Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ ἐρημίτης καί ὁμολογητής

ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΕΡΗΜΙΤΗΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ

ΕΚΤΕΝΗΣ ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ

Ἀπό τόν συγγραφέα Φορτουνάτο Οὖλμο, μοναχό τοῦ Κασίνου, πού ἐκδόθηκε στή Βενετία

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΥ ΕΠΕΔΕΙΞΕ ΠΟΙΚΙΛΕΣ ΑΡΕΤΕΣ ΣΤΟΝ ΜΟΝΑΧΙΚΟ ΤΟΥ ΒΙΟ

1.Τα υπέρλαμπρα τάγματα των κορυφαίων Αγίων διαφέρουν μεταξύ τους. Έτσι ο ρυθμιστής των πάντων Κύριος οδηγεί τους εκλεκτούς του στον Ουρανό από διαφορετικούς δρόμους, ώστε κάθε αρετή να ληφθεί υπ’ όψιν και όλες οι αρετές να επιβραβεύονται για κάθε έναν από εκείνους. Ούτε τους έκρινε όλους άξιους να περιβληθούν τον πορφυρό μανδύα του διακεκριμένου μάρτυρα, αλλά τους κατηγοριοποιεί με βάση κάποιο θείο σχέδιο, ώστε για όσους δεν αντιμετώπισαν αιμοσταγείς βασανιστές, να είναι αρκετή η προθυμία και η πίστη τους. Σε άλλους πάλι, που επέλεξαν να ασκήσουν την αρετή τους με διαφορετικό τρόπο, εξασφάλισε αιώνια δόξα.

2.Για να παραλείψομε τα υπόλοιπα, η ιερή συνάθροιση των αναχωρητών αποτελεί ένα παράδειγμα προς μίμησιν, διότι εκείνοι που εγγράφονται σε αυτήν απαρνούνται κάθε κοσμική παραμυθία και διεξάγουν καθημερινά συνεχή πόλεμο με τους αόρατους δαίμονες, πιστεύοντας μόνο στον Θεό. Σε αυτούς επιδαψιλεύεται η εξαίρετη τιμή να απεκδύονται τις χαμερπείς ηδονές και να φλέγονται από ζήλο για τα θεία. Αυτοί δεν πρέπει να αποκαλούνται άνθρωποι, αλλά άγγελοι επί γης. Μεταξύ αυτών, εξαιρετικά διαπρεπής είναι ο Μακαριστός Κοσμάς, στον οποίο είναι αφιερωμένη η σημερινή λαμπρή ημέρα. Αυτός στην νήσο Κρήτη, όσο έζησε, εζήλωσε τη ζωή των αγγέλων, διάγοντας μοναχικό βίο.

3.Διότι αφοσιωμένος καθημερινά στην ενατένιση των ουρανών και στην προσευχή, κατοικούσε σε αυτό το αφιλόξενο σπήλαιο, επεδείκνυε πρόθυμα και ακούραστα πίστη στον παντοδύναμο Κύριο. Μέσα σε αυτήν την εκλεκτή μοναξιά, βέβαια, το δικό του σώμα περικυκλωμένο από τα τοιχώματα και εξασθενημένο από τις κακουχίες, την πείνα, την επίπονη και επίμονη άσκησή του, είχε ως μοναδικό σκοπό το να υπηρετεί τον Κύριο. Υπομένοντας την υγρασία και το ψύχος και περιφρονώντας τις ανέσεις είχε εξασκήσει το σώμα του στο να αντιστέκεται σε κάθε απόλαυση. Ύστερα, έχοντας ιδιαίτερα βαθιά γνώση του πώς θα πολεμήσει τον δαίμονα, αν και υπέφερε καθημερινά από στομαχικές διαταραχές, τον απωθούσε με μεγάλη ευκολία. Και έτσι, περνώντας από αρετή σε αρετή, ξεπέρασε όλους τους προηγούμενους και ανέβαινε συνεχώς όλο και ψηλότερα.

4.Φλεγόμενος από την επιθυμία να προοδεύσει, όσο προόδευε τόσο περισσότερο προσπαθούσε να προσεγγίσει το Θεό. Διαρκώς είχε στο μυαλό του τον Κύριο, και πάσχιζε ασθμαίνοντας να φτάσει σε Αυτόν. Δεν σταμάτησε να μοχθεί νυχθημερόν για να κερδίσει την αγάπη του Κυρίου. Υψώνοντας λοιπόν με την περισυλλογή τα μάτια της ψυχής του προς την αιωνιότητα, περιφρονούσε τα εγκόσμια. Και πάντοτε, καθοδηγούμενος από το φως του Θεού, μέσα από τη μοναξιά αποκάλυπτε τα μυστικά που Αυτός έκρυβε. Ευχαριστούσε τον Κύριο ο οποίος τον απέσπασε από τα ταραχώδη ανθρώπινα και του εξασφάλισε θεία προστασία

5.Περιφρονούσε τη μακροζωία, και αισθανόταν οίκτο για εκείνους που την επεδίωκαν. Αναστενάζοντας ασταμάτητα γι’ αυτούς, προσευχόταν για την επιείκεια του Κυρίου. Για χάρη τους ο οσιότατος άνδρας ασκούνταν στον μοναχικό βίο και οι καρποί των προσευχών του σε αυτούς αποδίδονταν. Προικισμένος με αυτές και άλλες αναρίθμητες αρετές, φορώντας το στέμμα της αθανασίας αναλήφθηκε στους ουρανούς, εκεί δηλαδή που τον οδηγούσε από καιρό το βήμα του, την 4η ημέρα του Σεπτεμβρίου του έτους 658 μ.Χ., και εκείνο το σπήλαιο στο οποίο κρυβόταν όσο ήταν εν ζωή, έγινε τελικά ο τάφος του.

6.To λείψανο του Αγίου παρέμεινε για κάποιο χρονικό διάστημα εκεί, και το επισκέπτονταν συχνά οι κάτοικοι της γύρω περιοχής. Αργότερα, η μεγάλη ευλάβεια που αισθάνονταν για τον Ερημίτη τους ώθησε να απομακρύνουν το σώμα από αυτό το μέρος της φρικτής απομόνωσης και να το αποθέσουν στην κοντινή πόλη σε ένα καλλωπισμένο μέρος. Ωστόσο αυτό που επακολούθησε έδειξε ότι τα ανθρώπινα σχέδια δεν ήταν συμβατά με τα θεϊκά. Διότι από τότε ο ουρανός δεν ξανάστειλε το δώρο της βροχής, και κάποιες φορές έριχνε χαλάζι.

7.Για όσο χρονικό διάστημα το σώμα του Αγίου Ερημίτη βρισκόταν στον κόσμο της κοσμικής τύρβης, ενέσκηψε τρομερή ξηρασία και επικράτησε μεγάλη σιτοδεία. Όταν λοιπόν δοκίμαζαν αυτές τις δυστυχίες οι άνθρωποι, διαπίστωναν ότι αναβιώνει η εποχή του προφήτη Ηλία,[1] που με δέηση του προφήτη έκλεισαν οι ουρανοί και δεν έβρεξε για τρία χρόνια και έξι μήνες.

Αρχικά οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να ερμηνεύσουν αυτή την τιμωρία, έπειτα όμως, με φώτιση Θεού την απέδωσαν στη μεταφορά του αγίου λειψάνου.

8.Αναθεώρησαν λοιπόν την απόφασή τους και επέστρεψαν το ιερό σώμα του Αγίου εκεί από όπου το είχαν πάρει, δηλαδή στην αγαπημένη του σπηλιά. Αμέσως άνοιξαν οι ουρανοί, έπεσε άφθονη βροχή και άρχισαν να ρέουν τεράστιες ποσότητες νερού, και όλη η περιοχή ξεχείλισε από γονιμότητα, δείγμα του ότι η θεία οργή είχε κατευναστεί. Έτσι έγινε αντιληπτό στους απαίδευτους κατοίκους ότι συνετελέσθη ένα θαύμα, και ότι πρέπει να τηρούμε ευλαβική απόσταση από εκείνα τα οποία θεωρούμε ιερά και όσια. Το λείψανο παρέμεινε εκεί (στη σπηλιά) για 400 χρόνια, και συνέχισε να λατρεύεται από τους ντόπιους. Ανάμεσα σε αυτούς και στον τάφο του Αγίου παρεμβαλλόταν μακρός και ανηφορικός δρόμος, που έπρεπε κανείς να διανύσει με τη χάρη του Θεού και του ίδιου του ερημίτη.

9.Ωστόσο, όπως στην αρχή υπάρχει ενθουσιασμός για όλα τα πράγματα, όμως στη συνέχεια εξασθενεί, έτσι και η φλόγα των πιστών συν τω χρόνω υποχώρησε, λόγω της ευάλωτης ανθρώπινης φύσης. Όμως ο παντοδύναμος Κύριος, που φροντίζει με αγάπη τους Αγίους του, μεριμνώντας για να ευρεθεί καταλληλότερος τόπος για τη λατρεία του Αγίου, σύμφωνα με την επιθυμία του μακαριστού ερημίτη να μην είναι εύκολα προσβάσιμος, επέλεξε τη Βενετία, αποφασίζοντας να κοσμήσει τη δυσπρόσιτη περιοχή μας με ένα τόσο ευγενές δώρο. Στη συνέχεια θα εκθέσομε πότε συνέβη αυτό και με ποιον τρόπο.

Η ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΣΚΗΝΟΜΑΤΟΣ ΣΤΗ ΒΕΝΕΤΙΑ

10.Η νήσος Κρήτη δεν είχε περιέλθει ακόμη στην εξουσία της Ενετίας. Ωστόσο κατέφθαναν εκεί καθημερινώς φορτηγά πλοία, για να φορτώσουν εξωτικά εμπορεύματα. Αυτή τη ναυτική διαδρομή την συνηθίζουν ακόμη και σήμερα οι Βενετοί έμποροι, οι οποίοι δεν διστάζουν χάριν της εμπορίας να διακινδυνεύουν σοβαρά πλέοντας σε βαρβαρικές επικράτειες. Ανάμεσα λοιπόν στα πολλά πλοία που κατέφθαναν στην προαναφερθείσα νήσο, κάποτε προσορμίσθηκε αγαθή τη τύχη ένα βενετικό πλοίο. Αυτό μετέφερε πολυπληθή ομάδα ανδρών που ταξίδευαν όχι για πλουτισμό, αλλά για θρησκευτικούς λόγους. Αυτοί, δελεασμένοι από τη φήμη του Κοσμά, κρυφά σχεδίαζαν μεταξύ τους την αρπαγή του σκηνώματός του και εστίαζαν σε αυτή την πράξη όλη τη σκέψη και την ενέργειά τους, μη γνωρίζοντας προφανώς αν ο ίδιος ο Κοσμάς θα συναινούσε ή θα ήταν αντίθετος σε αυτό το εγχείρημα. Σε αυτή την αγωνία ερχόταν να προστεθεί ο φόβος για τους Κρητικούς. Aν αυτοί μάθαιναν τη σχεδιαζόμενη αρπαγή, το αποτέλεσμα θα ήταν ασφαλώς o θάνατος εκείνων που τη σχεδίαζαν με συνοπτικές διαδικασίες.

11.Ενώ λοιπόν αγωνιούσαν, και αμφιταλαντεύονταν, ο Άγιος εμφανίστηκε κατά τη διάρκεια της νύχτας καθ’ ύπνους σε όραμα σε έναν από αυτούς και του έδωσε λεπτομερείς οδηγίες για το πώς θα μετέφεραν με ασφάλεια το σκήνωμα στην Ενετία, με τη συναίνεση του Θεού. Όταν εκείνος ξύπνησε, απευθύνθηκε στους συντρόφους του και τους προέτρεψε να εκτελέσουν με επιτυχία το σχέδιο που του είχε προταθεί. Έτσι με αυτό τον τρόπο, αφού ανεθάρρησαν και ανέκτησαν τις ελπίδες τους, καθόρισαν μια συγκεκριμένη μέρα κατά την οποία θα πήγαιναν όλοι μαζί στο σπήλαιο. Μόλις λοιπόν έφεξε, με προθυμία όλοι τους έσπευδαν, βαδίζοντας από ένα μονοπάτι γεμάτο αιχμηρούς θάμνους, σχεδόν αδιάβατο λόγω της πυκνότητας των αγκαθιών.

12.Oι πιο πιστοί από αυτούς προχωρούσαν με γυμνά πέλματα, ενώ άλλοι προχωρούσαν με καλυμμένα τα πόδια. Τότε συνέβη ένα θαύμα, το οποίο επιβεβαίωσε την αγιότητα του Κοσμά και εξαφάνισε τη διστακτικότητα των Βενετών. Συγκεκριμένα, εκείνοι που πορεύονταν προς το σπήλαιο ανυπόδητοι, ελάχιστα ενοχλούνταν από την αιχμηρότητα των αγκαθιών. Αντιθέτως, τα πόδια εκείνων που προχωρούσαν φορώντας υποδήματα πληγώνονταν από ανυπόφορα τρυπήματα. Έκθαμβοι από το καινοφανές γεγονός, γέμιζαν με ανείπωτη αγαλλίαση και ανέπεμπαν θερμότερες δοξολογίες προς τον Κύριο, ο οποίος είχε ευοδώσει το ταξίδι τους. Καθώς πλησίαζαν στη σπηλιά ένας - ένας, γονατίζοντας ανέπεμπαν δεήσεις στο Θεό και στον ίδιο τον Ερημίτη, και ρίχνονταν με μεγαλύτερη λαχτάρα στην επιχείρηση της θρησκευτικής αρπαγής.

13.H πρόσβαση στη σπηλιά ήταν αρκετά δύσκολη, και η μοναδική είσοδος ήταν ένας πολύ στενός φεγγίτης, που μόλις χωρούσε ένα ανθρώπινο σώμα. Από αυτό εισήλθαν, και βρήκαν άθικτο τον πολύτιμο θησαυρό, που έδινε την εντύπωση ότι είχε πρόσφατα τοποθετηθεί εκεί με θαυμαστό τρόπο. Σήκωσαν με θρησκευτική ευλάβεια το σκήνωμα και το μετέφεραν προσεκτικά στο κατάλληλο πλοίο. Έτσι, ταχύτατα, πλέοντας σε ήρεμη θάλασσα και γαλήνιο ουρανό, έφθασαν στο νησί του Αγίου Γεωργίου στη Βενετία, το έτος 1058 από τη γέννηση της Παρθένου, μήνα Απρίλιο, την ενδεκάτη Ινδικτιώνα, την εικοστή ημέρα, πριν ολοκληρωθεί ένας αιώνας από την περίοδο που εγκαταστάθηκαν οι μοναχοί στο νησί. Aξιώθηκε να είναι ο πρώτος Άγιος που εκόσμησε με την παρουσία του το νησί.

14.Ωστόσο, δεν έχομε τη δυνατότητα να ανασυνθέσομε όλα τα πεπραγμένα του Κοσμά, στο βαθμό που θα το θέλαμε. Διότι ο ίδιος επέλεξε ένα τρόπο ζωής αρκετά μυστικό, και γνωρίζομε μόνον ό,τι ήθελε ο Θεός να μάθομε. Οι άνθρωποι αντιλήφθηκαν τις αρετές που είχε όσο ζούσε μόνο όταν έφυγε από τη ζωή. Γιατί έζησε μόνο με τον Θεό και με τον εαυτό του, εξ ου και τον γνώρισε μόνον ο Θεός και ο εαυτός του. Αν και θα θέλαμε περισσότερα, ας αρκεστούμε λοιπόν σε αυτά τα λίγα που γράψαμε, τα οποία ίσως μπορούν να ενισχύσουν την φλόγα της πίστης περισσότερο από ό,τι αν ήταν πολλά. Επειδή δηλαδή αποφεύγομε να μιμούμαστε τους αγίους, δικαιολογημένα ο Κύριος πολλές φορές δεν αποκαλύπτει τις μυστικές τους πράξεις, για να μην προβάλλονται εις μάτην παραδείγματα προς μίμησιν, τα οποία όμως δεν πρόκειται να μας εμφυσήσουν ανάλογο ζήλο.

15.Επομένως, αυτό που γίνεται στην πράξη δεν είναι καθόλου άσχετο με το έλεος του Κυρίου. Διότι την ημέρα της κρίσεως θα μας κρίνουν ως δικαστές εκείνοι τους οποίους είχαμε ως πρότυπα του ορθού βίου. Ας δοξάζομε λοιπόν τον Κύριο, γιατί χάρις στην πρόνοιά του κατέστη δυνατόν να μην περιπέσουν στη λήθη με κανένα τρόπο τα πεπραγμένα του μακαριστού ερημίτη, αλλά να διασωθούν στη μνήμη των επιγενομένων εκείνα τα στοιχεία που επιβε- βαιώνουν την αγιότητά του.

16.Tα θαύματα που πραγματοποιήθηκαν μετά θάνατον, όπως ακούσαμε, αποδεικνύουν ότι είναι δικαιολογημένη η λατρεία του. Αν λοιπόν θέλομε να αναζητήσομε τη βοήθειά του ή να προσφύγομε στη λατρεία του, ας γνωρίζομε ότι η αγιότητά του δεν θα μας αρνηθεί τη συνηγορία της. Ας προσευχηθούμε λοιπόν στον φιλεύσπλαχνο Κύριο, ώστε εκείνα τα έργα του τα οποία γνωρίζομε να μας καθοδηγούν, και εκείνες οι λαμπρές αρετές του, τις οποίες αγνοούμε, να μας βοηθούν, για να κατορθώσομε να κερδίσομε τη βασιλεία των ουρανών, με τη βοήθεια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, του Πατρός και του Αγίου Πνεύματος. Η βασιλεία του Θεού είη εις τους αιώνας των αιώνων, αμήν.

Μετάφραση από το λατινικό πρωτότυπο:

Εμμανουήλ Κ. Αποστολάκης, Φιλόλογος

Θεώρηση μετάφρασης: Κωνσταντίνος Ε. Αποστολάκης,

Αναπληρωτής Καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης

ΣΥΝΤΟΜΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΦΟΡΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΕΡΗΜΙΤΟΥ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ

Πρίν ἀπό 20 χρόνια ἡ Ἱερά Μονή Κουδουμᾶ ἄρχισε νά ἐρευνᾶ τόν βίο τοῦ μεγάλου Ἐρημίτη καί Ὁμολογητή καί νά τόν τιμᾶ, κατασκευάζοντας ἕνα ναΐσκο σέ παρακείμενο σπήλαιο. Πρίν ἀπό 10 χρόνια ὑπῆρξε μάλιστα αἴτημα γιά ἀπότμημα τοῦ Ἱεροῦ του Λειψάνου, μέσῳ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τό ὁποῖο ὅμως ἀπαντήθηκε ἀρνητικά, λόγῳ τῆς ἐντοιχίσεως τοῦ λειψάνου ἐντός τοῦ ἀλταρίου τοῦ παρεκκλησίου τοῦ Ἁγίου Βενεδίκτου. Τότε ἔγινε γιά πρώτη φορά σέ μετάφραση τοῦ βίου του καί μελετήθηκαν προσεκτικά ὅλα τά στοιχεῖα.

Ἔτσι, μέ τίς ὁλόθυμες εὐχές καί τήν εὐλογία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Γορτύνης καί Ἀρκαδίας κ. Μακάριου καταρτίστηκε φάκελος μέ ὅλα τά στοιχεῖα, ὁ ὁποῖος ἔγινε δεκτός καί μελετήθηκε ἀπό τήν Ἀδελφότητα τοῦ San Giorgio Maggiore καί Ἰταλούς ἀρχαιολόγους. Μία ἀποστολή ἀπο- τελούμενη ἀπό τόν Ἡγούμενο καί ἀδελφούς τῆς Ἱερᾶς Μονῆς καθώς καί τόν συντηρητή - μουσειογράφο Νικόλαο Σησαμάκη ἐπισκέφθηκε τή Βενετία, τόν Μάϊο τοῦ 2017 καί προέβη σέ συζητήσεις μέ τούς ὑπεύθυνους. Μέ ἄδεια τῆς Ἀρχαιολογικῆς Ὑπηρεσίας τῆς Ἰταλίας μελετήθηκε τό ἀλτάριο τοῦ Ἁγίου Βενεδίκτου μέσα στό ὁποῖο σύμφωνα μέ τά στοιχεῖα φυλάσσονταν τό λείψανο τοῦ Ἁγίου. Τόν Ἰούνιο τοῦ 2017 ἔγινε σκανάρισμα τοῦ μνημείου μέ τεχνική «σόναρ» ἀπό τό Πανεπιστήμιο Βενετίας γιά ἐξακρίβωση τῆς τοποθεσίας τοῦ λειψάνου. Ἀκολούθως ἔγινε μελέτη γιά τήν τομή καί ἀποκα- τάσταση τοῦ μνημείου ἀπό τόν κ. Νικόλαο Σησαμάκη, μέ τή συνεργασία τοῦ Ἰταλοῦ συντηρητῆ Carmelo Grasso.

Τόν Αὔγουστο τοῦ 2018 ἡ Ἰταλική Ἀρχαιολογική Ὑπηρεσία ἐνέκρινε τή μελέτη καί στίς 10 Ὀκτωβρίου τοῦ 2018, παρουσίᾳ τῶν ἐντεταλμένων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κουδουμᾶ, ἔγινε ἡ διάνοιξη τοῦ μνημείου.

Μέσα σέ μαρμάρινη σαρκοφάγο ὑπῆρξε μία ξύλινη λάρνακα μέ μεγάλες φθορές καί ἀνεικονικό διάκοσμο. Στίς 11 Ὀκτωβρίου ἀνοίχθηκε ἡ λάρνακα, παρουσίᾳ τοῦ Don Giuseppe Constantini, ὑπευθύνου γιά τά λείψανα τοῦ Ρωμαιοκαθολικοῦ Πατριαρχείου Βενετίας καί πιστοποιήθηκε ἡ ὕπαρξη τοῦ σώματος τοῦ Ἁγίου μέσα στή λάρνακα. Ἄμεσα ἡ λάρνακα ξανασφραγίστηκε μέ βουλοκέρι καί κλειδώθηκε σέ φυλασσόμενο χῶρο μέχρι τήν ἄφιξη τοῦ Ἡγουμένου καί ἀδελφῶν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κουδουμᾶ

Στίς 16 Ὀκτωβρίου, παρουσίᾳ τῶν Don Giuseppe Constantini ὡς ἐκπροσώπου τοῦ Πατριαρχείου Βενετίας, τοῦ Ἡγουμένου τοῦ San Giorgio Maggiore, Norberto Villa, τοῦ μοναχοῦ Paolo Maria Gensori, καί τοῦ συντηρητῆ Carmelo Grasso ἐκ μέρους τῶν Βενετῶν καί τοῦ Ἡγουμένου Ἀρχιμ. Μακαρίου Σπυριδάκη, τῶν Ἱερομονάχων Ἰλαρίωνος Σταματάκη καί Παρθενίου Καραμανώλη, τοῦ συντηρητῆ, κ. Νικολάου Σησαμάκη καί τοῦ κ. Φωτίου Βολανάκη, ἐκ μέρους τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κουδουμᾶ, ἔγινε ἡ ἀποσφράγιση τοῦ ἱεροῦ λειψάνου.

Τό λείψανο βρέθηκε μέ μεγάλες φθορές, ἐνῶ συντηρεῖ ἀκόμα σέ ἀρκετά σημεῖα δέρμα καί μύες. Δυστυχῶς, λόγῳ τῆς κακοποίησης τοῦ λειψάνου καί τοῦ κλίματος τῆς Βενετίας τό δέρμα, τά ὑφάσματα πού τό κάλυπταν καί τά ὑποδήματα τοῦ Ἁγίου ἦταν ἀδύνατο νά ἀπομακρυνθοῦν χωρίς νά ὑποστοῦν ἀνεπανόρθωτες βλάβες. Ἔτσι, προτιμήθηκε νά μήν ἀπομακρυνθεῖ ὁ Ἅγιος ἀπό τόν χῶρο του καί ἡ Ἱερά Μονή Κουδουμᾶ παράλαβε τά τμήματα πού εἶχαν ἀποκοπεῖ ἀπό τό σῶμα καί μποροῦσαν νά μεταφερθοῦν.

Μέ σφραγίδα τοῦ Πατριαρχείου Βενετίας καί ἐπίσημο ἔγγραφο μπροστά σέ ὅλους τούς παρόντες ἔγινε ἀφαίρεση ἀπό τή λάρνακα, διά χειρός τοῦ Don Giuseppe Constantini ὑπεύθυνου τοῦ Ufficio Reliquie τοῦ Πατριαρχείου Βενετίας, τῶν δύο τμημάτων τῆς σπασμένης κάρας τοῦ Ἁγίου, τά ὁποῖα δόθηκαν στά δύο Μοναστήρια. Τό πρῶτο στήν Ἱερά Μονή Κουδουμᾶ καί τό δεύτερο στό Μοναστήρι τοῦ San Giorgio Maggiore. Κατόπιν ἀφαιρέθηκε ἕνας σπόνδυλος γιά τή λειψανοθήκη τοῦ Λατινικοῦ Πατριαρχείου Βενετίας. Στή συνέχεια παραδόθηκαν στόν Ἡγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κουδουμᾶ, ἡ δεξιά ὠμοπλάτη, μέρος ἀπό τό ὕφασμα πού κάλυπτε τόν Ἅγιο, ἐπίσης, σπαράγματα ἀπό τή ζωγραφική ἐπιφάνεια τῆς εἰκονομαχικῆς λάρνακας τοῦ 8ου αἰῶνος πού κάλυπτε τόν Ἅγιο καθώς καί οἱ ἀρχαῖες κλειδαριές, ὥστε νά συντηρηθοῦν καί νά τοποθετηθοῦν σέ ἀντίγραφο πού θά γίνει στήν Ἱερά Μονή Κουδουμᾶ γιά νά φιλοξενήσει τά λείψανα. Ἐπίσης, παραδόθηκαν ἀποτμήματα ἀπό διάφορα σημεῖα τοῦ ἀσκητικοῦ σώματος ἐκ μέρους τῆς Ἀδελφότητος τοῦ San Giorgio Maggiore.

Τήν ἴδια ὥρα, ἐπιτραχήλιο καί μοναχικό σχῆμα κομποσκοίνι καί Σταυρός τοποθετήθηκαν πάνω στό ἱερό σκήνωμα ἐκ μέρους τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κουδουμᾶ καί πολύτιμη βενετσιάνικη στόφα, ἐκ μέρους τῶν ἐκπροσώπων τοῦ Πατριαρχείου Βενετίας. Στό τέλος, τοποθετήθηκε περγαμηνή στήν Ἑλληνική καί Ἰταλική γλώσσα, ὑπογεγραμμένη ἀπό ὅλους τούς παρόντες ἡ ὁποία θά πληροφορήσει τούς μελλοντικούς ἐρευνητές. Ἡ λάρνακα ξανακλείστηκε καί σφραγίστηκε μέ βουλοκέρι.

Στίς 17 Ὀκτωβρίου 2018 ἡ λάρνακα μέ τό ἱερό σκήνωμα μεταφέρθηκε στά χέρια τῶν μοναχῶν καί ἀπό τίς δύο Ἀδελφότητες καί ξανασφραγίστηκε ἐντός τοῦ ἀλταρίου ὅπου φυλασσόταν. Τήν ἴδια ἡμέρα, ἡ ἀποστολή τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κουδουμᾶ ἀναχώρησε μέ πλοῖο ἀπό τή Βενετία, τά ἐν λόγῳ Ἱερά Λείψανα ἔφθασαν στήν Ἱερά Μητρόπολη Γορτύνης καί Ἀρκαδίας, στίς 20 Ὀκτωβρίου 2018 καί ἀπό ἐκεῖ κατέφθασαν στό Μοναστήρι τοῦ Κουδουμᾶ, ὅπου ἔγινε ἡ ὑποδοχή τους καί ἀκολούθησε Ἱερά Ἀγρυπνία.

ΤΙΜΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΚΟΜΙΔΗΣ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ

Ὅπως εἶναι γνωστό ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τιμᾶται κάθε χρόνο τήν 2α Σεπτεμβρίου, ἐνῷ μέ ὁμόφωνη Ἀπόφαση τῆς Ἱερᾶς Ἐπαρχιακῆς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης ἡ Ἐπανακομιδή τῶν Ἱερῶν Λειψάνων τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Ἐρημίτου καί Ὁμολογητοῦ ἀπό τή Βενετία στήν Κρήτη, θά τιμᾶται κάθε χρόνο, τήν 3η Κυριακή τοῦ μηνός Μαΐου, κατά τήν ὁποία θά ψάλλεται ἡ πλήρης Ἀσματική Ἀκολουθία, ἡ ὁποία συντάχθηκε ἐπί τούτῳ.

https://wra9.blogspot.com/2021/09/blog-post_2.html