Ἡ μακαριστή γερόντισσα Χαριθέα. Δαιμονικοί πειρασμοί. Σοῦ λέω δέν μέ ἀκούει, αὐτή έχει πνεῦμα ἅγιο.

Δαιμονικοί πειρασμοί

ΣΟΥ ΛΕΩ ΔΕΝ ΜΕ ΑΚΟΥΕΙ, ΑΥΤΗ ΕΧΕΙ ΠΝΕΥΜΑ ΑΓΙΟ.

Η Γερόντισσα, γενναίος πολεμιστής της πνευματικής ζωής, με την πάροδο των χρόνων, απέκτησε ανεκτίμητη πείρα και εμπειρία των δαιμονικών πειρασμών. Γνώριζε πολύ καλά, όπως ένας έμπειρος μελετητής, το αντικείμενο του, τα τεχνάσματα και τις πανουργίες των δαιμόνων, πού προσπαθούν με δόλιο τρόπο, όχι μόνο να πλανήσουν τον κάθε άνθρωπο, αλλά, αν είναι δυνατόν, να τον καταπιούν, για να μην υπάρχει. Πολλές φορές μάς ομολόγησε ότι είδε οφθαλμοφανώς τον πειρασμό και ένιωσε την έντονη κακία και το μίσος πού τρέφει για τά πλάσματα τού Θεού. Μάς διηγήθηκε:

Μια φορά, τον είδα ντυμένο σαν αξιωματικό- περπατούσε μέσα στο Μοναστήρι ανέμελος και μόλις με είδε, με μειδίασε με πονηριά, λες και θα μού γελούσε  σε κάτι. Εγώ θύμωσα και τον ρώτησα:

-Τί κάνεις εσύ έδώ;

Και μού απάντησε με αναίδεια:

- Έφυγα από το Αγιον Ορος και ήλθα να σάς χαιρετήσω. Έκανα το σημείο τού σταυρού και εξαφανίστηκε από μπροστά μου. Κάποια άλλη φορά, τον είδα να περπατά πάνω στο τραπέζι αρκουδιστά και να κάνη καμώματα. Διερωτήθηκα βέβαια, τί δουλειές θα μάς άνοιξη πάλι. Την επομένη το πρωί, ξέσπασε μια φασαρία μεγάλη στην τράπεζα της Μονής, με παρεξηγήσεις άνευ αιτίας. Βέβαια γρήγορα αντιλήφθηκα ότι είναι αυτός στην μέση και επέστησα την προσοχή των αδελφών.

Συχνά ερχόταν αργά την νύκτα έξω από το κελί μου και μου κτυπούσε την πόρτα, χωρίς να πει: Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών Έκανε την φωνή του πολύ λεπτή, λες και ήταν γυναίκα, και κοροϊδευτικά φώναζε:

-       Γερόντισσα... Γερόντισσα... Γερόντισσα!

Εγώ βέβαια δεν τού απαντούσα, αλλά μόλις έκανα το σημείο τού Τιμίου Σταυρού η φωνή χανόταν. Και το παράξενο ήταν ότι μιμείτο την φωνή κάποιας από τις αδελφές. Για αυτό τον λόγο, να μην ανοίγετε σε κανένα την πόρτα τού κελιού σας, χωρίς να ακούσετε προηγουμένως το Δι' ευχών των Αγίων Πατέρων ημών. Ό Χριστός μας, να μάς οικονομήσει δι’ ευχών των Αγίων Του».

Οι αδελφές της Μονής μας διηγήθηκαν ότι μια φορά ήλθε στο Μοναστήρι μια δαιμονισμένη. Ήταν μεσημέρι, γύρω στις 12:00. Η κοπέλα ζήτησε να δει την Γερόντισσα και κάθισαν στο γραφείο της, για να μιλήσουν. Σε λίγο ή δαιμονισμένη άρχισε να φωνάζει με δυνατές φωνές, ώστε να την ακούνε οι αδελφές πού στέκονταν έξω από το γραφείο της Γερόντισσας, και να όμολογή:

-       Σου λέω, δεν με ακούει. της είπα, αλλά δεν με ακούει αυτή έχει Πνεύμα Άγιο.

Ή Γερόντισσα αντιλήφτηκε από την πρώτη στιγμή ότι η κοπέλα είχε δαιμόνιο και την λυπήθηκε πάρα πολύ, διότι την ταλαιπωρούσε για χρόνια ολόκληρα, όπως της ανέφερε μετά ό σύζυγός της. Έτρεμε ολόκληρη ή καημένη. Με πολλή αγάπη προσπάθησε να την βοηθήσει να πάνε μαζί

στην εκκλησία. Αλλά που: Ήταν αδύνατο. Προσπάθησε και ό άντρας της να την πάρει. Τελικά την πήραν με το ζόρι. Ή Γερόντισσα προέτρεψε τις αδελφές να κάνουν κομποσκοίνι, λέγοντας την ευχή Κύριε , Ιησού Χριστέ, ελέησον με. Ηλθε και ό ιερέας της Μονής, ό πατήρ Ανδρέας, και διάβασε τούς εξορκισμούς. Σιγά σιγά ηρέμησε και έμεινε εκεί σαν νεκρή. Την πήρε μετά ό άντρας της στο αυτοκίνητο και έφυγαν.

  ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Η ΜΑΚΑΡΙΣΤΗ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΧΑΡΙΘΕΑ. Ι.Μ. ΑΓΙΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΔΟΥ . ΛΕΥΚΩΣΙΑ ΚΥΠΡΟΣ

 

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2015/11/blog-post_46.html