«Μ᾿ ἔδωσε ὁ Θεός δοκιμασίες» “εἴη τό ὄνομα Κυρίου εὐλογημένο”»

Ὁ Γέρων Ἰάκωβος Τσαλίκης

Λοιπόν, παιδιά μου, καί ντρέπομαι καί νά πάω καί στόν γιατρό ἀκόμα. Μ᾿ ἔλεγε ὁ μακαρίτης ὁ Γέροντας μου:

“Πάτερ Ἰάκωβε, ἀπό τόν ἐγωϊσμό πού ἔχεις θά σέ τιμωρήση ὁ Θεός, παιδί μου. Θά σέ βλέπουν οἱ γιατροί”.

Λοιπόν, τό ᾿παθα αὐτό. Ἐκεῖ πού λέτε, εἴχαμε τόν πατέρα Νικόδημο, ἦταν ἀπ᾿ τήν Κύμη ὁ μακαρίτης καί ἤτανε πνευματικοί ἀδελφοί μέ τόν Ἰάκωβο τόν Σχίζα, τόν πρώην Λαρίσης, πρίν ἀπό τόν Θεολόγο. Λοιπόν, ἦταν ἀπό τῆς Κύμης τά μέρη, καί λέει:

“Παιδί μου, θά σέ τιμωρήση ὁ Θεός, γιατί λές τώρα. “Γυναῖκα, δέν μέ εἶδε, παιδί δέν μέ εἶδε”.

Ἀπό μικρός, (ἤμουν) στό σπίτι μου πού ἦταν σάν Μοναστήρι καί ἔλεγα “νά μήν μέ δῆ ἄνθρωπος. Ὅταν θά πεθάνω στήν ἔρημο, ἔ, (τότε) θά μέ δοῦν ἐκεῖ πέρα, θά μέ πιάσουν, θά ἀνοίξουν μία λάκκα, θά μέ χώσουν ἐκεῖ μέσα”. Παιδιά μου, νόμιζα πώς θά ἔμενα μόνος μου στήν ἔρημο ν᾿ ἀσκητεύσω. Παραπάνω εἶχα σκάψει μία γαλαρία, νά πάω νά μπῶ μέσα, νά κάνω προσευχές καί μετάνοιες. Ὕστερα μέ μάλωσε ὁ Γέροντας καί μοῦ εἶπε:

“Βρέ, πάτερ μου, ὁλόκληρο Μοναστήρι, δέν ἔχει κανέναν ἐδῶ πέρα, ἔλα δῶ παιδάκι μου, ἔχει ἐδῶ δύο κελλάκια”.

Μετά σέ τρεῖς μῆνες μέ κάναν καί ἱερέα, μετά μέ τό μουλάρι νά ᾿ξομολογῶ τόν κόσμο, ἐπί Γρηγορίου, τοῦ Δεσπότη τοῦ ἀειμνήστου καί πολλά.

Ἔ! “Δόξα τῷ Θεῷ”.

»Τί νά κάνωμε τώρα; Ἐπέμεινα στό Μοναστήρι, ἔχω 38 χρόνια, μένω ἐδῶ στό Μοναστήρι μ᾿ ὅλη μου τήν ψυχή. Ἀλλά μ᾿ ἔδωσε ὁ Θεός δοκιμασίες. Κάθε τρεῖς μῆνες, πάω στήν Ἀθήνα καί ἐκθέτω τό σῶμα μου στούς γιατρούς καί γυρίζω. Αὐτό κάνω, παιδιά μου. Πάω καί μέ βλέπουν οἱ γιατροί, σᾶς ζητῶ συγγνώμη, παιδιά μου,... Καί μέ βλέπει ὁ γιατρός, μέ κάνει μία ἐξέταση στήν καρδιά –ἔχω βηματοδότη, δέν λειτουργεῖ καλά –καί μέ τήν κούραση πού ἔχω ἀπό τόν κόσμο,...

»Περνάει πολύς κόσμος ἀπό τό Μοναστήρι, χιλιάδες κόσμος, θέλω νά τούς δῶ τούς ἀνθρώπους, ἀλλά τί νά (πρωτο)δῶ; Χθές περάσανε καμμιά σαρανταριά ἄτομα, ἤτανε ἀπ᾿ τό Ἄργος. Ἔκλαιγε λοιπόν, (κάποιος καί ἔλεγε):

“Πάτερ μου, τήν εὐχή νά πάρωμε”.

»Εἰδοποιοῦν πολλοί νά ᾿ρθοῦν στήν Μονή καί τούς λέω “δέν μπορῶ, δέν μπορῶ” ἀλλά τούς ἐξυπηρετῶ. Τί νά κάνω; Κάνω τό σταυρό μου, βάζω τό πετραχηλάκι μου, βοηθάει ὁ ἅγιος Δαυΐδ. Μᾶς δυναμώνει καί ἡ Χάρις.

»Τώρα μέ πειράζει καί ὁ διάβολος καί λέει:

“ὅλη σου τή ζωή φάρμακα θά παίρνης;” .

Ἄν ἤμουν σέ καμμιά ἐρημιά, δέν θά ᾿παιρνα. Ἴσως νά μήν ἀρρωστοῦσα μέ καρδιές καί παθήσεις πού ἔχω. Ἀλλά τώρα πού τά ᾿δωσε ὁ Θεός, τί νά κάνωμε, “δόξα τῷ Θεῷ”. Ὅλα τά καλά δέν πρέπει νά τά ᾿χουμε. Καί τώρα πάω καί παίρνω τά φάρμακα 7-8 τήν ἡμέρα. Ἤ ἀπ᾿ τίς ἁμαρτίες μου τώρα, ἤ ἀπ᾿ τήν καλωσύνη του ὁ Θεός μέ δοκιμάζει, ἀλλά λέω “εἴη τό ὄνομα Κυρίου εὐλογημένο”».

Συνεχίζεται....

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Ὀρθόδοξο βίωμα 4

ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΝΟΤΗΤΟΣ ΚΑΙ

ΜΕΛΕΤΗΣ – ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ ΜΑΣ

«ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ»

Κεντρηκή διάθεση: «ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ»

Θεσσαλονίκη:

Μοναστηρίου 225, Μενεμένη, Τ.Κ. 54628, ΤΗΛ. 2310 552207

Εὐχαριστοῦμε θερμά τήν «ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ» γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού διαθέτει.

Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

http://hristospanagia3.blogspot.gr/