Ὁ ταπεινός, ἔλεγε, δὲν εἶναι μιὰ προσωπικότητα διαλυμένη. Ἔχει συνείδηση τῆς κατάστασής του, ἀλλὰ δὲν ἔχει χάσει τὸ κέντρο τῆς προσωπικότητάς του. Ξέρει τὴν ἁμαρτωλότητά του, τὴ μικρότητά του καὶ δέχεται τὶς παρατηρήσεις τοῦ πνευματικοῦ του, τῶν ἀδελφῶν του. Λυπᾶται, ἀλλὰ δὲν ἀπελπίζεται. Θλίβεται, ἀλλὰ δὲν ἐξουθενώνεται καὶ δὲν ὀργίζεται.
Ὁ κυριευμένος ἀπὸ τὸ σύμπλεγμα κατωτερότητας, ἐξωτερικὰ καὶ στὴν ἀρχή, μοιάζει μὲ τὸν ταπεινό. Ἂν ὅμως, λίγο τὸν θίξεις ἢ καὶ τὸν συμβουλεύσεις, τότε τὸ ἀρρωστημένο ἐγὼ ἐξανίσταται, ταράζεται, χάνει κι αὐτὴ τὴ λίγη εἰρήνη ποὺ ἔχει.
Τὸ ἴδιο, ἔλεγε, συμβαίνει καὶ μὲ τὸν παθολογικὰ μελαγχολικὸ σὲ σχέση μὲ τὸν μετανοοῦντα ἁμαρτωλό. “Ὁ μελαγχολικὸς περιστρέφεται κι ἀσχολεῖται μὲ τὸν ἑαυτό του καὶ μόνο. Ὁ ἁμαρτωλός, ποὺ μετανοεῖ καὶ ἐξομολογεῖται, βγαίνει ἀπὸ τὸν ἑαυτό του. Αὐτὸ τὸ μεγάλο ἔχει ἡ πίστη μας: τὸν ἐξομολόγο, τὸν πνευματικό. Ἔτσι καὶ τὸ πεῖς στὸ Γέροντα καὶ λάβεις τὴ συγχώρηση, μὴ γυρνᾶς πίσω”. Αὐτὸ τὸ τόνιζε πολύ. Νὰ μὴν ξαναγυρνᾶ κανεὶς στὰ προηγούμενα, ἀλλὰ νὰ προχωρᾶ. Πόσους αἰχμαλωτισμένους στὴ μαύρη χώρα τῆς ἀπελπισίας δὲν εἶχε σώσει τὴν ἔσχατη ὥρα τραβώντας τους μὲ τὴ δύναμη τῆς παρρησίας του στὸν Θεό!
(Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου, σελ. 347)
http://www.porphyrios.net/?p=1542
52. Μετάνοιες
54. Μελέτη
55. Προσευχή.γ'μέρος
56. Προσευχή.β'μέρος
57. Προσευχή.α'μέρος
58. Ἄσκηση-Νηστεία.
79. Ὁ πόνος
94. Μέσα στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ ὑπάρχει
ποικιλία χαρισμάτων· ἕνα τέτοιο εἶναι τό χάρισμα τῆς διοράσεως.
100.
Κατάθλιψη.γ' μέρος
101.
Κατάθλιψη.β'' μέρος
102.
Κατάθλιψη
124.
Οἱ λεγόμενες «ψυχοεπιστῆμες» εἶναι
μία φενάκη τοῦ σύγχρονου, αὐτονομημένου ἀπό τόν Θεό, ἀνθρώπου.
128.
«Ἐξ ὑπακοῆς ταπείνωσις· ἐκ
ταπεινώσεως διάκρισις· ἐκ διακρίσεως διόρασις· ἐκ δέ ταύτης προόρασις»
149.
Ἡ εἴσοδος
καί παραμονή στήν Ἐκκλησία εἶναι δῶρο τοῦ Χριστοῦ, σ’ αὐτούς πού τηροῦν τίς ἐντολές
Του.
174.
Ἡ δύναμη
τῶν Ἁγίων.
190.
Οἱ
μετάνοιες
198.
Γέρων
Πορφύριος: «Θάρθουν δύσκολοι καιροί καί ὁ κόσμος θα χρειασθεί φροντίδα από τα
Μοναστήρια»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου