«Ὁ καθημερινός ἀγῶνας τοῦ παπα-Χαράλαμπου»

Παπαχαράλαμπος Διονυσιάτης

Ὅταν ὁ παπα-Χαράλαμπος ἀποφάσισε νά μονάση, τό καθημερινό πρόγραμμα τῆς συνοδείας διαμορφώθηκε καθώς ἤδη προαναφέραμε. Ὅμως ὁ ἴδιος ἦταν ἤδη σκληραγωγημένος καί ἐξασκημένος ἀπό τόν κόσμον. Γιά τόν λόγον αὐτόν, ὅταν ἐγκαταβίωσε ὡς δόκιμος, ἐνῶ συνειδητοποίησεν ὅτι βρίσκεται μέ ἁγίους ἀνθρώπους, ὅμως ὁ θεῖος ζῆλος τόν παρακινοῦσε γιά περισσότερην ἄσκησιν.

Ἡ πρώτη δοκιμασία μέ τίς τρεῖς χιλιάδες μετάνοιες τοῦ φάνηκε σάν παιχνιδάκι καί ἐνῶ ἑτοιμαζόταν νά συναγωνιστῆ καί αὐτόν ἀκόμα τόν νονόν του ( Γ. Ἀρσένιο ), ὁ ὁποῖος ἔφθασε ἕνα διάστημα μέχρι καί 5.000 γονυκλισίες τό εἰκοσιτετράωρο, ξαφνικα ὅμως προσέκρουσε στόν διακριτικό βράχο, δηλαδή τόν Γέροντά του. Ὁ διακριτικός καί ἔμπειρος. Γ. Ἰωσήφ, εἶχεν ὑπ᾿ ὄψιν τό πατερικόν λόγιον «εἶδες νέον νά τρέχη, κόψε του λίγο τά φτερά». Χαρούμενος ὁ νέος ἀγωνιστής ἀναγγέλλει τό νέο ρεκόρ:

«Γέροντα, σήμερα ἔφθασα μέχρι τίς 5.000 μέτάνοιες». Στήν συνέχεια ἀνέμενε τόν δίκαιον ἔπαινον τοῦ Γέροντά του γιά τό ἄθλημα. Παραδόξως ὅμως μέ κάπως αὐστηρό ὕφος τοῦ ἀπαντᾶ ὁ Γέροντας:

• Καί ποιός σοῦ ἔδωσε τήν εὐλογίαν αὐτή ρέ θεληματάρη, νά κάμνης τόσες μετάνοιες; Δέν ξέρεις ὅτι ὁ κόπος σου, χωρίς εὐλογία πῆγε χαμένος;

• Μά, Γέροντα, ἐδῶ γιά ν᾿ ἀγωνιστοῦμε δέν ἤλθαμε;

Τί εὐλογία χρειάζεται;

• Καί παραχρειάζεται.

• Καλά ἄς εἶναι· ἀπό σήμερα ἄς γίνεται τοῦτο μέ τήν εὐλογία σας.

• Εὐλογία; Δηλαδή ἐσύ θά μᾶς κουμαντάρης! Λοιπόν, ἄκουσέ με καλά. Ἀπό σήμερα πάνω ἀπό χίλιες μετάνοιες ἀπαγορεύεται αὐστηρά.

• Ἄμάν, τί εἶναι αὐτό Γέροντα· μ᾿ ἔκαψες!

• Αὐτό πού σοῦ λέω ἐγώ καί τά θελήματα νά τ᾿ ἀφήνης στήν ἄκρην.

Ἔτσι κι ἔγινε. Πραγματικά ὁ Γέροντας διέβλεπε ὅτι κινδύνευε νά πέση θύμα κλοπῆς ἀπό τά δεξιά (ὑπερηφανείας) ὁ νέος ἀγωνιστής, ὅταν στήν ἴδιαν ἀδελφότητα ὑπῆρχαν ἀδελφοί οἱ ὁποῖοι, γιά λόγους σωματικῆς ἀσθενείας, δέν μποροῦσαν νά κάμουν τόσες πολλές γονυκλισίες.

Ἀλλά καί μέ τό διορατικό του βλέμμα ὁ Γέροντας διέβλεπε τόν κίνδυνον κάποτε νά καταπέσουν οἱ σωματικές δυνάμεις τοῦ παπα-Χαράλαμπου, ὁ ὁποῖος δέν ἦταν καί μικρός (ἤδη τεσσαρακονταετής). Γι᾿ αὐτό καί τόν παρότρυνε νά ρίξη τό βάρος στήν συγκέντρωσιν τοῦ νοῦ καί τήν κατανόησιν τῆς ἀδειαλείπτου εὐχῆς.

Λένε, βέβαια, οἱ Πατέρες, ὅτι ἀπαραίτητο γιά νά ὑποταγῆ ὁ νοῦς στό πνεῦμα, εἶναι νά ὑποταγῆ, δηλαδή, νά δαμαστῆ πρῶτα τό σῶμα. Ἀλλά μήπως καί οἱ χίλιες μετάνοιες καθημερινῶς εἶναι λίγες; Τό κυριώτερο ὅμως εἶναι ὅτι τό σῶμα τοῦ παπα-Χαράλαμπου καθημερινῶς ἐδαμάζετο στίς σκληρές ἐξωτερικές ἐργασίες. Οἱ ἄλλοι ἀδελφοί τῆς συνοδείας, τόν ἀποκαλοῦσαν χρυσοχέρη. Ἀπό οἰκοδομικά μέχρι μαραγκοδουλειές, κηπουρική, μαγειρεῖο, ἐργόχειρο, δέν τοῦ ᾿φευγε τίποτα. Μάλιστα ἦταν κατά τό πλεῖστον αὐτοδίδακτος ἤ περιστασιακά κοιτῶντας τούς μαστόρους ὅταν βοηθοῦσε, ἀπέβαινε ἄριστος οἰκοδόμος, μαραγκός, σφραγιδοποιός κλπ.

....

Ὅσον ἀφορᾶ τήν σφραγιδοποιητικήν τέχνην, τολμῶ, ὡς αὐτόπτης, νά πῶ ὅτι καί ἀπό τούς πρίν ἀλλά καί τούς μεταγενεστέρους, θά κατέχη τά σκῆπτρα ἑνός ἀνεπανάληπτου ρεκόρ.

Ὅταν τόν ἔστειλε ὁ Γέροντάς του στά Κατουνάκια νά μάθη σφραγίδια, καθώς τό ἀψευδέστατο στόμα του μοῦ διηγήθη, τό πρωΐ μετέβη στά Κατουνάκια, τό ἀπόγευμα γύρισε καί μαζί του κουβάλησε καί τό πρῶτο σφραγίδι πού ἤδη ἐφιλοτέχνησε, μέ πολλήν ἀκρίβειαν.

..............

Ὅταν ἤδη τόν ἐπόμενον χρόνον ἐγκαταβίωσα κοντά του μαζί μέ δύο ἄλλους ἀδελφούς, ἔχοντας μεγάλην ἀπορίαν γιά τήν τόσο γρήγορη ἀλλά καί τόσο ποιοτική ἀπόδοση στό ἐργόχειρο, μοῦ ἔδωσε τήν ἑξῆς ἀπάντησιν:

«Ὅσο πιό καλά λές τήν εὐχή σάν δουλεύεις, τόσο πιό καλή ποιότητα βγάζεις. Καί ὅσο πιό καθαρά καί γρήγορα τρέχει ἡ εὐχή, τόσο πιό γρήγορη ἀλλά καί καθαρή ἀπόδοσιν ἔχεις. Θέλεις νά σοῦ πῶ καί τό ἀντίθετο;

Ἐδοκίμασα ἀπό φιλότιμο νά δείξω καί σέ μερικούς ἄλλους μοναχούς, πού ζήτησαν νά μάθουν αὐτό τό ἐργόχειρο γιά νά βγάζουν τό ψωμάκι τους. Ὅσο δούλευαν καί λέγαν μέ τό στόμα “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ...”, ἡ δουλειά πήγαινε καλά. Καμμιά φορά ὅμως τούς ἔπιαναν κάτι λογισμοί! Ὅταν σταματοῦσεν ἡ εὐχή καί μέσα τους δούλευαν διάφοροι (κακοί) λογισμοί τότε... νά ᾿βλεπες καί νά τρέμης. Ὄχι μόνο ξεπατώνονταν γράμματα (ἀπό τό σφραγίδι), ἀλλά καί μάτωναν χέρια καί πόδια ἀπό τά κοφτερά μαχαιράκια τοῦ ἐργοχείρου. Ἔ, μερικούς τούς σύστησα νά μάθουν γιά σιγουριά κανένα ἄλλο ἐργόχειρο. Τά μαχαιράκια τῶν σφραγίδων δέν ἀστειεύουν. Σέ ὅσους ἔχουν μέσα τους λογισμούς, ἀντί νά λένε τήν εὐχήν, εἶναι ἀμείλικτοι ἐκδικητές!».

Ὅταν ἐκάθισα ὁριστικά κοντά στόν ἀείμνηστον Γέροντά μου τό 1965, συνήθιζα τίς πρῶτες μέρες νά κάθομαι δίπλα του σάν δούλευε ἐργόχειρο. Τό προαναφερθέν μάθημα, ἀλλά καί πάθημα, ἦταν ἕνα ἀπό τά πρῶτα μου μαθήματα κοντά του. Ὁ λόγος αὐτός μοῦ δημιούργησε καί μιά σχετική φοβία γι᾿ αὐτό τό ἐργόχειρο. Καί ὅμως· μιάν καλή πρωΐα, μοῦ ἀναγγέλλει ὁ Γέροντας τήν ἀπόφασιν, νά ἐκπαιδευτῶ στήν ἐκμάθησιν τῆς σφραγιδοποιΐας.

Ὅμολογῶ ὅτι μέσα μου ἀντέδρασα καί δέν ἤθελα μέ κανένα τρόπον νά καταπιαστῶ μέ τέτοιους ἐπικίνδυνους μπελάδες· ἕνα μόνο μ᾿ ἐνεθάρρυνε ὅτι τό ᾿πε ὁ Γέροντας, καί ὅτι ἤμουν ὑπόχρεος νά κάμω ὑπακοήν. Ὄντως, ἀδελφοι μου, ἔζησα πολλές φορές αὐτό τό μυστήριο· αὐτό τό θαῦμα τῆς ὑπακοῆς. Γι᾿ αὐτό καί στήν προκειμένην περίπτωσιν, ἄν καί δέν μπορῶ νά καυχηθῶ στά πνευματικά, ὡς ἀμελής καί ἀπρόκοπτος, ὅμως στό ἐργόχειρο τολμῶ νά καυχηθῶ ὅτι συνήργησεν ἡ εὐχή τοῦ Γέροντά μου, ὥστε ν᾿ ἀποδειχθῶ τουλάχιστον.... καλός σφραγιδοποιός.

Ὅμως σάν μιά δαμόκλειος σπάθη κρεμόταν καί μέ ἀπειλοῦσε ἀνά πᾶσαν στιγμή λέγοντάς μου: « ἄν σοῦ βαστᾶ, μή λές εὐχήν σάν δουλεύεις»· καί ἀκόμα: «ἄν σοῦ βαστᾶ, ἄφησε μέσα σου κακούς λογισμούς νά σέ δουλεύουν κι ἐγώ σοῦ λέω· νά τό μαχαιράκι· ἕτοιμο νά γλυστήση εἴτε στό χέρι, εἴτε στό πόδι σου». Δέν παρασιωπῶ καί τοῦτο, ὅτι ὄχι καί λίγες φορές κατόρθωσα νά ματώσω ἔστω καί λίγο τό χέρι ἤ τό πόδι μου. Ὅμως εὐχαριστῶ τόν Πανάγαθον, διότι στό πρῶτο αὐτό μάθημα μπόρεσα νά καταλάβω αὐτό τό μυστήριο τῆς ἐπιτυχίας, μέσω τῆς ὑπακοῆς, ἀλλά καί τῆς πίστεως (ἐμπιστοσύνης) στό πρόσωπο τοῦ Γέροντά μου.

συνεχίζεται...

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Ἰωσήφ Μ.Δ.

Ἀπό τό βιβλίο: “Ὁ ἁπλοϊκός ἡγούμενος καί

διδάσκαλος τῆς νοερᾶς προσευχῆς”

Ἐκτύπωση, Βιβλιοδεσία: ΓΡΑΦΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ «ΜΕΛΙΣΣΑ»

Κεντρική Διάθεση: Βιβλιοπωλεῖον «ΛΥΔΙΑ»

Καμβουνίων 1, ΘΕΣ/ΝΙΚΗ τηλ. 2310237-412

Εὐχαριστοῦμε θερμά το βιβλιοπωλεῖο «ΛΥΔΙΑ» γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδουν. 

Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

http://hristospanagia3.blogspot.gr/ 

Τά ἔσοδα θά διατίθενται γιά φιλανθωπικούς σκοπούς.