Εάν θυμηθεί κανείς ποτέ αυτόν που τον ελύπησε ή τον προσέβαλε ή τον αδίκησε ή του έκανε ένα οποιοδήποτε άλλο κακό, οφείλει να τον θυμηθεί και να τον θεωρήσει ως ιατρόν της ψυχής του και εκ βάθους ψυχής να προσεύχεται γι' αυτόν.
Εάν δε κάνει σκέψεις εναντίον του, πρέπει να γνωρίζει ότι κάνει κακό εναντίον της ιδίας της ψυχής του, όπως οι δαίμονες.
Μάλλον δε, γίνεται ο ίδιος εις τον εαυτόν του Δαίμων και εχθρός, διότι δεν επιθυμεί να απαλλαγή από την κακία, αλλά θέλει να υποφέρη από ασθένειαν αθεράπευτον.
Διότι, αν δεν ήτο πραγματικά άρρωστος δεν θα εσκέπτετο άσχημα για κείνον που τον ελύπησε ή εζημίωσε και ο οποίος εστάλη εις αυτόν από τον Χριστόν ως ιατρός και με την ύβριν ή την ζημίαν που του επροξένησε τον ωφέλησε, διότι έτσι εφανερώθη το πάθος που εκρύπτετο μέσα του.
Όσιος Ιωάννης της Κλίμακος
Εκείνος ακριβώς ο άνθρωπος θα σωθεί, όποιος δεν αποστρέφεται τα φάρμακα και αυτά είναι αι οδύναι και αι λύπαι αι επερχόμενοι διά διαφόρων αφορμών. Ο αποστρεφόμενος αυτά δεν γνωρίζει τι εργάζεται εις την ζωήν αυτήν, ουδέ τι θα παραλάβει μαζί του απερχόμενος.
Ἀγιος Μάξιμος ο Ομολογητής
Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου
http://ahdoni.blogspot.com/2018/10/blog-post_22.html?m=1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου