Συμβουλὲς πρὸς κυοφοροῦσες μητέρες.Γέρων Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

Ἔλεγε σ’ ἕναν παιδίατρο:
- Νὰ λὲς στὶς μητέρες νὰ τὸ νιώθουν πόσο πολὺ τὶς τίμησε ὁ Θεός, ποὺ τὶς ἀξίωσε νὰ γίνουν μητέρες. Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ φέρουν μέσα τους τὸ συλληφθὲν ἔμβρυο, ἔχουν μιὰ δεύτερη ζωή.
Νὰ μιλοῦν στὸ παιδί τους, νὰ τὸ χαϊδεύουν ἐπάνω ἀπὸ τὴν κοιλιά τους. Τὸ ἔμβρυο τὰ αἰσθάνεται μυστικὰ αὐτά.
Νὰ προσεύχονται μὲ πολλὴ ἀγάπη γι’ αὐτό. Ὅπως αἰσθάνεται τὸ γεννημένο παιδί τους, ἔτσι καὶ τὸ ἔμβρυο αἰσθάνεται τὴν ἔλλειψη τῆς ἀγάπης τῆς μάνας του, τὰ νεῦρα της, τὸν θυμό της, τὴν ἀπέχθειά της, καὶ δημιουργοῦνται τραύματα στὴν ψυχούλα, ποὺ τὸ συνοδεύουν σὲ ὅλη του τὴ ζωή.

Τὰ ἅγια συναισθήματα τῆς μάνας καὶ ἡ ἁγία ζωή της, ἁγιάζουν τὸ παιδί της ἀπὸ τὴν ὥρα τῆς συλλήψεώς του ἀκόμη.
Τὰ ἴδια ἰσχύουν καὶ γιὰ τὸν πατέρα.

ΟΙ ΦΟΒΙΕΣ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΕΠΗΡΕΑΣΑΝ ΤΟ ΕΜΒΡΥΟ

Ὁ μοναχὸς Νικόδημος ἀφηγήθηκε ἕνα καταπληκτικὸ περιστατικό.
- Ὅταν ὁ Γέρων Πορφύριος ὑπηρετοῦσε ὡς ἱερέας στὴν Πολυκλινικὴ τῶν Ἀθηνῶν, ἀρκετοὶ ἰατροὶ ἐκεῖ, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἀντιληφθεῖ ὅτι διέθετε κάποια σπουδαῖα χαρίσματα ἀπὸ τὸν Θεό, τὸν σέβονταν ἰδιαίτερα καὶ συχνὰ τοῦ ζητοῦσαν νὰ προσευχηθεῖ γιὰ μία δύσκολη ἐγχείριση ἢ τὸν ἐρωτοῦσαν ὅταν ἐπρόκειτο γιὰ δύσκολες διαγνώσεις.
Ἔτσι, μιὰ μέρα ἰατροὶ τῆς Πολυκλινικῆς κάλεσαν τὸν μακαριστὸ Γέροντα νὰ τοὺς πεῖ τὴ γνώμη του γιὰ ἕνα ἀσυνήθιστο περιστατικὸ ποὺ ἀντιμετώπιζαν. Μιὰ κοπέλα γέννησε στὴν Πολυκλινικὴ ἕνα παιδὶ παραμορφωμένο, τὸ ὁποῖο εἶχε μελανοειδῆ ἐπιμήκυνση τῆς παρειᾶς, ποὺ ἦταν ὅπως ἡ μελιτζάνα. Ἤθελαν ν’ ἀκούσουν τὴ δική του ἑρμηνεία γιὰ τὴ γέννηση ἑνὸς τέτοιου παιδιοῦ. Ὁ Γέρων Πορφύριος ζήτησε νὰ δεῖ τὴν κοπέλα καί, συζητώντας μαζί της, ἔμαθε ὅτι ἐκεῖ στὴ γειτονιά της, στὴν Ὁμόνοια δηλαδή, κυκλοφοροῦσε ἕνας νεαρός, ὁ ὁποῖος εἶχε ἀκριβῶς τὸ ἴδιο παραμορφωμένο πρόσωπο, ὅπως τὸ μωρό, ποὺ εἶχε γεννηθεῖ στὴν Πολυκλινική. Ἡ κοπέλα συναντοῦσε συχνὰ ἐκεῖνο τὸν νέο, μιὰ καὶ ἦταν γείτονάς της. Ὅταν ὅμως παντρεύτηκε καὶ ἔμεινε ἔγκυος, ἡ θέα ἐκείνου τοῦ νέου ἄρχισε νὰ τῆς γίνεται ἐφιάλτης. Καθὼς τὸν ἔβλεπε, σκεφτόταν: “Τί τρομερὸ ποὺ εἶναι γιὰ τὴ μητέρα του νὰ ἔχει ἕνα τέτοιο παιδί! Ἂν ἤμουν ἐγὼ στὴ θέση της, πῶς θὰ τὸ ὑπέφερα, πῶς θὰ τὸ ἄντεχα;”.
Καί, ἀκριβῶς, αὐτὴ ἡ ἐφιαλτικὴ σκέψη ἐπέδρασε στὴν περίοδο αὐτὴ τῆς ἐγκυμοσύνης τῆς κοπέλας, ὥστε νὰ διαμορφωθεῖ τὸ ἔμβρυο ἀνάλογα, καὶ τελικὰ νὰ γεννηθεῖ αὐτὸ τὸ παιδάκι μὲ τερατῶδες πρόσωπο, παρόμοιο μὲ τοῦ νεαροῦ γείτονα τῆς μητέρας. Αὐτὴ τὴν ἑρμηνεία ἔδωσε ὁ Γέρων Πορφύριος, μὲ τὴν ὁποία συμφώνησαν οἱ ἰατροὶ τῆς Πολυκλινικῆς, ἀλλὰ καὶ ἡ ἴδια ἡ μητέρα τοῦ μωροῦ.

Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου, 293-294.

http://www.porphyrios.net/?p=1298