Στά κείμενα ἑνός νεώτερου Ἁγίου, βρέθηκε ἡ παρακάτω προσευχή...

 

" Αν Σε αγαπώ Κύριε, δεν το κάνω αυτό για τον Παράδεισο
που μας υποσχέθηκες...
Αν φοβάμαι να πέσω στην αμαρτία, ο λόγος δεν είναι η Κόλαση που μας απειλεί...
Ότι με ελκύει κοντά Σου, Κύριε,δεν είναι τίποτα άλλο παρά μονάχα Εσύ...
Εσύ που αγάπησες τόσο το πλάσμα Σου, ώστε να σταυρωθείς γι' αυτό σαν κακούργος.

Σε αγαπώ τόσο, ώστε κι αν δεν υπήρχε Παράδεισος...θα σε αναζητούσα.
Κι αν δεν υπήρχε Κόλαση...θα σε λογάριαζα...

Υ.Γ Τι  λέμε  τώρα;

      Πως  μπορεί  κανείς  μας  να  ξεπεράσει  τέτοια  λόγια;

     Πως  κανείς  να  μείνει  ανέκφραστος  από  τέτοιο  πλούτο νοημάτων;

     Απλώς  στέκεται  και  παρατηρεί. Μένει!

http://1myblog.pblogs.gr/tags/proseychi-gr.html