Filocalía de los Santos Nípticos San Hesiquio de Bazos o el Presbítero: 203 logos sobre nipsis y virtud Textos en griego y español separado en cuatro partes.

Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών

Άγιος Ησύχιος ο Πρεσβύτερος: Λόγος περί νήψεως και αρετής χωρισμένος σε 203 κεφάλαια

2ª parte 53-103. Nipsis, hisijía y oración de Jesús

53. El nus que no descuida su escondido trabajo espiritual, conjuntamente con los beneficios de la ininterrumpida actividad de su vigilancia y protección, encontrará también que los cinco sentidos del cuerpo sean lentos e inoperantes en cuanto a males exteriores. Porque cuidando su virtud y su nipsis, queriendo tratar con los buenos pensamientos, no tolera ser robado de los cinco sentidos que le traen loyismí vanos y materiales. Pero como conoce lo engañosos que son, muchas veces los restringe en su interior y desde allí los domina.

53. Ο νους που δεν αμελεί την κρυφή εργασία του, μαζί με τα άλλα καλά που θα βρει από την αδιάκοπη φύλαξή του, θα βρει και τις πέντε αισθήσεις του σώματος να είναι αργές από τα εξωτερικά κακά. Γιατί με το να προσέχει στην αρετή και τη νήψη του και με το να θέλει να ενδιατρίβει στις καλές σκέψεις, δεν ανέχεται να τον κλέβουν οι πέντε αισθήσεις που του φέρνουν υλικούς και μάταιους λογισμούς. αλλά επειδή γνωρίζει πόσο απατηλές είναι, τις πιο πολλές φορές τις περιορίζει ακόμη και μέσα του.

54. Permanece firme en tu diania (mente, intelecto) por la nipsis y no te desmoronarás ante las tentaciones. Pero si te alejas, deberás soportar con paciencia las tentaciones que te vienen.

54. Μένε μέσα στη διάνοιά σου δια της νήψεως και δεν θα κοπιάσεις στους πειρασμούς. Αν φεύγεις από εκεί, υπόμενε τους πειρασμούς που έρχονται.

55. Así como a los que han comido mal, ayuda el amargo ajenjo, lo mismo para los que tienen mal carácter es conveniente padecer sufrimientos y angustias.

55. Όπως εκείνους που έχουν κακοφάγει, τους ωφελεί το πικρό αψίνθιο, έτσι και οι κακότροποι έχουν συμφέρον να υποφέρουν θλίψεις.

56. Si no quieres padecer males, no quieras hacerlos, porque sin excepción, una cosa sigue a la otra; pues lo que cada uno siembra, también lo cosechará (Gal 6, 7). Entonces cuando sembramos voluntariamente males astutos y después los cosechamos involuntariamente, deberemos admirar la justicia de Dios.

56. Αν δε θέλεις να υποφέρεις κακά, μη θέλεις και να κάνεις κακά, γιατί σ’ αυτό ακολουθεί, χωρίς εξαίρεση, εκείνο. Ό,τι σπείρει ο άνθρωπος, τούτο και θα θερίσει(35). Όταν λοιπόν εκουσίως σπέρνομε τα πονηρά κι έπειτα ακουσίως τα θερίζομε, οφείλομε να θαυμάζομε τη δικαιοσύνη του Θεού.

57. El nus se enceguece por estos tres pazos: la avaricia, la vanagloria y el placer (o hedonismo).

57. Τυφλώνεται ο νους με τα τρία αυτά πάθη, τη φιλαργυρία, την κενοδοξία και την ηδονή.

58. La gnosis (conocimiento increado) y la fe, que son compañeras de nuestra naturaleza, de ninguna otra cosa no se han debilitado más que por las anteriores maldades.

58. Η γνώση και η πίστη, που είναι σύντροφοι της ανθρώπινης φύσεως, από τίποτε άλλο δεν αδυνάτισαν, παρά από τις τρεις προηγούμενες κακίες.

59. El furor y la ira, las guerras y los homicidios, y toda la serie de los otros males, a causa de las anteriores tres maldades han prevalecido terriblemente entre los hombres.

59. Ο θυμός και η οργή και οι πόλεμοι και οι φόνοι και όλος ο κατάλογος των λοιπών κακών, εξαιτίας των προηγουμένων τριών κακιών ισχυροποιήθηκαν πάρα πολύ μεταξύ των ανθρώπων.

60. El que no conoce la verdad, tampoco puede creer verdaderamen te. Porque, según el orden natural, el conocimiento precede a la fe; y las cosas que dice la Escritura, no sólo las dice para que las aprendamos, sino también para que las llevemos a cabo en praxis.

60. Εκείνος που δεν γνωρίζει την αλήθεια, δεν μπορεί και να πιστεύει αληθινά. Γιατί η γνώση φυσικά προηγείται από την πίστη, κι αυτό επειδή εκείνα που λέει η Γραφή, δεν θα λέει μόνο για να τα μάθομε, αλλά για να τα πράξομε.

61. Entonces, empecemos la obra. Así poco a poco progresando, encontraremos la esperanza en Dios y la fe segura, la gnosis interior y la liberación de las tentaciones, los divinos carismas, la confesión del corazón y las lágrimas continuas, llegan a los fieles por medio de la oración. Y no solamente estas cosas, sino tam bién la paciencia a las tribulaciones y las angustias que puedan surgir, así como el sincero perdón al prójimo y la gnosis (increada) profunda de la ley espiritual, el descubri miento de la justicia de Dios y la venida, infusión del Espíritu Santo, y la donación de los tesoros espirituales, y todas las cosas que Dios prometió dar a los hombres que creen, aquí en el presente y en el futuro siglo. En una palabra, es imposi ble que la psique se asemeje a la imagen de Dios, si no es por medio del carisma de Dios y por la fe del hombre, quien permanece en su diania (mente, intelecto) con mucha humildad y oración sin distracción.

61. Ας αρχίσομε λοιπόν το έργο. Έτσι σιγά σιγά προκόβοντας θα βρούμε ότι η ελπίδα στο Θεό και η βέβαιη πίστη και η βαθύτερη γνώση και η απελευθέρωση από τους πειρασμούς και τα θεία χαρίσματα και η από την καρδιά εξομολόγηση και τα συνεχή δάκρυα, έρχονται στους πιστούς με την προσευχή. Και όχι αυτά μόνο. αλλά και η υπομονή στις θλίψεις και η ειλικρινής συγχώρηση του πλησίον και η βαθιά γνώση του πνευματικού νόμου και η εύρεση της δικαιοσύνης του Θεού και η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος και η χορήγηση των πνευματικών θησαυρών και όλα όσα υποσχέθηκε ο Θεός να δώσει στους πιστούς και στον παρόντα και στον μέλλοντα αιώνα. Και μ’ ένα λόγο, είναι αδύνατο να φανεί η ψυχή εικόνα Θεού, παρεκτός με χάρισμα του Θεού και πίστη του ανθρώπου, ο οποίος παραμένει με μεγάλη ταπεινοφροσύνη και αδιάσπαστη προσευχή στη διάνοιά του.

62. Los que queremos sanar, purificar y limpiar nuestro corazón, es realmente un gran bien lo que hemos recibido, por la experiencia al invocar continuamente al Señor Jesús contra los enemigos inteligibles o espirituales. Y observarás que, el logos que he dicho concuerda con las Escrituras. Prepárate —nos dicen— Israel, a invocar el nombre del Señor tu Dios (Am 4, 12). Y el Apóstol nos dice: Rezad incesantemente (1 Ts 5, 17). Y el Señor dice: Sin mí no podéis hacer nada. El que permanezca en mí y yo en él, éste dará muchos frutos. Y agrega: El que no permanece en mí, es arrancado como los sarmientos de la vid (Jn 15, 5 y ss). La oración es un bien grande y excelente, el cual contiene todos los bienes, porque sana y puri fica al corazón, que es donde Dios se manifiesta y se revela a los fieles.

62. Μεγάλο αγαθό πράγματι από την πείρα έχομε παραλάβει, το να επικαλούμαστε συνεχώς τον Κύριο Ιησού εναντίον των νοητών εχθρών, όσοι θέλομε να καθαρίσομε την καρδιά μας. Και παρατήρησε, πώς ο λόγος που λέω είναι σύμφωνος με τις Άγιες Γραφές. Λέει κάπου: «Να ετοιμάζεσαι Ισραήλ για να επικαλείσαι το όνομα του Κυρίου του Θεού σου»(36). Και ο Απόστολος λέει: «Να προσεύχεστε αδιαλείπτως»(37). Και ο Κύριός μας λέει: «Δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε δίχως εμένα. Όποιος μένει σ’ εμένα κι εγώ σ’ αυτόν, αυτός κάνει πολύ καρπό. Αν δε μείνει σ’ εμένα, θα πεταχτεί έξω όπως το ξερό κλήμα»(38). Μέγα αγαθό είναι η προσευχή, το οποίο περιέχει όλες τις αρετές, γιατί καθαρίζει την καρδιά, μέσα στην οποία ο Θεός φανερώνεται στους πιστούς.

63. La humildad, que por su naturaleza eleva al hombre y contiene la agapi (amor, energía increada) de Dios, destruye casi todos los males que están en nosotros y son odiosos a Dios, pues es difícil de obtener. Fácilmente se podrían encontrar en un solo hombre algunas operaciones parciales de muchas virtudes, pero si buscas en él aunque sea sólo olor de humildad, apenas con mucha dificultad la encontrarás. Por lo tanto, hace falta esmero, cuidado y buena disposición para alcanzar la santa humildad. La Escritura llama impuro al mismo diablo, ya que desde un principio rechazó la excelente riqueza de la humildad y amó la soberbia. Por esto en todas las Escrituras el diablo es también llamado espíritu sucio, impuro (Mt 10, 1; 12, 43 etc). Pues, ¿cuál impureza corporal puede cometer el incorpóreo e imponderable, para que lo llame impuro la Escritura? Entonces es claro que fue llamado impuro por su soberbia, y de puro y luminoso án gel se convirtió en impuro. Porque para el Señor todo soberbio es impuro (Prov 16, 5), y el primer pecado es la soberbia (Si 10, 13). Y también el soberbio Faraón decía: No conozco a tu Dios ni liberaré a Israel. (Ex. 5, 2).

63. Η ταπείνωση, επειδή εκ φύσεως ανυψώνει τον άνθρωπο και έχει την αγάπη του Θεού και αφανίζει σχεδόν όλα τα κακά που υπάρχουν μέσα μας τα οποία μισεί ο Θεός, είναι δυσκολοκατόρθωτη. Και μπορείς να βρεις σε έναν άνθρωπο μερική εργασία πολλών αρετών, αν όμως ζητήσεις και μυρωδιά μόνον ταπεινώσεως, μόλις που θα τη βρεις. Γι’ αυτό είναι ανάγκη να έχομε μεγάλη επιμέλεια, ώστε να αποκτήσομε την αγία ταπείνωση. Η Γραφή, τον διάβολο τον ονομάζει ακάθαρτο, επειδή εξαρχής απώθησε το αγαθό της ταπεινοφροσύνης και αγάπησε την υπερηφάνεια. Γι’ αυτό και πνεύμα ακάθαρτο ονομάζεται σε όλες τις Γραφές(39). Ποια σωματική ακαθαρσία μπορεί να κάνει ο ασώματος, άσαρκος και αστάθμητος, για να τον λέει η Γραφή ακάθαρτο; Φανερό είναι ότι για την υπερηφάνειά του ονομάστηκε ακάθαρτος και από καθαρός και φωτεινός άγγελος, έγινε βέβηλος. Επειδή, για το Θεό είναι ακάθαρτος κάθε υπερήφανος(40), και πρώτη αμαρτία είναι η υπερηφάνεια(41). Έτσι και ο υπερήφανος Φαραώ έλεγε: «Δε γνωρίζω το Θεό σου και δε θα ελευθερώσω τον Ισραήλ»(42).

64. Hay muchas obras y praxis del nus capaces de procurarnos el bondadoso regalo de la humildad, siempre y cuando no descuidemos nues tra sanación y salvación. Esto es, el recuerdo de nuestros pecados, los que cometimos en palabras, en obras y con nuestro nus, así como muchísimas otras cosas que contribuyen en lograr la humildad. La verdadera humildad provoca también recordar las buenas obras del prójimo y compararlas con las nuestras, para ver que somos inferiores a ellos. Y así, viendo el nus su propia nulidad y cuánto inferior es a la perfección de los hermanos, uno se considera a sí mismo tierra y ceniza, y que no es un hombre sino un perro, por que frente a todos los hombres lógicos que están sobre la tierra, es tá muy atrás y es inferior a todos.

64. Υπάρχουν πολλά έργα και πράξεις του νου που μπορούν να μας προμηθεύσουν το αγαθό δώρο της ταπεινοφροσύνης, αν δεν είμαστε αμελείς για την σωτηρία μας. δηλαδή η μνήμη των αμαρτιών μας, όσες κάναμε με λόγια, με έργα και με το νου μας, και άλλα πολλά που βοηθούν να αποκτήσομε την ταπεινοφροσύνη. Ταπείνωση αληθινή προξενεί και το να θυμόμαστε πάντοτε τα κατορθώματα της αρετής των άλλων και να μεγαλοποιούμε τα άλλα φυσικά πλεονεκτήματά τους και να συγκρίνομε τα δικά μας έργα με τα δικά τους, για να βλέπομε ότι είμαστε κατώτεροι από αυτούς. Και έτσι βλέποντας ο νους την ευτέλειά του και πόσο υστερεί από την τελειότητα των αδελφών, θεωρεί τον εαυτό του χώμα και στάχτη και όχι άνθρωπο, αλλά σκύλο, επειδή σε όλα είναι κατώτερος και πολύ πίσω από όλους τους λογικούς ανθρώπους.

65. La boca de Cristo, la columna de la Iglesia, nuestro gran padre Basilio nos dice: “Es un gran bien, examinar nuestra conciencia al final del día, es decir, en qué nos hemos equivocado y qué bien hemos hecho, para no caer en los mismos pecados al día siguiente. Esto lo hacía Job respecto de sí mismo y de sus propios hijos (Jb 1, 5); porque los interrogatorios de nuestras praxis, cuando se hacen cada día, nos iluminan qué debemos hacer en cada momento”.

65. Λέει το στόμα του Χριστού, ο στύλος της Εκκλησίας, ο μέγας πατέρας μας Βασίλειος: «Μεγάλο καλό για να μην αμαρτάνομε, ούτε την άλλη μέρα να πέφτομε στα ίδια αμαρτήματα, είναι το να ανακρίνομε στο τέλος της ημέρας την συνείδησή μας σε τι σφάλαμε και τι καλό κάναμε. Αυτό έκανε και ο Ιώβ για τον εαυτό του και για τα παιδιά του(43). Γιατί οι ανακρίσεις των πράξεών μας, όταν γίνονται κάθε μέρα, μας φωτίζουν τι πρέπει να κάνομε κάθε στιγμή».

66. Otro sabio de las cosas divinas dijo: El principio de la producción de los frutos es la flor, así como el principio de la práctica para la virtud es la continencia. Por tanto, seamos continentes —haciendo es to con medida y peso— como nos enseñan los Padres, y transcurramos todas las horas, todos los días con nipsis y vigilancia de nuestro nus. Si así lo hacemos, con la ayuda de Dios, podremos apagar y reducir con un cierto tipo de violencia y esfuerzo, el mal. Ya que con violencia y esfuerzo se consigue la vida virtuosa, por la que nos es regalada la Realeza (increada) de los Cielos (Mt 11, 12).

66. Και άλλος πάλι σοφός στα θεία είπε: «Αρχή της καρποφορίας είναι το άνθος και αρχή της πρακτικής αρετής είναι η εγκράτεια». Λοιπόν ας εγκρατευτούμε. και αυτό με μέτρο και ζύγι, όπως διδάσκουν οι Πατέρες. Και όλη την ημέρα, τις δώδεκα ώρες, να τις περνούμε με νήψη και φύλαξη του νου. Αν κάνομε έτσι, θα μπορέσομε με κάποια βία να σβήσομε και να λιγοστέψομε την κακία με την βοήθεια του Θεού. Επειδή με τη βία κατορθώνεται η ενάρετη ζωή, με την οποία μας δίνεται η Βασιλεία των Ουρανών(44).

67. El camino para la divina gnosis (increada) es la impasibilidad y la humildad, sin ellas nadie verá al Señor.

67. Ο δρόμος για τη θεία γνώση είναι η απάθεια και η ταπείνωση. Χωρίς αυτές, κανείς δεν θα δει τον Κύριο.

68. Aquel que se ocupa sin interrupción de las cosas interiores, es sensato, moderado y auto-dominado. Y no solamente esto, también se ocupa de las contemplaciones espirituales, hace teología y ora. Esto es lo que dice el Apóstol: Caminad en el Espíritu y no satisfagáis el deseo de la carne (Gal 5, 16).

68. Εκείνος που προσέχει διαρκώς στο εσωτερικό του, είναι φρόνιμος και εγκρατής. και όχι μόνο αυτό, αλλά και ασχολείται με πνευματικές θεωρίες και θεολογεί και προσεύχεται. Και αυτό είναι εκείνο που λέει ο Απόστολος: «Να οδηγείστε από το Πνεύμα και δε θα εκτελέσετε επιθυμία της σάρκας»(45).

69. Aquel que no conoce como caminar en el sendero espiritual, no se ocupa para nada de los pensamientos malignos y apasionados. Toda su preocupación está en el cuerpo, en la carne y en la gula que le convierte en esclavo de su panza y entonces su nus sufre y se hace irascible y resentido, deprimido y entristecido y con todo esto entenebrece su nus. Por otro lado, si hace un ejercicio ascético exagerado, enturbia su diania.

69. Όποιος δεν ξέρει να βαδίζει τον πνευματικό δρόμο, δεν φροντίζει διόλου για τις εμπαθείς σκέψεις. Όλη του η ασχολία είναι γύρω από τη σάρκα και ή είναι γαστρίμαργος και ακόλαστος, ή λυπάται και οργίζεται και μνησικακεί. με αυτά σκοτίζει το νου του. Ή πάλι μεταχειρίζεται υπερβολική άσκηση και θολώνει την διάνοιά του.

70. Aquel que ha renunciado sólo a las cosas exteriores, por ejemplo, a la mujer, a las riquezas, etc., se ha convertido en monje exterior pe ro no interior. Aquel que ha renunciado a los pensamientos pasio nales y malignos de su nus es verdadero monje. Al hombre exterior es fácil que uno lo convierta en monje, si así lo desea, pero para el hombre interior es necesaria una lucha grande.

70. Εκείνος που εγκατέλειψε τα εξωτερικά μόνο πράγματα, π.χ. την γυναίκα, τα χρήματα κλπ., μόνον εξωτερικώς έγινε μοναχός, όχι όμως και εσωτερικώς. Εκείνος ο οποίος απαρνήθηκε και τις εμπαθείς σκέψεις του νου του, αυτός είναι αληθινός μοναχός. Και τον εξωτερικό άνθρωπο, εύκολα τον κάνει κανείς μοναχό, αν θελήσει. Αλλά για να κάνεις μοναχό τον εσωτερικό άνθρωπο, χρειάζεται μεγάλος αγώνας.

71. ¿Quién es el que, en esta generación, habiéndose liberado enteramente de los pensamientos pasionales y malignos, se ha hecho digno de adquirir para siempre la oración pura y alejada de todo pensamiento material? Esto es la señal del monje interior.

71. Ποιος άραγε είναι εκείνος στην παρούσα γενιά, που έχει απαλλαγεί εντελώς από εμπαθείς σκέψεις και αξιώθηκε να αποκτήσει και να έχει διαπαντός την καθαρή και μακριά από κάθε υλική σκέψη προσευχή; Αυτό είναι το σημάδι του εσωτερικού μοναχού.

72. Muchos pazos permanecen escondidos en nuestras psiques, y aparecen entonces, cuando se presentan sus causas.

72. Πολλά πάθη είναι κρυμμένα μέσα στις ψυχές μας. Και φανερώνονται τότε, όταν παρουσιάζονται οι αιτίες τους.

73. No dediques todo tu tiempo a la carne, sino márcale una ascesis y disciplina acorde con tus fuerzas y luego gira todo tu nus a las cosas interiores. Porque el ejercicio del cuerpo es poco útil, en cambio la piedad es útil en todo (1 Tm 4, 8).

73. Μην αφιερώνεις όλη σου την ασχολία γύρω από τη σάρκα, αλλά όρισέ της άσκηση κατά δύναμη και όλο σου το νου να τον στρέφεις εντός σου. Γιατί η σωματική άσκηση λίγο ωφελεί, ενώ η ευσέβεια είναι σε όλα ωφέλιμη(46).

74. Cuando los pazos dejan de operar, ya sea porque se han cortado las causas o porque los demonios se retiran con engaño, junto con esto, sobreviene la soberbia.

74. Όταν τα πάθη πάψουν να ενεργούν, είτε γιατί αποκόπτονται οι αιτίες, είτε γιατί οι δαίμονες δολίως υποχωρούν, ακολουθεί η υπερηφάνεια.

75. La humildad y el esfuerzo duro del cuerpo o carne, liberan al hombre de todo pecado. La humildad corta los pazos de la psique y el esfuerzo duro los pazos del cuerpo. Por ello, el Señor dice: Bienaventurados los sanos, puros y claros del corazón, o los que han hecho la catarsis, la sanación y la limpieza de su corazón de cada mancha del pecado, porque ellos contemplarán y verán a Dios (Mt 5,8). Verán a Dios y Sus tesoros, cuando con la agapi y la continencia se hayan sanado y purificado a sí mismos; y más aún Le verán si intensifican la catarsis.

75. Η ταπείνωση και η ταλαιπώρηση της σάρκας ελευθερώνουν τον άνθρωπο από κάθε αμαρτία. η πρώτη καταργεί τα πάθη της ψυχής, η άλλη τα πάθη του σώματος. Γι’ αυτό λέει ο Κύριος: «Μακάριοι όσοι έχουν καθαρή καρδιά διότι αυτοί θα δουν τον Θεό»(47). Θα δουν τον Θεό και τους θησαυρούς Του, όταν με την αγάπη και την εγκράτεια καθαρίσουν τον εαυτό τους. Και τόσο περισσότερο θα Τον δουν, όσο επιτείνουν την κάθαρση.

76. La vigilancia del nus es la torre por donde uno ve la razón y el objetivo de cada virtud, como el antiguo centinela de David preanunciaba la “circuncisión del corazón” (Sal 18, 24).

76. Σκοπιά από την οποία βλέπει κανείς τους λόγους κάθε αρετής είναι η τήρηση του νου, όπως ο παλαιός εκείνος φρουρός του Δαβίδ φανέρωνε την «περιτομή της καρδιάς»(48).

77. Igual que cuando miramos con nuestros ojos las cosas que perjudican, nos perjudicamos, así sucede también con nuestro nus cuando pensamos loyismí malos astutos.

77. Όπως όταν βλέπομε με τα μάτια μας εκείνα που βλάπτουν, βλαπτόμαστε, έτσι και όταν συλλογιζόμαστε με το νου μας πονηρούς λογισμούς.

78. Igual que cuando uno golpea la raíz de una planta, la seca entera, así le sucede al corazón del hombre cuando es golpeado de los malos astutos loyismí. Debemos tener cuidado cada momento, porque los demonios nunca están quietos.

78. Όπως όταν χτυπήσει κανείς την ρίζα του φυτού, το ξεραίνει ολόκληρο, έτσι συμβαίνει και όταν χτυπηθεί από τους πονηρούς λογισμούς η καρδιά του ανθρώπου. Πρέπει να προσέχομε κάθε στιγμή, γιατί οι δαίμονες ποτέ δεν κάθονται αργοί.

79. Queriendo el Señor demostrarnos que todo mandamiento debemos realizarlo, en cambio la adopción que nos ofrece (en ser hijos de Dios) se realiza en los hombres con Su sangre, dice: “Cuando hayáis hecho lo que os estaba mandado, decid: Somos siervos inútiles, que hemos hecho lo que debíamos hacer” (Lc 17, 10). Por esto la Realeza increada de los Cielos no es una recompensa de obras, sino la jaris (gracia, energía increada) del Soberano, preparada para Sus siervos fieles. El esclavo no requiere la libertad como un salario, agradece como deudor y la espera como una donación o regalo.

79. Ο Κύριος, θέλοντας να δείξει ότι κάθε εντολή την εκτελούμε από χρέος, ενώ η υιοθεσία που προσφέρει, συντελείται στους ανθρώπους με το αίμα Του, λέει: «Όταν κάνετε όσα έχετε διαταχθεί, να πείτε ότι είμαστε αχρείοι δούλοι και κάναμε αυτό που οφείλαμε»(49). Γι’ αυτό δεν είναι μισθός έργων η Βασιλεία των Ουρανών, αλλά χάρη και δωρεά του Κυρίου που έχει ετοιμάσει για τους πιστούς δούλους Του. Δεν απαιτεί ο δούλος την ελευθερία ως μισθό, αλλά ευχαριστεί ως οφειλέτης και την περιμένει ως δωρεά.

80. El Cristo ha muerto por nuestros pecados, según las Escrituras (1 Cor 15, 3), y a los que Le sirven bien, los regala la libertad. Porque dice: “Bien, siervo bueno y fiel, has sido fiel en lo poco, yo te constituiré sobre mucho. Entra en la alegría de tu Señor” (Mt 25, 21). Pero no es un siervo fiel aún el que se apoya sobre la simple y fina gnosis (conocimiento creado), sino aquel que muestra su fe, mediante la obediencia, al dador de los mandamientos Cristo.

80. Ο Χριστός πέθανε για τις αμαρτίες μας, σύμφωνα με τις Γραφές(50), και σε όσους Τον υπηρετούν καλώς, χαρίζει την ελευθερία. Γιατί λέει: «Εύγε δούλε χρήσιμε και πιστέ. στάθηκες πιστός στα λίγα, θα σου εμπιστευθώ πολλά. Έλα μέσα στη χαρά του Κυρίου σου»(51). Αλλά δεν είναι ακόμη δούλος πιστός εκείνος που στηρίζεται στην απλή και ψιλή γνώση, αλλά εκείνος που δείχνει την πίστη του με την υπακοή στον εντολοδότη Χριστό.

81. El que honra al Señor, hace lo que Él ordena. Cuando se equivoca o desobedece, soportará las malas consecuencias como justas. Si amas aprender, ama también el esfuerzo y la fatiga, pues la gnosis fina (creada) infla al hombre (1Cor 8,1).

81. Εκείνος που τιμά τον Κύριο, εκτελεί όσα διατάζει Εκείνος. Όταν κάνει σφάλμα ή παρακοή, υπομένει σαν δίκαιες τις συμφορές. Αν είσαι φιλομαθής, να γίνεις και φιλόπονος. Γιατί η ψιλή γνώση «φουσκώνει» τον άνθρωπο(52).

82. Las tentaciones que nos surgen providencialmente sin esperarlas, por economía de Dios, nos enseñan a hacernos diligentes.

82. Οι πειρασμοί που μας έρχονται αναπάντεχα, μας διδάσκουν κατ’ οικονομία Θεού να γινόμαστε φιλόπονοι.

83. La estrella tiene la cualidad de iluminar y brillar. Así también el piadoso y temeroso de Dios, tiene como cualidad la austeridad y la humildad, porque la cualidad o signo de los discípulos de Cristo, no es otra cosa que la conducta humilde y la presencia austera. Esto lo gritan de todas las formas los cuatro Evangelios. El que no vive así humildemente, decae de la parte de Aquel que se humilló a sí mismo (Filp 2, 8) hasta la cruz y la muerte, Quien es también Legislador ejecutor de los divinos Evangelios.

83. Το άστρο έχει το ιδίωμα να λάμπει. Και ο θεοσεβής και φοβούμενος το Θεό έχει ως ιδίωμα τη λιτότητα και την ταπείνωση, επειδή κανένα άλλο δεν είναι το γνώρισμα των μαθητών του Χριστού παρά το ταπεινό φρόνημα και το λιτό παρουσιαστικό. Και αυτό με όλους τους τρόπους το φωνάζουν τα τέσσερα Ευαγγέλια. Εκείνος που δε ζει έτσι ταπεινά, ξεπέφτει από το μέρος Εκείνου που ταπείνωσε τον εαυτό Του μέχρι σταυρού και θανάτου, ο Οποίος είναι και των θείων Ευαγγελίων ο πρακτικός Νομοθέτης.

84. Dice la Escritura: “Los que tenéis sed, id a por el agua” (Is 55, 1). Pero los que tenéis sed de Dios, caminad con la pureza de vuestro nus. Pero aquel que vuela alto con esta pureza y claridad, debe mirar también a la tierra su propia nulidad. Nadie se encuentra más alto que el humilde. Igual que cuando no hay luz todo es tétrico y tenebroso; así, cuando falta la conducta o actitud humilde, todas nuestras obras respecto de Dios, son vanas e inútiles.

84. Λέει η Γραφή: «Όσοι διψάτε, πηγαίνετε στο νερό»(53). Όσοι όμως διψάτε το Θεό, βαδίζετε με την καθαρότητα του νου σας. Πρέπει όμως, εκείνος που με την καθαρότητα αυτή πετά ψηλά, να βλέπει και κάτω τη γη της μηδαμινότητάς του. Γιατί κανείς δεν είναι υψηλότερος του ταπεινού. Όπως όταν δεν υπάρχει φως είναι όλα σκοτεινά και ζοφερά, έτσι και όταν δεν υπάρχει ταπεινοφροσύνη, όλα μας τα κατά Θεόν έργα είναι μάταια και άχρηστα.

85. Escucha ahora la conclusión de mi logos: teme a Dios y guarda Sus mandamientos (Ecl 12, 13), espiritualmente y también sensiblemente. Si te esfuerzas y te obligas a observarlos, aplicarlos y cumplirlos espiritualmente, pocas veces tendrás necesidad de hacer esfuerzos sensibles por ellos. Como dice David: desde el fondo de mi corazón he querido hacer Tu voluntad y Tu ley (Sal 39, 9).

85. Άκου τώρα την κατακλείδα του λόγου μου. Να φοβάσαι τον Θεό και να φυλάγεις τις εντολές Του(54), και νοερά και αισθητά. Γιατί ανυυυ βιάσεις τον εαυτό σου να τηρεί τις θείες εντολές νοερά, λίγες φορές θα χρειαστείς αισθητούς κόπους για την τήρησή τους, όπως λέει και ο Δαβίδ: «Θέλησα από μέσα από την καρδιά μου να πράξω το θέλημά Σου και το νόμο Σου»(55).

86. Si el hombre no hace la voluntad y la ley del Señor desde el fondo de su corazón, tampoco exteriormente puede hacerlo fácilmente. Y el hombre que no tiene nipsis y es indiferente, dirá a Dios: No quiero conocer tus caminos (Jb 21, 14), por supuesto por falta total de la divina iluminación. Mientras que, el que participa de la divina iluminación no queda sin información interior, y respecto de las cosas divinas se convertirá en constante, capaz e inamovible.

86. Αν ο άνθρωπος δεν κάνει το θέλημα και το νόμο του Κυρίου μέσα από την καρδιά του, ούτε εξωτερικώς μπορεί να το κάνει εύκολα. Και θα πει προς το Θεό εκείνος που δεν έχει νήψη και είναι αδιάφορος: «Δεν θέλω να ξέρω τους δρόμους Σου»(56), οπωσδήποτε από έλλειψη θείου φωτισμού. Εκείνος που μετέχει στο θείο φωτισμό, δε μένει χωρίς εσωτερική πληροφορία, αλλά θα γίνει στερεός και αμετακίνητος σχετικά με τα θεία.

87. Así como la sal hace sabroso el pan y todo alimento, y conserva incorruptas y duraderas algunas carnes, lo mismo piensa respecto de la dulzura espiritual y el maravilloso trabajo de la vigilancia del nus. Porque de modo divino da dulzura al hombre interior como exterior, y ahuyenta el mal olor de los malos astutos loyismí y pensamientos y nos mantiene constantes en el bien.

87. Όπως το αλάτι κάνει νόστιμο το ψωμί και κάθε φαγητό και διατηρεί τα κρέατα να μη σαπίζουν, το ίδιο σκέψου και για τη νοητή γλυκύτητα και τη θαυμαστή εργασία της φυλάξεως του νου. Γιατί γλυκαίνει με θείο τρόπο τον εσωτερικό και τον εξωτερικό άνθρωπο, διώχνει την δυσωδία των πονηρών λογισμών και μας διατηρεί σταθερούς στα καλά.

88. Del ataque, asalto nacen muchos pensamientos y loyismí malignos, y de estos nace la mala praxis (acción) pecadora. Pero aquel que apenas aparezca el ataque, junto con Jesús, lo apaga de inmediato, este se ha escapado de las cosas posteriores, y se enriquecerá de dulce gnosis divina (conocimiento increado) por la que encontrará a Dios, que está en todas partes. Y girando hacia Él el espejo del nus, es iluminado incesantemente similar que el puro cristal por el sol. Y entonces el nus descansa y tiene alivio más que cualquier otra contemplación, porque ha llegado al último extremo de todas las cosas deseadas.

88. Από την προσβολή γεννιούνται πολλοί πονηροί λογισμοί. Από αυτούς γεννιέται η αμαρτωλή πράξη. Εκείνος όμως ο οποίος ευθύς μόλις φανεί η πονηρή προσβολή τη σβήνει αμέσως με την βοήθεια του Ιησού, αυτός ξέφυγε και τα επόμενα και θα γεμίσει πλουσιοπάροχα από γλυκιά θεία γνώση, με την οποία θα βρει τον Θεό, τον πανταχού παρόντα. Στρέφοντας προς Αυτόν σταθερά τον καθρέφτη του νου του, φωτίζεται ακατάπαυστα, όπως φωτίζει ο ήλιος το καθαρό γυαλί. Και τότε αναπαύεται ο νους από κάθε άλλη θεωρία, γιατί έφτασε στο έσχατο από όλα τα επιθυμητά πράγματα.

89. Como todo loyismós entra en el corazón por medio de la fantasía de ciertas cosas sensibles, entonces la bendita luz increada de la deidad irradia al nus, cuando éste se haya vaciado y despojado de todas las cosas sensibles y queda sin formas ni representaciones. Precisamente ese resplandor divino aparece y se ve al nus puro y claro, cuando este ha sido despojado de todos los pensamientos.

89. Επειδή κάθε λογισμός με τη φαντασία κάποιων αισθητών μπαίνει στην καρδιά, τότε καταυγάζει το νου το μακάριο φως της θεότητας, όταν αδειάσει από όλα τα αισθητά και μείνει χωρίς σχήματα και μορφές. Γιατί βέβαια, η θεία εκείνη λαμπρότητα φαίνεται στον καθαρό νου, όταν στερηθεί αυτός όλα τα νοήματα.

90. Cuando con más perfección vigilas la diania (mente, cerebro), con más ganas orarás a Jesús. Por otro lado, cuando más abandonas tu diania, tanto más te alejarás de Jesús. Tal y como lo primero ilumina perfectamente el espacio de la diania, lo mismo el alejamiento de la nipsis y del dulce nombre del Jesús, lo oscurece absolutamente. La cosa es así por su naturaleza y no se puede hacer de otra manera. Y esto lo percibirás y entenderás con la experiencia, probándolo en la praxis (acción). Porque ninguna virtud y especialmente este agradable trabajo espiritual no se enseña de otra manera, sino sólo por la experiencia.

90. Όσο πιο τέλεια προσέχεις την διάνοια, τόσο περισσότερο με πόθο θα προσευχηθείς στον Ιησού. Όσο πάλι αμελείς την διάνοιά σου, τόσο περισσότερο θα απομακρυνθείς από τον Ιησού. Και όπως το πρώτο φωτίζει τέλεια τον αέρα (τον χώρο) της διάνοιας, έτσι και η απομάκρυνση από τη νήψη και από την γλυκιά επίκληση του Ιησού τον σκοτίζει απόλυτα. Το πράγμα είναι τέτοιο από τη φύση του και δε γίνεται διαφορετικά. Και αυτό θα το αντιληφθείς με την πείρα, δοκιμάζοντάς το στην πράξη. Γιατί καμιά αρετή και ξεχωριστά η φωτογεννήτρα αυτή κι ευχάριστη πνευματική εργασία, δε συμβαίνει να διδάσκεται αλλιώς, παρά από την πείρα.

91. El invocar ininterrumpidamente a Jesús, con un deseo lleno de dulzura y alegría, es la causa por la que el aire (espacio) del corazón está lleno de alegría y de serenidad, a causa de la suma atención. Pero la causa de la perfecta catarsis y purificación del corazón es Jesús Cristo, Hijo de Dios y Dios, causante y artífice de todos los bienes; como dice: “YoSoY el Dios que trae la paz” (Is 45, 7).

91. Αιτία της αδιάκοπης επικλήσεως του Ιησού, μ’ ένα πόθο γεμάτο γλυκύτητα και χαρά, είναι η χαρά και η γαλήνη από την οποία είναι γεμάτος ο αέρας της καρδιάς, εξαιτίας της άκρας προσοχής. Αιτία της τέλειας καθάρσεως της καρδιάς είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού και Θεός, ο οποίος είναι όλων των καλών αίτιος και ποιητής. όπως λέει: «Εγώ είμαι ο Θεός που φέρνω την ειρήνη»(57).

92. La psique beneficiada que ha recibido la dulzura de Jesús, llena de exultación y de amor devuelve a su Benefactor lo recibido con alabanzas; agradece e invoca con gran dulzura y alegría a Él que le regala la paz, y esta psique Le ve espiritualmente en su interior disipar las fantasías de los espíritus malignos.

92. Η ψυχή που ευεργετείται και γλυκαίνεται από τον Ιησού, ανταμείβει τον Ευεργέτη της με την δοξολογία προς Αυτόν, γεμάτη αγάπη και αγαλλίαση. ευχαριστεί και επικαλείται με χαρά και ευφροσύνη Αυτόν που της χαρίζει την ειρήνη και Τον βλέπει νοητώς μέσα της να διαλύει τις φαντασίες των πονηρών πνευμάτων.

93. Dice David: “Mi ojo espiritual ha visto a mis enemigos espirituales, y mi oído escuchará los malvados que se rebelan astutamente en mi contra” (Sal 91, 12); “Y vi la recompensa de los pecadores de parte de Dios” (Sal 90, 8). Cuando no existen fantasías en el corazón, entonces el nus se encuentra en su estado natural y está preparado a moverse hacia toda contemplación suave, espiritual y amada de Dios.

93. «Και ατένισε – λέγει ο Δαβίδ – ο νοητός οφθαλμός μου τους νοητούς εχθρούς μου και το αυτί μου θα ακούσει αυτούς που ξεσηκώνονται πονηρά εναντίον μου»(58). «Και είδα να γίνεται από το Θεό ανταπόδοση στους αμαρτωλούς για χάρη μου»(59). Όταν δεν υπάρχουν φαντασίες μέσα στην καρδιά, τότε ο νους βρίσκεται στη φυσική του κατάσταση και είναι έτοιμος να κινείται σε κάθε θεωρία τερπνή, πνευματική και αγαπημένη από το Θεό.

94. Como he dicho pues, la nipsis y la oración a Jesús son por naturaleza ingredientes adecuados el uno para el otro. La atención máxima contribuye a oración continua, y la oración, a su vez, a la perfecta nipsis y atención del nus.

94. Έτσι λοιπόν, όπως είπα, είναι εκ φύσεως συστατικά το ένα του άλλου η νήψη και η ευχή του Ιησού. Η άκρα προσοχή συντελεί στην αδιάκοπη ευχή. η ευχή πάλι στην τέλεια νήψη και προσοχή του νου.

95. El recuerdo in-interrumpible de la muerte es un buen pedagogo del cuerpo y de la psique; el mirar siempre hacia ella, descuidando todo lo que está en el medio, imaginando incluso el mismo lecho donde yaceremos agonizantes, etc.

95. Ωφέλιμος παιδαγωγός και του σώματος και της ψυχής είναι η αδιάκοπη μνήμη του θανάτου. αφήνοντας δηλαδή όλα όσα συμβαίνουν στο μεταξύ, αυτόν πάντοτε να έχομε εμπρός στα μάτια μας, αυτό το κρεβάτι να φανταζόμαστε όπου ξαπλωμένοι θα ψυχομαχούμε και όλα τα υπόλοιπα.

96. Hermanos, no debe adormecerse aquel que quiere permanecer de una vez para siempre sin ser lesionado. Una de las dos cosas es inevitable: o caer y perecer desnudo de toda virtud, o permanecer de pie con el nus siempre armado. Porque también el enemigo está siempre armado con toda su facción.

96. Δεν πρέπει, αδελφοί, να αποκοιμηθεί εκείνος που θέλει να είναι διαπαντός απλήγωτος. Αλλά είναι ανάγκη να γίνει ένα από τα δύο: ή να πέσει και να χαθεί αφού γυμνωθεί από τις αρετές, ή να στέκεται πάντοτε με το νου του οπλισμένο. Γιατί και ο εχθρός διάβολος πάντοτε στέκεται οπλισμένος, μαζί με όλη την παράταξή του.

97. De la memoria y de la invocación continua a nuestro Señor Jesús Cristo, si no descuidamos la continua súplica a Él con el nus, la firme nipsis y el trabajo de la atención, entonces se crea en nuestro nus un estado divino. Por lo tanto, tratemos de tener siempre como trabajo real la invocación a Jesús Cristo nuestro Señor, con deseo ardiente del corazón de modo que nos hagamos partícipes del santo nombre de Jesús. La continuidad es madre de la costumbre para la virtud y para la maldad o vicio; y la costumbre es la segunda naturaleza. Y el nus, habiendo llegado a un estado tal, busca a los enemigos, como el perro de caza a la liebre entre los arbustos, pero el perro para comer, en cambio el nus luchador busca al enemigo para aniquilarlo.

97. Από τη συνεχή μνήμη και επίκληση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, και αν δεν αμελούμε την αδιάκοπη νοερή δέησή μας προς Αυτόν και την αδιάσπαστη νήψη και την εργασία της προσοχής, δημιουργείται στο νου μας μία θεία κατάσταση. Επομένως ας έχομε πραγματικό μας έργο που θα εκτελούμε πάντοτε και με τον ίδιο τρόπο την επίκληση του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας, κράζοντας προς Αυτόν με πυρπολημένη καρδιά ώστε να γίνομε μέτοχοι του αγίου ονόματος του Ιησού. Η συνεχής εργασία και στην αρετή και στην κακία είναι μητέρα της συνήθειας. Και αυτή είναι δεύτερη φύση. Όταν φτάσει ο νους σε τέτοια κατάσταση, τότε ζητάει τους εχθρούς δαίμονες, όπως το λαγωνικό ζητάει το λαγό μέσα στις λόχμες. και αυτό ζητάει τον λαγό για να τον φάει, ενώ ο αγωνιστής νους τον εχθρό για να τον αφανίσει.

98. Cuando sucede que se multipliquen en nuestro nus los malos pensamientos y loyismí, entonces pongamos entre ellos la invocación de nuestro Señor Jesús Cristo y los veremos de inmediato ser disipados como humo en el aire, tal como la experiencia nos ha enseñado; y entones el nus habiendo quedado solo, sin los malignos loyismí, empecemos de nuevo con la atención continua y la invocación. Y cada vez que padecemos por esta tentación, así debemos actuar.

98. Όταν λοιπόν συμβαίνει να πληθύνονται στο νου μας οι πονηροί λογισμοί, να βάζομε ανάμεσά τους την επίκληση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, και αμέσως θα τους δούμε να διαλύονται σαν καπνός στον αέρα, όπως μας δίδαξε η πείρα. Και τότε αφού μείνει μόνος του ο νους, χωρίς τους πονηρούς λογισμούς, ας αρχίζομε πάλι τη συνεχή προσοχή και επίκληση. Και όσες φορές το πάθομε αυτό από πειρασμό, έτσι να κάνομε.

99. Así como es imposible para uno entrar en la guerra con el cuerpo desnudo y sin arma o cruzar vestido a nado un gran mar, o vivir sin respirar; así es imposible, sin humildad y sin una continua súplica a Cristo, empezar una escondida guerra espiritual, y ahuyentar y golpear hábilmente al enemigo espiritual.

99. Όπως δεν είναι δυνατό να μπει κανείς στον πόλεμο με γυμνό, άοπλο σώμα, ή να κολυμπήσει σε μεγάλο πέλαγος με τα ρούχα του, ή να ζήσει χωρίς να αναπνέει, έτσι είναι αδύνατο χωρίς ταπείνωση και συνεχή δέηση προς τον Χριστό, να μάθει κανείς το νοητό και κρυφό πόλεμο και να καταδιώκει και να χτυπά με τέχνη το νοητό εχθρό.

100. David grande en la práctica dice al Señor: “en ti protegeré mi estado” (Sal 58, 10). De modo que sea protegido y vigilado nuestro “estado” interior; es decir, la fuerza de la hisijía cordial y espiritual, de donde se generan todas las virtudes, mediante la ayuda que nos es dada por el Señor; Quien ha dado los mandamientos y expulsa de nosotros el repugnante olvido, cuando continuamente le llamamos para que nos ayude; y el cual olvido desgasta exageradamente la hisijía del corazón, como el agua al fuego. Por eso monje (y cualquier hombre), “no te duermas en la muerte por negligencia” (Sal 12, 4), sino que flagela a los enemigos con el nombre de Jesús y, como ha dicho un sabio: que el nombre de Jesús se adhiera a tu respiración y entonces aprenderás y conocerás la utilidad de la hisijía (Escalera 27,26).

100. Ο μέγας κατά την πρακτική αρετή Δαβίδ λέει προς τον Κύριο: «Το κράτος μου προς σε φυλάξω»(60). Ώστε το να φυλαχθεί μέσα μας το «κράτος», δηλ. η δύναμη της καρδιακής και νοερής ησυχίας, από την οποία γεννιούνται όλες οι αρετές, αυτό επέρχεται σ’ εμάς με την βοήθεια του Κυρίου, ο Οποίος έδωσε τις εντολές και διώχνει από μας την σιχαμερή λ ήθη όταν συνεχώς τον καλούμε να μας βοηθήσει, και η οποία (λήθη) φθείρει υπερβολικά την καρδιακή ησυχία, όπως το νερό σβήνει τη φωτιά. Γι’ αυτό, μοναχέ, μην κοιμάσαι από αμέλεια τον ύπνο του θανάτου(61), αλλά με το όνομα του Ιησού μαστίγωνε τους εχθρούς. και, όπως κάποιος σοφός έχει πει, το όνομα του Ιησού ας ενωθεί με την πνοή σου και τότε θα μάθεις την ωφέλεια της ησυχίας(62).

101. Cuando nosotros, indignos, seamos hechos dignos de comulgar los terribles, divinos e inmaculados misterios de Cristo, Dios y Rey nuestro, sobre todo entonces mostremos más nuestra nipsis, el cuidado del nus y la exactitud, para que el fuego divino, es decir, el Cuerpo de nuestro Señor Jesús Cristo, consuma nuestros pecados y nuestras suciedades pequeñas y grandes. Porque cuando el Cuerpo de nuestro Señor Jesús Cristo entra en nosotros, de inmediato expulsa de nuestro corazón los espíritus malignos astutos y perdona los pecados pasados; entonces el nus queda sin molestias de los malos astutos pensamientos y loyismí. Y si luego, después de todo esto, vigilamos diligentemente nuestro nus y nos mantenemos firmes a la puerta de nuestro corazón, cuando de nuevo seamos hechos dignos de comulgar, entonces el divino Cuerpo aún más iluminará a nuestro nus y lo hará resplandeciente como una estrella.

101. Όταν αξιωθούμε οι ανάξιοι να κοινωνήσομε τα θεία και άχραντα μυστήρια του Χριστού, του Θεού μας και Βασιλιά, τα φοβερά και φρικτά, ας επιδείξομε τότε περισσότερο τη νήψη και τη φύλαξη του νου και την ακρίβεια, για να καταφλέξει τις αμαρτίες μας και τις μικρές και μεγάλες ακαθαρσίες μας το θεϊκό πυρ, δηλαδή το Σώμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Γιατί όταν αυτό μπαίνει μέσα μας, ευθύς διώχνει τα πονηρά πνεύματα από την καρδιά μας και συγχωρεί τις αμαρτίες που κάναμε πρωτύτερα. και αφήνεται ο νους τότε χωρίς την ενόχληση των πονηρών λογισμών. Και αν στην συνέχεια φυλάξομε με ακρίβεια το νου μας και φρουρήσομε την καρδιά μας, όταν αξιωθούμε πάλι να κοινωνήσομε, τότε ακόμη περισσότερο το θείο Σώμα καταλάμπει το νου και τον κάνει όμοιο με αστέρι.

102. El olvido tiene la cualidad de disipar y apagar la protección y vigilancia del nus como el agua apaga el fuego. Pero la oración continua a Jesús, junto a una nipsis intensa, expulsa completamente el olvido del corazón. De hecho, la oración necesita de la nipsis como el candil para alumbrar necesita la mecha.

102. Η λήθη έχει την ιδιότητα να σβήνει τη φύλαξη του νου όπως το νερό σβήνει τη φωτιά. Η αδιάκοπη ευχή του Ιησού και η αδιάσπαστη νήψη εξαφανίζει τελείως τη λήθη από την καρδιά. Γιατί η ευχή έχει ανάγκη της νήψεως όπως το λυχνάρι για να φωτίσει έχει ανάγκη από φυτίλι.

103. Debemos esforzarnos para guardar las cosas preciosas. Y las preciosas son realmente aquellas cosas que nos protegen de toda maldad sensible, imaginable e invisible; estas son la protección, vigilancia del nus y la invocación del Jesús Cristo, el ver siempre al fondo del corazón y serenar continuamente nuestra diania (mente, cerebro); también procurar estar vacíos de todo tipo de loyismí, os diría, incluso de aquellos loyismí que nos parecen buenos, así no entrarán desapercibidos los ladrones demonios. Aunque nos cansamos cuando permanecemos en este trabajo del corazón, pero tranquilos, porque está cerca el divino consuelo y alivio.

103. Πρέπει να κοπιάζομε για να φυλάξομε τα πολύτιμα. Και πολύτιμα πράγματι είναι εκείνα που μας προφυλάγουν από κάθε αισθητή και νοητή κακία. κι αυτά είναι η φύλαξη του νου και η επίκληση του Ιησού Χριστού, το να βλέπομε πάντοτε στο βάθος της καρδιάς και να ησυχάζομαι ακατάπαυστα στη διάνοια - για να πω έτσι - ακόμα και από εκείνους τους λογισμούς που μας φαίνονται ότι είναι καλοί, και να φροντίζομε να βρισκόμαστε άδειοι από λογισμούς. έτσι δεν θα μπαίνουν στην διάνοιά μας απαρατήρητοι οι κλέφτες δαίμονες. Αν και κοπιάζομε όταν παραμένομε στο έργο αυτό της καρδιάς, όμως κοντά είναι η παρηγοριά.

(Continúa la 3ª parte de 104-153)

Traducido por: χΧ jJ www.logosortodoxo.com (en español)