Σύλλογος Ἑλλήνων Μόσχας – Μήνυμα γιά τήν Ρωσο-Οὐκρανική κρίση

Μόσχα, 4 Απριλίου 2022

Αγαπητοί συμπατριώτες, Ελλαδίτες, Ελληνίδες και Έλληνες,

Τις τελευταίες εβδομάδες όλοι μας είμαστε θιασώτες της Ρώσο-Ουκρανικής σύγκρουσης και σύρραξης, βομβαρδιζόμασθε καθημερνά από τα Μ.Μ.Ε. με εικόνες φρίκης, πόνου, απόγνωσης, φυγής προσφύγων, βίας, καταστροφών, βομβαρδισμών και, αναμφίβολα, βρισκόμαστε σε κατάσταση ιδιαίτερης ψυχολογικής φόρτισης. Ιδίως εμείς οι Έλληνες της Ρωσίας και δη της Μόσχας, πολλοί εκ των οποίων διατηρούμε συγγενικούς και φιλικούς δεσμούς με τον πληθυσμό της Ουρανίας, που δοκιμάζεται.

Παράλληλα, εμείς οι Έλληνες της Μόσχας είμαστε θιασώτες μίας πρωτοφανούς παραπληροφόρησης, μίας παραποίησης της αλήθειας από τα μεγάλης εμβέλειας και θεαματικότητας ΜΜΕ της ιστορικής μας πατρίδας, της Ελλάδας, δια τούτο κρίνουμε εθνικό και πατριωτικό μας έργο με την παρούσα ανοικτή επιστολή μας να παρέμβουμε, ώστε συμβάλουμε με τον οβολό μας στο διαφωτισμό της ελληνικής κοινής γνώμης, στην αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας, στη δικαίωση της ηθικής τάξης, της μνήμης. Καθημερινά τα δυτικά ΜΜΕ, συμπεριλαμβανομένων και των ελληνικών, παρουσιάζουν κατεστραμμένες πόλεις και οικισμούς της Ουκρανίας δήθεν από το ρωσικό στρατό, ενώ στην πραγματικότητα η εικόνα είναι η απολύτως αντίστροφη. Να επισημάνουμε, εξ αρχής, ότι η σύγκρουση, ο πόλεμος, δεν ξεκίνησε τώρα, αλλά μαίνεται την τελευταία 8ετία με έναν εμφύλιο σπαραγμό, όταν το 2014 ο επίσημος ουκρανικός στρατός ξεκίνησε να βομβαρδίζει τις ανατολικές του επαρχίες ασταμάτητα και συνεχίζει και σήμερα, με αποτέλεσμα να θρηνούμε 14 χιλιάδες θύματα, νεκρούς, πολίτες της Ουκρανίας, άμαχο πληθυσμό την τελευταία 8ετία, καταγεγραμμένα και από τον ΟΑΣΕ, κάτι, για το οποίο τα δυτικά Μ.Μ.Ε. σιωπούν όλο αυτό το διάστημα, τη στιγμή που η ρωσική τηλεόραση καθημερινά δείχνει το δράμα αυτών των ανθρώπων. Βομβαρδισμοί οικισμών, σχολείων, νοσοκομείων, ομαδικοί τάφοι…κάτι, για το οποίο εκτενέστερα θα αναφερθούμε κατωτέρω.

Τα ουκρανικά στρατεύματα, στους κόλπους των οποίων τα τελευταία χρόνια έχουν επίσημα ενταχθεί και τα φασιστικά τάγματα «Αζόβ» και «Αϊντάρ», υποχωρώντας καταστρέφουν, βομβαρδίζουν ουκρανικές πόλεις, μεταξύ των οποίων τις πολύπαθες Ντονέτσκ, Μάρινκα, Μακέεβκα, Γκόρλοβκα, Αβντέγιεβκα Λουγκάνσκ, Μαριούπολη, Χάρκοβο κ.α. Ενώ έχει επέλθει συμφωνία δημιουργίας ανθρωπιστικών διαδρόμων/διόδων για τον άμαχο πληθυσμό, τα ουκρανικά στρατεύματα βομβαρδίζουν κτήρια με αμάχους, ναρκοθετούν τις πόλεις, ώστε ο πληθυσμός να μην μπορεί να διαφύγει, και πυροβολούν πισώπλατα όταν ο άμαχος πληθυσμός επιχειρεί να διαφύγει από τις πόλεις ή, προς αναζήτηση τροφής, νερού, να ανέβει από τα υπόγεια, που τον κρατούν δέσμιο, έχοντας κατασχέσει περιουσίες και διαμερίσματα. Άπειρες οι μαρτυρίες του πληθυσμού των ουκρανικών αυτών πόλεων, τις οποίες με κυριολεκτικά «χειρουργική» μέθοδο ο ρωσικός στρατός απελευθερώνει και ενισχύει με ανθρωπιστική βοήθεια και ο πληθυσμός την δέχεται με αγαλλίαση και ευγνωμοσύνη.

Σάς μεταφέρουμε, αφ΄ενός, την εικόνα, που εμείς εισπράττουμε από τα επίσημα ρωσικά ΜΜΕ, παράλληλα σάς παραθέτουμε και τις προσωπικές μας εμπειρίες και βιώματα, διότι οι περισσότεροι από εμάς έχουμε συγγενείς και φίλους στην περιοχή [συμπεριλαμβανομένων και των ελληνικών χωριών στην περιοχή της Μαριούπολης], συνεπώς έχουμε μία άμεση άποψη και αντίληψη της όλης κατάστασης.

Καταρχάς, επιθυμούμε να τονίσουμε ότι ποσοστό άνω του 80% του πληθυσμού της Ρωσίας, συμπεριλαμβανομένης σε αυτό και της ελληνικής ομογένειας, συντάσσεται πλήρως και συμμερίζεται την απόφαση της ρωσικής ηγεσίας να προβεί στη λεγόμενη επιχείρηση αφοπλισμού/αποστρατιωτικοποίησης και αποναζικοποίησης της Ουκρανίας, που ξεκίνησε στις 24/2/2022.

Σε αυτό το σημείο, προκειμένου καταστεί κατανοητή η σκοπιμότητα της επιχείρησης και διαλευκανθεί η κατάσταση, επιτρέψατέ μας να προβούμε σε μία σύντομη ιστορική επισκόπηση.

Το κράτος της σημερινής Ουκρανίας δημιουργείται το 1922 από τους μπολσεβίκους και τον Λένιν, όταν στην επικράτεια της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, η νέα εξουσία δημιουργεί 15 Σοβιετικές Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες, μία εκ των οποίων ήσαν και η Σοσιαλιστική Δημοκρατίας της Ουκρανίας. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα ετερογενές και ετερόμορφο κράτος, το οποίο περιλαμβάνει τις δυτικές επαρχίες του εκτάσεις, οι οποίες παλαιότερα υπάγονταν σε Πολωνία, Αυστροουγγαρία, με έντονο καθολικό-απολυταρχικό-αποσχιστικό στοιχείο, αφ΄ετέρου περιλαμβάνει εκ παραδόσεως αποκλειστικά ρωσόφωνες, ρωσικές και ορθόδοξες ως προς τη γλώσσα, την κουλτούρα, την κοσμοθεωρία, τη νοοτροπία εκτάσεις, όπως η ιστορική Νεορωσία (περιοχές Λουγκάνσκ, Ντονέτσκ, Μαριούπολη, Αζοφική, Χερσώνα), Χάρκοβο, Οδησσός, Κίεβο (μην ξεχνάμε την Αγία Ρωσία του Κιέβου, ο ηγεμόνας του Κιέβου, πρίγκηπας Βλαδίμηρος, βαπτίστηκε χριστιανός στη Χερσόνησο ης Κριμαίας το 988 μ.Χ., ασπάστηκε, υιοθέτησε το Χριστιανισμό από το Βυζάντιο και τον μεταλαμπάδευσε στους Σλαύους).

Από το 1325 μέχρι και 1648 οι δυτικές περιοχές της σημερινής Ουκρανίας βρίσκονταν υπό την κυριαρχία της Πολωνολιθουανικής Κοινοπολιτείας. Το 1648, μετά την κατάργηση των προνομίων των Κοζάκων, ξέσπασε εξέγερση με επικεφαλής τον ηγέτη - Αταμάνο των Κοζάκων Μπογκντάν Χμελνίτσκι. Ο Χμελνίτσκι ζήτησε βοήθεια αρχικά από τους Τατάρους της Κριμαίας και ακολούθως από τους Ρώσους. Ο Τσάρος της Ρωσίας Αλέξιος συμφώνησε να βοηθήσει τους Κοζάκους, υπό τον όρο ότι μετά την επικράτηση του επί των Πολωνών, ο Χμελνίτσκι και οι εξεγερθέντες Κοζάκοι θα ενώνονταν με τη Ρωσία, όπως και έγινε με τη Συμφωνία του Περεγιεσλάβ το 1654, οπότε οι δυτικές επαρχίες της σημερινής Ουκρανίας ενσωματώνονται στη Ρωσική Αυτοκρατορία. Η κυριαρχία της Ρωσίας στην περιοχή εδραιώθηκε μετά τη νίκη των Ρώσων επί των Σουηδών στη Πολτάβας το 1709 (οι τελευταίοι μετά την αποδυνάμωση των Πολωνών κατέλαβαν την Κοινοπολιτεία και επιτέθηκαν εναντίον της Ρωσίας), και κυρίως μετά τις Διαιρέσεις της Πολωνολιθουανικής Κοινοπολιτείας το 1795.

Να επισημάνουμε ότι τη δεδομένη εποχή περισσότερο χρησιμοποιείται ο όρος «Μαλορόσσιγια» [= Μικρή Ρωσία], τον οποίο αργότερα αντικαθιστά ο όρος «Ουκραϊνα» =Ουκρανία, που σημαίνει στην άκρη της Ρωσίας. Ρώσοι, Λευκορώσοι και Μαλορώσοι/Ουκρανοί αποτελούν ουσιαστική την μετεξέλιξη ενός λαού, των Σλαύων, έτσι όπως γεωγραφικά διαμορφώθηκε ο τόπος εγκατάστασής τους [Λευκορωσία είναι η δυτικότερη περιοχή της Ρωσίας, που δεν υπήχθη στον ταταρικό-μογγολικό ζυγό της περιόδου 13ου – 15ου αι.]. Επιστημονικά ο όρος «Ουκρανία» έχει γεωγραφική διάσταση και όχι εθνική.

Από την εποχή του Μεσαίωνα, αλλά και των νεότερων χρόνων, ο παπισμός χρησιμοποιεί την καθολική θρησκεία, προκειμένου εισχωρεί στο σλαυικό ορθόδοξο κόσμο και τον αποδυναμώνει. Ήδη ο Βίσμαρκ είχε εκφρασθεί ότι «εάν μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε τον καθολικισμό και τον ουκρανικό εθνικισμό, θα είναι μεγάλη επιτυχία, για να αποδυναμώσουμε τη Ρωσία».

Οι μπολσεβίκοι το 1922, προκειμένου εδραιώσουν την εξουσία τους, προβαίνουν σε εξαιρετικές ρεβεράντζες στα εθνικιστικά αυτά στοιχεία των δυτικών περιοχών της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, πιστεύοντας ότι με τη νίκη του πολυεθνικού προλεταριάτου, τα εθνικιστικά ζητήματα θα ξεπεραστούν, και δημιουργούν ένα ετερογενές μόρφωμα, η μεγαλύτερη έκταση του οποίου αποτελείται από εκ παραδόσεων ρωσικές εκτάσεις. Επί τσαρικής Ρωσίας, Ρωσικής Αυτοκρατορίας, όλες αυτές οι ρωσόφωνες επικράτειες αποτελούν Κυβερνεία-Νομούς της Αυτοκρατορίας και όχι κρατίδια ομοσπονδιακού κράτους.

Φτάνουμε στο 1991 και στη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και τη δημιουργία 15 ανεξαρτήτων κρατών. Η νεοϊδρυθείσα ανεξάρτητη Ουκρανία μαστίζεται από διεφθαρμένες κυβερνήσεις, μέσα στη διαφθορά, τη διαπλοκή, το χρηματισμό. Είναι η εποχή που η Δύση εισχωρεί στη χώρα, επενδύοντας τεράστια ποσά σε δημιουργία ΜΚΟ (περί τις 160 χιλιάδες), καλλιέργεια εθνικιστικής-ναζιστικής συνείδησης και νοοτροπίας, καλλιέργεια κλίματος ρωσοφοβίας.

Τον Φεβρουάριο του 2014, μετά από υποκινούμενο, χρηματοδοτούμενο από τη Δύση πραξικόπημα [στις ταραχές που δημιούργησε στο Κίεβο η αντιπολίτευση, η Βικτώρια Νούλαντ, ΥΦΥΠΕΞ των ΗΠΑ, μοίραζε σάντουιτς και χάμπουργκερς στους αντιπολιτευόμενους διαδηλωτές], ανατρέπεται ο νόμιμα εκλεγμένος πρόεδρος της Ουκρανίας Γιανουκόβιτς. Την παραμονή της ανατροπής του ο Γιανουκόβιτς υπογράφει εκεχειρία με την αντιπολίτευση, με εγγυήτριες δυνάμεις τους ΥΠΕΞ Γερμανίας, Γαλλίας και Πολωνίας, και αφοπλίζει την πολιτοφυλακή του. Την επομένη ένοπλοι αντιπολιτευόμενοι εισβάλλουν στο προεδρικό μέγαρο, αυτός μετά δυσκολίας διαφεύγει στη Ρωσία μέσω Κριμαίας. Αποτέλεσμα του πραξικοπήματος, η άνοδος στην εξουσία, με τη βοήθεια της Δύσης, πολιτικών – μαριονετών, οι οποίοι επαίρονται μίας δήθεν πανεθνικής εθνικιστικής ουκρανικής ιδεολογίας, προβαίνουν σε εφαρμογή φασιστικών μεθόδων, εκφοβισμό πληθυσμού, με κακοποιήσεις (επικεφαλής τοπικής αυτοδιοίκησης υποβάλλονταν σε ξυλοδαρμούς, ταπεινώσεις, κουρελιασμένοι σε περιήγηση σε κάδους απορριμμάτων στην πόλη), συλλήψεις, βασανιστήρια, εξαφανίσεις και δολοφονίες ανθρώπων, μεταξύ άλλων και εκπροσώπων της ουκρανικής διανόησης. Δημιουργούνται ειδικά στρατιωτικά τάγματα με φασιστικά εμβλήματα, συνθήματα, καθώς και απαγορεύεται η χρήση της ρωσικής γλώσσας σε ολόκληρη την Ουκρανία και δη στις εκ παραδόσεως ιστορικές ρωσικές εκτάσεις.

Ευθύς αμέσως η Κριμαία [την οποία, παντελώς απερίσκεπτα ο Χρούστεβ το 1954, όταν συμπληρώνονταν 300 χρόνια από την ενσωμάτωση της Ουκρανίας στη Ρωσική Αυτοκρατορία, τη μετέφερε στην Ουκρανική Σοβιετική Δημοκρατίας από τη Ρωσική Σοβιετική Δημοκρατία, στην οποία υπάγονταν μέχρι τότε], κάνει χρήση του υπ΄αριθ. 138 άρθρου του Ουκρανικού Συντάγματος, που προέβλεπε τη δυνατότητα δημοψηφίσματος περί περαιτέρω αυτοπροσδιορισμού, και προσαρτάται στη Ρωσία το Μάρτιο του 2014, όπου και ανήκει ιστορικά [η Κριμαία, η δική μας ιστορική Ταυρίδα προσαρτήθηκε αναίμακτα στη Ρωσική Αυτοκρατορία επί Μεγάλης Αικατερίνης το 1783, μέχρι τότε ήσαν Χανάτο, φόρου υποτελές, στο Σουλτάνο. Η Κριμαία, που υπάγονταν στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, έπεσε στα χέρια των Οθωμανών 8 χρόνια μετά την άλωση της Πόλης].

Παράλληλα η Ανατολική Ουκρανία, οι περιοχές Ντονμπάς, Ντονέτσκ, Λουγκάνσκ αυτονομήθησαν με δημοψήφισμα την άνοιξη του 2014, πρόκειται για την ιστορική Νεορωσία. Ευθύς αμέσως το επίσημο καθεστώς του Κιέβου προβαίνει σε καθημερινούς βομβαρδισμούς των εν λόγω περιοχών, της Ανατολικής Ουκρανίας, άσκηση βίας, βιασμούς γυναικών, παιδιών, με αποτέλεσμα 14 χιλιάδες νεκρούς τα τελευταία 8 χρόνια, με πλειοψηφία άμαχο πληθυσμό, με μαζικούς, ομαδικούς τάφους. Παρατηρητές ΟΑΣΕ τα επιβεβαιώνουν. Τα δυτικά ΜΜΕ τα αγνοούν, δεν τα προβάλλουν. Την περίοδο 2016-2020 ένα εκατομμύριο πολίτες της Ουκρανίας κατέφυγαν στη Ρωσία και έλαβαν τη ρωσική ιθαγένεια.

Ολοκαύτωμα Οδησσού – 2 Μαΐου 2014. Πολίτες της Οδησσού, που είχαν στρατοπεδεύσει μπροστά από το κτήριο των Συνδικάτων και προέβαιναν σε ειρηνική διαδήλωση εναντίον του καθεστώτος του Κιέβου, υπέστησαν επίθεση από φανατισμένους φασίστες, οι οποίοι αφίχθησαν στην πόλη με την ιδιότητα των φιλάθλων εν΄όψει ποδοσφαιρικού αγώνα, Τους επιτέθησαν και τους πυρπόλησαν ζωντανούς μέσα στο κτήριο, αφού πρώτα προέβησαν σε ξυλοδαρμούς, βιασμούς, έγκυο γυναίκα την έπνιξαν με το καλώδιο τηλεφώνου, ο φακός έχει απαθανατίσει τα ουρλιαχτά της, που ακούγονταν από το ανοικτό παράθυρο, αναλυτικότερα

https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9F%D1%80%D0%BE%D1%82%D0%B8%D0%B2%D0%BE%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%8F%D0%BD%D0%B8%D0%B5_%D0%B2_%D0%9E%D0%B4%D0%B5%D1%81%D1%81%D0%B5_(2013%E2%80%942014)

Τα τελευταία χρόνια η Δύση εξοπλίζει λυσσαλέα το καθεστώς του Κιέβου, καθώς επίσης και το επανδρώνει και με στρατιωτικούς. Μόνο τον πρώτο μήνα του τρέχοντος έτους στο Κίεβο έφτασαν 1000 τόνοι πυρομαχικών από τη Δύση. Τον Φεβρουάριο 2022 η ουκρανική πλευρά εντείνει και αναζωπυρώνει τους βομβαρδισμούς της Ανατολικής Ουκρανίας, με αποτέλεσμα πριν την έναρξη της επιχείρησης αφοπλισμού/.αποστρατιωτικοποίησης και αποναζικοποίησης να αριθμούμε 140 χιλιάδες Ουκρανούς πρόσφυγες, που μετέβησαν στη Ρωσία, μεταξύ των οποίων 35 χιλιάδες παιδιά. Η Δύση αυτά εξακολουθεί να μην τα προβάλλει.

Τις παραμονές και ανήμερα της έναρξης της επιχείρησης εισβολής, η Ρωσία για πολλοστή φορά ζητά από τον πρόεδρο Ζελένσκι να αποχωρήσουν τα στρατεύματά του από την Ανατολική Ουκρανία. Συνεχίζει να βομβαρδίζει.

Ουσιαστικά πρόκειται για γενοκτονία του ρωσικού πληθυσμού στην περιοχή Ντονμπάς, στην ιστορική γη του.

Και μην ξεχνάμε, αγαπητοί συμπατριώτες, τους ισχυρότατους ιστορικούς δεσμούς, τις κοινές σελίδες ιστορίας, που μάς συνδέουν με τη Ρωσία.

Στο Κίεβο έζησε η οικογένεια του Υψηλάντη, όπου και οργάνωσε την εξέγερση στη Μολδοβλαχία. 100 χιλιόμετρα βόρεια του Κιέβου (στην πόλη Νίζνα), έζησαν οι αδερφοί Ζωσιμάδες που έδωσαν όλη την περιουσία τους για την ελληνική επανάσταση. Πιο κάτω στη Πολτάβα, έζησαν οι ιεράρχες, διαφωτιστές Ευγένιος Βούλγαρης και Νικηφόρος Θεοτόκης. Στο Χάρκοβο, έζησε ο Ι. Κανταρτζής, ή Φωτιάδης. Πολύ πιο κάτω (στα νότια παράλια) βρίσκεται η Οδησσός. Εκεί ιδρύθηκε και οργανώθηκε η Φιλική Εταιρεία, όπου και σήμερα υπάρχουν τα κέρινα ομοιώματα των φιλικών. Στην Ταυρίδα βρίσκεται και το χωριό Λιβαδειά, κοντά στη Γιάλτα, που ίδρυσε ο θρυλικός κουρσάρος Λάμπρος Κατσώνης όταν αποσύρθηκε από τις μάχες. Στο χωριό αυτό έγινε η σύσκεψη της Γιάλτας το 1945. Εκεί είναι και το Αρχαίο Παντικάπαιο (η αρχαιότερη ρωσική πόλη, ελληνική αποικία, που ιδρύσαμε εμείς οι Έλληνες τον 7ο αι. π.Χ.), η Σεβαστούπολη και η Μπαλακλάβα, την οποία ο λοχαγός Στέφανος Μαυρομιχάλης αποκαλούσε Ρωσική Σπάρτη. Ναι, ρωσική! Όχι Ουκρανική. Εκεί έδρασε και το «Ελληνικό Τάγμα», που είχε έδρα το Κέρτς της Κριμαίας και αποτέλεσε το πρώτο οχυρωματικό τάγμα της Ταυρίδας μετά την προσάρτησή της στη Ρωσία το 1783. Εκεί εκατοντάδες Έλληνες αξιωματικοί και στρατιώτες του ρωσικού στρατού και ναυτικού θα αποτελέσουν τη «μαγιά» της Ελληνικής επανάστασης. Ναι, του ρωσικού στρατού! Όχι του Ουκρανικού. Ας θυμηθούμε τις εκστρατείες στη Μεσόγειο του ρωσικού στόλου, στα τέλη του 18ου και τις αρχές του 19ου αι., το ηρωικό Ναυαρίνο τον Οκτώβριο του 1827 και το Ρώσο-Τουρκικό Πόλεμο του 1828-1829, με τη νικηφόρα έκβαση του οποίου για τη Ρωσία και τη Συνθήκη της Ανδριανούπολης το Σεπτέμβριο του 1829 η Ρωσία υποχρέωνε την Πύλη να παράσχει σε εμάς τους Έλληνες αυτονομία και μετά από 4 μήνες, τον Ιανουάριο 1830 υπογράφεται στο Λονδίνο το Πρωτόκολλο της Ανεξαρτησίας.

Όπως κάποτε οι Ρωμαίοι, έτσι και η σύγχρονη Αμερική αναζητεί παντού φανταστικούς εχθρούς στους οποίους διαρκώς να αντιπαρατίθεται. Όπως και οι Ρωμαίοι, χρειάζεται "συμμάχους" που να δικαιώνουν ηθικά τις αυθαιρεσίες της - τους ονομάζει "διεθνή κοινότητα". Δημιούργησε πρώτη το ΝΑΤΟ την εποχή του Ψυχρού Πολέμου ως αμυντικό αντίβαρο στη Σοβιετία. Η Σοβιετία διαλύθηκε, ο Ψυχρός Πόλεμος τέλειωσε αλλά το ΝΑΤΟ παρέμεινε. Δεν μπορεί να διαλυθεί γιατί είναι το όργανο που αλυσοδένει την Ευρώπη στις ΗΠΑ. Για να δικαιολογηθεί η συνέχισή του έπρεπε να εφευρεθεί ένας αντίπαλος. Στις προδιαγραφές ταίριαζε η Ρωσία, η οποία δαιμονοποιείται από τη Δύση Η Ρωσία, που το 1991 οι Αμερικανοί την διαβεβαίωναν ότι μόνο η Ανατ. Γερμανία - εξ ανάγκης - θα γινόταν μέλος του ΝΑΤΟ χωρίς μάλιστα να τοποθετηθούν όπλα στο έδαφός της. Η Ρωσία που ζήτησε το 1998, επί αρχής της προεδρίας του "δικτάτορος" Πούτιν, να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Η υποψηφιότητα απερρίφθη. Ηταν, λέει, "πολύ μεγάλη και θα διατάρασσε τις ισορροπίες εντός της Συμμαχίας". Στη συνέχεια δαιμονοποιήθηκε. Η "κακή αρκούδα" που ήθελε να καταπιεί τους Ευρωπαίους. Η αμερικανική προπαγάνδα ενέπνευσε φανταστικούς κινδύνους στα πρώην θύματα της Σοβιετίας και του σταλινισμού. Ανάγκασε όλα τα κράτη του πρώην ανατολικού μπλοκ να αναζητήσουν ένταξη στο ΝΑΤΟ για να προστατευθούν από έναν ανύπαρκτο κίνδυνο. Στη συνέχεια, υποχρέωσε τη Ρωσία να ξοδεύει το μισό της προϋπολογισμό για να προστατευθεί από τη νατοϊκή απειλή. Ενώ οι ΗΠΑ τόση ευαισθησία επιδεικνύουν απέναντι στη δική τους ζώνη ασφαλείας, παραβίασαν κατά τρόπο απαράδεκτο και προκλητικό την αντίστοιχη ρωσική ζώνη ασφαλείας περικυκλώνοντας τη χώρα με κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ. Από τη Βαλτική ως τον Καύκασο! Προχώρησαν περισσότερο τοποθετώντας πυραύλους σ' αυτές τις χώρες, περιπαίζοντας και κοροϊδεύοντας τη Ρωσία ότι δήθεν αποσκοπούσαν στην αντιμετώπιση τρομοκρατικής απειλής! Διάρκεια πτήσης ενός βαλλιστικού πυραύλου από την Πολωνία ή την Τσεχία μέχρι τη Μόσχα? Ένα έως δύο λεπτά! Προφανής απαίτηση? Η υποδούλωση της Ρωσίας στην αμερικανική ηγεμονία ή η καταστροφή της.

Απέμεναν λοιπόν η Ουκρανία και η Γεωργία για να πάθει η Ρωσία ασφυξία. Οι Αμερικανοί, χωρίς δισταγμό, δέχθηκαν την αίτηση για είσοδό τους στο ΝΑΤΟ το 2008, στη νατοϊκή σύνοδο κορυφής του Βουκουρεστίου. Στη συνέχεια, "οι υπερασπιστές της δημοκρατίας" υποστήριξαν στην Ουκρανία κυβερνήσεις ναζιστών που προχώρησαν σε εθνοκάθαρση του ρωσόφωνου πληθυσμού της Ανατολικής Ουκρανίας. Η Ρωσία διαπραγματεύθηκε μαζί τους. Στο Μινσκ της Λευκορωσίας, με τις υπογραφείσες Συμφωνίες μεταξύ των αυτονομιστών του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ και του καθεστώτος του Κιέβου (2014-2015) και με εγγυήτριες δυνάμεις τις Ρωσία, Γερμανία, Γαλλία, συμφωνήθηκε καθεστώς αυτονομίας και η άμεση παύση του πυρός εκ μέρους των ουκρανικών στρατιωτικών δυνάμεων. Το Κίεβο αρχικά το υπέγραψε, αλλά ουδέποτε το τήρησε και μέχρι και σήμερα βομβαρδίζει και ισοπεδώνει οικισμούς και άμαχο πληθυσμό της Ανατολικής Ουκρανίας.

Μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, στα χέρια των ρωσικών δυνάμεων περιήλθαν ντοκουμέντα, που πιστοποιούν την πρόθεση και ετοιμότητα του ουκρανικού στρατού να εισβάλλει σε Λουγκάνσκ. Ντονέτσκ και Ρωσία (Ροστόβ, Κριμαία) και Λευκορωσία στις 28/2/2022. Συνεπώς η Ρωσία πρόλαβε εισβολή στα εδάφη της, και μην ξεχνάμε, ότι αναμφίβολα η κατασκοπεία ήσαν ενεργή όλο αυτό το διάστημα.

Παράλληλα, στο φως της δημοσιότητας πρόσφατα περιήλθαν τεκμήρια για λειτουργία στην επικράτεια της Ουκρανίας από το 2004 βιολογικών εργαστηρίων επεξεργασία βιολογικών όπλων/ασθενειών (πανώλη, τύφος, ασιατική φυματίωση, έλκος Σιβηρίας κ.α.) με στόχο αποκλειστικά τη Ρωσία. Ήδη, ανήμερα της έναρξης της ρωσικής επιχείρησης 24/2/2022 ο Υπουργός Υγείας της Ουκρανίας εξέδωσε εντολή για άρση λειτουργίας των εργαστηρίων αυτών, ενώ, βάσει των δημοσιευθέντων στα ρωσικά ΜΜΕ στοιχείων, δοκιμές ήδη γίνονταν σε Ουκρανούς στρατιώτες, 40 εκ των οποίων υπέκυψαν.

Ουσιαστικά πρόκειται για στοχευμένη περικύκλωση της Ρωσίας, με στόχο την αποδυνάμωσή της, τον κατακερματισμό της, την αφαίμαξη του εθνικού της πλούτου, κάτι που αρμονικά συνάδει στην κοσμοθεωρία του αγγλοσαξονικού κόσμου. Και μην ξεχνάμε, ότι η Μάντλεν Ολμπράιτ, ΥΠΕΞ ΗΠΑ επί Κλίντον, είχε δηλώσει για τη Ρωσία ότι «είναι άδικο να έχει συσσωρευμένο τόσο φυσικό πλούτο».

Αγαπητοί συμπατριώτες,

Πονάμε, ανησυχούμε, αγωνιούμε, συμπαραστεκόμαστε στον άμαχο πληθυσμό της Ουκρανίας και ελπίζουμε στην άμεση ολοκλήρωση της επιχείρησης , στην άμεση παύση των εχθροπραξιών, στην άμεση απομάκρυνση, αντιμετώπιση, αποψίλωση του καρκινώματος του φασισμού, του ναζισμού, της μισαλλοδοξίας, της έπαρσης, της διαίρεσης, του τορπιλισμού της ενότητας του ορθόδοξου χριστιανικού κόσμου, στην άμεση ειρήνευση στην περιοχή !!!

Ελπίζουμε με αυτό το μήνυμά μας να μπορέσαμε να ρίξουμε κάποιο φως στην κατάσταση, στα θυελλώδη και τραγικά γεγονότα των τελευταίων ετών.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ !!! ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑΣ ΕΝΙΑΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ !!!

Ας ελπίσουμε, επίσης, ότι σύντομα θα πάψουν οι εχθροπραξίες και θα υπερισχύσει το μήνυμα της καθολικής αγάπης και αρετής της αγαπημένης ηρωίδας του Σοφοκλή , τη Αντιγόνης, η οποία απαντά στις απειλές του θείου της Κρέοντα [κάτι ήξεραν οι αρχαίοι τραγικοί όταν έγραφαν τα αθάνατα έργα τους] «...ούτοι συνέχθην, αλλά συμφιλείν έφυν...».

Αλλά μην ξεχνάμε και τον ανεπανάληπτο Ευριπίδη, ο οποίος ξεκινά τις ΤΡΩΑΔΕΣ [το ισχυρότερο ως προς τα αντιπολεμικά του μηνύματα έργο όλων των εποχών], βάζοντας τον θεό Ποσειδώνα να λέει: «Είναι μωρία δεινή, αρρώστεια των ανθρώπων, οι ανελέητες λεηλασίες των πολέμων,. Όποιος ναούς, τεμένη, όποιος τους τάφους των νεκρών ρημάζει, στο μέλλον σύντομα θα ρημάξει και αυτός.»

Με αγάπη και ειρήνη από τη Μόσχα, με φιλικούς και πατριωτικούς χαιρετισμούς

Σύλλογος Ελλήνων Μόσχας

Κατωτέρω παρατίθεται το κείμενο του από 24/2/2022 διαγγέλματος του Ρωσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν για την έναρξη της επιχείρησης αφοπλισμού και αποναζικοποίησης της Ουκρανίας.

Возможно дать + видео на события………………….

«Διάγγελμα Προέδρου Ρωσικής Ομοσπονδίας»

http://kremlin.ru/events/president/news/67843

Ανακοίνωση στην ιστοσελίδα του Κρεμλίνου με τίτλο «Διάγγελμα Προέδρου Ρωσικής Ομοσπονδίας»:

Αγαπητοί πολίτες της Ρωσίας. Αγαπητοί φίλοι!

Σήμερα, θεωρώ και πάλι απαραίτητο να αναφερθώ στα τραγικά γεγονότα που συμβαίνουν στο Ντονμπάς και στα κομβικά ζητήματα της εγγύησης της ασφάλειας της ίδιας της Ρωσίας.

Ας ξεκινήσω με αυτό που ανέφερα στο διάγγελμά μου στις 21 Φεβρουαρίου τ.έ.. Πρόκειται για ό,τι μας προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία και αγωνία, για εκείνες τις σοβαρές απειλές που από χρόνο σε χρόνο, βήμα-βήμα, που χονδροειδώς και απροκάλυπτα εξαπολύονται από ανεύθυνους πολιτικούς της Δύσης σε σχέση με τη χώρα μας. Εννοώ τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά, την μεταφορά της στρατιωτικής του υποδομής πιο κοντά στα ρωσικά σύνορα.

Είναι γνωστό ότι επί 30 χρόνια προσπαθούμε επίμονα και υπομονετικά να καταλήξουμε σε συμφωνία με τις μεγάλες χώρες του ΝΑΤΟ για τις αρχές της ίσης και αδιαίρετης ασφάλειας στην Ευρώπη. Ως απάντηση στις προτάσεις μας, προσκρούαμε διαρκώς είτε σε κυνική εξαπάτηση και ψέματα, είτε σε απόπειρες πιέσεων και εκβιασμών, ενώ η Βορειοατλαντική Συμμαχία, στο μεταξύ, παρά τις διαμαρτυρίες και τις ανησυχίες μας, διευρύνεται σταθερά. Η πολεμική μηχανή κινείται και, επαναλαμβάνω, πλησιάζει τα σύνορά μας.

Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Από πού προκύπτει αυτός ο θρασύς τρόπος ομιλίας από τη θέση της αποκλειστικότητας, του αλάθητου και αυτή η παντελής έλλειψη ορίων; Από πού προκύπτει η απάθεια και η περιφρόνηση στα συμφέροντά μας και στα απολύτως θεμιτά αιτήματά μας;

Η απάντηση είναι ξεκάθαρη, όλα είναι σαφή και προφανή. Η Σοβιετική Ένωση στα τέλη της δεκαετίας του '80 αποδυναμώθηκε και στη συνέχεια κατέρρευσε πλήρως. Η εξέλιξη των γεγονότων που διαδραματίστηκαν αποτελεί ένα καλό μάθημα και για εμάς σήμερα·. Απέδειξε πειστικά ότι η παράλυση της εξουσίας, της βούλησης είναι το πρώτο βήμα προς την πλήρη υποβάθμιση και τη λήθη. Χάσαμε την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας για κάποιο χρονικό διάστημα, κι αυτό ήταν όλο: η ισορροπία δυνάμεων στον κόσμο διαταράχθηκε.

Αυτό οδήγησε στην παύση της ισχύος των προηγούμενων συνθηκών και συμφωνιών. Η πειθώς και τα αιτήματα δεν βοηθούν. Ό,τι δεν αρέσει στον ηγεμόνα, στους κυβερνώντες, κηρύσσεται αρχαϊκό, ξεπερασμένο, μη αναγκαίο. Και αντιστρόφως: ό,τι τους φαίνεται ωφέλιμο παρουσιάζεται ως η ύψιστη αλήθεια, επιβάλλεται με κάθε κόστος, με κάθε τρόπο. Όσοι δε συμφωνούν, πρέπει να παταχθούν.

Αυτό για το οποίο μιλάω τώρα δεν αφορά μόνο τη Ρωσία και δεν προκαλεί ανησυχία μόνο σε μας. Ισχύει για ολόκληρο το σύστημα διεθνών σχέσεων, και μερικές φορές ακόμη και για τους ίδιους τους συμμάχους των ΗΠΑ. Πρακτικά, μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, άρχισε η αναδιανομή του κόσμου και οι κανόνες του διεθνούς δικαίου που είχαν αναπτυχθεί μέχρι τότε - και οι κομβικοί, οι θεμελιώδεις εξ αυτών υιοθετήθηκαν στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και στήριξαν σε μεγάλο βαθμό τα αποτελέσματά του - άρχισαν να αποτελούν εμπόδιο σε αυτούς που δήλωναν νικητές του Ψυχρού Πολέμου.

Φυσικά, στην καθημερινή ζωή, στις διεθνείς σχέσεις, στους κανόνες που τις διέπουν, ήταν απαραίτητο να ληφθούν υπόψη οι αλλαγές στην κατάσταση στον κόσμο και η ίδια η ισορροπία δυνάμεων. Αλλά αυτό έπρεπε να είχε γίνει επαγγελματικά, ομαλά, υπομονετικά, λαμβάνοντας υπόψη και επιδεικνύοντας σεβασμό στα συμφέροντα όλων των χωρών και αναγνωρίζοντας τις ευθύνες τους. Αλλά όχι. Υπήρχε κατάσταση ευφορίας από τη θέση της απόλυτης ισχύος, από τη θέση μιας σύγχρονης μορφής απολυταρχίας, σε συνδυασμό με ένα χαμηλό επίπεδο γενικότερης κουλτούρας και αλαζονείας όσων προετοίμαζαν, υιοθετούσαν και προωθούσαν αποφάσεις που ήταν ωφέλιμες μόνο για τον εαυτό τους. Η κατάσταση άρχισε να εξελίσσεται βάσει ενός διαφορετικού σεναρίου.

Δεν χρειάζεται να ψάξετε πολύ για παραδείγματα. Πρώτον, χωρίς να υπάρξει καμία κύρωση από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, πραγματοποίησαν μια αιματηρή στρατιωτική επιχείρηση κατά του Βελιγραδίου, χρησιμοποιώντας αεροσκάφη και πυραύλους ακριβώς στο κέντρο της Ευρώπης. Αρκετές εβδομάδες διεξάγονταν βομβαρδισμοί άμαχων περιοχών και υποδομών απαραίτητων για την διαβίωση και την υγεία των ανθρώπων. Πρέπει να υπενθυμίσουμε αυτά τα γεγονότα, και ότι σε ορισμένους δυτικούς ομολόγους δεν αρέσει να θυμούνται αυτά τα γεγονότα, και όταν μιλάμε για αυτά, προτιμούν να μην αναφέρονται στους κανόνες του διεθνούς δικαίου, αλλά σε περιστάσεις που ερμηνεύουν όπως εκείνοι θεωρούν καλύτερα.

Μετά ήρθε η σειρά του Ιράκ, της Λιβύης, της Συρίας. Η παράνομη χρήση στρατιωτικής δύναμης κατά της Λιβύης, η διαστρέβλωση όλων των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για το Λιβυκό ζήτημα οδήγησε στην πλήρη καταστροφή του κράτους, στην εμφάνιση μιας τεράστιας εστίας διεθνούς τρομοκρατίας, στο γεγονός ότι η χώρα βυθίστηκε σε μια ανθρωπιστική καταστροφή που και στον μακροχρόνιο εμφύλιο πόλεμο. Η τραγωδία, που καταδίκασε εκατοντάδες χιλιάδες, εκατομμύρια ανθρώπους όχι μόνο στη Λιβύη, αλλά σε όλη αυτήν την περιοχή, οδήγησε σε μια μαζική μεταναστευτική έξοδο από τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή προς την Ευρώπη.

Ανάλογη τύχη επεφύλαξαν και για τη Συρία. Οι πολεμικές ενέργειες του δυτικού συνασπισμού στο έδαφος αυτής της χώρας, χωρίς τη συγκατάθεση της συριακής κυβέρνησης και την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗ, δεν αποτελούν παρά επίθεση, επέμβαση.

Ξεχωριστή θέση όμως σε αυτή τη σειρά κατέχει, φυσικά, η εισβολή στο Ιράκ, επίσης χωρίς νομική βάση. Ως πρόσχημα, επέλεξαν δήθεν αξιόπιστες πληροφορίες που υποτίθεται ότι είχαν στη διάθεσή τους οι ΗΠΑ σχετικά με την παρουσία όπλων μαζικής καταστροφής στο Ιράκ. Ως απόδειξη, δημόσια, μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου, ο ΥΠΕΞ των ΗΠΑ ανακίνησε κάποιο είδος μπουκαλιού με λευκή σκόνη, διαβεβαιώνοντας τους πάντες ότι αυτό είναι το χημικό όπλο που αναπτύσσεται στο Ιράκ. Και μετά αποδείχθηκε ότι όλα αυτά ήταν μια φάρσα, μια μπλόφα: δεν υπήρχαν χημικά όπλα στο Ιράκ. Απίστευτο, έκπληξη, αλλά το γεγονός παραμένει. Ψεύδονταν και σε ανώτατο κρατικό επίπεδο και από το υψηλότερο βήμα του ΟΗΕ. Και το αποτέλεσμα: τεράστιες απώλειες, καταστροφές, ένα απίστευτο κύμα τρομοκρατίας.

Γενικά, έχει κανείς την εντύπωση ότι σχεδόν παντού, σε πολλές περιοχές του κόσμου, εκεί όπου η Δύση έρχεται να εγκαθιδρύσει τη δική της τάξη, το αποτέλεσμα είναι αιμορραγούσες, αγιάτρευτες πληγές, έλκη διεθνούς τρομοκρατίας και εξτρεμισμού. Όλα αυτά που είπα είναι τα πιο κραυγαλέα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι τα μόνα παραδείγματα παραβίασης του διεθνούς δικαίου.

Σε αυτή τη σειρά των γεγονότων, υπάρχουν υποσχέσεις προς τη χώρα μας ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί ούτε μια ίντσα προς τα ανατολικά. Επαναλαμβάνω: μας εξαπάτησαν, σε λαϊκή γλώσσα, απλώς μας “έριξαν”. Ναι, ακούγεται συχνά ότι η πολιτική είναι μια βρώμικη δουλειά. Ίσως, αλλά όχι πάντα τόσο πολύ, όχι στον ίδιο βαθμό. Άλλωστε, μια τέτοια απατηλή συμπεριφορά έρχεται σε αντίθεση όχι μόνο με τις αρχές των διεθνών σχέσεων, αλλά κυρίως με τους γενικά αναγνωρισμένους ηθικούς κανόνες. Πού είναι εδώ η δικαιοσύνη και η αλήθεια; Μόνο ψέματα και υποκρισία.

Παρεμπιπτόντως, οι ίδιοι οι Αμερικανοί πολιτικοί, πολιτικοί επιστήμονες και δημοσιογράφοι γράφουν και μιλούν σχετικά με μια πραγματική “αυτοκρατορία του ψεύδους”, η οποία έχει δημιουργηθεί εντός των ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια. Είναι δύσκολο να διαφωνήσεις με αυτό, είναι αλήθεια. Αλλά δεν πρέπει να υποτιμούμε την κατάσταση: οι ΗΠΑ εξακολουθούν να είναι μια μεγάλη χώρα, μια δύναμη που διαμορφώνει το σύστημα. Όλοι οι δορυφόροι της όχι μόνο συναινούν υπακούοντας αδιαμαρτύρητα, την εξυμνούν για οποιονδήποτε λόγο, αλλά και αντιγράφουν τη συμπεριφορά της, αποδέχονται με ενθουσιασμό τους κανόνες που προτείνει. Ως εκ τούτου, έχουμε βάσιμους λόγους για να υποστηρίξουμε με βεβαιότητα ότι ολόκληρος ο λεγόμενος δυτικός Συνασπισμός, που σχηματίστηκε από τις ΗΠΑ, κατ’ εικόνα και ομοίωσή τους, αποτελεί στο σύνολό του την ίδια την “αυτοκρατορία του ψεύδους”.

Όσο για τη χώρα μας, μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, με όλο το πρωτοφανές άνοιγμα της νέας σύγχρονης Ρωσίας, την ετοιμότητα ειλικρινούς συνεργασίας με τις ΗΠΑ και άλλους δυτικούς εταίρους και σε συνθήκες ουσιαστικά μονομερούς αφοπλισμού, προσπάθησαν αμέσως να μας χτυπήσουν, να μας καταστρέψουν εντελώς. Αυτό ακριβώς συνέβη στη δεκαετία του '90, στις αρχές της δεκαετίας του 2000, όταν η λεγόμενη συλλογική Δύση υποστήριξε πιο ενεργά τον αυτονομισμό και τις συμμορίες μισθοφόρων στη νότια Ρωσία. Τι θυσίες, τι απώλειες μας στοίχισαν όλα αυτά τότε, τι δοκιμασίες έπρεπε να διέλθουμ,ε προτού τελικά πατάξουμε τη διεθνή τρομοκρατία στον Καύκασο. Αυτό το θυμόμαστε και δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ.

Ναι, στην πραγματικότητα, μέχρι πρόσφατα, δεν σταμάτησαν οι προσπάθειες να μας χρησιμοποιήσουν για τα δικά τους συμφέροντα, να καταστρέψουν τις παραδοσιακές μας αξίες και να μας επιβάλουν τις ψεύτικες αξίες τους που θα διαβρώσουν εμάς, το λαό μας εκ των έσω, εκείνες τις συμπεριφορές που εμφυτεύουν ήδη επιθετικά στις χώρες τους, που οδηγούν άμεσα σε υποβάθμιση και εκφυλισμό, γιατί έρχονται σε αντίθεση με την ίδια τη φύση του ανθρώπου. Δεν θα συμβεί, ποτέ κανείς δεν το έχει καταφέρει. Ούτε τώρα θα λειτουργήσει.

Παρόλα αυτά, τον Δεκέμβριο του 2021, επιχειρήσαμε για άλλη μια φορά να συμφωνήσουμε με τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους στις αρχές της εγγύησης της ασφάλειας στην Ευρώπη και στη μη διεύρυνση του ΝΑΤΟ. Όλα απέβησαν μάταια. Η θέση των ΗΠΑ δεν αλλάζει. Δεν θεωρούν απαραίτητο να διαπραγματευτούν με τη Ρωσία για αυτό το βασικό για εμάς θέμα, και επιδιώκουν τους στόχους τους, αγνοώντας τα συμφέροντά μας. Και φυσικά σε αυτήν την περίπτωση εγέρθη το ερώτημα: τι θα κάνουμε περαιτέρω, τι να περιμένουμε;

Γνωρίζουμε καλά από την ιστορία πώς στη δεκαετία του 1940 και στις αρχές του 1941 η Σοβιετική Ένωση προσπάθησε με κάθε δυνατό τρόπο να αποτρέψει ή τουλάχιστον να καθυστερήσει το ξέσπασμα του πολέμου. Για το σκοπό αυτό, μεταξύ άλλων, προσπάθησε κυριολεκτικά μέχρι την τελευταία στιγμή να μην προκαλέσει έναν πιθανό επιτιθέμενο, δεν πραγματοποίηση ή ανέβαλε τις απαραίτητες, προφανείς ενέργειες για να προετοιμαστεί για την απόκρουση μιας αναπόφευκτης επίθεσης. Και εκείνα τα βήματα, που ωστόσο τελικά έγιναν, καθυστέρησαν καταστροφικά.

Το αποτέλεσμα ήταν, η χώρα να μην είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει πλήρως την εισβολή της ναζιστικής Γερμανίας, η οποία επιτέθηκε στην Πατρίδα μας στις 22 Ιουνίου 1941, χωρίς να κηρύξει πόλεμο. Ο εχθρός αναχαιτίστηκε και στη συνέχεια συντρίφτηκε, αλλά με κολοσσιαίο κόστος. Μια προσπάθεια κατευνασμού του επιτιθέμενου τις παραμονές του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου αποδείχθηκε ένα λάθος, που στοίχισε ακριβά στο λαό μας. Τους πρώτους κιόλας μήνες των εχθροπραξιών, χάσαμε τεράστια, στρατηγικά σημαντικά εδάφη και εκατομμύρια ανθρώπους. Δεν θα επιτρέψουμε τέτοιο λάθος για δεύτερη φορά, δεν έχουμε δικαίωμα.

Εκείνοι που διεκδικούν την παγκόσμια κυριαρχία, δημόσια, ατιμώρητα και, το τονίζω, χωρίς κανένα λόγο, μας διακηρύσσουν, τη Ρωσία, εχθρό τους. Πράγματι, σήμερα έχουν μεγάλες οικονομικές, επιστημονικές, τεχνολογικές και στρατιωτικές δυνατότητες. Το γνωρίζουμε αυτό και αξιολογούμε αντικειμενικά τις απειλές που διαρκώς μας απευθύνονται στον οικονομικό τομέα, καθώς και την ικανότητά μας να αντισταθούμε σε αυτόν τον θρασύ και μόνιμο εκβιασμό. Επαναλαμβάνω, τα αξιολογούμε χωρίς αυταπάτες, εξαιρετικά ρεαλιστικά.

Όσον αφορά τη στρατιωτική σφαίρα, η σύγχρονη Ρωσία, ακόμη και μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και την απώλεια σημαντικού μέρους των δυνατοτήτων της, είναι σήμερα μια από τις πιο ισχυρές πυρηνικές δυνάμεις στον κόσμο και, επιπλέον, έχει ορισμένα πλεονεκτήματα σε μια σειρά νέου τύπου όπλων. Από αυτή την άποψη, κανείς δεν πρέπει να έχει καμία αμφιβολία ότι μια άμεση επίθεση στη χώρα μας θα οδηγήσει σε ήττα και τρομερές συνέπειες για κάθε πιθανό επιτιθέμενο.

Ταυτόχρονα, οι τεχνολογίες, συμπεριλαμβανομένων των αμυντικών τεχνολογιών, αλλάζουν με ταχείς ρυθμούς. Η ηγεσία σε αυτόν τον τομέα αλλάζει και θα συνεχίσει να αλλάζει χέρια, αλλά η στρατιωτική ανάπτυξη των περιοχών που γειτνιάζουν με τα σύνορά μας, αν το επιτρέψουμε, θα παραμείνει για τις επόμενες δεκαετίες, και ίσως για πάντα, και θα δημιουργήσει μια διαρκώς αυξανόμενη, απολύτως απαράδεκτη απειλή για τη Ρωσία.

Ακόμη και τώρα, καθώς το ΝΑΤΟ επεκτείνεται προς τα ανατολικά, η κατάσταση για τη χώρα μας κάθε χρόνο γίνεται χειρότερη και πιο επικίνδυνη. Επιπλέον, τις τελευταίες ημέρες, η ηγεσία του ΝΑΤΟ μιλά ανοιχτά για την ανάγκη επιτάχυνσης της προώθησης των υποδομών της Συμμαχίας στα σύνορα της Ρωσίας. Με άλλα λόγια, σκληραίνουν τη θέση τους. Δεν μπορούμε πλέον απλώς να συνεχίσουμε να παρατηρούμε τι συμβαίνει. Θα ήταν απολύτως ανεύθυνο από την πλευρά μας.

Η περαιτέρω επέκταση των υποδομών της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, η στρατιωτική ανάπτυξη των εδαφών της Ουκρανίας, που έχει ξεκινήσει, είναι απαράδεκτη για μας. Το θέμα, φυσικά, δεν είναι το ίδιο το ΝΑΤΟ ως οργανισμός, αυτό είναι μόνο ένα όργανο της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Το πρόβλημα είναι ότι στα γειτονικά μας εδάφη, θα σημειώσω, στα δικά μας ιστορικά εδάφη, δημιουργείται μια εχθρική “αντιρωσική” οντότητα, η οποία έχει τεθεί υπό πλήρη εξωτερικό έλεγχο, ενισχύεται εντατικά από τις Ένοπλες δυνάμεις. των χωρών του ΝΑΤΟ και εξοπλίζεται με τα πιο σύγχρονα όπλα.

Για τις ΗΠΑ και τους Συμμάχους τους αυτό αποτελεί τη λεγόμενη πολιτική αποτροπής της Ρωσίας, προφανή γεωπολιτικά κέρδη. Αλλά για τη δική μας χώρα αυτό αποτελεί ζήτημα ζωής και θανάτου, ζήτημα που σχετίζεται με την ιστορική ύπαρξή μας, ως λαού στο μέλλον. Αυτό δεν είναι υπερβολή, είναι αλήθεια. Πρόκειται για την πραγματική απειλή όχι απλώς για τα συμφέροντά μας, αλλά για την ίδια την ύπαρξη του κράτους μας, την κυριαρχία του. Πρόκειται για την κόκκινη γραμμή, η οποία έχει συζητηθεί πολλές φορές. Την έχουν παραβιάσει.

Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, θα ήθελα να αναφερθώ στην κατάσταση που δημιουργήθηκε στο Ντονμπάς. Παρατηρούμε ότι οι δυνάμεις που πραγματοποίησαν πραξικόπημα στην Ουκρανία το 2014, κατέλαβαν την εξουσία και την κρατούν με τη βοήθεια, στην ουσία, τεχνητών εκλογικών διαδικασιών, αρνήθηκαν οριστικά την ειρηνική διευθέτηση της σύγκρουσης. Επί οκτώ χρόνια, οκτώ ατελείωτα χρόνια, κάναμε ό,τι ήταν δυνατό προκειμένου να επιλυθεί η κατάσταση με ειρηνικά και πολιτικά μέσα. Όλα, όμως, εις μάτην.

Όπως δήλωσα στο προηγούμενο διάγγελμά μου, δεν μπορούμε να παρατηρούμε με απάθεια το τι συμβαίνει εκεί. Ήταν απλώς αδύνατο να αντέξουμε όλα αυτά και περαιτέρω. Ήταν απαραίτητο να σταματήσει αμέσως αυτός ο εφιάλτης, η γενοκτονία εναντίον εκατομμυρίων κατοίκων, που ζουν σε αυτή την περιοχή και ελπίζουν μόνο στη Ρωσία, ελπίζουν μόνο σε εμάς. Ήταν αυτές οι ελπίδες, αυτά τα αισθήματα και ο πόνος των ανθρώπων που έγιναν για εμάς το βασικό κίνητρο για να λάβουμε αποφάσεις για την αναγνώριση της ανεξαρτησίας των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονμπάς.

Θεωρώ επιπλέον είναι απαραίτητο να τονιστεί το εξής. Οι σημαντικότερες χώρες του ΝΑΤΟ, προκειμένου να πετύχουν τους δικούς τους στόχους, υποστηρίζουν πλήρως τους ακραίους εθνικιστές και νεοναζί στην Ουκρανία, οι οποίοι, με τη σειρά τους, δεν θα συγχωρήσουν ποτέ τους κατοίκους της Κριμαίας και της Σεβαστούπολης για την ελεύθερη επιλογή τους, δηλαδή για την επανένωση με τη Ρωσία.

Φυσικά, θα στραφούν εναντίον της Κριμαίας, όπως και στο Ντονμπάς, με πόλεμο, προκειμένου να σκοτώσουν, όπως σκότωναν τον άμαχο πληθυσμό οι δήμιοι από τις συμμορίες των Ουκρανών εθνικιστών, υποστηρικτών του Χίτλερ κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Δηλώνουν ανοικτά ότι διεκδικούν μια σειρά κι από άλλα ρωσικά εδάφη.

Η εξέλιξη των γεγονότων, καθώς και η ανάλυση των εισερχόμενων πληροφοριών, αποδεικνύει ότι η σύγκρουση της Ρωσίας με αυτές τις δυνάμεις είναι αναπόφευκτη. Είναι θέμα χρόνου: κάνουν προετοιμασίες, περιμένουν την κατάλληλη στιγμή. Επιπλέον, εκφράζουν την επιθυμία να αποκτήσουν πυρηνικά όπλα. Δεν θα τους αφήσουμε να το κάνουν αυτό.

Όπως ανέφερα νωρίτερα, η Ρωσία, μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, δέχθηκε νέες γεωπολιτικές πραγματικότητες. Σεβόμαστε και θα συνεχίσουμε να αντιμετωπίζουμε με σεβασμό όλες τις νεοσύστατες χώρες, που δημιουργήθηκαν στον μετασοβιετικό χώρο. Σεβόμαστε και θα συνεχίσουμε να σεβόμαστε την κυριαρχία τους, παράδειγμα η βοήθεια που παρείχαμε στο Καζακστάν, που αντιμετώπισε τραγικά γεγονότα, με αμφισβήτηση του κρατικής του κυριαρχίας και της ακεραιότητάς του. Η Ρωσία, όμως, δεν μπορεί να αισθάνεται ασφαλής, να αναπτύσσεται, να υπάρχει παρουσία μιας συνεχούς απειλής, προερχόμενης από το έδαφος της σημερινής Ουκρανίας.

Υπενθυμίζω ότι κατά τη διάρκεια της χρονικής περιόδου 2000-2005 δώσαμε στρατιωτική απάντηση στους τρομοκράτες στον Καύκασο, υπερασπιστήκαμε την ακεραιότητα του κράτους μας, διατηρήσαμε τη Ρωσία. Το 2014 υποστηρίξαμε τους κατοίκους της Κριμαίας και της Σεβαστούπολης. Το 2015 χρησιμοποιήσαμε τις Ένοπλες Δυνάμεις μας προκειμένου να σταματήσουμε τη διείσδυση τρομοκρατών από τη Συρία στη Ρωσία. Δεν είχαμε άλλη επιλογή για να προστατέψουμε τον εαυτό μας.

Το ίδιο συμβαίνει και τώρα. Δεν μας άφησαν καμία άλλη δυνατότητα να προστατέψουμε τη Ρωσία, τους κατοίκους μας, εκτός από αυτή που θα αναγκαστούμε να χρησιμοποιήσουμε σήμερα. Τα γεγονότα απαιτούν να προβούμε σε αποφασιστικά και άμεσα μέσα. Οι Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονμπάς στράφηκαν στη Ρωσία με έκκληση για βοήθεια.

Σε σχέση με αυτό, σύμφωνα με το άρθρο 51, παράγραφος 7 του Χάρτη του ΟΗΕ, που επικυρώθηκε από το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο της Ρωσίας και σύμφωνα με τις συνθήκες φιλίας και αμοιβαίας βοήθειας στη Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονιέτσκ και στη Λαϊκή Δημοκρατία του Λουγκάνσκ, που επικυρώθηκαν από την Ομοσπονδιακή Συνέλευση στις 22 Φεβρουαρίου 2022, αποφάσισα να διεξαγάγω ειδική στρατιωτική επιχείρηση.

Ο στόχος της είναι η προστασία των ανθρώπων, οι οποίοι επί οκτώ χρόνια έχουν υποστεί κακοποίηση, γενοκτονία από το καθεστώς του Κιέβου. Προκειμένου να πετύχουμε τον στόχο μας θα προσπαθήσουμε να αποστρατικοποιήσουμε και να αποναζιστικοποιήσουμε την Ουκρανία, καθώς και να οδηγήσουμε στη Δικαιοσύνη όσους διέπραξαν πολυάριθμα αιματηρά εγκλήματα εναντίον του άμαχου πληθυσμού, συμπεριλαμβανομένων των πολιτών της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Στο μεταξύ, τα σχέδιά μας δεν είναι να καταλάβουμε τα ουκρανικά εδάφη. Δεν σκοπεύουμε να επιβάλουμε τίποτε δια της βίας σε κανέναν. Παράλληλα, τον τελευταίο καιρό παρατηρούμε ότι στη Δύση ακούγονται ολοένα και περισσότερες δηλώσεις ότι τα έγγραφα, που υπογράφτηκαν από το Σοβιετικό ολοκληρωτικό καθεστώς και επικύρωσαν τα αποτελέσματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, δεν πρέπει πλέον να εφαρμόζονται. Λοιπόν, τι μπορούμε να απαντήσουμε σε αυτό;

Τα αποτελέσματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς και οι θυσίες του λαού μας στον βωμό της νίκης επί των ναζί, είναι ιερά. Αυτό, όμως, δεν έρχεται σε αντίθεση με υψηλές αξίες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ελευθεριών, με βάση τις πραγματικότητες που έχουν αναπτυχθεί μέχρι σήμερα κατά τη διάρκεια όλων των μεταπολεμικών δεκαετιών. Επίσης, δεν καταργεί το δικαίωμα του έθνους για αυτοδιάθεση, που κατοχυρώνεται στο άρθρο 1 του Χάρτη του ΟΗΕ.

Αξίζει να υπενθυμίσω ότι ούτε κατά τη διάρκεια της ίδρυσης της ΕΣΣΔ, ούτε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τους ανθρώπους, οι οποίοι διαμένουν σε ορισμένες περιοχές, που αποτελούν μέρος της σύγχρονης Ουκρανίας, δεν τους ρώτησαν ποτέ με ποιο τρόπο επιθυμούν οι ίδιοι να κανονίσουν τη ζωή τους. Η πολιτική μας βασίζεται στην ελευθερία, στην ελευθερία επιλογής για τον καθένα να καθορίσει μόνος του το μέλλον του και το μέλλον των παιδιών του. Θεωρούμε σημαντικό ότι αυτό το δικαίωμα, το δικαίωμα επιλογής, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από όλους τους λαούς που ζουν στο έδαφος της σημερινής Ουκρανίας, από όλους όσοι το επιθυμήσουν.

Από αυτή την άποψη, θα ήθελα να απευθύνω έκκληση και στους κατοίκους της Ουκρανίας. Το 2014 η Ρωσία ήταν υποχρεωμένη να προστατέψει τους κατοίκους της Κριμαίας και της Σεβαστούπολης από αυτούς, που εσείς οι ίδιοι αποκαλείτε “ακραίους εθνικιστές”. Οι κάτοικοι της Κριμαίας και της Σεβαστούπολης έχουν κάνει τη δική τους επιλογή, να επανενωθούν με την ιστορική Πατρίδα τους, τη Ρωσία, και εμείς υποστηρίξαμε αυτή την επιλογή. Υπενθυμίζω, δεν μπορούσαμε να συμπεριφερθούμε αλλιώς.

Τα σημερινά γεγονότα δεν συνδέονται με την επιθυμία να παραβιαστούν τα συμφέροντα της Ουκρανίας και του ουκρανικού λαού. Συνδέονται με την προστασία της ίδιας της Ρωσίας από αυτούς που κατέστησαν όμηρο την Ουκρανία και προσπαθούν να τη χρησιμοποιήσουν εναντίον της χώρας μας και των κατοίκων της.

Πρέπει να επαναλάβω ότι οι ενέργειές μας αποτελούν αυτοάμυνα εναντίον των απειλών που μας δημιουργούν και μιας ακόμη μεγαλύτερης καταστροφής, από αυτή που συμβαίνει σήμερα. Όσο δύσκολο και αν είναι, σας παρακαλώ να το καταλάβετε και σας καλώ σε συνεργασία προκειμένου να γυρίσουμε αυτή την τραγική σελίδα το συντομότερο δυνατόν και να προχωρήσουμε μπροστά, μη επιτρέποντας σε κανέναν να ανακατευτεί στις υποθέσεις μας και στις σχέσεις μας, αντιθέτως, να τις χτίσουμε μόνοι μας προκειμένου να δημιουργηθούν οι απαραίτητες προϋποθέσεις για να ξεπεραστούν όλα τα προβλήματα και, παρά την ύπαρξη κρατικών συνόρων, ενισχύοντάς τες εκ των έσω ως ενιαίο σύνολο. Πιστεύω σε αυτό, σε ένα τέτοιο μέλλον για μας.

Θα ήθελα επίσης να απευθύνω έκκληση και στους στρατιώτες των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας.

Αγαπητοί σύντροφοι! Οι πατέρες, οι παππούδες, οι προπάππποι σας δεν πολέμησαν τους Ναζί, υπερασπιζόμενοι την κοινή μας Πατρίδα, ώστε οι σημερινοί νεοναζί να καταλάβουν την εξουσία στην Ουκρανία. Δώσατε όρκο πίστης στον ουκρανικό λαό και όχι στην αντιλαϊκή χούντα, που λεηλατεί την Ουκρανία και κοροϊδεύει τον ίδιο το λαό.

Μην ακολουθείτε τις εγκληματικές της εντολές. Σας προτρέπω να αφήσετε αμέσως τα όπλα σας και να πάτε σπίτι σας. Επιτρέψτε μου να εξηγήσω: όλοι οι στρατιώτες του ουκρανικού στρατού που ανταποκριθούν σε αυτήν την απαίτηση θα μπορούν να εγκαταλείψουν ελεύθερα τη ζώνη μάχης και να επιστρέψουν στις οικογένειές τους.

Για άλλη μια φορά, τονίζω: όλη η ευθύνη για πιθανή αιματοχυσία θα βαρύνει αποκλειστικά τη συνείδηση ​​του καθεστώτος που κυβερνά στο έδαφος της Ουκρανίας.

Τώρα μερικές σημαντικές, πολύ σημαντικές λέξεις για όσους μπορεί να μπουν στον πειρασμό να παρέμβουν σε τρέχοντα γεγονότα. Όποιος προσπαθήσει να μας εμποδίσει, και ακόμη περισσότερο να δημιουργήσει απειλές για τη χώρα μας, για τον λαό μας, πρέπει να γνωρίζει ότι η απάντηση της Ρωσίας θα είναι άμεση και θα σας οδηγήσει σε τέτοιες συνέπειες που δεν έχετε βιώσει ποτέ στην ιστορία σας. Είμαστε έτοιμοι για κάθε εξέλιξη. Έχουν ληφθεί όλες οι απαραίτητες αποφάσεις ως προς αυτό. Ελπίζω να εισακουστώ.

Αγαπητοί πολίτες της Ρωσίας!

Η ευημερία, η ίδια η ύπαρξη ολόκληρων κρατών και λαών, η πρόοδος και η βιωσιμότητά τους πηγάζουν πάντα από τις ισχυρές ρίζες του πολιτισμού και των αξιών τους, την εμπειρία και τις παραδόσεις των προγόνων τους και, φυσικά, εξαρτώνται άμεσα από την ικανότητα γρήγορης προσαρμογής στους ρυθμούς μιας διαρκώς μεταβαλλόμενης ζωής, στηριζόμενης στην συνοχή της κοινωνίας, στην ετοιμότητά της να εδραιωθεί και να συγκεντρώσει όλες τις δυνάμεις μαζί για να προχωρήσει μπροστά.

Οι δυνάμεις χρειάζονται πάντα. Πάντα, αλλά η δύναμη μπορεί να είναι διαφορετικής ποιότητας. Στο επίκεντρο της πολιτικής της “αυτοκρατορίας του ψεύδους”, για την οποία μίλησα στην αρχή της ομιλίας του, βρίσκεται κυρίως η ωμή, ευθεία δύναμη. Σε τέτοιες περιπτώσεις λέμε: “Υπάρχει δύναμη, μυαλό δεν χρειάζεται”.

Aλλά και εσείς και εγώ γνωρίζουμε ότι η πραγματική δύναμη βρίσκεται στη δικαιοσύνη και την αλήθεια, που είναι με το μέρος μας. Και αν είναι έτσι, τότε είναι δύσκολο να διαφωνήσει κάποιος με το γεγονός ότι η δύναμη και η ετοιμότητα να πολεμήσεις, είναι η βάση της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας, είναι το απαραίτητο θεμέλιο πάνω στο οποίο μπορείς μόνο να χτίσεις αξιόπιστα το μέλλον σου, να χτίσεις το σπίτι σου, την οικογένειά σου. την πατρίδα σου.

Αγαπητοί συμπατριώτες!

Είμαι βέβαιος ότι οι στρατιώτες και οι αξιωματικοί των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων που είναι αφοσιωμένοι στη χώρα τους θα εκπληρώσουν με επαγγελματισμό και θάρρος το καθήκον τους. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι σε όλα τα επίπεδα διακυβέρνησης, οι ειδικοί που είναι υπεύθυνοι για τη σταθερότητα της οικονομίας, του χρηματοπιστωτικού συστήματος, της κοινωνικής σφαίρας, οι επικεφαλής των εταιρειών μας και όλων των ρωσικών επιχειρήσεων θα ενεργήσουν με συντονισμένο και αποτελεσματικό τρόπο. Βασίζομαι σε μια παγιωμένη, πατριωτική θέση όλων των κοινοβουλευτικών κομμάτων και των δημοσίων υπηρεσιών.

Τελικά, όπως πάντα στην ιστορία, η μοίρα της Ρωσίας βρίσκεται στα αξιόπιστα χέρια του πολυεθνικού μας λαού. Και αυτό σημαίνει ότι οι αποφάσεις που ελήφθησαν θα εφαρμοστούν, οι στόχοι που τέθηκαν θα επιτευχθούν, η ασφάλεια της Πατρίδας μας θα είναι εγγυημένη.

Πιστεύω στη στήριξή σας, σε αυτή την ανίκητη δύναμη που πηγάζει από την αγάπη μας για την Πατρίδα./

Москва, 4 апреля 2022 г.

Дорогие соотечественники,

В последние недели мы все становимся очевидцами российско-украинского конфликта и конфликта, нас ежедневно бомбардируют СМИ. с образами ужаса, боли, отчаяния, бегством беженцев, насилием, катастрофами, бомбежками и, без сомнения, мы находимся в состоянии особого психологического напряжения. Особенно мы, греки России и особенно Москвы, многие из которых поддерживают родство и дружбу с населением Урании, которое испытывается.

В то же время мы, греки в Москве, являемся свидетелями беспрецедентной дезинформации, фальсификации правды масштабными и зрелищными СМИ нашей исторической родины, Греции, поэтому этим открытым письмом о вмешательстве судим о своей национально-патриотической работе Мы вносим свою лепту просвещению греческого общественного мнения, восстановлению исторической правды, оправданию нравственного порядка, памяти. Каждый день западные СМИ, в том числе и греческие, представляют разрушенные города и населенные пункты на Украине якобы российской армией, тогда как на самом деле картина совершенно обратная. Отметим с самого начала, что конфликт, война, началась не сейчас, а бушует последние 8 лет с междоусобицами, когда в 2014 году официальная украинская армия начала безостановочно обстреливать ее восточные провинции. и продолжается сегодня, в результате чего мы скорбим о 14 тысячах жертв, погибших, граждан Украины, мирного населения за последние 8 лет, зафиксированных ОБСЕ, то, за что западные СМИ. молчат все это время, в то время как российское телевидение ежедневно показывает драму этих людей. Бомбардировки населенных пунктов, школ, больниц, массовых захоронений… что-то, о чем мы поговорим подробнее ниже.

в последние годы официально вошли фашистские батальоны « Азов » и « Айдар », отступают, разрушают и бомбят украинские города , в том числе многострадальные Донецк , Марьинку , Макеевку , Говрело. Луганск , Мариуполь , Харьков и др. _ Пока достигнута договоренность о создании гуманитарных коридоров для мирного населения, украинские войска бомбят дома с мирными жителями, бомбят города, чтобы население не могло бежать, и стреляют в спину, когда мирные жители пытаются бежать в поисках еды, воды, подняться из подвалов, которые держат его в плену, конфисковав имущество и квартиры. Бесконечны свидетельства населения этих украинских городов, которое буквально «хирургическим» методом российская армия освобождает и укрепляет гуманитарной помощью и население принимает ее с радостью и благодарностью.

Мы передаем вам, с одной стороны , тот образ, который мы получаем из официальных российских СМИ, в то же время мы представляем вам наши личные переживания и переживания, потому что у большинства из нас есть родственники и друзья в этом районе [в том числе греческие сел в районе Мариуполя ], поэтому имеем прямой взгляд и восприятие всей ситуации.

Прежде всего, хотели бы подчеркнуть, что более 80% населения России, включая греческую общину, полностью поддерживают и разделяют решение руководства России о проведении так называемой операции по разоружению/демилитаризации и денацификации . в Украине, что / 2/2022.

На этом месте, чтобы понять целесообразность дела и прояснить ситуацию, сделаем краткий исторический экскурс.

Государство сегодняшней Украины было создано в 1922 году большевиками и Лениным, когда на территории Российской империи после Октябрьской революции новая власть создала 15 советских социалистических республик, одной из которых была Социалистическая Республика Украина. Это крайне неоднородное и неоднородное государство, в состав которого входят его западные провинции, ранее входившие в состав Польши, Австро-Венгрии, с сильным католически-авторитарно-сепаратистским элементом, с другой стороны традиционно включает в себя исключительно русскоязычный , русский и православный язык , культура, мировоззрение, менталитет такие области, как историческая Беларусь ( Луганская , Донецкая , Мариупольская , Азовская , Херсонская области ), Харьковская , Одесская , Киевская (не забываем Святая Русь Киевская, киевский правитель Владимир, был крещен христианином на Крымском полуострове в 988 г. н.э. , принял христианство из Византии и передал его славянам ).

С 1325 по 1648 год западные области современной Украины находились под властью Речи Посполитой . В 1648 году, после отмены казачьих привилегий , вспыхнуло восстание во главе с предводителем — казачьим атаманом . Богдан Хмельницкий . Хмельницкий обратился за помощью сначала к крымским татарам , а затем к русским . Царь России Алексей согласился помочь казакам , при условии, что после его господства над поляками Хмельницкий и восставшие казаки соединится с Россией, как это было с Перейславским договором 1654 года, когда западная часть современной Украины вошли в состав Российской империи. Российский суверенитет в регионе закрепился после победы русских над шведами под Полтавой в 1709 г. (последние после ослабления поляков заняли Речь Посполитую и напали на Россию ), и особенно после Разделов Речи Посполитой95 .

Обратите внимание, что в это время чаще используется термин « Малороссия » [= Малороссия], который позже заменяется термином « Украина » = Украина, что означает на краю России. Русские, белорусы и малороссы / украинцы необходимы для эволюции славянского народа, так как их географическое положение было .]. С научной точки зрения термин «Украина» имеет географическое, а не национальное измерение .

Со времен средневековья, а также в новое время папство использовало католическую религию, чтобы проникнуть в славянский православный мир и ослабить его. Бисмарк уже сказал , что «если мы сможем воспользоваться католицизмом и украинским национализмом, это будет большим успехом для ослабления России».

Большевики в 1922 году, чтобы укрепить свою власть, оказывали необычайное почтение этим националистическим элементам западных областей Российской империи, полагая, что с победой многонационального пролетариата будут преодолены националистические проблемы и создастся неоднородность, состоящая из исконно русских территорий. При царской России, Российской империи, все эти русскоязычные территории являются правительствами-префектурами империи, а не штатами федеративного государства.

Доходим до 1991 года и распада СССР и создания 15 независимых государств. Недавно созданный Независимая Украина страдает от коррумпированных правительств, среди коррупции, запутанности, взяточничества. Это время, когда в страну входит Запад, вкладывающий огромные средства в создание НКО (около 160 тысяч), взращивание националистически-нацистского сознания и менталитета, взращивание атмосферы русофобии .

В феврале 2014 года после спонсируемого Западом государственного переворота [после беспорядков оппозиции в Киеве заместитель госсекретаря США Виктория Нуланд раздала сэндвичи и гамбургеры оппозиционным диссидентам . Накануне своего свержения Янукович подписывает перемирие с оппозицией, с министрами иностранных дел Германии, Франции и Польши в качестве гарантов, и разоружает свою милицию. На следующий день вооруженная оппозиция штурмовала президентский дворец, но ему было трудно бежать в Россию через Крым. В результате переворота, приход к власти, с помощью Запада, политиков - марионеток, которые кичятся якобы националистической украинской идеологией, проводят фашистские методы, запугивают население, злоупотреблениями, в клочья рвут в городе ), аресты, пытки, исчезновения и убийства людей, в том числе представителей украинской интеллигенции. Создаются специальные воинские батальоны с фашистскими эмблемами, лозунгами, а также запрещается использование русского языка на всей территории Украины, особенно на исконно русских территориях.

Тут же сразу Крым [который, совершенно опрометчиво Хрущев в 1954 году, когда исполнилось 300 лет со дня присоединения Украины к Российской империи, передал Украинской Советской Республике из Российской Советской Республики, которой она до этого принадлежала], употребляется υπ ΄αριθ . Статья 138 Конституции Украины , которая предусматривала возможность проведения референдума о дальнейшем самоопределении, и присоединена к России в марте 2014 года, где она принадлежит исторически [Крым, наш исторический Тавр был кроваво присоединен к Российской империи Екатериной Великой Великие были Ханато , налоговый служащий, султану. Крым, принадлежавший Византийской империи, перешел к османам через 8 лет после завоевания города].

При этом Восточная Украина, Донбасс , Донецкая , Луганская области получила автономию на референдуме весной 2014 года, это историческая Новороссия . Сразу же официальный режим Киева осуществляет ежедневные бомбардировки этих районов Восточной Украины, насилие, изнасилование женщин, детей, в результате чего за последние 8 лет погибло 14 тысяч человек, с большинством гражданского населения, с массовыми захоронениями. Это подтверждают наблюдатели ОБСЕ. Западные СМИ их игнорируют, не показывают. В период 2016-2020 годов один миллион граждан Украины бежали в Россию и получили российское гражданство.

Холокост в Одессе - 2 мая 2014 года. Одесситы , разбившие лагерь перед Домом профсоюзов и мирно протестовавшие против киевского режима, подверглись нападению фанатичных фашистов, приехавших в город, когда они подверглись нападению и подожжению заживо внутри здания, после первого избиения, изнасилования, беременная женщина была задушена телефонным шнуром, объектив увековечил ее крики, доносившиеся из открытого окна, подробнее

https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9F%D1%80%D0%BE%D1%82%D0%B8%D0%B2%D0%BE%D1%81%D1%82%D0 %BE%D1%8F%D0%BD%D0%B8%D0%B5_%D0%B2_%D0%9E%D0%B4%D0%B5%D1%81%D1%81%D0%B5_ (2013%E2 % 80% 942014)

В последние годы Запад активно вооружает киевский режим, а также укомплектовывает его войсками. Только за первый месяц этого года в Киев с запада прибыло 1000 тонн боеприпасов . В феврале 2022 года украинская сторона усилила и возобновила бомбардировки Восточной Украины, в результате чего до начала операции по разоружению/демилитаризации и денационализации мы насчитали 140 тыс. украинских беженцев, уехавших в Россию, в том числе 35 детей. Запад до сих пор их не продвигает.

Накануне и накануне начала операции по вторжению Россия в который раз просит президента Зеленского вывести свои войска с востока Украины. Продолжает бомбить.

По сути, это геноцид русского населения в Донбассе , на его исторической земле.

И не будем забывать, дорогие соотечественники, крепчайшие исторические узы, общие страницы истории, которые связывают нас с Россией.

Семья Ипсилантиса жила в Киеве, где он организовал восстание в Молдавии. В 100 километрах к северу от Киева (в городе Нижнем Новгороде ) жили братья Зосимады , отдавшие все свое имущество греческой революции. Ниже в Полтаве жили святители-просветители Евгений Вульгарис и Никифор Богородичный. И. Кантарцис, или Фотиадис, жил в Харькове . Гораздо ниже (на южном берегу) находится Одесса . Там было основано и организовано Общество Дружелюбия, где и сегодня есть восковые фигуры Дружелюбия. В Тавриде находится и поселок Ливадия под Ялтой, основанный легендарным пиратом Ламбросом Кацонисом, когда он удалился от сражений. Встреча Ялты произошла в этом селе в 1945 году. Здесь же находится Древний Пантикапей (древнейший русский город, греческая колония, основанная нами, греками в 7 веке до н.э.), Севастополь и Балаклава , которую капитан Стефанос Мавромихалис назвал Русской Спартой . . Да, русский! Не украинец. «Греческий батальон», базировавшийся в Керчи , Крым, и первый фортификационный батальон Тавриды после ее присоединения к России в 1783 г. Сотни греческих офицеров и солдат русской армии и флота станут «дрожжами» греческой революции. . Да, русской армии! Не украинец. Вспомним походы в Средиземноморье русского флота, в конце 18 - начале 19 веков , героическую Наваринскую в октябре 1827 г. и русско-турецкую войну 1828-1829 гг., с победоносным исходом которой для России и Договор Эдирне В сентябре 1829 года Россия обязала Портал предоставить нам, грекам, автономию, и через 4 месяца, в январе 1830 года, в Лондоне был подписан Протокол о независимости.

Подобно римлянам, современная Америка повсюду ищет воображаемых врагов, с которыми постоянно сталкивается. Как и римлянам, ему нужны "союзники", чтобы морально оправдать свой произвол - он называет их "международным сообществом". Она впервые создала НАТО во время холодной войны в качестве оборонительного противовеса Советскому Союзу . Советы распались, холодная война закончилась, но НАТО осталось. Его нельзя демонтировать, потому что это орган, приковывающий Европу к США. Чтобы оправдать его продолжение, нужно было придумать оппонента. Россия, демонизируемая Западом, соответствовала стандартам.В 1991 году американцы заверили ее, что только Восток. Германия - по необходимости - стала бы членом НАТО, даже не разместив оружия на своей территории. Россия, стремившаяся вступить в НАТО в 1998 году при диктатуре «диктатора» Путина. Заявление было отклонено . Он был , по его словам, «слишком большим и нарушил бы баланс внутри Альянса». Затем его демонизировали . «Плохой медведь», который хотел проглотить европейцев. Американская пропаганда внушала бывшим жертвам советизма и сталинизма мнимые опасности. Это вынудило все страны бывшего Восточного блока добиваться членства в НАТО, чтобы защитить себя от несуществующей угрозы. Затем он заставил Россию потратить половину своего бюджета, чтобы защитить себя от угрозы НАТО. В то время как США так чувствительны к своей собственной зоне безопасности, они недопустимо и провокационно нарушили соответствующую зону безопасности России, окружив страну государствами-членами НАТО. От Балтики до Кавказа! Они пошли дальше, разместив ракеты в этих странах, кружась и издеваясь над Россией, которую они якобы намеревались противодействовать террористической угрозе! Продолжительность полета баллистической ракеты из Польши или Чехии в Москву; Одна-две минуты! Очевидное требование; Порабощение России американской гегемонией или ее уничтожение.

Так Украина и Грузия остались душить Россию. Американцы без колебаний приняли их заявку на вступление в НАТО в 2008 году на саммите НАТО в Бухаресте. «Защитники демократии» тогда поддерживали нацистские правительства в Украине, проводившие этническую чистку русскоязычного населения востока Украины. Россия вела с ними переговоры. В Минске , Беларусь, с подписанными Соглашениями между донецкими и луганскими сепаратистами и киевским режимом (2014-2015) и с Россией, Германией и Францией в качестве гарантов, был согласован режим автономии и немедленное прекращение огня украинскими военными силами. Киев изначально подписал его, но так и не соблюдал, и по сей день бомбит и уничтожает населенные пункты и мирное население на востоке Украины.

После вторжения России в Украину российские войска получили документы, подтверждающие намерение и готовность украинской армии вторгнуться в Луганск . Донецк и Россия ( Ростов , Крым) и Беларусь на 28.02.2022. Таким образом, Россия предотвратила вторжение на свою территорию, и не будем забывать, что шпионаж все это время несомненно действовал .

В то же время, в последнее время в свет попали данные о функционировании на территории Украины с 2004 года биолабораторий по переработке биологического оружия/заболеваний (чума, брюшной тиф, азиатский туберкулез, сибирская язва и др.), направленных исключительно на Россию. Уже в день начала российской операции 24.02.2022 министр здравоохранения Украины издал приказ о закрытии этих лабораторий, при этом, по данным, опубликованным в российских СМИ, уже проводились испытания проведены над украинскими солдатами, 40 из которых скончались.

По сути, это целенаправленное окружение России, направленное на ее ослабление, ее раздробленность, обескровливание ее национального богатства, что вполне укладывается в мировоззрение англо-саксонского мира. И не будем забывать, что Мадлен Олбрайт , госсекретарь США при Клинтоне, сказала о России, что « несправедливо накапливать такое природное богатство ».

Уважаемые соотечественники!

Мы болеем, переживаем, тревожимся, поддерживаем гражданское население Украины и надеемся на немедленное завершение операции, на немедленное прекращение боевых действий, на немедленное снятие, противостояние, искоренение рака фашизма, нацизма, нацизма, торпедирования единства православного христианского мира, в немедленном мире в регионе!!!

Мы надеемся, что этим сообщением нам удалось пролить некоторый свет на ситуацию, на бурные и трагические события последних лет.

МЫ ВМЕСТЕ !!! МЫ ЕДИНЫЙ МИР!!!

Будем также надеяться, что военные действия вскоре прекратятся и возобладает послание всеобщей любви и добродетели любимой героини Софокла , Антигоны, отвечающей на угрозы ее дяди Креонта [то, что знали древние трагики при написании Бессмертных τους]. «... ούτοι συνέχθην , αλλά συμφιλείν εφυν …».

Но давайте не будем забывать уникального Еврипида, который начинает «Троады» [самое мощное произведение всех времен с точки зрения его антивоенных посланий], заставляя бога Посейдона сказать: «Это жалкая чума, болезнь народа, безжалостное мародерство войн. «Всякие храмы, мечети, любые развалины могил умерших, в будущем он скоро тоже разорит».

С любовью и миром из Москвы, с дружеским и патриотическим приветом

Ассоциация греков Москвы

Ниже текст обращения Президента России Владимира Путина от 24.02.2022 о начале операции по демилитаризации/разоружению и денацификации на Украине.

Возможно дать + видео на события ………………….

Обращения Владимира Путина о начале спецоперации в Донбассе, 24 февраля 2022г.

http://kremlin.ru/events/president/news/67843

Сегодня вновь считаю необходимым вернуться к трагическим событиям, происходящим на Донбассе, и ключевым вопросам обеспечения безопасности самой России.

Начну с того, о чём говорил в своём обращении от 21 февраля текущего года. Речь о том, что вызывает у нас особую озабоченность и тревогу, о тех фундаментальных угрозах, которые из года в год шаг за шагом грубо и бесцеремонно создаются безответственными политиками на Западе в отношении нашей страны. Имею в виду расширение блока НАТО на восток, приближение его военной инфраструктуры к российским границам.

Хорошо известно, что на протяжении 30 лет мы настойчиво и терпеливо пытались договориться с ведущими странами НАТО о принципах равной и неделимой безопасности в Европе. В ответ на наши предложения мы постоянно сталкивались либо с циничным обманом и враньём, либо с попытками давления и шантажа, а Североатлантический альянс тем временем, несмотря на все наши протесты и озабоченности, неуклонно расширяется. Военная машина движется и, повторю, приближается к нашим границам вплотную.

Почему всё это происходит? Откуда эта наглая манера разговаривать с позиции собственной исключительности, непогрешимости и вседозволенности? Откуда наплевательское, пренебрежительное отношение к нашим интересам и абсолютно законным требованиям?

Ответ ясен, всё понятно и очевидно. Советский Союз в конце 80-х годов прошлого века ослаб, а затем и вовсе развалился. Весь ход происходивших тогда событий – это хороший урок для нас и сегодня, он убедительно показал, что паралич власти, воли – это первый шаг к полной деградации и забвению. Стоило нам тогда на какое-то время потерять уверенность в себе, и всё – баланс сил в мире оказался нарушенным.

Это привело к тому, что прежние договоры, соглашения уже фактически не действуют. Уговоры и просьбы не помогают. Всё, что не устраивает гегемона, власть предержащих, объявляется архаичным, устаревшим, ненужным. И наоборот: всё, что кажется им выгодным, преподносится как истина в последней инстанции, продавливается любой ценой, хамски, всеми средствами. Несогласных ломают через колено.

То, о чём сейчас говорю, касается не только России и не только у нас вызывает озабоченности. Это касается всей системы международных отношений, а подчас даже и самих союзников США. После развала СССР фактически начался передел мира, и сложившиеся к этому времени нормы международного права, – а ключевые, базовые из них были приняты по итогам Второй мировой войны и во многом закрепляли её результаты, – стали мешать тем, кто объявил себя победителем в холодной войне.

Конечно, в практической жизни, в международных отношениях, в правилах по их регулированию нужно было учитывать и изменения ситуации в мире и самого баланса сил. Однако делать это следовало профессионально, плавно, терпеливо, с учётом и уважением интересов всех стран и при понимании своей ответственности. Но нет – состояние эйфории от абсолютного превосходства, своего рода современного вида абсолютизма, да ещё и на фоне низкого уровня общей культуры и чванства тех, кто готовил, принимал и продавливал выгодные лишь для себя решения. Ситуация начала развиваться по другому сценарию.

За примерами далеко ходить не нужно. Сперва без всякой санкции Совета Безопасности ООН провели кровопролитную военную операцию против Белграда, использовали авиацию, ракеты прямо в самом центре Европы. Несколько недель непрерывных бомбёжек по мирным городам, по жизнеобеспечивающей инфраструктуре. Приходится напоминать эти факты, а то некоторые западные коллеги не любят вспоминать те события, а когда мы говорим об этом, предпочитают указывать не на нормы международного права, а на обстоятельства, которые трактуют так, как считают нужным.

Затем наступила очередь Ирака, Ливии, Сирии. Нелегитимное использование военной силы против Ливии, извращение всех решений Совета Безопасности ООН по ливийскому вопросу привело к полному разрушению государства, к тому, что возник огромный очаг международного терроризма, к тому, что страна погрузилась в гуманитарную катастрофу, в пучину не прекращающейся до сих пор многолетней гражданской войны. Трагедия, на которую обрекли сотни тысяч, миллионы людей не только в Ливии, но и во всём этом регионе, породила массовый миграционный исход из Северной Африки и Ближнего Востока в Европу.

Подобную судьбу уготовили и Сирии. Боевые действия западной коалиции на территории этой страны без согласия сирийского правительства и санкции Совета Безопасности ООН – это не что иное, как агрессия, интервенция.

Однако особое место в этом ряду занимает, конечно же, вторжение в Ирак тоже без всяких правовых оснований. В качестве предлога выбрали якобы имеющуюся у США достоверную информацию о наличии в Ираке оружия массового поражения. В доказательство этому публично, на глазах у всего мира Госсекретарь США тряс какой-то пробиркой с белым порошком, уверяя всех, что это и есть химическое оружие, разрабатываемое в Ираке. А потом оказалось, что всё это – подтасовка, блеф: никакого химического оружия в Ираке нет. Невероятно, удивительно, но факт остаётся фактом. Имело место враньё на самом высоком государственном уровне и с высокой трибуны ООН. А в результате – огромные жертвы, разрушения, невероятный всплеск терроризма.

Вообще складывается впечатление, что практически везде, во многих регионах мира, куда Запад приходит устанавливать свой порядок, по итогам остаются кровавые, незаживающие раны, язвы международного терроризма и экстремизма. Всё, о чём сказал, это наиболее вопиющие, но далеко не единственные примеры пренебрежения международным правом.

В этом ряду и обещания нашей стране не расширять ни на один дюйм НАТО на восток. Повторю – обманули, а выражаясь народным языком, просто кинули. Да, часто можно слышать, что политика – грязное дело. Возможно, но не настолько же, не до такой же степени. Ведь такое шулерское поведение противоречит не только принципам международных отношений, но прежде всего общепризнанным нормам морали и нравственности. Где же здесь справедливость и правда? Одна лишь сплошная ложь и лицемерие.

Кстати, сами американские политики, политологи и журналисты пишут и говорят о том, что внутри США создана в последние годы настоящая "империя лжи". Трудно с этим не согласиться – так оно и есть. Но не надо скромничать: США – это всё-таки великая страна, системообразующая держава. Все её сателлиты не только безропотно и покорно поддакивают, подпевают ей по любому поводу, но ещё и копируют её поведение, с восторгом принимают предлагаемые им правила. Поэтому с полным на то основанием, уверенно можно сказать, что весь так называемый западный блок, сформированный США по своему образу и подобию, весь он целиком и есть та самая "империя лжи".

Что касается нашей страны, то после развала СССР при всей беспрецедентной открытости новой современной России, готовности честно работать с США и другими западными партнёрами и в условиях фактически одностороннего разоружения нас тут же попытались дожать, добить и разрушить уже окончательно. Именно так и было в 90-е годы, в начале 2000-х годов, когда так называемый коллективный Запад самым активным образом поддерживал сепаратизм и банды наёмников на юге России. Каких жертв, каких потерь нам тогда всё это стоило, через какие испытания пришлось пройти, прежде чем мы окончательно сломали хребет международному терроризму на Кавказе. Мы помним это и никогда не забудем.

Да собственно, и до последнего времени не прекращались попытки использовать нас в своих интересах, разрушить наши традиционные ценности и навязать нам свои псевдоценности, которые разъедали бы нас, наш народ изнутри, те установки, которые они уже агрессивно насаждают в своих странах и которые прямо ведут к деградации и вырождению, поскольку противоречат самой природе человека. Этому не бывать, никогда и ни у кого этого не получалось. Не получится и сейчас.

Несмотря ни на что, в декабре 2021 года мы всё-таки в очередной раз предприняли попытку договориться с США и их союзниками о принципах обеспечения безопасности в Европе и о нерасширении НАТО. Всё тщетно. Позиция США не меняется. Они не считают нужным договариваться с Россией по этому ключевому для нас вопросу, преследуя свои цели, пренебрегают нашими интересами.

И конечно, в этой ситуации у нас возникает вопрос: а что же делать дальше, чего ждать? Мы хорошо знаем из истории, как в 40-м году и в начале 41-го года прошлого века Советский Союз всячески стремился предотвратить или хотя бы оттянуть начало войны. Для этого в том числе старался буквально до последнего не провоцировать потенциального агрессора, не осуществлял или откладывал самые необходимые, очевидные действия для подготовки к отражению неизбежного нападения. А те шаги, которые всё же были в конце концов предприняты, уже катастрофически запоздали.

В результате страна оказалась не готова к тому, чтобы в полную силу встретить нашествие нацистской Германии, которая без объявления войны напала на нашу Родину 22 июня 1941 года. Врага удалось остановить, а затем и сокрушить, но колоссальной ценой. Попытка ублажить агрессора в преддверии Великой Отечественной войны оказалась ошибкой, которая дорого стоила нашему народу. В первые же месяцы боевых действий мы потеряли огромные, стратегически важные территории и миллионы людей. Второй раз мы такой ошибки не допустим, не имеем права.

Те, кто претендуют на мировое господство, публично, безнаказанно и, подчеркну, без всяких на то оснований объявляют нас, Россию, своим врагом. Они, действительно, располагают сегодня большими финансовыми, научно-технологическими и военными возможностями. Мы знаем об этом и объективно оцениваем постоянно звучащие в наш адрес угрозы в сфере экономики – так же, как и свои возможности противостоять этому наглому и перманентному шантажу. Повторю, мы оцениваем их без иллюзий, предельно реалистично.

Что касается военной сферы, то современная Россия даже после развала СССР и утраты значительной части его потенциала является сегодня одной из самых мощных ядерных держав мира и, более того, обладает определёнными преимуществами в ряде новейших видов вооружения. В этой связи ни у кого не должно быть сомнений в том, что прямое нападение на нашу страну приведёт к разгрому и ужасным последствиям для любого потенциального агрессора.

Вместе с тем технологии, в том числе оборонные, меняются быстро. Лидерство в этой области переходит и будет переходить из рук в руки, а вот военное освоение прилегающих к нашим границам территорий, если мы позволим это сделать, останется на десятилетия вперёд, а может, и навсегда и будет создавать для России постоянно нарастающую, абсолютно неприемлемую угрозу.

Уже сейчас, по мере расширения НАТО на восток, ситуация для нашей страны с каждым годом становится всё хуже и опаснее. Более того, в последние дни руководство НАТО прямо говорит о необходимости ускорить, форсировать продвижение инфраструктуры Альянса к границам России. Другими словами – они ужесточают свою позицию. Продолжать просто наблюдать за тем, что происходит, мы больше не можем. Это было бы с нашей стороны абсолютно безответственно.

Дальнейшее расширение инфраструктуры Североатлантического альянса, начавшееся военное освоение территорий Украины для нас неприемлемы. Дело, конечно, не в самой организации НАТО – это только инструмент внешней политики США. Проблема в том, что на прилегающих к нам территориях, – замечу, на наших же исторических территориях, – создаётся враждебная нам "анти-Россия", которая поставлена под полный внешний контроль, усиленно обживается вооружёнными силами натовских стран и накачивается самым современным оружием.

Для США и их союзников это так называемая политика сдерживания России, очевидные геополитические дивиденды. А для нашей страны – это в итоге вопрос жизни и смерти, вопрос нашего исторического будущего как народа. И это не преувеличение – это так и есть. Это реальная угроза не просто нашим интересам, а самому существованию нашего государства, его суверенитету. Это и есть та самая красная черта, о которой неоднократно говорили. Они её перешли.

В этой связи – и о положении в Донбассе. Мы видим, что те силы, которые в 2014 году совершили на Украине госпереворот, захватили власть и удерживают её с помощью, по сути, декоративных выборных процедур, окончательно отказались от мирного урегулирования конфликта. Восемь лет, бесконечно долгих восемь лет мы делали всё возможное, чтобы ситуация была разрешена мирными, политическими средствами. Всё напрасно.

Как уже говорил в своём предыдущем обращении, нельзя без сострадания смотреть на то, что там происходит. Терпеть всё это было уже просто невозможно. Необходимо было немедленно прекратить этот кошмар – геноцид в отношении проживающих там миллионов людей, которые надеются только на Россию, надеются только на нас с вами. Именно эти устремления, чувства, боль людей и были для нас главным мотивом принятия решения о признании народных республик Донбасса.

Что считаю важным дополнительно подчеркнуть. Ведущие страны НАТО для достижения своих собственных целей во всём поддерживают на Украине крайних националистов и неонацистов, которые в свою очередь никогда не простят крымчанам и севастопольцам их свободный выбор – воссоединение с Россией.

Они, конечно же, полезут и в Крым, причём так же, как и на Донбасс, с войной, с тем, чтобы убивать, как убивали беззащитных людей каратели из банд украинских националистов, пособников Гитлера во время Великой Отечественной войны. Откровенно заявляют они и о том, что претендуют на целый ряд других российских территорий.

Весь ход развития событий и анализ поступающей информации показывает, что столкновение России с этими силами неизбежно. Это только вопрос времени: они готовятся, они ждут удобного часа. Теперь претендуют ещё и на обладание ядерным оружием. Мы не позволим этого сделать.

Как уже говорил ранее, Россия после развала СССР приняла новые геополитические реалии. Мы с уважением относимся и будем так же относиться ко всем вновь образованным на постсоветском пространстве странам. Мы уважаем и будем уважать их суверенитет, и пример тому – помощь, которую мы оказали Казахстану, который столкнулся с трагическими событиями, с вызовом своей государственности и целостности. Но Россия не может чувствовать себя в безопасности, развиваться, существовать с постоянной угрозой, исходящей с территории современной Украины.

Напомню, что в 2000–2005 годах мы дали военный отпор террористам на Кавказе, отстояли целостность нашего государства, сохранили Россию. В 2014 году поддержали крымчан и севастопольцев. В 2015-м применили Вооружённые Силы, чтобы поставить надёжный заслон проникновению террористов из Сирии в Россию. Другого способа защитить себя у нас не было.

То же самое происходит и сейчас.

Нам с вами просто не оставили ни одной другой возможности защитить Россию, наших людей, кроме той, которую мы вынуждены будем использовать сегодня. Обстоятельства требуют от нас решительных и незамедлительных действий.

Народные республики Донбасса обратились к России с просьбой о помощи.

В связи с этим в соответствии со статьёй 51 части 7 Устава ООН, с санкции Совета Федерации России и во исполнение ратифицированных Федеральным Собранием 22 февраля сего года договоров о дружбе и взаимопомощи с Донецкой народной республикой и Луганской народной республикой мною принято решение о проведении специальной военной операции.

Её цель – защита людей, которые на протяжении восьми лет подвергаются издевательствам, геноциду со стороны киевского режима. И для этого мы будем стремиться к демилитаризации и денацификации Украины, а также преданию суду тех, кто совершил многочисленные, кровавые преступления против мирных жителей, в том числе и граждан Российской Федерации.

При этом в наши планы не входит оккупация украинских территорий.

Мы никому и ничего не собираемся навязывать силой. Вместе с тем мы слышим, что в последнее время на Западе всё чаще звучат слова о том, что подписанные советским тоталитарным режимом документы, закрепляющие итоги Второй мировой войны, не следует уже и выполнять. Ну что же, что ответить на это?

Итоги Второй мировой войны, как и жертвы, принесённые нашим народом на алтарь победы над нацизмом, священны. Но это не противоречит высоким ценностям прав и свобод человека, исходя из тех реалий, которые сложились на сегодня за все послевоенные десятилетия. Также не отменяет права наций на самоопределение, закреплённое в статье 1 Устава ООН.

Напомню, что ни при создании СССР, ни после Второй мировой войны людей, проживавших на тех или иных территориях, входящих в современную Украину, никто никогда не спрашивал о том, как они сами хотят обустроить свою жизнь. В основе нашей политики – свобода, свобода выбора для всех самостоятельно определять своё будущее и будущее своих детей. И мы считаем важным, чтобы этим правом – правом выбора – могли воспользоваться все народы, проживающие на территории сегодняшней Украины, все, кто этого захочет.

В этой связи обращаюсь и к гражданам Украины. В 2014 году Россия была обязана защитить жителей Крыма и Севастополя от тех, кого вы сами называете "нациками". Крымчане и севастопольцы сделали свой выбор – быть со своей исторической Родиной, с Россией, и мы это поддержали. Повторю, просто не могли поступить иначе.

Сегодняшние события связаны не с желанием ущемить интересы Украины и украинского народа. Они связаны с защитой самой России от тех, кто взял Украину в заложники и пытается использовать её против нашей страны и её народа.

Повторю, наши действия – это самозащита от создаваемых нам угроз и от ещё большей беды, чем та, что происходит сегодня. Как бы тяжело ни было, прошу понять это и призываю к взаимодействию, чтобы как можно скорее перевернуть эту трагическую страницу и вместе двигаться вперёд, никому не позволять вмешиваться в наши дела, в наши отношения, а выстраивать их самостоятельно – так, чтобы это создавало необходимые условия для преодоления всех проблем и, несмотря на наличие государственных границ, укрепляло бы нас изнутри как единое целое. Я верю в это – именно в такое наше будущее.

Должен обратиться и к военнослужащим вооружённых сил Украины.

Уважаемые товарищи! Ваши отцы, деды, прадеды не для того сражались с нацистами, защищая нашу общую Родину, чтобы сегодняшние неонацисты захватили власть на Украине. Вы давали присягу на верность украинскому народу, а не антинародной хунте, которая грабит Украину и издевается над этим самым народом.

Не исполняйте её преступных приказов. Призываю вас немедленно сложить оружие и идти домой. Поясню: все военнослужащие украинской армии, которые выполнят это требование, смогут беспрепятственно покинуть зону боевых действий и вернуться к своим семьям.

Ещё раз настойчиво подчеркну: вся ответственность за возможное кровопролитие будет целиком и полностью на совести правящего на территории Украины режима.

Теперь несколько важных, очень важных слов для тех, у кого может возникнуть соблазн со стороны вмешаться в происходящие события. Кто бы ни пытался помешать нам, а тем более создавать угрозы для нашей страны, для нашего народа, должны знать, что ответ России будет незамедлительным и приведёт вас к таким последствиям, с которыми вы в своей истории ещё никогда не сталкивались. Мы готовы к любому развитию событий. Все необходимые в этой связи решения приняты. Надеюсь, что я буду услышан.

Уважаемые граждане России!

Благополучие, само существование целых государств и народов, их успех и жизнеспособность всегда берут начало в мощной корневой системе своей культуры и ценностей, опыта и традиций предков и, конечно, прямо зависят от способности быстро адаптироваться к постоянно меняющейся жизни, от сплочённости общества, его готовности консолидировать, собирать воедино все силы, чтобы идти вперёд.

Силы нужны всегда – всегда, но сила может быть разного качества. В основе политики "империи лжи", о которой говорил в начале своего выступления, прежде всего лежит грубая, прямолинейная сила. В таких случаях у нас говорят: "Сила есть, ума не надо".

А мы с вами знаем, что настоящая сила – в справедливости и правде, которая на нашей стороне. А если это так, то трудно не согласиться с тем, что именно сила и готовность к борьбе лежат в основе независимости и суверенитета, являются тем необходимым фундаментом, на котором только и можно надёжно строить своё будущее, строить свой дом, свою семью, свою Родину.

Уважаемые соотечественники!

Уверен, что преданные своей стране солдаты и офицеры Вооружённых Сил России профессионально и мужественно исполнят свой долг. Не сомневаюсь, что слаженно и эффективно будут действовать все уровни власти, специалисты, отвечающие за устойчивость нашей экономики, финансовой системы, социальной сферы, руководители наших компаний и весь российский бизнес. Рассчитываю на консолидированную, патриотическую позицию всех парламентских партий и общественных сил.

В конечном счёте, как это всегда и было в истории, судьба России – в надёжных руках нашего многонационального народа. А это значит, что принятые решения будут выполнены, поставленные цели – достигнуты, безопасность нашей Родины – надёжно гарантирована.

Верю в вашу поддержку, в ту непобедимую силу, которую даёт нам наша любовь к Отечеству".

https://aktines.blogspot.com/2022/04/blog-post_5.html