Σε
ο,τιδήποτε σχεδιάζουμε να κάνουμε, πρέπει να ομογνωμούμε και να
ομοφρονούμε, διότι έτσι μας θέλει ο Θεός. Θέλει να είμαστε όλοι
ομονοούντες. Ο Κύριος προσευχήθηκε για μας να είμαστε ένα. Κι εμείς τι
κάνουμε; Είμαστε μονίμως διασπασμένοι, ακόμα και μέσα στον οικογενειακό
μας κύκλο. Αυτό δεν είναι καλό. Θέλουμε να γίνεται το δικό μας θέλημα.
Αυτό μπορώ να το καταλάβω στην περίπτωση που στην κεφαλή μιας
οικογένειας βρίσκεται ένας άθεος, και ο Κύριος καλεί στην πίστη ένα από
τα μέλη αυτής της οικογένειας. Αλλά το πρόσωπο που δέχτηκε την κλήση του
Θεού πρέπει να ενεργήσει σοφά. Δεν πρέπει ποτέ να ξεκινήσει πόλεμο στον
νου του με την υπόλοιπη οικογένεια, διότι τότε δεν πρόκειται να
προχωρήσει. Σ᾿ αυτές τις περιπτώσεις, ο ευσεβής άνθρωπος γίνεται ένας
δολοφόνος που εκτελεί τους εγγύτερους συγγενείς του με τους λογισμούς
και τις επιθυμίες του. Είναι ολότελα διαφορετικό πράγμα αν έχουμε γίνει
ένα με τον Κύριο και η κεφαλή της οικογένειας πει: «Απαρνήσου την πίστη σου!». Ένα τέτοιο πρόσωπο δεν μπορεί να είναι γονέας ή γειτονάς μας. Σ᾿ αυτή την περίπτωση μπορούμε να πούμε: «Δεν
μπορώ να αρνηθώ τον Κύριο· έχω γίνει ένα μαζί Του μέσα στην καρδιά μου.
Είμαι δικός Του και η θεία Του ζωή υπάρχει μέσα μου. Δεν μπορώ να
αποκηρύξω τον Κύριο, αλλά εσύ πράξε όπως νομίζεις». Και πάλι, δεν
πρέπει ποτέ να σκεφτούμε οτιδήποτε βλαβερό για το πρόσωπο αυτό, διότι
ακόμα και ο παραμικρός αρνητικός λογισμός διαταράσσει την ειρήνη μας. Η
εσωτερική μας ειρήνη διαταράσσεται, και οι συνάνθρωποί μας γίνονται
εχθρικοί. Κατά συνέπεια, ακόμα και ο πιο φευγαλέος λογισμός, που δεν
είναι θεμελιωμένος στην αγάπη, μπορεί να καταστρέψει καθετί καλό.
Γέροντος Θαδδαῖου τῆς Βιτόβνιστα
Ἀπό τό βιβλίο: "Οἱ λογισμοί καθορίζουν τή ζωή μας"
Ἐκδόσεις: Ἐν πλῷ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου