Περιστατικά ἀπό τήν ζωή τοῦ πατριάρχου Ἰουστινιανού
Γέροντος ἱερομ. Πετρωνίου Τανάσε
Τό ἔτος 1961, εὑρισκόμουν στήν κοινότητα Μπροστένι, τοῦ νομοῦ Σουτσεάβα σέ μία ἀδελφή μου, ὅπου εἶχα ἐγκατασταθῆ, μετά τήν βιαία ἐκδίωξί μας ἀπό τήν μονή Σλάτινα, ἀπό τό κομμουνιστικό καθεστώς τό 1959.
Μία νύκτα ἀργά κτύπησε τήν πόρτα μου ἕνας ἀπροσδόκητος διαβάτης: ὁ ἐπίσκοπος Παῦλος Serpe. Ἀφοῦ συνταξιοδοτήθηκε σάν βοηθός ἐπίσκοπος τῆς ἀρχιεπισκοπῆς Οὐγγροβλαχίας, μετά καθηγητής καί διευθυντής τοῦ μοναχικοῦ σεμιναρίου τῆς μονῆς Νεάμτς, καί τώρα ἦταν ἡγούμενος τοῦ πατριαρχικοῦ παρεκκλησίου τῆς πόλεως Κούρτεα, τοῦ νομοῦ Ἄρντζες.
Ἡ Ἐπισκοπή καί τό μοναστήρι εἶχαν καταργηθῆ καί ἡ κομμουνιστική ἡγεσία ἔβλεπε μέ λαίμαργο μάτι τά ὡραῖα κτιτορικά ἔργα τοῦ Νεάγκου Μπασαράμπ τῆς μονῆς, στό ὁποῖο ἐσχεδίαζαν νά τό μετατρέψουν σέ κέντρο τοῦ Κόμματός τους γιά τόν νομό Ἄρτζες.
Μέ μεγάλες προσπάθειες ὁ πατριάρχης Ἰουστινιανός κατώρθωσε νά τό διασώση, δηλώνοντας ὅτι τό μοναστήρι εἶναι πατριαρχικό παρεκκλήσιο καί ἕδρα τοῦ πατριάρχου τούς καλοκαιρινούς μῆνες καί ταυτόχρονα Κέντρο γιά θεολογικά σεμινάρια τῶν ἱερέων καί Οἶκος ἀναπαύσεως γιά τούς συνταξιούχους ἱερεῖς τοῦ πατριαρχείου.
Τόν ἀρχιερέα Παῦλο, ἄξιο διοικητή τῆς Ἐκκλησίας καί ἀργόσχολον πλέον, μετά τήν κατάργησι τοῦ μοναχικοῦ σεμιναρίου τῆς μονῆς Νεάμτς, ὁ πατριάρχης Ἰουστινιανός τόν ἐκάλεσε γιά ἡγούμενο σ᾿ ὅλο τό ἐκκλησιαστικό καθίδρυμα τῆς μονῆς Κούρτεα τῆς πόλεως Ἄρτζες.
«Δέν πρέπει νά στέκεσαι ἐδῶ», μοῦ εἶπε ὁ εὐγενικός ἐπισκέπτης μου. Συνωμίλησα μέ τόν Μακαριώτατο καί σέ παίρνω γραμματέα μου, στήν Μονή Κούρτεα τῆς πόλεως Ἄρτζες. Λοιπόν, σέ περιμένω, τό συντομώτερο, στήν Ἄρτζες.
Τήν δεύτερη ἡμέρα ὁ θεοφιλέστατος Παῦλος ἀνεχώρησε καί μετά ἀπό μερικές ἡμέρες, εὑρισκόμουν κι ἐγώ στά ὡραῖα κτιτορικά καθιδρύματα τοῦ ἡγεμόνος Νεάγκου, δηλαδή στήν μονή Κούρτεα τῆς πόλεως Ἄρτζες.
Ἀλλά δέν ἦταν τόσο εὔκολο τό ἔργο. Ὑπῆρχαν κατηγορηματικές διαταγές τῶν ἐκπροσώπων τῆς κομμουνιστικῆς ἡγεσίας, ὅπως οἱ μοναχοί πού ἐξέρχονται ἀπό τά μοναστήρια τους, νά μή ὑποτάσσωνται σάν ὑπηρέτες σέ κάποια ὑπηρεσία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Εἴχαμε ἤδη προσπαθήσει σέ μερικές ἐπαρχίες τῆς Μολδαβίας, ἀλλά ἡ ἀπάντησις τοῦ Καθεστῶτος ἦταν ἀρνητική, ὁπότε ἦταν ἀδύνατον νά ὑπηρετήσουμε κάτω ἀπό τήν προστασία καί ἐξουσία τῆς Ἐκκλησίας.
Φθάνοντας στήν πόλι Ἄρτζες, ἔπρεπε ἀμέσως νά δηλωθῶ στήν τοπική ἀστυνομική ὑπηρεσία, γιά τήν ἀπόκτησι τοπικῆς ταυτότητος, πρᾶγμα τό ὁποῖον, ἰδιαίτερα γιά τίς πόλεις, ἐσήμαινε μεγάλες ταλαιπωρίες καί γιά τήν ὁποία ἦταν ἀπολύτως ἀναγκαία ἡ γνωμοδότησις τοῦ τοπικοῦ γραφείου τοῦ ὑπουργείου τῶν Θρησκευμάτων.
Στήν περίπτωσι αὐτή, ἡ θέσι τῶν Ἀρχῶν ἦταν σαφῶς ἀρνητική: Δέν μποροῦσα νά προσληφθῶ στήν μονή Κούρτεα Ἄρτζες καί πρέπει ἀμέσως νά ἐγκαταλείψω τήν πόλι καί τήν περιοχή. Ὁ θεοφιλέστατος Παῦλος, ὁ ὁποῖος εἶχε διορισθῆ ἐκεῖ μέ τήν ἔγκρισι τοῦ πατριάρχου, μέ τόν ὁποῖον εἶχα ἄριστες σχέσεις, εὑρέθηκε τώρα σέ μιά πολύ δύσκολη θέσι. Ἄνθρωπος μέ καλή καρδιά μέ εἶχε καλέσει ὁ ἴδιος στήν πόλι Ἄρτζες καί τώρα εὑρίσκεται στήν δυσάρεστη θέσι νά μοῦ εἰπῆ νά ἐγκαταλείψω τήν πόλι.
Παρ᾿ ὅλα ταῦτα δέν τό ἔκανε. Ἐπληροφόρησε τόν πατριάρχη γιά τήν κατάστασι αὐτή καί ἔβαλαν ἐμπρός πῶς νά ἐξέλθουν ἀπ᾿ αὐτή τήν ἀδιέξοδο. Ὅλα αὐτά ὅμως ἐγώ τά ἔμαθα ἀργότερα, μετά τήν διεκπεραίωσι τῶν γεγονότων.
Κάποια ἡμέρα, ὁ θεοφιλέστατος Παῦλος μ᾿ ἐρώτησε πῶς στέκομαι στήν ὑγεία μου καί μοῦ λέγει ὅτι πρέπει νά κάνω λεπτομερεῖς ἰατρικές ἐξετάσεις καί γι᾿ αὐτό τόν σκοπό πρέπει νά πάω στό Βουκουρέστιο.
Παρουσιάσθηκα στό νοσοκομεῖο Φουντένι, στόν ἰατρό Ὀβίδιο Μαρίνα, γυιό τοῦ πατριάρχου (προερχόταν ἐξ ἐγγάμων κληρικῶν ὁ πατριάρχης), ὁ ὁποῖος ὑπηρετοῦσε ἐκεῖ κι ἀμέσως μ᾿ ἔβαλε γιά ἐξετάσεις. Ἔπρεπε νά ἀκολουθήση μία μεγάλης διαρκείας ἰατρική παρακολούθησις καί μάλιστα στόν τόπο διαμονῆς μου καί γι᾿ αὐτό τόν σκοπό ὁ πατριάρχης μ᾿ ἔστειλε στήν μονή Τσερνίκα, πλησίον τοῦ Βουκουρεστίου, ὅπου ἔμεινα ἕνα μῆνα.
Εὐλογημένη ἡ εὐκαιρία νά ἰδῶ κι αὐτούς τούς τόπους καί νά ἐνθυμηθῶ τίς ἡμέρες μου στό σεμινάριο τῆς μονῆς Νεάμτς εὑρισκόμενος τώρα ἐδῶ στό σεμινάριο τῆς μονῆς Τσερνίκας, ἀπό τήν ὁποία εἶχα ἀποφοιτήσει πρίν χρόνια. Αὐτό τόν καιρό ὁ Μακαριώτατος Ἰουστινιανός ἐπεχείρισε διαβήματα καί ἀλλεπάλληλες προσπάθειες στά ἐπίσημα κρατικά ὄργανα καί στούς ὑφισταμένους τους καί ἐπέτυχε τήν συγκατάθεσι τοῦ Τμήματος τῶν θρησκειῶν γιά νά μπορῶ νά προσληφθῶ σέ μία θέσι φύλακος καί ἐπιμελητοῦ τῆς μονῆς Κούρτεα Ἄρτζες.
Γιά τήν σωστή λειτουργία τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ καθιδρύματος στήν πόλι Ἄρτζες, ὅπου ἦταν τό Πατριαρχικό παρεκκλήσιο, τό καλοκαιρινό Πανδοχεῖο τοῦ πατριάρχου καί τό Κέντρο ἐπιμελείας γερόντων ἀπαιτοῦσε ἕνα ἀριθμό συνταξιούχων ἱερέων πού θά ἔμεναν ἐκεῖ. Ἡ κατάστασις ἦταν πολύ δύσκολη.
Ὁ πατριάρχης κατώρθωσε νά ἀναζητήση τά ἀνάλογα πρόσωπα ἀπό τούς ἐκδιωχθέντες μοναχούς καί τούς τοποθέτησε σέ διάφορες ὑπηρεσίες μέ τόν ἀνάλογο μισθό ἀπό τό κράτος.
Ἐπανῆλθα κι ἐγώ στήν πόλι Ἄρτζες, μαζί μέ ἄλλους δύο μοναχούς τῆς ἴδιας μέ ἐμένα κατηγορίας καί εἴμασταν τώρα τρία πρόσωπα γιά τήν ἴδια ὑπηρεσία. Ἐκφράσαμε τήν εὐγνωμοσήνη μας πρός τό Τμῆμα Θρησκειῶν τοῦ ὑπουργείου τους, ἀλλά δέν εἴχαμε ἀκόμη πάρει τήν ἄδεια παραμονῆς μας ἀπό τό τοπικό τμῆμα τῆς ἀστυνομίας. Ὑπῆρχαν αὐτοῦ τοῦ εἴδους οἱ πληρεξούσιοι τοῦ Τμήματος Θρησκειῶν σ᾿ ὅλες τίς πόλεις καί τίς πόλεις τῶν νομῶν ὅλης τῆς Χώρας.
Ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ κράτους ἐπί τῶν θεμάτων τῆς θρησκείας ἐρχόταν συχνά στό μοναστήρι γιά παρακολούθησι καί σύναξι πληροφοριῶν καί ὁ ἐπίσκοπος Παῦλος τόν δεχόταν μέ πολλή καλωσύνη καί προσοχή καί δέν ξεχνοῦσε, γιά κάθε φορά, νά προσθέτη καί μία παράκλησι γιά τήν ἔγκρισι ἐργασίας αὐτῶν τῶν τριῶν μισθωτῶν, ἐπιμελητῶν τοῦ γηροκομείου τῆς μονῆς. «Νά ἔλθουν, θεοφιλέστατε, στό γραφεῖο μου, τήν τάδε ἡμέρα γιά τήν ἔγκρισι», τοῦ ἀπαντοῦσε μέ καλωσύνη ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ κομμουνιστικοῦ Κόμματος στά θέματα της θρησκείας.
Ἐμεῖς ἐπηγαίναμε χαρούμενοι στήν καθωρισμένη ἡμερομηνία, ἀλλά ὅταν ἐφθάναμε, ὁ ἐκπρόσωπος δέν μᾶς ἀνεγνώριζε πλέον. Μᾶς ὑποδεχόταν μέ γκρίνιες καί ἀπειλές: «Τί ζητεῖτε ἐδῶ ἐσεῖς οἱ ἀντιδραστικοί; Νά ἐγκαταλείψετε ἀμέσως τόν τόπο μας, διαφορετικά θά συληφθῆτε».
Ἐμεῖς ἐπιστρέφαμε ἔκπληκτοι καί ὠργισμένοι καί γνωστοποιούσαμε τήν κατάστασι στόν θεοφιλέστατο. Πάλι παρακαλοῦσε εὐγενῶς ὁ θεοφιλέστατος καί πάλι τοῦ ἀπαντοῦσε ὁ ἐκπρόσωπος: «Νά ἔλθουν στό γραφεῖο μου τήν τάδε ἡμερομηνία» καί ἡ ἴδια πάλι συμπεριφορά του. Καί τό παιγνίδι αὐτό, παρ᾿ὅλες τίς προσπάθειες τοῦ ἐπισκόπου Παύλου καί μέ ὅλες τίς δοκιμασίες καί παλινδρομήσεις στόν παντοδύναμο ἐκπρόσωπο τοῦ κράτους ἐκράτησε μερικούς μῆνες.
Καί ποιά ἦταν ἡ αἰτία αὐτῆς τῆς συνεχοῦς ἀρνήσεως; Οὔτε τό ὄνομα ἑνός ἱερέως οὔτε κάποιου ἐκκλησιαστικοῦ ἐπιτρόπου δέν μπορεῖ νά κάνη τίποτε χωρίς τήν γνωμοδότησι τοῦ πληρεξουσίου τοῦ ὑπουργείου. Γιά τήν ἀπόκτησι αὐτῆς τῆς ἐγκρίσεως ὅμως ἦταν ἀναγκαίες συγκεκριμένες ἐνέργειες καί πληρεξούσια παρά ποσότητες ἐγγράφων ἀπό ἱερεῖς καί ἄλλους ἐνδιαφερομένους.
Στήν περίπτωσί μας, ἡ ἔγκρισις ἦταν δύσκολη διότι ἀπαιτοῦσε συγκεκριμένες ἐνέργειες, τίς ὁποῖες ὅμως οἱ δυστυχισμένοι μοναχοί δέν ἐσκέπτοντο καί δέν εἶχαν πῶς νά τίς φέρουν εἰς πέρας.
Ὅπως εἶπα καί ἀνωτέρω, τό «καψόνι» αὐτό ἐκράτησε μερικούς μῆνες, παρά τίς εὐγενικές καί συχνές παρακλήσεις τοῦ ἐπισκόπου Παύλου καί δέν φαινόταν ἐλπίδα ἀπ᾿ αὐτή τήν ἀδιέξοδο. Μέ ὅσα ἀκολούθησαν κατόπιν, ἐνεκρίθη κατόπιν μέ τήν ἐπέμβασι τοῦ πατριάρχου.
Τόν Νοέμβριο τοῦ 1961, στήν πόλι Ἄρτζες εἶχε ἀρχίσει μία σειρά ἐπιμορφωτικῶν μαθημάτων γιά ἱερεῖς. Γιά τήν ἔναρξι τῆς λειτουργίας αὐτῶν τῶν μαθημάτων εἶχεν ἔλθει ὁ ἴδιος ὁ Μακαριώτατος Ἰουστιανιανός, καθηγητές τοῦ θεολογικοῦ Ἰνστιτούτου, ὁ γενικός διευθυντής γραφείου τῶν θρησκευτικῶν Ὁμολογιῶν, κ. Γεδεών Νέντσιου, ἐκπρόσωποι τῶν τοπικῶν ὀργάνων τῆς πόλεως Ἄρτζες, μεταξύ τῶν ὁποίων δέν ἀπουσίαζε καί ὁ γνωστός πληρεξούσιος ἐπί τῶν τοπικῶν θρησκευτικῶν θεμάτων.
Ἔγινε ἡ ἔναρξις τῆς τελετῆς μέ αὐστηρούς λόγους στούς ὁποίους ὑπογραμμιζόταν ἡ σπουδαιότητα αὐτῶν τῶν μαθημάτων καί τῶν καλῶν σχέσεων μέ τήν Ἐκκλησία καί τό κομμουνιστικό κράτος. Κατόπιν ἀκολούθησε ἐπίσημη τράπεζα φαγητοῦ, στήν ὁποία, πρός μεγάλη μας κατάπληξι, εἴμασταν καλεσμένοι κι ἐμεῖς οἱ τρεῖς μισθωτοί μοναχοί, φύλακες καί ἐπιμελητές τοῦ γηροκομείου.
Στό τέλος τοῦ φαγητοῦ, μετά τούς συνηθισμένους λόγους, ὁ πατριάρχης Ἰουστινιανός ἀπευθύνθηκε κατ᾿ εὐθεῖαν στόν Διευθυντή κ. Νέντσιου, λέγοντάς του: «Κύριε Διευθυντά, ἔχω μία παράκλησι νά σᾶς κάνω. Προσελάβαμε ἐδῶ στήν μονή Κούρτεα τῆς πόλεως Ἄρτζες τρεῖς νέους μισθωτούς ὑπαλλήλους, οἱ ὁποῖοι, ὅπως γνωρίζετε, ἔχουν διορισθῆ ἀπό τό Τμῆμα Θρησκειῶν τοῦ ἀρμοδίου Ὑπουργείου σας καί ἔχουν ἀνάγκη τῆς ἐγκρίσεως καί τοῦ τοπικοῦ πληρεξουσίου γιά τήν κανονική διαμονή τους σ᾿ αὐτόν τόν τόπον. Πετάχθηκε ἀπό δίπλα ὁ γνωστός πληρεξούσιος καί εἶπε ἀμέσως στόν πατριάρχη: «Νά ἔλθουν, Μακαριώτατε, στό γραφεῖο μου νά τούς δώσω τήν ἄδεια παραμονῆς τους ἐδῶ».
Ἀλλά ὁ πατριάρχης, ὁ ὁποῖος ἐγνώριζε τό παιγνίδι τοῦ πληρεξουσίου, συνέχισε: «Θά ἤθελα, πρίν ἀναχωρήσω ἀπό τό Ἄρτζες, νά φύγω χαρούμενος γνωρίζοντας τό ἀποτέλεσμα αὐτοῦ τοῦ προβλήματος. Καί, ἐπειδή πρέπει νά ἐπιστρέψω ἀμέσως στό Βουκουρέστι, σᾶς παρακαλῶ νά μοῦ δώσετε τώρα αὐτή τήν ἄδεια παραμονῆς τῶν τριῶν μοναχῶν, γιά τούς ὁποίους ἰδού προσφέρω τώρα στήν διάθεσίν σας τήν γραφομηχανή μου».
Εἶπε καί ἐγένετο. Καί ἀμέσως ἐμεῖς οἱ τρεῖς μοναχοί πορευόμεθα ἤδη πρός τήν ἀστυνομία τῆς πόλεως συνοδευόμενοι ἀπό τόν ἴδιον τόν πληρεξούσιο, ὁ ὁποῖος δέν συνέχισε νά μᾶς ξεγελάει μέ τίς συνηθισμένες του ἐνέργειες καί τά κοσμητικά του ἐπίθετα.
Ἐφθάσαμε στήν ἀστυνομία, μᾶς ἔδωσε ἀμέσως τήν ἄδεια παραμονῆς μας στόν νομό αὐτόν καί ὁ πατριάρχης ἀνεχώρησε ἱκανοποιημένος γιατί εἶχε ἐπιλύσει αὐτό τό ἀκανθῶδες πρόβλημά μας.
Ὅσα περιστατικά νά εἰποῦμε, μᾶς καθρεπτίζουν γιά πολλοστή φορά τήν γενναία καί πατρική ψυχή τοῦ Πατριάρχου στίς δύσκολες ἐκεῖνες ἐποχές μέσα ἀπό τίς ὁποῖες ἐπέρασε ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας στόν καιρό τῆς ποιμαντορίας του.
Ἦταν ἕνας ἄξιος ἔγγαμος ἱερεύς σέ ἐνορία, πλησίον τῶν μονῶν τῆς περιοχῆς Ὀλτένιας τοῦ νομοῦ Ρίμνικου Βίλτσεα ὁ π. Ἰωάννης Μαρίνα καί εἶχε τήν εὐκαιρία νά γνωρίζη ἀπό κοντά τούς μοναχούς αὐτῶν τῶν μοναστηριῶν.
Γι᾿ αὐτό, φθάνοντας νά γίνη πατριάρχης, παρά τά πολλά καί δύσκολα προβλήματα καί καθήκοντά του σάν ἐπικεφαλῆς ὁλοκλήρου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀγάπησε τήν ἱερωσύνη, τούς μοναχούς καί ἀσχολήθηκε ἀπό κοντά μέ τά προβλήματά τους.
Παρά τήν αὐστηρότητα τῶν ἐπισήμων θέσεων τοῦ Καθεστῶτος, αὐτός ἐπανέφερε μέ διαφορετικούς τρόπους τούς ἐκδιωγμένους ἀπό τά μοναστήρια τους μοναχούς, ὅπως συνέβη καί μέ τήν δική μας περίπτωσι, πού ἀνέφερα. Στήν περίοδο τῆς πατριαρχείας του, λειτούργησαν μοναχικά σεμινάρια καί σχολές, τά ὁποῖα ἦταν ὑποχρεωτικό νά λειτουργοῦν μέσα ἤ κοντά στά μοναστήρια.
Ἔτσι κατωρθώθηκε ἕνα ἀπό τά μεγαλύτερα ἐπιτεύγματα στόν χῶρο τῆς μοναχικῆς ζωῆς.
Προσκλήθηκαν νά βοηθήσουν καί οἱ ρουμᾶνοι μοναχοί τοῦ Ἁγίου ὄρους, γι᾿ αὐτό ἔκρινα κατάλληλο, πρίν κλείσω αὐτές τίς σειρές, νά προσθέσω καί τήν προσωπική ὑπογραφή τοῦ πατριάρχου Ἰουστινιανοῦ, ὁ ὁποῖος ἔγραψε ἐπίσημη ἐπιστολή στήν Σκήτη τοῦ Τιμίου Προδρόμου τῆς Μεγίστης Λαύρας, μέ τήν εὐκαιρία τῆς ἐπισκέψεώς του ἐδῶ τό 1963.
«Σάν προσκεκλημένος τῆς Αὐτοῦ Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ πατριάρχου Ἀθηναγόρα, στήν ἑορτή τῆς πρώτης Χιλιετίας ζωῆς καί ὀργανώσεως τοῦ Μοναχισμοῦ τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἔφθασα καί στήν Ρουμανική Σκήτη τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ἡ ὁποία συμπληρώνει ἑκατό (100) χρόνια ἀπό τῆς ἱδρύσεώς της.
Μ᾿ αὐτή τήν εὐκαιρία, ἐτέλεσα τήν Θεία Λειτουργία καί ἐμνημόνευσα ὅλους τούς κοιμηθέντας μεταξύ τῶν δικαίων κτίτορας αὐτῆς τῆς Σκήτης μέ ἐπικεφαλῆς τόν θεμελιωτή της ἱερομόναχο μεγαλόσχημο π. Νήφωνα. Εἶναι καθῆκον αὐτῶν πού κυβερνοῦν τό Ἅγιον Ὄρος νά ἰδοῦν τό γεγονός ὅτι τά τελευταῖα 40 χρόνια ὠλιγώστευσαν οἱ μοναχοί τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί ὅσον ἀφορᾶ γιά τούς ρουμάνους, δέν ἐπιτρέπουν τόν ἐρχομό ἄλλων ἀπό τήν Ρουμανία.
Σύμφωνα μέ τούς ὑπάρχοντας νόμους, τό Ἅγιον Ὄρος εἶναι τμῆμα τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους, τό ὁποῖον ἔχει τήν ὑποχρέωσι νά βοηθήση στήν διατήρησι ὅλων τῶν κτιρίων τῶν ἱερῶν μοναστηριῶν τοῦ Ἄθωνος. Ἤδη ἐμερίμνησε καί γιά ἕνα μέρος τῶν κτιρίων τῆς Ρουμανικῆς Σκήτης τοῦ Τιμίου Προδρόμου.
Ἐλπίζουμε νά συνεχισθῆ ἡ ἐπισκευή καί τῶν ἄλλων κτιρίων.
Ὅσον ἀφορᾶ τήν συμπλήρωσι μέ ἄλλους ρουμάνους μοναχούς ἀπό τήν Ρουμανία, θά παρακαλέσουμε τήν Ἑλλληνική Κυβέρνησι νά ἐπιτρέψη τήν εἴσοδο ρουμάνων μοναχῶν σάν μεταναστῶν στόν Ἄθωνα καί ἐν συνεχείᾳ αὐτοί νά γίνουν ἕλληνες πολίτες τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους, σύμφωνα βεβαίως μέ τά ἀναγκαῖα δικαιολογητικά.
Μέ τήν ἴδια ἔννοια θά παρακαλέσουμε τήν Ἑλληνική Κυβέρνησι νά ἐπιτρέψη ἐκ μέρους τοῦ Ρουμανικοῦ Πατριαρχείου τήν μετάβασι μερικῶν μοναχῶν διά τήν σκήτη τοῦ Προδρόμου τοῦ Ἄθωνος καί κυρίως βοήθεια γιά τήν ἀνακαίνισι τῆς ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἔχει ὑποστῆ μεγάλες βλάβες ἐξ αἰτίας τῆς φθορᾶς τῆς σκεπῆς.
Ἡ πνευματική κατάστασις, ἐξ αἰτίας τῶν διχονοιῶν ἐκ τῶν φανατικῶν Παλαιοημερολογητῶν εἶναι πολύ ἀναγκαία. Αὐτοί πού ἀρνοῦνται νά προσεύχωνται στήν Ἁγία Ἐκκλησία, ὅπου ἔδωσαν καί τίς μοναχικές τους ὑποσχέσεις, θά λάβουν τόν μισθό τους ἀπό τόν Θεό, ὁ Ὁποῖος εἶναι Θεός τῆς ἑνότητος καί τῆς ἀγάπης καί ὄχι τῆς ταραχῆς καί τῆς διαιρέσεως. Αὐτοί πού ἔμειναν πιστοί στούς μοναχικούς τους ὅρκους, μέ πλήρη ὑπακοή πρός τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, μέ ἐπικεφαλῆς τόν Δικαῖον τῆς Σκήτης π. Βενιαμίν, νά προσπαθοῦν μέ ὅλες τίς δυνάμεις τους νά διατηρήσουν ἄσβεστη τήν φλόγα τῆς προσευχῆς μέσα στήν Ἁγία Ἐκκλησία.
Ὁ Καλός Θεός νά εὐλογήση καί ἐπαυξήση τά ἔργα σας, νά σᾶς ἐνισχύη τόν ζῆλο καί νά εἶναι πάντοτε Προστάτης καί παρηγορητής σας. Ἐκ μέρους μας σᾶς δίνουμε τήν πατρική μας εὐλογία νά εἶσθε καλοί πολίτες τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους καί ἀφοσιωμένοι διάκονοι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, μνημονεύοντες στίς προσευχές σας τούς ἱεράρχας, τούς κληρικούς, μοναχούς καί χριστιανούς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας.
Ἰουστινιανός
Πατριάρχης τῆς Ρουμανίας
28η Ἰουνίου 1963
Ὁ πατριάρχης ἐκράτησε τήν ὑπόσχεσί του. Μετά ἀπό τίς μεσολαβήσεις του, ἐπετράπη σέ δύο ρουμάνους μοναχούς νά ἔλθουν στόν Ἄθωνα καί τό Ρουμανικό Πατριαρχεῖο ἔστειλε τίς ἑξῆς σημαντικές βοήθειες: Τρόφιμα καί ἐνδύματα γιά τούς ρουμάνους μοναχούς τοῦ Ἄθωνος, καθώς καί τό ποσόν τῶν 7.000 δολλαρίων γιά ἔργα ἐπισκευῶν τῆς Σκήτης τοῦ Προδρόμου. Καί ὁ πατριάρχης Ἰουστινιανός εἶχε στό πρόγραμμά του νά κάνει διαβήματα στά συγκεκριμένα κρατικά ὄργανα γιά νά ἔχουν καί οἱ ρουμᾶνοι μοναχοί στό Ἅγιον Ὄρος τό μοναστήρι τους, στόν ὁποῖο νά ἠμποροῦν νά κατοικοῦν χωρίς δυσκολίες.
Γι᾿ αὐτό μνημονεύουμε μέ βαθειά εὐγνωμοσύνη τόν πατριάρχη Ἰουστινιανό καί προσευχόμεθα στόν Καλόν Θεό νά τόν ἀναπαύη στήν χορεία τῶν μεγάλων ἱεραρχῶν τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί ἄς εἶναι αἰώνιο τό μνημόσυνό του.Ἀμήν.
***
Μετάφρασις ἀπό μοναχό Δαμασκηνό Γρηγοριάτη. Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.
Ἐπιμέλεια κειμένου Ἀναβάσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου