Σταλαγματιές ἀπό τήν Πατερική Σοφία

         Χριστιανοί από τη Θηβαϊδα έφεραν αλυσοδεμένο κάποιο δαιμονισμένο σ'ένα Γέροντα ερημίτη να τον κάνει καλά. Ο Όσιος εξώρκισε το πονηρό πνεύμα να φύγει από το πλάσμα του Θεού.

-Δε βγαίνω, φώναξε εκείνο, αν δεν μου ειπής πρώτα ποιοί είναι τα ερίφια και ποιοί τα αρνία, που λέει ο Χριστός.

-Εγώ είμαι από τα ερίφια, αποκρίθηκε ο Γέροντας. Όσο για αρνία Του, Εκείνος τα γνωρίζει.

-Η ταπείνωσή σου με διώχνει, φώναξε φοβισμένο το δαιμόνιο, και βγήκε από τον δυστυχισμένον, που είχε τόσο βασανίσει.

          Κάποιος ευέξαπτος άνθρωπος, τυφλωμένος κάποτε από το πάθος του θυμού, τραυμάτισε ένα Χριστιανό, χωρίς λόγο. Ο τραυματισμένος, πνιγμένος σχεδόν στο αίμα του, έβαλε μετάνοια και φιλώντας το χέρι του φονιά του, του είπε ταπεινά:

-Έσφαλα, αδελφέ, συγχώρεσέ με.

          Πως θα σωθώ, Πάτερ; ερώτησε άλλος αδελφός τον ίδιο όσιο (Όσιο Ποιμένα).

-Αν μάθεις αιφνιδίως, τέκνον, πως πρόκειται να σε επισκεφθεί ο Κύριος, για ποιο πράγμα θα φροντίσεις πρώτα;

-Για τις αμαρτίες μου, είπε ο αδελφός.

-Κλείσου λοιπόν από τώρα στο κελλί σου και πένθησε γι'αυτές, εως ότου σ'ελεήση ο Θεός, συμβούλευσε ο Όσιος.

Αποσπάσματα από το "Γεροντικόν" της ηγουμένης Θεοδώρας Χαμπάκη

Εκδόσεις ορθοδόξου χριστιανικής αδελφότητας "Λυδία"
http://monopatia-pou-diastavronontai.blogspot.gr/2013/04/blog-post_28.html