Νοσηλευτική δεοντολογία.Σχέσεις τοῦ νοσηλευτῆ μέ συγγενεῖς, φίλους καί γνωστούς τῶν ἀσθενῶν

ΕΙΚΟΝΑ ΠΑΝΩ: Η Αγία Φοίβη εις Κεχριές της Κορίνθου, η διακόνισσα του Αποστόλου Παύλου και προστάτης των νοσοκόμων που γιορτάζει στις 3 Σεπτεμβρίου.

 

 

Β.ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΟΣΗΛΕΥΤΗ ΜΕ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ, ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΓΝΩΣΤΟΥΣ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ

Και πάλι η συμπεριφορά του θα πρέπει να έχει τα χαρακτηριστικά της αγάπης του Χριστού που αναφέραμε στο προηγούμενο κεφάλαιο για την σχέση του νοσηλευτή με τον ασθενή. Με λίγα λόγια θα πρέπει να είναι ευγενικός , υπομονετικός , γλυκομίλητος, ψύχραιμος, ταπεινός, σοβαρός και μετρημένος κ.τ.λ.και να μην κατακρίνει. Το χαρούμενος και αισιόδοξος δεν έρχονται σε αντίθεση με το σοβαρός γιατί θα πρέπει να κρατά σε μια λογική απόσταση τους συγγενείς, φίλους κα γνωστούς του ασθενούς για να μην επεμβαίνουν στην νοσηλευτική φροντίδα αλλάζοντας την κατά την κρίση τους. Επίσης άλλο χαρούμενος και άλλο γελοίος. Δηλαδή να μην χαζογελάει λέγοντας αστειολογίες και προσωπικά του θέματα διότι έτσι χάνει την αξιοπρέπεια του, παύει να εκπέμπει εμπιστοσύνη και δεν θα είναι παράλογο να αρχίσουν τα πειράγματα, τα σχόλια και η γελοιοποίηση του από μέρους των συνοδών , συγγενών κ.τ.λ. του ασθενούς.
Τι τους νοιάζουν τους άλλους τα προσωπικά μας. Μήπως θα μας τα λύσουν; Ας είμαστε προσεκτικοί για να μην μας κακοφανεί αργότερα.

Μπορεί να τους δίνει πληροφορίες με ειλικρίνεια.Εάν δεν είναι ιατρικά ή κοινωνικά συνετό να δοθούν αυτές οι πληροφορίες στον ασθενή, ο υπεύθυνος ιατρός (ή νοσηλευτής θα λέγαμε στην περίπτωση μας) οφείλει να ενημερώσει τους οικείους του ασθενούς. Δεν αναφέρει απόρρητες προσωπικές πληροφορίες αλλά με διάκριση αυτές που είναι αναγκαίες.

Να μην δέχεται φιλοδωρήματα, φακελάκια κ.τ.λ. Αυτό αφορά κυρίως τους νοσηλευτές που εργάζονται σε δημόσια ή ιδιωτικά νοσοκομεία. Πληρώνονται τον μισθό τους. Δεν είναι σωστό να ζητούν ή να δέχονται και άλλα. Ο άγιος Λουκάς Κριμαίας έλεγε: «Δεν εξασκώ το επάγγελμα με την σημασία που δίνεται στην λέξη. Δεν παίρνω χρήματα από τους ασθενείς. Άλλα να με συγχωρείτε, δεν μπορώ να αρνηθώ την βοήθεια μου στους αρρώστους» και « ο Θεός σας θεράπευσε με τα δικά μου χέρια .Σ’ αυτόν να προσεύχεσθε»¹. Ο Ιπποκράτης λέει ότι το καλό όνομα θα πρέπει να ενδιαφέρει κατά κύριο λόγο τον γιατρό ( και κατ’ επέκταση θα λέγαμε και τον νοσηλευτή) και όχι η αμοιβή του.² Στο κάτω κάτω αν επιμένει κάποιος να δώσει κάτι από ευχαρίστηση και όχι εκ των προτέρων για να τύχει ιδιαίτερης μεταχείρισης ο ασθενής ή οι συνοδοί του, συγγενείς του κ.τ.λ. μπορεί ο νοσηλευτής να του συστήσει να αγοράσει κάτι για τους φτωχούς και εγκαταλελειμμένους ασθενείς (είδη βασικά για τις ανάγκες τους) και αν δεν υπάρχουν τέτοιοι στην δεδομένη περίσταση τότε να αγοράσει κάτι σαν κέρασμα για το νοσοκομείο όπως π.χ. καφέ ή πίτες για τους νοσηλευτές του τμήματος είτε να τον παραπέμψει στην προϊσταμένη να του πει τι χρειάζεται να αγοράσει. Καλύτερα να τα αγοράσει μόνος του και οι νοσηλευτές ποτέ να μην πιάνουν στα χέρια τους ξένα χρήματα γιατί εύκολα μπορούν να κατηγορηθούν ακόμη και από αυτόν που τους τα προσφέρει.

Να μην υπακούει, να μην ενισχύει αλλά να αποτρέπει από πράξεις αμαρτωλές και αντίθετες στο θέλημα του Θεού. Μην μιλάνε π.χ. οι συγγενείς για δωρεά οργάνων και επηρεάζονται από κοράκια που πέφτουν κυριολεκτικά πάνω τους από τα τμήματα μεταμοσχεύσεων και δωρεάς και θέλουν να σκοτώσουν από άγνοια τον συγγενή τους νομίζοντας ότι κάνουν και καλή πράξη. Ο τίμιος νοσηλευτής που έχει φόβο Θεού θα πρέπει να τους ενημερώσει και να τους αποτρέψει. Ούτε επειδή είναι παππούς ο ασθενής και πλησιάζει να πεθάνει να λένε οι συγγενείς δεν χρειάζεται ο ορός αφού έτσι και αλλιώς θα πεθάνει. Ο νοσηλευτής θα πρέπει να προσπαθεί να κρατά στην ζωή τον ασθενή με νύχια και με δόντια μέχρι της τελευταίος αναπνοής του ασθενούς. Μόνο που αυτή την τελευταία αναπνοή να την αποφασίσει ο Θεός και όχι κανένας άλλος. Γι’ αυτό και κάθε αντίθετη πρακτική είναι εγκληματική και και καθιστά την πράξη ή την παράλειψη φόνο. Όμοια και σε παρόμοιες άλλες καταστάσεις οι συγγενείς, φίλοι κ.τ.λ. του ασθενούς επειδή αποτελούν το στενό του περιβάλλον μπορούνε να τον επηρεάσουν αρνητικά ή θετικά στην λήψη μιας απόφασης όπως π.χ. σε έκτρωση λόγω προγεννητικού ελέγχου ή μη, σε εξωσωματική, σε στείρωση κ.τ.λ. Είναι εγκληματική και απαράδεκτη η άποψη κάποιων ότι είναι επιλογή των άλλων τι θα κάνουν και σιωπώ και δεν τους λέω τίποτα. Δηλαδή αν θέλει ο άλλος να σκοτώσει τον αφήνεις να σκοτώσει. Αν θέλει να αυτοκτονήσει τον αφήνεις να αυτοκτονήσει. Μια τέτοια συμπεριφορά μαρτυρεί έλλειψη αγάπης και αδιαφορία για τον συνάνθρωπο και την σωτηρία της ψυχής του. Ο νοσηλευτής οφείλει να είναι πρώτα άνθρωπος και όχι απάνθρωπος. Να ενημερώνει λοιπόν τους ενδιαφερόμενους ότι πρόκειται για φόνο, για αυτοκτονία κ.τ.λ. και ότι αυτό είναι αμαρτία. Εξάλλου μπορεί να μην γνωρίζουν οι άνθρωποι και να ωφεληθούν έτσι. Δυστυχώς η άγνοια μας κατακλύζει σε πάρα πολλά θέματα. Αν τώρα δεν θέλουν να το δεχτούν είναι ελεύθεροι άνθρωποι. Ο Πασκάλ (διάσημος μαθηματικός,φυσικός, φιλόσοφος και συγγραφέας, 1623-1662) είχε δίκιο που είπε ότι «ο χωρίς Θεό άνθρωπος είναι πρόθυμος να πιστέψει την οποιαδήποτε ανοησία, εκτός από την προφανή αλήθεια του ευαγγελίου³». Και η προφανής αλήθεια είναι η εντολή που μας έδωσε ο Θεός, δηλαδή το «Ου φονεύσεις»^4. Δεν λέει μην φονεύσεις σε κάποιες περιπτώσεις (που μπορεί π.χ. να γίνει καλά ο ασθενής) και στις άλλες φόνευσε (σε περιπτώσεις π.χ. που φαίνεται με τα ανθρώπινα δεδομένα ότι θα πεθάνει στο μέλλον ή ότι θα μείνει φυτό, ανάπηρος κ.τ.λ.. Αλλά ποιος μπορεί να αποκλείσει ένα θαύμα) Ο νοσηλευτής λοιπόν θα έχει κάνει το χρέος του ενημερώνοντας τους και κάνοντας ότι περνά από το χέρι του για να αποτρέψει την αμαρτία. Αν όμως είναι δειλός και δεν ομολογεί την αλήθεια και το θέλημα του Θεού τότε η σιωπή του είναι ένοχη και φέρει μερίδιο ευθύνης για τους φόνους και τις αμαρτίες της κοινωνίας μας και ας μην ισχυρίζεται ότι είναι χριστιανός και πιστεύει και ότι δεν έχει μεγάλες αμαρτίες. Το πόσο πιστεύει κανείς θα φανεί από τις πράξεις του , αν δηλαδή τηρεί το θέλημα του Θεού στην ζωή του και όχι από το τι πιστεύει αυτός ή οι άλλοι για τον εαυτό του. Για το λόγο αυτό ο νοσηλευτής θα πρέπει να είναι γενναίος ομολογητής, ανδρείος και δυναμικός («ἀνδρίζου καὶ ἴσχυε, μὴ φοβοῦμηδὲ δειλιάσης μηδὲ πτοηθῇς ἀπὸ προσώπου αὐτῶν, ὅτι Κύριος ὁ Θεός σου ὁπροπορευόμενος μεθ᾿ ὑμῶν ἐν ὑμῖν», Δευτερονόμιο, λα΄6). Καλό είναι να προσεύχεται πάντοτε στον Θεό να του δίνει θάρρος και δύναμη ομολογίας και ανδρικό φρόνημα γιατί μόνοι μας είναι πάρα πολύ δύσκολο να ανταπεξέλθουμε στους πειρασμούς της κοινωνίας μας. Επίσης να προσεύχεται να τον φωτίσει ο Θεός πώς να συμπεριφερθεί σε κάθε άνθρωπο γιατί όλοι δεν σηκώνουν και δεν ωφελούνται με τους ίδιους τρόπους ( π.χ. κάποιος σου λέει ότι είναι ομοφυλόφιλος και μόλις του λες ότι είναι αμαρτία και θα χάσει την ψυχή του, χωρίς να παρεξηγείται αρχίζει να το σκέφτεται και να μετανοεί και άλλος χρειάζεται περισσότερη προσευχή και χρόνο και λεπτότητα λόγω μεγάλου εγωισμού και γερασμένης επιβλαβούς συνήθειας μέχρι να τον βοηθήσεις).

Να είναι διπλωματικός όταν χρειάζεται νοσηλευτής έχει να αντιμετωπίσει τόσους πολλούς και διαφορετικούς στον χαρακτήρα ανθρώπους του περιβάλλοντος του ασθενούς. Δεν είναι λίγες οι φορές που δημιουργούνται παρεξηγήσεις μεταξύ π.χ. των συγγενών του ενός ασθενή με τους συγγενείς του άλλου γιατί π.χ. άλλος θέλει να δει τηλεόραση άλλος ενοχλείται, δεν υπάρχει αρκετός χώρος να σταθούνε ή να κοιμηθούνε λίγο οι συνοδοί κ.τ.λ. Ο νοσηλευτής θα πρέπει να τους συμφιλιώσει βρίσκοντας την σωστή τομή και κρατώντας την ισορροπία στις σχέσεις τους χωρίς να φανεί μεροληπτικός. Μακριά από τους θαλάμους οι φασαρίες και τα μαλώματα. Ο Χριστός είπε « μακάριοί οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται»( Ματθαίου Ε΄, στχ.9).

Τέλος επιτελεί όσο πιο τέλεια γίνεται τα καθήκοντα του από αγάπη για τον ασθενή και όχι με σκοπό να κερδίσει τον έπαινο και την συμπάθεια των συγγενών, φίλων και γνωστών του ασθενή. Λέει χαρακτηριστικά ο Άγιος Λουκάς, ο Αρχιεπίσκοπος και γιατρός « Στις επιστημονικές ενασχολήσεις σας και στο έργο σας πάνω στην μελέτη των μυστηρίων της φύσης, μην επιδιώκετε την δόξα για τον εαυτό σας, αλλά μόνο να ελαφρύνετε τον πόνο των ασθενών και αβοήθητων συνανθρώπων σας»^5.

1. .«ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΛΟΥΚΑΣ», Αρχιμανδρίτη Νεκταρίου Αντωνόπουλου, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΚΡΙΤΑΣ, ΣΕΛ.137.
2. « ΤΟ ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΟΦΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ», Δ.Δ. ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, ΣΕΛ. 311, Λόγια Ιπποκράτη).
3. «Ουράνια και επίγεια», ημερολόγιο 2012, εκδόσεις Σαίτης,Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012.
4. ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ, ΕΞΟΔΟΣ ΚΕΦ. Κ΄ ΣΤΙΧ 15.
5. «Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΘΗΚΗ, ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΚΡΙΜΑΙΑΣ», ΕΚΔΟΣΗ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΣΑΓΜΑΤΑ 2009, ΣΕΛ. 19.

 

συνεχίζεται...

ΣΗΜΕΙΩΣΗ
ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΠΟΥ ΠΑΡΘΗΚΑΝ ΑΥΤΟΥΣΙΑ Η΄ ΣΧΕΔΟΝ ΑΥΤΟΥΣΙΑ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΠΗΓΕΣ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΜΕΝΑ ΜΕ ΜΩΒ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

Πηγή:Τό λάβαμε μέσω ἠλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου