Ο π. Αριστείδης από την Μικρόπολη Δράμας.
.
-Πήγαμε να τον επισκεφτούμε τρεις συμμαθητές λυκείου.
Είχαμε ακούσει πολλά γι' αυτόν.
Κυριακή πρωί βρεθήκαμε στην Θεία Λειτουργία.
Μπήκαμε στη σειρά να πάρουμε αντίδωρο.
Περιμένετε στο τέλος μας είπε.
Σαν τέλειωσε την κατάλυση έτρεξε προς το μέρος μας, μας αγκάλιασε και μας είπε :
"Καλώς τους παπάδες μου !!!!"
Μείναμε ξαφνιασμενοι να τον κοιτάμε.
Πέρασαν χρόνια . Οι δύο από τους τρείς είμαστε ήδη ιερείς. Περιμένουμε και τον τρίτο.
.
Αυτά μου είπε ο πατέρας Νεκτάριος από το Ζυγός της Καβάλας.
.
Είχα την ευλογία να γνωρίσω κι εγώ.
Πέρναγα δύσκολα τότε λόγω ασθενείας ενός πολυαγαπημένου προσώπου.
Δεκάδες άνθρωποι περίμεναν υπομονετικά
έξι και παραπάνω ώρες για να μπουν κάτω από το πετραχήλι του.
Ολιγομίλητος.
Οι άγιοι δεν χρειάζεται να σου πουν πολλά.
Λίγο πριν φύγεις σε σταύρωνε με Μύρο του Αγίου Δημητρίου.
Ένιωθες για μέρες εκείνη την ευωδία.
.
Τον επισκεφτήκαμε τελευταία στο σπίτι του .
Καθηλωμένος , δεν μπορούσε πια να πάει στον Ναό.
Δεκάδες άνθρωποι περίμεναν στην αυλή.
Του πήγαμε να διαβάσει ευχές σε ένα παιδάκι με αυτισμό.
Ήταν οκτώ χρονών και δεν είχε ακόμα μιλήσει.
Στράφηκε στον πατέρα.
-Θα μιλήσει !!!! Να το πιστέψεις . Θα μιλήσει.
Όταν σε κοίταζε με εκείνα τα διεισδυτικά γαλάζια μάτια ο π. Αριστείδης ένιωθες ότι διαβάζει την ψυχή σου.
Έφυγε πλήρης ημερών.
Έφυγε για να συνεχίσει να νοιάζεται
και να προσεύχεται για τον κάθε πονεμένο συνάνθρωπο που τον επικαλείται.
.
( Η φωτογραφία από μια από τις παλαιότερες επισκέψεις μου )
https://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/04/blog-post_692.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου