ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ
Γ΄. ΕΚΚΛΗΣΙΑ – ΕΝΟΡΙΑ : ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ
Η ΕΝΟΡΙΑ ΩΣ ΚΥΤΤΑΡΟ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Τό
κύτταρο τοῦ μυστηριακοῦ
σώματος τοῦ Χριστοῦ, τῆς
Μίας, Ἁγίας, Ὀρθόδοξης καί Καθολικῆς
Ἐκκλησίας εἶναι ἡ
Ὀρθόδοξη Ἐνορία.
«Ἡ
Ἐνορία»,
εἶναι «ἡ συγκεκριμένη ἐν χρόνῳ καί
τόπῳ πραγματικότητα», ἡ ὁποία «καθιστᾶ
στόν κάθε χριστιανό
ἁπτό καί παρόν τό Μυστήριο
τῆς Ἐκκλησίας.
Στήν Ἐνορία του ὁ Χριστιανός λαμβάνει
πεῖρα ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι κάτι
τό γενικό, ἀόριστο κι ἀφηρημένο, ἀλλά
ἡ συγκεκριμένη εὐχαριστιακή σύναξη,
ἡ ὁποία ποιμαίνεται ἀπό συγκεκριμένους
ποιμένες
καί ἑνώνεται μέ τήν καθολική Ἐκκλησία»59.
Ἡ
Ἐνορία,
μοναστική ἤ κοσμική, εἶναι ὁ χῶρος
ὅπου ἀποκαθίσταται στήν κατάσταση τῆς
πνευματικῆς ὑγείας ἡ νοσοῦσα ἀνθρώπινη
ὑπόσταση καί δημιουργεῖται ἡ ἀληθής
κοινωνικότητα διά τῆς ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι
ἑνώσεως
τῶν μελῶν της.
«Ἡ Ἐνορία, ὡς ἀπηρτισμένη κοινότητα-κοινωνία» παρατηρεῖ ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνός «ὑπῆρξε πάντα στήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας τό Ἐκκλησιαστικό μοντέλο (πρότυπο) κοινωνικῆς διάρθρωσης καί ζωῆς. Ὁ κοινοβιακός μοναχισμός ὡς μοναστική ἀδελφότητα-Ἐνορία δέν εἶναι παρά ἡ δυναμική προσπάθεια διασώσεως τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ὑπαρκτικοῦ προτύπου ὅταν ἄρχισε ἡ ἐκκοσμίκευσή του, ἡ προσαρμογή του δηλαδή στό κοσμικό πρότυπο τῆς μή-χριστιανικῆς κοινωνίας. Γι’ αὐτό οἱ ἅγιοι Πατέρες ὅλων τῶν αἰώνων –μέ πρώτους τόν Μέγα Βασίλειο καί τόν ἱερό Χρυσόστομο– ἐπέμειναν στήν διάσωση τῆς ἑνότητας, τῆς πνευματικότητας-κοινωνικότητας, μέσα στό ἐνοριακό πλαίσιο μέ τήν ὀργάνωση καί στερέωση τοῦ μοναστικοῦ κοινοβίου, ὥστε νά μή χαθεῖ ὁ ἀποκεκαλυμμένος θεοκεντρικός τρόπος ζωῆς τῶν Χριστιανῶν μέσα στόν κόσμο»60.
«Ἡ Ἐνορία, ὡς ἀπηρτισμένη κοινότητα-κοινωνία» παρατηρεῖ ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνός «ὑπῆρξε πάντα στήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας τό Ἐκκλησιαστικό μοντέλο (πρότυπο) κοινωνικῆς διάρθρωσης καί ζωῆς. Ὁ κοινοβιακός μοναχισμός ὡς μοναστική ἀδελφότητα-Ἐνορία δέν εἶναι παρά ἡ δυναμική προσπάθεια διασώσεως τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ὑπαρκτικοῦ προτύπου ὅταν ἄρχισε ἡ ἐκκοσμίκευσή του, ἡ προσαρμογή του δηλαδή στό κοσμικό πρότυπο τῆς μή-χριστιανικῆς κοινωνίας. Γι’ αὐτό οἱ ἅγιοι Πατέρες ὅλων τῶν αἰώνων –μέ πρώτους τόν Μέγα Βασίλειο καί τόν ἱερό Χρυσόστομο– ἐπέμειναν στήν διάσωση τῆς ἑνότητας, τῆς πνευματικότητας-κοινωνικότητας, μέσα στό ἐνοριακό πλαίσιο μέ τήν ὀργάνωση καί στερέωση τοῦ μοναστικοῦ κοινοβίου, ὥστε νά μή χαθεῖ ὁ ἀποκεκαλυμμένος θεοκεντρικός τρόπος ζωῆς τῶν Χριστιανῶν μέσα στόν κόσμο»60.
Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο:«Τά ἀσκητικά τῆς Ἐνορίας» (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου) πού ἤδη κυκλοφορεῖ.
59
Ἀρχιμ. Γεωργίου Γρηγοριάτη, Ἡ
Ἐνορία ὡς Ἐκκλησιαστική
κοινότητα, Ἀπόσπασμα
ἀπό τό βιβλίο «Ἐνορία πρός μία νέα
ἀνακάλυψή της», Ἐκδ.
Ἀκρίτας,
http://www.enoriaka.gr/index.php?option=content&task=view&id=61&Itemid=2.
60
Πρωτοπρ. Γεωργίου Μεταλληνοῦ,
Ἡ
Ἐνορία
ὡς τό χριστιανικό πρότυπο κοινωνίας,
http://www.enoriaka.gr/index.php?option=content&task=view&id=1297
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου