Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ
Εορτάζει 2 Ιανουαρίου και στις 19 Ιουλίου (ανακομιδή του αγίου λειψάνου του)
Ο Χαρούμενος Καθοδηγητής Ψυχών
Ο
π. Σεραφείμ ασκούσε τέτοια σαγηνευτική και καταπληκτική εντύπωση σε
όλους, ώστε οι άνθρωποι έφευγαν από αυτόν εξαιρετικά χαρούμενοι.
Ορισμένοι αποχωρούσαν κλαίγοντας με αναφιλητά, αλλά σχεδόν όλους τους παρηγορούσε, τους ενθάρρυνε, τους συγκινούσε, τους εμψύχωνε,
σαν να είχε κάνει στον καθένα από αυτούς μια ένεση ζωτικής δύναμης ,
νέας χαράς, τόνωσης της πνευματικής προσπάθειας, δύναμης στην αρετή,
επιθυμίας για νέα ζωή. Εν συντομία, ο φλογερός Σεραφείμ πυρπολούσε τους ανθρώπους με το ουράνιο πυρ και με το πνεύμα της αναγέννησης το οποίο είναι δώρο της χάριτος. Είναι δύσκολο να το συνειδητοποιήσει κανείς αυτό.
Γνώριζε ιδιαίτερα πώς να ενθαρρύνει τους επισκέπτες του και να τους δίνει χαρά. Η συνάντηση με τον Γέροντα ήταν αληθινή γιορτή. Οι άνθρωποι έφευγαν από αυτόν λες και βρίσκονταν επάνω σε φτερά, ή αντίθετα, ασυνήθιστα σοβαροί, υποταγμένοι, αλλά σταθερά αποφασισμένοι να πολεμήσουν εναντίον του κακού. Ποιο ήταν το μυστικό της πνευματικής δύναμης του π. Σεραφείμ; Αυτό βρισκόταν στην διαρκή αίσθηση της Αναστάσεως και της πασχαλινής χαράς που υπερνικά τα πάντα…
… Ο π. Σεραφείμ ενέπνεε τους ανθρώπους με την επιθυμία να είναι καλοί και να κάνουν το καλό. Εκεί βρίσκεται η δύναμη των πνευματικών ανθρώπων. Και οι Φαρισαίοι μιλούσαν, αλλά οι λόγοι τους ήταν νεκροί, άψυχοι.Η διδασκαλία του Κυρίου μας ήταν εν εξουσία ( Λουκ. 4: 32 ) . Και ο Απόστολος Παύλος μιλά για τον εαυτό του λέγοντας: Και ο λόγος μου και το κήρυγμά μου ουκ εν πειθοίς ανθρωπίνης σοφίας λόγοις, αλλ’ εν αποδείξει Πνεύματος και δυνάμεως Θεού ( Α΄ Κορ. 2: 4 ) …
Ο ίδιος ο π. Σεραφείμ ζούσε με αδιάλειπτη προσευχή
και δίδασκε και στους άλλους να κάνουν το ίδιο.«Δια μέσου αυτής»,
έλεγε, «εάν φυλάξεις την ειρήνη της συνείδησης σου, είναι δυνατόν να
πλησιάσεις τον Θεό και να ενωθείς μαζί Του».
Ο π. Σεραφείμ έδινε έναν κανόνα που να μπορεί να γίνεται με αρκετή ευκολία.
«Ας στέκεται κάθε Χριστιανός , μόλις σηκωθεί από τον ύπνο, μπροστά στις εικόνες κι ας διαβάζει την Κυριακή προσευχή , “Πάτερ ημών”, τρεις φορές προς τιμήν της Παναγίας Τριάδος, έπειτα τον ύμνο στην Θεομήτορα “Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία”, επίσης τρεις φορές, και τελικά το Σύμβολο της Πίστεως “Πιστεύω εις έναν Θεόν…” μία φορά.Την ώρα της εργασίας σας, οπουδήποτε κι άν έργάζεσθε, νά λέτε χαμηλοφώνως τήν ευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ τού Θεού, ελέησόν με τόν αμαρτωλόν».
Αφού εκτελέσει τον κανόνα αυτό, ας πάει ο κάθε Χριστιανός στην εργασία του στην οποία έχει διορισθεί ή κληθεί….
Πριν από το γεύμα ας κάνει και πάλι τον πρωινό κανόνα και προ του ύπνου, επίσης. Έπειτα ας κοιμηθεί, αφού προστατεύσει τον εαυτό του με το Σημείο του Σταυρού.
«Οι παραπάνω προσευχές «, εξηγούσε ο π. Σεραφείμ, «είναι το θεμέλιο του Χριστιανισμού. Η πρώτη, ως η προσευχή η οποία δόθηκε από τον Ίδιο τον Κύριο, είναι το πρότυπο κάθε προσευχής∙ η δεύτερη ήρθε από τον Oυρανό δια μέσου του Αρχαγγέλου ως χαιρετισμός στην Παρθένο Μαρία, την Μητέρα του Κυρίου. Και το Σύμβολο περιέχει εν συντομία όλα τα σωτήρια δόγματα της χριστιανικής πίστης.
«Τηρώντας αυτόν τον απλό κανόνα», έλεγε ο Γέροντας, «είναι δυνατόν να φθάσει κανείς σε μέτρο της χριστιανικής τελειότητας και της θεϊκής αγάπης».
«Ο Αγ. Σεραφείμ συνιστούσε να λέγεται σε οποιαδήποτε στάση στην εργασία, ενώ βρίσκεται κανείς σε κίνηση ή ακόμη και στο κρεβάτι, ενθυμούμενος τους λόγους του Κυρίου: Πας γαρ ος αν επικαλέσεται το όνομα Κυρίου σωθήσεται. ( Ιωήλ 2:32∙ Ρωμ. 10:13 ) .
Από το βιβλίο: «Αρχιμανδρίτου π . Λαζάρου Μουρ, Ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ, Πνευματική Βιογραφία»
Η Υπεραγία Θεοτόκος στην τελευταία εμφάνισή της στον Άγιο: «Tο μαρτύριο δεν είναι μονάχα η θυσία του σώματος, αλλά και ο πόνος που νοιώθει η ψυχή όταν αγαπά τον Κύριο».
Οφείλουμε να ευχαριστούμε για όλα το Θεό και να παραδίδουμε τον εαυτό μας στο θέλημά Του.
Θα πρέπει κανείς να μελετά τον λόγο του Θεού στην ησυχία, με προσοχή, έτσι ώστε ολόκληρος ο νους του, να βυθίζεται μέσα στις αλήθειες του Κυρίου και με τη καθοδήγηση του νόμου του να ρυθμίζει την ζωή του.
Εκείνος που περιφρονεί τον κόσμο είναι πάντοτε χαρούμενος.
Κατάκρινε τον εαυτό σου και θα παύσεις να κατακρίνεις τους άλλους. Να κρίνεις την κακή πράξη, όχι αυτόν που την έκανε.Η κατάκριση φέρνει την εγκατάλειψη του Θεού.
Όταν κάποιος σε προσβάλει με οποιοδήποτε τρόπο, δεν πρέπει να τον εκδικηθείς, αλλ’ αντιθέτως να τον συγχωρήσεις από την καρδιά σου. Κι αν η καρδιά σου αντιστέκεται, να την κάμψεις έχοντας πίστη στο λόγο του Κυρίου: «Εάν μη αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, ουδέ ο πατήρ υμών αφήσει τα παραπτώματα υμών».
Το όριο της αρετής και της σοφίας είναι να ενεργούμε πάντοτε με διάκριση και ανεξικακία, χωρίς πονηρία και υστεροβουλία.
Εκείνος που βαδίζει τον δρόμο της νήψεως δεν πρέπει να επιδίδεται σε άσχετες και άκαρπες συζητήσεις ούτε να ασχολείται με τις υποθέσεις των άλλων, αλλά θα πρέπει να αποσυρθή στον εαυτό του. Σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου: «μηδένα κατά την οδόν ασπάσησθε» (Λουκά 1’ 4) δηλ. μη μιλάτε χωρίς ανάγκη, εκτός αν τρέξει κανείς κοντά σας για να ακούση κάτι ωφέλιμο.
Η απόλυτη σιωπή είναι ένας σταυρός, πάνω στον οποίο σταυρώνεται ο άνθρωπος με όλα του τα πάθη και τις κακές επιθυμίες. Σκέψου ότι και ο Δεσπότης Χριστός ανέβηκε στον Σταυρό, αφού προηγουμένως υπέφερε συκοφαντίες και θλίψεις…
Η σιωπή γεννά στην ψυχή του αγωνιστή τους καρπούς του Αγ. Πνεύματος. Η σιωπή και η μοναξιά (μόνωσις) γεννούν την τρυφερότητα και την γλυκύτητα, αυτή δὲ η τελευταία και η επίδραση της στην καρδιά του ανθρώπου, μπορεί να συγκριθή με το «ύδωρ του Σιλωάμ του πορευομένου ησυχή» (Ἡσ. 8,6).
Γράψε τους ακόλουθους λόγους μου όχι σε χαρτί, αλλά στην καρδιά σου: μάθε την νοερή προσευχή της καρδιάς. Να θυμάσαι ότι ο αληθινός μοναχικός μανδύας είναι να ανέχεσαι με χαρά τις συκοφαντίες και τις ψευδείς κατηγορίες. Χωρίς πειρασμούς δεν υπάρχει σωτηρία.
«Δεν υπάρχει τίποτε καλύτερο από την μοναχική ζωή! Τίποτε καλύτερο»!
Όσοι προσέβαλλαν μοναχούς και μοναχές, θα τιμωρούνταν αυστηρά από τον Κύριο.
“Αν κανείς προσβάλει τις ορφανές μου (τις μοναχές), θα δεχθεί μεγάλη τιμωρία από τον Κύριο• αλλά το μεγάλο έλεος του Θεού θα εκχυθεί από τον ουρανό σε όποιον πάρει το μέρος τους και τις υποστηρίξει και τις βοηθήσει όταν βρεθούν σε ανάγκη. Οποιοσδήποτε, ακόμη και αν αναστενάξει και τις λυπηθεί με την καρδιά του θα ανταμειφθεί από τον Κύριο. Και θα σου πω κάτι, να το θυμάσαι αυτό: ευτυχισμένος είναι όποιος θα μένει είκοσι τέσσερεις ώρες στο Ντιβέιεβο του πτωχού Σεραφείμ, από το πρωί της μιας ημέρας μέχρι το πρωί της άλλης, γιατί η Μητέρα του Θεού, η Ουράνια Βασίλισσα, επισκέπτεται το Ντιβέιεβο κάθε είκοσι τέσσερεις ώρες“».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου