«Ὅταν οἱ ἄνθρωποι ἀγανακτοῦν καὶ θυμώνουν, ἐκπέμπεται μιὰ κακὴ δύναμη ἀπὸ τὸ κακὸ ποὺ ἔχουν μέσα στὸν ἑαυτό τους καὶ ἐπηρεάζουν τὸν ἄλλο, ἔστω καὶ ἂν δὲν τοῦ λένε τίποτα. Μ’ ἕναν τέτοιο τρόπο σήμερα ἐπηρεάζουν οἱ γονεῖς τὰ παιδιά τους: τὰ βλέπουν ποὺ κάνουν ἀταξίες, σφίγγονται, ἀγανακτοῦν, λένε: “ἂς μὴν τοῦ μιλήσω τώρα καὶ τὸν τραυματίσω”.
Καὶ ποῦ νὰ ξέρουν ὅτι αὐτὴ ἡ βαρυγκομιὰ εἶναι θανάσιμο τραυμάτισμα! Τ’ ἀκοῦς, παιδί μου; Θανάσιμο ἁμάρτημα!
Τραυματίζεις τὸν ἄλλο καὶ χωρὶς νὰ μιλᾶς καθόλου. Γιατὶ ἡ ψυχή μας εἶναι πνευματικὴ καὶ ἀνάλογα ἐνεργοῦν διάφορες δυνάμεις, πότε τὸ καλὸ καὶ πότε τὸ κακό».
Ἰδοὺ καὶ μιὰ ἄλλη θαυμαστὴ ἐπεξήγηση στὸ προηγούμενο θέμα, ὅπως τὴν περιγράφει ἄλλο πνευματικὸ τέκνο τοῦ Γέροντα σὲ ἀνάλογη ἐρώτηση δυσκολιῶν κατὰ τὴν ἐπαγγελματικὴ συνεργασία:
— Νὰ σκέφτεστε καλὰ γιὰ τὸν ἄλλο. Μὲ τὴν προσευχή σας, μέσῳ τοῦ Χριστοῦ, ἐπηρεάζετε εὐνοϊκὰ τὸν ἄλλο. Νὰ μὴν σκέφτεστε ἄσχημα γιὰ κάποιον, διότι τότε ἐπηρεάζετε κι αὐτὸν ἄσχημα.
Τὸ χάρισμα τῆς διάκρισης στην ορθόδοξη πνευματική καθοδήγηση, σελ. 271
http://www.porphyrios.net/?p=1254
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου