Προδοσία τῆς πίστεως, Ἑλλάδος καί Κύπρου

Διά τάς ἁμαρτίας, τήν ἀποστασίαν μας, ἀλλά καί διά τήν προδοσίαν τῶν θρησκευτικῶν καί πολιτειακῶν-πολιτικῶν ἡγετῶν τούς ὁποίους ἐμεῖς οἱ ἴδιοι ἐκλέγομε, τῇ παραχωρήσει τοῦ Θεοῦ, ἔχομε περιπέσει εἰς δουλείαν καί φαίνεται ὅτι ἐπίκειται διωγμός τῆς Πίστεως - μή γένοιτο - χειρότερος ἀπό ἐκεῖνον πού περιέπεσεν τό τότε ποίμνιον μετά τήν Ἅλωσιν. Καί τοῦτο, διότι τό σημερινόν ποίμνιον δέν θά ἔχῃ οὐδέν προνόμιον, ἀφοῦ ἡ ἄθεος Πολιτεία δέν θα περιθάλπῃ τήν Ἐκκλησίαν, οὔτε θά τῆς παραχωρῇ προνόμια, ἐφ᾽ ὅσον σήμερον ἡ Πολιτεία ἀποσκοπῇ καί μεθοδεύῃ τόν συνταγματικόν καί θεσμικόν χωρισμόν ἀπ᾽ Αὐτῆς. Ἡ Πολιτεία ἀποβλέπει εἰς τό νά ἀποδυναμώσῃ τήν Ἐκκλησίαν καί νά τήν διώξῃ ἔτι καί ἔτι, ὑποτασσομένη εἰς τόν ἀνθελληνικόν καί ἀντίχριστον σχεδιασμόν τῆς Νέας Ἐποχῆς. Ὁ θεσμός τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας διασαλεύεται, ὅταν τό ὑπάρχον θεσμικόν πλαίσιον τό προστατεῦον τήν Ἐκκλησίαν μεθοδεύεται νά καταλυθῇ.

Διά τόν Ἑλληνισμόν τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Κύπρου ὁ στόχος εἶναι ὁ ἀφελληνισμός καί ἡ ἀποχριστιανοποίησίς του. Ἡ χαριστική βολή, ἴσως νά ἐπέρχεται, διά τῆς μεθοδευομένης ἐθνοκτονίας τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Κύπρου ἀπό τά γνωστά διαχρονικά ἀνθελληνικά κέντρα, τῇ καταλυτικῇ συνεργείᾳ τῶν γραικύλων προδοτῶν τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Κύπρου. Ἐπίκειται ἀφελληνισμός διά τῆς εἰσαγωγῆς ἑκατομμυρίων λαθρομεταναστῶν. Καί ταῦτα, παραλλήλως μέ τήν ἤδη ἀπό δεκαετιῶν συντελουμένην προδοσίαν τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως ἀπό τούς προδότας τῆς Πίστεως διά τοῦ ἐπαράτου Οἰκουμενισμοῦ.

Ἐπίκειται ἡ κατάλυσις τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας τῆς Ἑλλάδος - καθώς καί ἐκείνης τῆς Κύπρου, μέ ταχύτερον ρυθμόν - διά τῆς προδοτικῆς ἄρσεως τῆς ἀσυλίας της. Ἡ Ἑλλάς ἐκποιεῖται, διαμελίζεται καί παραδίδεται, τῇ καταλυτικῇ συνεργείᾳ καί τῇ ἰδίᾳ συμπράξει τῶν γραικύλων προδοτῶν, εἰς τούς «ἐμπόρους τῶν ἐθνῶν» ἀντί «πινακίου φακῆς». Εἰς τούς διαχρονικούς ἐχθρούς τοῦ Ἑλληνισμοῦ, τούς Φράγκους (Γερμανούς), τούς Ἑβραίους (Δ.Ν.Τ.) καί τούς Ὀθωμανούς (Τούρκους).

Ἄν δέν ὑπάρξῃ  ἔμπρακτη μετάνοια καί ἐπιστροφή εἰς τόν Θεόν, ἴσως περιπέσωμε εἰς μεγάλα δεινά, παρόμοια μέ ἐκεῖνα πού περιέπεσε ὁ Ἑλληνισμός μετά τήν Ἅλωσιν, ἤ μᾶλλον εἰς χειρότερα ἐκείνων, διότι τώρα δέν θά ὑπάρχῃ ἕνας Γεννάδιος Σχολάριος διά νά διαπραγματευθῇ τυχόν προνόμια τοῦ ποιμνίου, οὔτε ἕνας Μωάμεθ Πορθητής διά νά τά παραχωρήσῃ.

 ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΣ

ΠΗΓΗ:http://hristoifantos.blogspot.gr/2015/01/blog-post_39.html