«Ὑπομένων ὑπέμεινα τόν Κύριον, καί
προσέσχε μοι καί εἰσήκουσε τῆς δεήσεώς μου...
καί οὐκ ἐπέβλεψεν εἰς ματαιότητας καί μανίας ψευδεῖς.»
προσέσχε μοι καί εἰσήκουσε τῆς δεήσεώς μου...
καί οὐκ ἐπέβλεψεν εἰς ματαιότητας καί μανίας ψευδεῖς.»
Ψαλμ. 39 : 1, 5
Ἅγιος Διάδοχος Φωτικῆς: Τά 100 πρακτικά κεφάλαια
(σελ. 307)
69. Ἡ χάρη στήν ἀρχή συνηθίζει νά καταλάμπει μέ τό φῶς της τήν ψυχή μέ πολλή αἴσθηση. Ὅσο ὅμως προχωροῦν οἱ ἀγῶνες, ἐνεργεῖ κυρίως μέ ἄγνωστο τρόπο τά μυστήριά της στήν ψυχή πού θεολόγει. Στήν πρώτη περίπτωση ἐνεργεῖ ἔτσι, γιά νά μᾶς τοποθετήσει χαρούμενους πάνω στό δρόμο τῶν θείων θεωριῶν, καθώς καλούμαστε ἀπό τήν ἄγνοια στή γνώση. Στό μέσο ὅμως τῶν ἀγώνων θέλει νά φυλάξει τήν πνευματική γνώση μας μακριά ἀπό κενοδοξία. Πρέπει λοιπόν νά λυπούμαστε ὅταν πρέπει, παίρνοντας φτερά ἀπό τήν ἀγαθή ἐλπίδα. Ὅπως ἡ πολλή λύπη φέρνει τήν ψυχή σέ ἀπέλπισία καί ἀπιστία, ἔτσι καί ἡ πολλή χαρά φέρνει σέ οἴηση τήν ψυχή· καί λέω γιά κείνους πού εἶναι ἀκόμη πνευματικά νήπιοι. Γιατί μεταξύ τοῦ φωτισμοῦ καί τῆς ἐγκαταλείψεως εἶναι ἡ πείρα, καί μεταξύ τῆς λύπης καί τῆς χαρᾶς, ἡ ἐλπίδα. Λέει ἡ Γραφή: «Μέ πολλή ὑπομονή ἀνέμενα τόν Κύριο καί μοῦ ἔδωσε τήν προσοχή Του» (Ψαλμ. 39 : 1)· καί πάλι: «Ὅσο τό πλῆθος τῶν θλίψεών μου μέσα στήν καρδιά μου, τόσες οἱ παρηγοριές Σου γέμισαν εὐφροσύνη τήν ψυχή μου» (Ψαλμ. 93 : 19).
« Κύριε, κατά τό πλῆθος τῶν ὀδυνῶν μου ἐν τῇ καρδίᾳ μου
αἱ παρακλήσεις σου εὔφραναν τήν ψυχήν μου....
αἱ παρακλήσεις σου εὔφραναν τήν ψυχήν μου....
καί ἐγένετό μοι Κύριος εἰς καταφυγήν καί
ὁ Θεός μου εἰς βοηθόν ἐλπίδος μου·»
Ψαλμ. 93 : 19, 22
"ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ" τῶν ἱερῶν Νηπτικῶν
Τόμος Α΄
Ἐκδόσεις: τό Περιβόλι τῆς Παναγίας"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου