Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ, Γιατί τόσοι σφαγιασμοί ἀγεννήτων παιδιῶν μέ τήν μέθοδο τῶν ἐκτρώσεων;

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

(ὑπ᾽ ἀριθ. 99/2012)

 «Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ οὐδέν ἡμᾶς ὄντας ἐπεσκέψατο, καί τό ἐξ ἡμῶν ἀναλαβών καί ἑνώσας ἑαυτῷ, πάντων ἀνώτερος γέγονεν»
(Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος, Ε.Π.Ε 24,294)

ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΤΕΧΘΗ!

Χριστούγεννα! Τά ΑΓΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ σήμερα. Ἡ Μητρόπολις ὅλων τῶν Χριστιανικῶν ἑορτῶν ! Ἡ μεγάλη ἑορτή τῆς Θείας Ἀγάπης. «Χριστός ἐπί γῆς, ὑψώθητε».

Ἡ ἀπέραντη ἀγάπη τοῦ σαρκωθέντος Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, συνίσταται, κατά τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο, εἰς τό ἑξῆς γεγονός: Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, χωρίς νά εἴμαστε τίποτε, μᾶς ἐπεσκέφθη. Καί ἀφοῦ ἀνέλαβε αὐτό πού ἦταν δικό μας, δηλαδή τήν πεσμένη στήν ἁμαρτία ἀνθρώπινη φύσι μας, καί τήν ἕνωσε μέ τόν ἑαυτό Του, ἔγινε ἀνώτερος ἀπό ὅλους μας ὡς Θεάνθρωπος.

Σέ ἄλλο σημεῖο ὁ Ἱερός Χρυσόστομος σημειώνει: «Ὁ Χριστός ἐκένωσε τόν ἑαυτό Του. Ἐκένωσε τόν ἑαυτόν του, δηλαδή ἐταπείνωσε τόν ἑαυτό Του καί ἔτσι ἔγινε ὑπάκουος εἰς τόν Θεόν Πατέρα μέχρι θανάτου. Τό νά γίνη ἄνθρωπος, ἐνῶ εἶναι Θεός, εἶναι ταπείνωσις μεγάλη, ἀνέκφραστη, ἀπερίγραπτη. Ποιά θά ἦταν, ὅμως, ἡ ταπείνωσις, ἄν ἦταν μόνο ἄνθρωπος καί ἐνεργοῦσε τά ἀνθρώπινα;» ἐρωτᾶ ὁ ἅγιος τοῦ Θεοῦ. Καί προσθέτει:«Ποιά εἶναι ἡ φτώχεια τοῦ Χριστοῦ; Τό ὅτι ἐφόρεσε τό ἀνθρώπινο σῶμα. Ἔγινε ἄνθρωπος. Ἔπαθε ὅσα ἔπαθε. Βέβαια Ἐκεῖνος δέν ὤφειλε νά πάθῃ ὅλα αὐτά, ἐνῶ ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι τό ὀφείλουμε. Γιά μένα τόν δοῦλο, τόν ἐχθρό, τόν ἀχάριστο. Ἀλλά τόσο πολύ μέ ἀγάπησε, ὥστε τόν ἑαυτό του παρέδωσε στόν ἐπονείδιστο σταυρικό θάνατο».

Ἄξια ἰδιαίτερης προσοχῆς εἶναι καί τά ἀκόλουθα σχετικά μέ τό θέμα μας λόγια τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου: «Ὁ Χριστός ἄφησε τήν δόξα Του γιά νά πλουτίσωμε, ὄχι μέ τόν πλοῦτο τῆς Θεότητός Του, ἀλλά μέ τήν φτώχεια πού πῆρε μέ τήν ἐνανθρώπησί Του.... Ἄν δέν γινόταν Ἐκεῖνος φτωχός, δηλαδή ταπεινός ἄνθρωπος, δέν θά γινόμαστε ἐμεῖς πλούσιοι σέ Θεία Χάρι καί Θεϊκή εὐλογία. Αὐτό εἶναι τό ἀξιοθαύμαστο, ὅτι ἡ θεληματική φτώχεια τοῦ Θεανθρώπου ἐδημιούργησε τόν πνευματικό πλοῦτο τοῦ χριστιανοῦ ἀνθρώπου».

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Ὁ Μονογενής Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος κατεδέχθη διά τήν σωτηρίαν μας νά ἐνσαρκωθῇ ἐκ τῆς Ἁγίας Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας καί νά γεννηθῇ ὡς ταπεινός ἄνθρωπος, ἐπεσκέφθη τόν κόσμο καί τήν ἀνθρωπότητα, ἐνῷ δέν τό ἀξίζαμε. Ἐφόρεσε τό ταπεινό ἔνδυμα τῆς ἀνθρώπινης φύσεως, τήν προσέλαβε ὡς Θεάνθρωπος, τήν ἁγίασε καί τήν ἐθέωσε. Ἡ ἰδική Του φτώχεια, μᾶς ἔφερε, ὅπως προείπαμε, τόν ἰδικό μας πνευματικό πλουτισμό, τήν ἀπόκτησι τῆς Θείας Χάριτος καί εὐλογίας.

Σήμερα, ἀλλά καί σέ κάθε ἄλλη ἐποχή, εἴμαστε πτωχοί, ὄχι μόνον ὅταν λείπουν τά ὑλικά καί βιοτικά ἀγαθά, ἀλλά πρωτίστως καί κυρίως ὅταν στερούμεθα τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ καί τῶν οὐρανίων ἀγαθῶν τῆς Θείας Χάριτος. Ὅταν δέν ὑπάρχει Ἁγιοπνευματική ζωή,ὅταν ἔχει νεκρωθῆ ἡ χριστιανική ἐλπίδα, ὅταν ἀπουσιάζῃ ὁ Χριστός. Ὅταν ἀκόμη δέν ὑπάρχῃ πνευματική πεῖνα καί δίψα, ὅταν ἔχει φυγαδευθῇ ἡ διπλῆ ἀγάπη: ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό μέ τά γνήσια χαρακτηριστικά της, πού ὁρίζει ἡ Ἁγία Γραφή καί ἡ ἀγάπη πρός τόν πλησίον μας. Ὅταν στό πρόσωπο τοῦ πλησίον μας δέν βλέπωμε τόν Θεό, ἀλλά τόν ἐχθρό μας.

Γιατί  τόσος πόνος καί τόση δυστυχία στή γῆ ; Γιατί οἱ πολέμοι, οἱ ταραχές καί ὁ ἀλληλοσπαραγμός; Γιατί ἡ κακοποίησις καί κακομεταχείρισις τόσων παιδιῶν καί τόσοι σφαγιασμοί ἀγεννήτων παιδιῶν μέ τήν μέθοδο τῶν ἀμβλώσεων καί ἐκτρώσεων; Ἀσφαλῶς, ὄχι διότι ὑπάρχει ἡ ὑλική φτώχεια, ἀλλά διότι ἐπικρατεῖ ἡ ψυχική φτώχεια καί ἡ ἀπουσία ἀπό τή ζωή μας τοῦ πτωχεύσαντος μέ τήν θέλησί Του Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Εἴθε, ἀδελφοί μου χριστιανοί, νά κατανοήσωμε τήν μεγάλη καί τραγική γιά τή ζωή μας ἔλλειψι καί ἀπουσία τῆς Χάριτος τοῦ Παναγίου Θεοῦ,  τῆς Θείας δυνάμεως καί τοῦ Θείου φωτισμοῦ. Νά προστρέξωμε μέ ἐλπίδα, προσδοκία καί ἐμπιστοσύνη εἰς τόν Πανάγαθο Θεό, τήν πηγή καί τόν χορηγό παντός ἀγαθοῦ. Καί μέ αὐτές τίς προϋποθέσεις νά ὑπερβοῦμε τήν ἠθικοπνευματική κρίσι τῆς ἐποχῆς μας, ἀλλά καί τόν «ἐφιάλτη» τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως, εἰς τρόπον ὥστε νά ἐξέλθωμε δυναμωμένοι καί ἀνακαινισμένοι ψυχικά ἀπό τήν μεγάλη δοκιμασία τῶν καιρῶν μας.

Εὐχόμενος ὁλοκαρδίως εἰς ὅλους σας καί εἰς ὅλα τά πνευματικά μας τέκνα, τά ἐγγύς καί τά μακράν, καί ἰδιαίτερα στούς ἀγαπημένους μας ναυτικούς καί τούς ἁπανταχοῦ τῆς γῆς ὁμογενεῖς ἀδελφούς μας πλούσιο τόν Θεῖο φωτισμό καί πάμπολλα τά πνευματικά καί βιοτικά δῶρα τοῦ Θείου Βρέφους, τήν εἰρήνη, τήν δικαιοσύνη, τήν ὁμοψυχία καί τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, διατελῶ,           

Μετά πατρικῶν εὐχῶν καί ἀγάπης
Ὁ Μητροπολίτης
†Ὁ Κυθήρων Σεραφείμ
 http://aktines.blogspot.gr/2012/12/blog-post_1045.html