Κατά τη διάρκεια της αρχιερατείας του επισκεπτόταν όλα τα χωριά, ακόμα και τα πιο αραιοκατοικημένα. Έπαιρνε τα απαραίτητα άμφια σε μια απαρχαιωμένη ξύλινη βαλιτσούλα (ούτε λόγος για μήτρα, πατερίτσα) και πήγαινε ακόμα και με τα πόδια μέσα στα χιόνια. Όπως μας έλεγε ο ίδιος, άκουγε τους λύκους και τις αρκούδες αλλά με τη χάρη του Θεού όλα πήγαιναν καλά. Πάντα έφτανε στην εκκλησία για τη Θεία Λειτουργία πριν από τους ιερείς.
Επίσης, αγαπούσε πολύ το μοναχισμό. Αναστήλωσε,
ανακαίνισε και επάνδρωσε τα μοναστήρια της Μητροπόλεώς του.Στις
συνόδους της Ιεραρχίας συνήθως πήγαινε με λεωφορείο και πολλοί
Ιεράρχες τον πείραζαν και τον φώναζαν «ο Επίσκοπος των ΚΤΕΛ». Μια φορά
πανηγύριζε ένα χωριό της μητροπόλεως και ο Δεσπότης έκανε ώτο - στοπ για
να πάει. Σταμάτησε ένα τρακτέρ με καρότσα που κουβαλούσε άχυρα. Ο
οδηγός τον πέρασε για απλό μοναχό και τον έβαλε μαζί με τα άχυρα.
Μεγάλη έκπληξη τον περίμενε όταν φτάνοντας στην εκκλησία χτυπούσαν
χαρμόσυνα οι καμπάνες και είχαν βγει όλοι για να υποδεχτούν τον
Μητροπολίτη!
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΚΙΑΓΚΙΑΙΔΗΣ
http://logia-tou-aera.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου