Τόν καιρό τοῦ Ἀντίχριστου, ὅταν θά ἔρθουν τά μεγάλα δεινά, ὅλοι οἱ ἀληθινά πιστοί θά κραυγάσουν προσευχητικά στόν Θεό. Θά κραυγάσουν γιά βοήθεια, γιά προστασία, γιά ἀποστολή τῆς θείας χάριτος, προκειμένου αὐτή νά τούς ἐνισχύσει καί να τούς καθοδηγήσει.

Τόν καιρό του Αντίχριστου, όταν θα έρθουν τά μεγάλα δεινά, όλοι οι αληθινά πιστοί θα κραυγάσουν προσευχητικά στον Θεό. Θα κραυγάσουν γιά βοήθεια, γιά προστασία, γιά αποστολή της θείας χάριτος, προκειμένου αυτή να τούς ενισχύσει καί να τούς καθοδηγήσει. Οι ανθρώπινες δυνάμεις καί των πιστών ακόμη ανθρώπων θα είναι ανεπαρκείς γιά ν’ αντισταθούν στις ενωμένες δυνάμεις των πεσμένων αγγέλων καί ανθρώπων, οι οποίοι θα μάχονται λυσσαλέα καί απεγνωσμένα, καθώς θα προαισθάνονται ότι «λίγος καιρός τούς απομένει».

Αλλά η θεία χάρη θα σκεπάσει τούς εκλεκτούς του Θεού. Θα τους κάνει να αποστραφούν τά θέλγητρα του πλάνου, να αψηφήσουν τίς απειλές του, να καταφρονήσουν τά θαύματά του. Θα τούς δώσει τή δύναμη να ομολογήσουν μέ ανδρεία τόν αληθινό Σωτήρα των ανθρώπων καί να αποκηρύξουν τόν ψευδομεσσία, πού θα έχει έρθει γιά να καταστρέφει τούς ανθρώπους. Ό ψευδομεσσίας θα τούς στέλνει στο ικρίωμα, αλλά αυτοί θα αισθάνονται σάν να βρίσκονται σε βασιλικούς θρόνους ή σε γαμήλιο δείπνο. Γιατί η αίσθηση της Αγάπης του Θεού είναι πιο γλυκιά από την αίσθηση της ζωής.

Όπως τά βάσανα πριν από τόν θάνατο καί τά βάσανα πού συνοδεύουν τόν θάνατο αποτελούν γιά τόν αμαρτωλό την αρχή τών αιώνιων βασάνων, έτσι καί τά παθήματα καί ο βίαιος θάνατος γιά τον Χριστό αποτελούν γιά τόν πιστό δούλο Του την αρχή της αιώνιας ευφροσύνης τού παραδείσου. Αυτό φαίνεται καθαρά από την ενέργεια της θείας χάριτος στούς μάρτυρες των πρώτων αιώνων τού Χριστιανισμού. Στήν αρχή η χάρη τους άφηνε να δείξουν την προαίρεσή τους. Με τά πρώτα βασανιστήρια, όμως, ερχόταν η βοήθεια από τόν ουρανό, κάνοντάς τους να ποθούν το μαρτύριο καί τον θάνατο γιά τόν Χριστό.

Ο Κύριος, προαναγγέλλοντας τίς θλίψεις πού θα προηγηθούν της δευτέρας παρουσίας Του, πρόσταξε τούς μαθητές Του να αγρυπνούν καί να προσεύχονται: «Να προσέχετε, να αγρυπνείτε καί να προσεύχεστε, γιατί δεν ξέρετε πότε θα έρθει ο καιρός». Η προσευχή είναι πάντοτε αναγκαία καί ωφέλιμη στον άνθρωπο. Γιατί αυτή τόν κρατά σε κοινωνία μέ τόν Θεό καί κάτω από τή σκέπη Του- αυτή τόν προφυλάσσει από τή φιλαυτία καί την αυτοπεποίθηση, από τίς πλάνες της κενοδοξίας καί της υπερηφάνειας, τίς πλάνες πού οφείλονται είτε στήν πεσμένη φύση του είτε στούς λογισμούς καί τίς φαντασίες πού σπέρνουν τά πονηρά πνεύματα στον νου του. Στούς καιρούς τών θλίψεων καί των κινδύνων, ορατών ή αόρατων, η προσευχή χρειάζεται ακόμα πιο πολύ. Ελκύει τη θεία βοήθεια, επειδή εκφράζει την άρνησή μας στήν αυτοπεποίθηση, εκφράζει την ελπίδα μας στον Θεό. Ο παντοδύναμος Θεός γίνεται βοηθός εκείνου πού προσεύχεται στις δύσκολες περιστάσεις, καί τόν βγάζει άπ’ αυτές με την πρόνοιά Του.

Η θεογνωσία, η ζωντανή πίστη, η ευλογημένη ταπεινοφροσύνη καί η καθαρή προσευχή συνιστούν το πνευματικό φρόνημα, αποτελούν τά επιμέρους στοιχεία του. Απεναντίας, η αγνωσία του Θεού, η απιστία, η τύφλωση του πνεύματος, η αυτοπεποίθηση καί η υπερηφάνεια συνιστούν το σαρκικό φρόνημα. Τό σαρκικό φρόνημα δεν γνωρίζει τόν Θεό. Τό σαρκικό φρόνημα δεν δέχεται αλλά καί δεν κατανοεί τά μέσα μέ τα οποία ο Θεός οδηγεί τον άνθρωπο στη θεογνωσία. Τό σαρκικό φρόνημα αποτελεί αυτό καθεαυτό ένα εσφαλμένο καί ψυχόλεθρο μέσο γιά την απόκτηση της θεογνωσίας σύμφωνα μέ τή δική του αντίληψη. Τό σαρκικό φρόνημα ζητάει «σημεία από τόν ουρανό». Αμήν.

ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΔΗ. ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ. ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ Ι.Μ. ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2016/12/blog-post_577.html