Ἡ κατάσταση τῆς αἰωνιότητας τῶν βασάνων τοῦ ἅδη μπορεῖ νά συσχετιστεῖ μέ τή γνωστή μαθηματική θεωρία γιά τό ἄπειρο.

Η κατάσταση της αιωνιότητας των βασάνων του αδη μπορεί να συσχετιστεί με τη γνωστή μαθηματική θεωρία γιά τό άπειρο. Σ’ αυτή τή θεωρία καταφεύγουμε συχνά, προκειμένου να εξηγήσουμε, μέ όσο τό δυνατόν μεγαλύτερη ορθότητα καί ακρίβεια, τή σχέση πλάσματος καί Πλάστη μέ την ειδική έννοια του ασύλληπτου καί ανερμήνευτου απείρου. Καμιά επιστήμη, έκτος από τά μαθηματικά, δεν μπορεί να τό εξηγήσει αυτό. Τά μαθηματικά καί μόνο, αποδεικνύοντας τό ασύλληπτο του απείρου από τόν νου, καθορίζουν την ορθή σχέση όλων των αριθμών, δηλαδή όλων τών κτισμάτων, μ’ αυτό. Τό σύμπαν είναι αριθμός καί όλα τά συστατικά του μέρη είναι αριθμοί. Ο αμύητος στα μαθηματικά δεν μπορεί να κατανοήσει τό πώς όλοι οι αριθμοί, όντας τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους, είναι συνάμα καί ίσοι ως προς τή σχέση τους μέ τό άπειρο. Η αιτία αυτής της ισότητας είναι πολύ απλή καί σαφής: Η διαφορά ανάμεσα στο άπειρο καί οποιονδήποτε αριθμό είναι πάντοτε η ίδια Η έννοια του αριθμού είναι σχετική, όχι ουσιαστική. 

Αυτή η έννοια, αποτελώντας φυσική ιδιότητα των πεπερασμένων λογικών πλασμάτων, καθώς είναι αναπόφευκτη συνέπεια των εντυπώσεων υπό την επίδραση των οποίων αυτά τά πλάσματα τελούν από τή στιγμή πού εισέρχονται στήν ύπαρξη, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηρίζει την ύπαρξη του άπειρου. Τό άπειρο περικλείει όλους τούς αριθμούς καί συνάμα βρίσκεται πάνω από κάθε αριθμό, καθώς χαρακτηρίζεται από την τελειότητα, μην έχοντας καμιά έλλειψη καί όντας ανεπίδεκτο ελλείψεων. Συνακόλουθα, τό άπειρο περικλείει, επίσης, όλες τίς εντυπώσεις καί συνάμα βρίσκεται πάνω από κάθε εντύπωση. Διαφορετικά, θα μπορούσε να υποστεί αλλαγές, αλλά αυτό είναι χαρακτηριστικό τών αριθμών καί όχι του άπειρου. 

Αν, λοιπόν, ο αριθμός δεν έχει ουσιαστική έννοια, τότε είναι πολύ φυσικό να δημιουργήθηκε ο κόσμος από τό μηδέν με την ενέργεια του άπειρου, τό οποιο καί μόνο έχει ουσιαστική έννοια. Η ενέργεια του άπειρου, φυσικά, ξεπερνά την αντιληπτική Ικανότητα του ανθρώπου, όπως την ξεπερνούν καί όλες οι αδιάψευστες αλήθειες τις οποίες προσοικειώθηκε ο ανθρώπινος νους μέ τά μαθηματικά Το μηδέν, πού εκφράζει την έννοια της ανυπαρξίας, μετατρέπεται σε αριθμό, όταν επενεργεί σ’ αυτό τό άπειρο.

Τά μαθηματικά βοηθούνται από τίς φυσικές επιστήμες, μέ τίς οποίες συνδέονται όπως η ψυχή μέ το σώμα. Οι φυσικές επιστήμες δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς τά μαθηματικά. Χτίζονται καί στηρίζονται σ’ αυτά, όπως η σάρκα στον σκελετό του ανθρώπου. Σ’ όλη τη φύση κυριαρχεί ο αυστηρός μαθηματικός υπολογισμός. Τί μάς αποκαλύπτουν οι φυσικές επιστήμες; Ότι η ύλη μέσα στήν οποία ζούμε,η υλη την οποία αισθανόμαστε μέ ποικίλους τρόπους —καί μέ την αφή καί μέ την δράση καί μέ την ακοή καί μέ τή γεύση καί μέ την όσφρηση— δεν είναι κατανοητή σ’ εμάς, είναι άπιαστη! 

Επινοήθηκε η ατομική θεωρία, προκειμένου να θεμελιωθεί η περαιτέρω έρευνα. Η θεωρία αυτή, ωστόσο, παραμένει θεωρία. Όντα μέ την ακριβή έννοια του όρου δεν υπάρχουν στη φύση υπάρχουν μόνο φαινόμενα. Πρόκειται γιά νόμο στον όποιο υπάγονται καί οι αριθμοί. Δεν υπάρχει αριθμός πού να μη μεταβάλλεται, όταν κάποιος άλλος προστεθεί σ’ αυτόν ή αφαιρεθεί απ’ αυτόν. Δεν υπάρχει αριθμός πού να μην μπορεί να μεταβληθεί σε μηδέν. Κάθε αριθμός είναι φαινόμενο, όχι ον. Μόνο τό άπειρο παραμένει πάντοτε αμετάβλητο, καθώς δεν αλλάζει μέ την προσθήκη ή την αφαίρεση οποιοσδήποτε αριθμού. Μόνο τό άπειρο χωράει μέσα του όλη τή ζωή. Μόνο τό άπειρο είναι ον υπό την ακριβή έννοια. Αν είναι έτσι, τότε η δημιουργία του κόσμου από τόν Θεό είναι μαθηματική αναγκαιότητα καί αλήθεια. Καί όσο αξιόπιστη είναι αυτή η αλήθεια, άλλο τόσο είναι καί μια άλλη, ότι το σύμπαν, ώς έργο άπειρου Νου, δεν μπορεί να κατανοηθεί από τόν πεπερασμένο ανθρώπινο νου.

 Την πρώτη αλήθεια την αποκαλύπτει στους ανθρώπους, παράλληλα μέ την επιστήμη, η Αγία Γραφή. Από τή δεύτερη αλήθεια συνεπάγεται ότι ο ανθρώπινος νους δεν έχει ούτε τό δικαίωμα ούτε τή δυνατότητα να απορρίψει τή διήγηση του βιβλίου της Γενέσεως γιά τή δημιουργία του κόσμου, την οποία, άλλωστε, επιβεβαιώνει καί η επιστήμη.

Από τόν ουρανό μάς βροντοφωνάζει ο Απόστολος Ιωάννης ο Θεολόγος: «Πριν απ’ όλα υπήρχε ο Λόγος, καί ο Λόγος ήταν μέ τόν Θεό, κι ήταν Θεός ο Λόγος» (Ίω. 1:1). Από τή γή απαντούν τά μαθηματικά: «Αλήθεια, πανάγια αλήθεια! Δεν μπορεί να είναι διαφορετικά. Είναι χαρακτηριστικό του άπειρου. Μόνο τό άπειρο ζει αφ’ εαυτού του. Μόνο τό άπειρο είναι η αυτοζωή. Η επίδραση των αριθμών στο άπειρο, όσο Ισχυρή κι αν είναι, δεν μπορεί να αλλοιώσει καθόλου τή μορφή υπάρξεώς του. Γιατί τό άπειρο, το οποίο υπάρχει ανάμεσα σ’ όλα τά κτίσματα καί συνάμα είναι πλήρως ανεξάρτητο άπ’ όλα τά κτίσματα, διαφέρει άπειρα άπ’ αυτά Δεν υπάρχει καμιά ομοιότητα ανάμεσα στη μία μορφή υπάρξεως καί στήν άλλη». 

Βροντοφωνάζει πάλι ο Θεολόγος: «Τά πάντα δι` Αυτού δημιουργήθηκαν καί, άπ’ όσα έγιναν, τίποτα δεν έγινε χωρίς Αυτόν» (’Ιω. 1:3). Απαντούν καί πάλι τά μαθηματικά: «Αλήθεια, πανάγια αλήθεια! Τά φαινόμενα, όπως είναι οι αριθμοί, πρέπει να έχουν τή δική τους πηγή, πηγή ανεξάντλητη. Καί τέτοια πηγή είναι τό άπειρο, είναι ο Θεός!». Ο ουράνιος αγγελιαφόρος συνεχίζει να αναγγέλλει στη ανθρωπότητα: «Κανείς ποτέ δεν είδε τόν Θεό» (Ίω. 1:18). Καί τά μαθηματικά ομολογούν: «Αλήθεια, πανάγια αλήθεια! Λόγω της άπειρης διαφοράς του άπειρου από κάθε αριθμό, δεν υπάρχει δυνατότητα σε καμιά πεπερασμένη ύπαρξη, όσο ανώτερη κι ον είναι αυτή, να αναληφθεί μέ τίς αισθήσεις ή να συλλάβει μέ τόν νου τόν Θεό».

Ο Θεός «κατοικεί σε φώς απρόσιτο» (Α' Τιμ. 6:16), όπως είπε ο απόστολος. 

Ο Ίδιος αποκαλύπτει γιά τόν εαυτό Του στο Ευαγγέλιο: «Εγώ είμαι η ζωή» (Ίω. 11:25• 14:6). Η ζωή αυτή, η Αυτοζωή, είναι τόσο παντοδύναμη, πού έδωσε την ύπαρξη σ’ όλα τά όντα, καί επιστρέφει τή ζωή σ’ εκείνα πού τή χάνουν μέ τόν θάνατο. Η άπειρη ζωή δεν μπορεί να μην είναι παντοδύναμη.Η αγια Εκκλησία μας, συμφωνώντας μέ τίς θετικές επιστήμες, κηρύσσει πώς οι ψυχές των ανθρώπων καί των άγγέλων είναι αθάνατες όχι κατά φύση άλλά κατά χάρη. Ή αυθεντική απόφανσή της ήταν γνωστή αιώνες πριν διατυπωθεί η μαθηματική θεωρία γιά τό άπειρο καί τις ιδιότητές του. 

Είναι απαραίτητο να εγκολπωθούμε την ιδέα της άπειρης διαφοράς του άπειρου από τούς αριθμούς τόσο ώς προς τή φύση όσο καί ώς προς τά χαρακτηριστικά Συλλογιζόμενοι γιά τόν Θεό, πρέπει πάντοτε να έχουμε υπόψη μας αυτή τή διαφορά γιά να μην καταγινόμαστε σε συλλογισμούς πού ξεπερνούν την αντιληπτική μας ικανότητα καί, συνεπώς, να μην καταλήγουμε σε εσφαλμένες κρίσεις. Σε αντίθετη περίπτωση, αναπόφευκτα θα προβάλουμε τό παραλήρημά μας σάν την αλήθεια, βλάπτοντας καί τόν εαυτό μας καί την ανθρωπότητα οι αεροβάτες καταντούν άθεοι, ενώ όσοι σπουδάζουν σε βάθος τά μαθηματικά πάντοτε παραδέχονται όχι απλώς τόν Θεό άλλά καί, ειδικότερα, τόν Χριστιανισμό, μολονότι συχνά δεν τόν γνωρίζουν όπως θα έπρεπε.

 Τέτοιος ήταν ο Νεύτων (Σ.τ.Μ.: Ό Ισαάκ Νεύτων [1642-1727] ήταν Άγγλος φυσικός, μαθηματικός, αστρονόμος καί φιλόσοφος, διάσημος γιά τή θεωρία της παγκόσμιας έλξεως, την ανάλυση τού φωτός καί τή μέθοδο τού απειροστικού λογισμού), αλλά καί άλλοι.

Θα ήταν ευχής έργο να διδασκόταν κάποιος ορθόδοξος χριστιανός τόσο τίς θετικές επιστήμες όσο καί τίς βασικές αρχές του ασκητισμού της Εκκλησίας, προκειμένου να χαρίσει στήν ανθρωπότητα την αληθινή φιλοσοφία θεμελιωμένη σε ακριβείς γνώσεις καί όχι σε τυχαίες υποθέσεις. 

Ο Έλληνας φιλόσοφος Πλάτων απαγόρευε την ενασχόληση μέ τή φιλοσοφία σ’ όποιους δεν γνώριζαν μαθηματικά (Σ.τ.Μ.: Ό Πλάτων [428-347 π.Χ.] ίδρυσε στήν Αθήνα φιλοσοφική σχολή, πού την ονόμασε Ακαδημία. Στο υπέρθυρό της είχε επιγράψει: Μηδείς αγεωμέτρητος εισίτω. Στον Πλάτωνα αποδίδεται καί τό ρητό Αεί ο Θεός ο μέγας γεωμετρεί). Σωστή αντιμετώπιση του έργου της φιλοσοφίας! Χωρίς προηγούμενη εκμάθηση των μαθηματικών καί των θεμελιωμένων σ’ αυτά επιστημών, αλλά καί χωρίς έμπρακτη καί ευσεβή γνώση τού Χριστιανισμού, δεν είναι δυνατό ν’ αναπτυχτεί ορθό φιλοσοφικό σύστημα στήν εποχή μας. Είναι πολλοί εκείνοι πού θεωρούν ότι κατέχουν τή φιλοσοφία, έχοντας άγνοια τών μαθηματικών καί τών φυσικών επιστημών. Αυτοί, συναντώντας στα συγγράμματα των υλιστών αυθαίρετες υποθέσεις καί φαντασιώσεις, δεν μπορούν να τίς διακρίνουν από τίς επιστημονικές γνώσεις.

 Έτσι, δεν μπορούν να ανασκευάσουν ικανοποιητικά ούτε τόν πιο ακραίο παραλογισμό του οποιουδήποτε αεροβάτη. Πολύ συχνά μάλιστα, παρασύρονται καί οι ίδιοι στον παραλογισμό, θεωρώντας την πλάνη αποδειγμένη αλήθεια Μόνο η λογική μπορεί να λειτουργήσει χωρίς τα μαθηματικά. :Αλλά κι αυτή στήν ουσία συνδέεται άρρηκτα μέ τά μαθηματικά, από τά οποία δανείζεται την ακρίβεια καί τή θετικότητα. Τί είναι ο συλλογισμός; Αλγεβρική εξίσωση. Τί είναι συμμετρία καί πρόοδος (συνεχής αναλογία); Η λογική ακολουθία της γνώσεως.
 

Λόγος γιά τά πνεύματα-Λόγος γιά τόν θάνατο

Συγγραφέας : Ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσανίνωφ. 
 ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ.

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2016/11/blog-post_661.html