εὑρισκομένων Ἁγίων. Γι’ αὐτὸ καὶ σὲ ἱερὲς πανηγύρεις καὶ θεῖες Λειτουργίες, ἰδιαίτερα στὰ μοναστήρια, σείουν τοὺς πολυελαίους γιὰ νὰ φανερώσουν ὅτι καὶ οἱ ἅγιοι στὰ ἐπουράνια συνεορτάζουν καὶ συμμετέχουν καὶ συγχορεύουν μὲ τὴν ἐπίγεια Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.
.           Ὄχι λοιπόν! Δὲν εἶναι ἁπλῶς ἕνας τύπος τὸ ἄναμμα τοῦ κεριοῦ. Οὔτε εἶναι κάτι πού, ὅπως λέγεται ἀπὸ πολλοὺς συχνὰ τελευταῖα, ἐπινόησε καὶ διατηρεῖ ἡ Ἐκκλησία μας γιὰ καθαρὰ εἰσπρακτικοὺς καὶ κερδοσκοπικοὺς λόγους.
.           Εἶναι μιὰ βαθιὰ ὐπόμνηση. Ὑπόμνηση γιὰ ἁγιασμό. Γιὰ θυσία. Γιὰ φωτισμό. Κρύβει ἕναν μυστικό συμβολισμὸ ποὺ βοηθᾶ τοὺς πιστούς.
.           Γι’ αὐτὸ καὶ αἰῶνες τώρα ὁ πιστὸς λαός μας διατηρεῖ αὐτὴ τὴν πρακτική. Καὶ θὰ πρέπει καὶ ὁ καθένας μας μὲ τέτοια συναίσθηση καὶ ἁγίους πόθους νὰ τὴν ἐπιτελεῖ καὶ νὰ τὴν διδάσκει σὲ μικροὺς καὶ μεγάλους.

ΠΗΓΗ: περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ», ἀρ. τ. 2032, 01.11.2011

Στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

 http://christianvivliografia.wordpress.com/2011/11/07/%cf%84%e1%bd%b8-%ce%ba%ce%b5%cf%81%e1%bd%b6-%cf%83%cf%84%e1%bd%b4%ce%bd-%ce%b6%cf%89%e1%bd%b4-%cf%84%e1%bf%86%cf%82-%e1%bc%90%ce%ba%ce%ba%ce%bb%ce%b7%cf%83%ce%af%ce%b1%cf%82/