ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ
ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
Β. ΗΠΕΙΡΟΥ 47 ΜΑΡΟΥΣΙ
ΤΗΛ. 210 8025211
Ἀλγεινή ἐντύπωση προκάλεσαν οἱ ἀπό τηλοψίας δηλώσεις τῆς πρώην ὑπουργοῦ τοῦ ΠΑΣΟΚ, Ἄννας Διαμαντοπούλου, περί ἱερωσύνης γυναικῶν. Μεταξύ ἄλλων, ἡ κ. Διαμαντοπούλου δήλωσε γιά τήν Ἐκκλησία: «Εἶναι ἕνας κόσμος τῶν ἀνδρῶν, μεταξύ τους, οἱ ὁποῖοι θέλουν νά διαφεντεύουν τά τῆς ἰδιωτικῆς ἀντίληψης τῶν ἀνθρώπων, τῆς θρησκείας, γιατί εἶναι ἰδιωτικός χῶρος τοῦ καθενός, χωρίς νά ὑπάρχει τό βίωμα τῆς μισῆς κοινωνίας. Μέσα στήν Ἐκκλησία δέν ὑπάρχει ἡ μισή... κοινωνία, οἱ γυναῖκες» [1].
Σχετικά μέ τήν ἱερωσύνη τῆς γυναίκας, θά ἀρκοῦσε τό ἐπιχείρημα ὅτι ὁ Χριστός ἀπό τόν Ὁποῖο πηγάζει ἡ Ἱερωσύνη, δέν τήν μετέδωσε σέ μία ἀπό τίς πολλές καί ἀφοσιωμένες μαθήτριές Του, οὔτε κἄν στήν Παναγία Μητέρα Του, ἡ Ὁποία εἶναι ἀνώτερη ὄχι μόνο ἀπό τούς ἄνδρες, ἀλλά καί ἀπό τίς ἀγγελικές δυνάμεις. Ἄν ὁ Κύριος ἤ οἱ φωτισμένοι ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα Ἀπόστολοι, ἤθελαν νά δοθεῖ Ἱερωσύνη στίς γυναῖκες, θά τό εἶχαν πράξει οἱ ἴδιοι.
Αὐτό φυσικά δέν σημαίνει ὅτι ἡ γυναίκα εἶναι ἀπόβλητη ἤ κατώτερη ἀπό τόν ἄνδρα. Ἔγραφε σχετικά ὁ Μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος:
«Τό σῶμα ἔχει πολλά μέλη καί τό κάθε μέλος ἔχει τή δική του ἀποστολή, πού ἐκπληρούμενη, συμβάλλει μέ τήν ἀξία καί μοναδικότητά της, στή γενική ἁρμονία. Τό νά θέλουν ὅλα τά μέλη νά ἐκτελοῦν τήν ἴδια λειτουργία στό σῶμα ἀποτελεῖ ἔνδειξη σοβαρᾶς ἀσθένειας τῶν ἴδιων καί τοῦ σώματος. "Μή πάντες ἀπόστολοι; μή πάντες προφῆται; μή πάντες διδάσκαλοι; μή πάντες χαρίσματα ἔχουσιν ἰαμάτων; μή πάντες γλώσσαις λαλοῦσι; μή πάντες διερμηνεύουσι;" Στό ὀρθόδοξο ἦθος ὁ σεβασμός τῆς ἰδιαιτερότητος ἀποτελεῖ θεμελιώδη ἀρχή, τήν ὁποία οἱ σύγχρονες δυτικές κοινωνίες δέν ἀποδέχονται εὔκολα. Ἔτσι καί ἡ ἰδιαιτερότητα τῆς γυναίκας καί τῶν λειτουργημάτων πού ἐπιτελεῖ μέσα στήν Ἐκκλησία δέν ἔχει στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τό νόημα τῆς ὑποτιμήσεώς της.
Οἱ ὑποστηρικτές τῆς ἱεροσύνης τῶν γυναικῶν παραγνωρίζουν τό θεολογικό νόημα τῆς ἱεροσύνης. Ὁ ἱερεύς δέν ἐνεργεῖ ὡς ὄργανο ἐξουσιοδοτημένο κατά τήν ἄσκηση τῶν τελετουργικῶν του καθηκόντων, ἀλλά εἶναι αὐτή ἡ ἴδια ἡ σωματική παρουσία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ ὀρθόδοξη, δηλαδή, θεολογία ταυτίζει τόν λειτουργό ἱερέα μέ τόν Ἱδρυτή τῆς Ἐκκλησίας. Παρίσταται, μέ ἄλλες λέξεις, "εἰς τύπον καί τόπον Χριστοῦ", κατά τήν φρασεολογία τῶν Πατέρων. Περαιτέρω, κατά τήν ἀνθρώπινή Του ὑπόσταση, ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἦταν ἄνδρας. Στήν ἐκκλησιαστική γλώσσα τό πρόσωπό Του λέγεται "θεανδρικό". Αὐτή, λοιπόν, ἡ ταύτιση ἀπετέλεσε τή βάση γιά τήν παροχή τοῦ χαρίσματος τῆς ἱεροσύνης μόνο σέ ἄνδρες» [2].
Ἐπιπλέον, ὑπάρχουν καί πρακτικοί λόγοι γιά τούς ὁποίους οἱ γυναῖκες, ἀδυνατοῦν νά ἀσκήσουν ἐφημεριακά καθήκοντα (περίοδοι ἐγκυμοσύνης, λοχείας, ἔμμηνης ρύσης κ.λπ.). Ἡ γυναίκα δέν μπορεῖ νά γίνει ἱέρεια στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἀλλά μπορεῖ νά γίνει Ἁγία. Καί ὡς Ἁγία νά ἐπηρεάσει οὐσιωδέστερα τό βίωμα τῆς Ἐκκλησίας μέ τά ἔργα, τούς λόγους της καί τήν προσευχή της.
Ἀπό τήν ἱερωσύνη δέν ἀποκλείονται μόνο οἱ γυναῖκες, ἀλλά καί ἄνδρες μέ κάποια ἀναπηρία, ἔστω καί ἐλαφριά. Αὐτό δέν σημαίνει ὅτι ἡ Ἐκκλησία ὑποτιμᾶ τούς ἀνθρώπους αὐτούς, ἀντιθέτως βλέπει τήν ἀναπηρία τους ὡς ἕνα σταυρό μέσῳ τοῦ ὁποίου μποροῦν νά ἁγιαστοῦν οἱ ἴδιοι καί νά μεταδώσουν ἁγιασμό, ἀλλά καί παράδειγμα ὑπομονῆς στούς ἀρτιμελεῖς. Ἀποκλείονται, ἐπίσης καί ἄνδρες μέ συγκεκριμένα βαριά ἁμαρτήματα, χωρίς αὐτό νά σημαίνει ὅτι καί ἐκεῖνοι εἶναι ἀπόβλητοι ἀπό τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά μέσῳ τῆς μετανοίας, τῆς εἰλικρινοῦς ἐξομολογήσεως καί τῆς σκληρῆς πάλης ἐναντίον τῶν παθῶν τους, μποροῦν νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό τίς ψυχικές συνέπειες τῆς ἁμαρτίας καί νά γίνουν ἅγιοι. Ἀκόμα καί γιά ἐγκλήματα πού ἡ κοινωνία δέν συγχωρεῖ, ἡ Ἐκκλησία δέν διστάζει νά τά ἐναποθέσει σάν σταγόνα στό ἄπειρο πέλαγος τούς ἐλέους τοῦ Θεοῦ καί νά δώσει τή μοναδική παρηγοριά καί ἐλπίδα στόν μετανοημένο ἁμαρτωλό. Δέν τοῦ δίνει, ὅμως, τήν ἱερωσύνη, γιά νά προστατεύσει καί τόν ἴδιο ἀπό τήν εὐθύνη, ἀλλά καί τό ποίμνιο ἀπό τό σκανδαλισμό.
Ἄλλωστε, ἡ ἱερωσύνη δέν εἶναι μέσο γιά κοινωνική καταξίωση, ἀλλά πνευματικό διακόνημα μέ βαριά εὐθύνη, καθώς ὁ ἐπίσκοπος ἤ ὁ πνευματικός πατέρας, δέν θά λογοδοτήσει μόνο γιά τά δικά του παραπτώματα στόν Κύριο, ἀλλά καί γιά τήν ψυχή τοῦ τελευταίου ἀνθρώπου πού τοῦ ἔστειλε ὁ Θεός γιά νά τή βοηθήσει στόν ἀγώνα γιά τή σωτηρία.
Ἡ ὅλη συζήτηση περί ἱερωσύνης γυναικῶν ἐκπορεύεται ἀπό τό φεμινιστικό κίνημα, τό ὁποῖο εἶναι ἄκρως ἐχθρικό πρός τίς ἀξίες τῆς Ἐκκλησίας καί δέν προβλημάτισε ποτέ τούς ἴδιους τούς πιστούς. Καμία ἀπό τίς ἑκατομμύρια Ἁγίες γυναῖκες ἀνά τούς αἰῶνες, γνωστές καί ἄγνωστες, δέν αἰτήθηκε τήν ἱερωσύνη, ἀλλά καί σήμερα καμία εὐλαβής γυναίκα πού μετέχει συνειδητά στά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας δέν μπορεῖ νά φανταστεῖ τόν ἑαυτό της στό ρόλο τῆς ἱέρειας.
Εἶναι ἀξιοσημείωτο, ὅτι οἱ γυναῖκες, παρότι δέν χειροτονοῦνται, ἀποτελοῦν τήν πλειοψηφία τοῦ συνειδητοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως διαπιστώνεται εὔκολα μέ μία ἐπίσκεψη σέ ἕνα ναό ἐν ὥρᾳ ἀκολουθίας.
Τή στιγμή τῆς Θ. Λειτουργίας, συμμετέχει καί ἡ γυναίκα στά τελούμενα, ὄχι παθητικά, ἀκούγοντας τούς ὕμνους σάν νά βρίσκεται σέ συναυλία, ἀλλά ἐνεργητικά μέ τή θερμή προσευχή της, ἡ ὁποία ἑνώνεται μέ τίς προσευχές ὅλων καί ἀνεβαίνουν μαζί στό θρόνο τοῦ Θεοῦ. Αὐτή τή μεγαλειώδη στιγμή, δέν ὠφελεῖται περισσότερο ὁ ἱερέας, ὁ ψάλτης, ὁ νεωκόρος, ἀπό τούς ἄλλους πιστούς. Ἀλλά ὁ Κύριος κατεβαίνει γιά ὅλους καί θρονιάζεται, ὄχι σέ ἐκείνους πού ἔχουν ὀφίκια καί θέσεις, ἀλλά σέ ταπεινές καί ἄδολες καρδιές.
Ἡ πρώην Ὑπουργός καί ἄλλοι φορεῖς πού ἐνστερνίζονται παρόμοιες ἀντιδραστικές ἀπόψεις, ὁμιλοῦν σάν ἡ Ἐκκλησία νά εἶναι φιλανθρωπική ΜΚΟ μέ φιλοσοφικές ἀνησυχίες. Ἡ πίστη καί τό βίωμα τῆς Ἐκκλησίας, ὅμως, δέν καθορίζονται ἀπό τόν ἀνθρώπινο παράγοντα, ἀλλά εἶναι καρποί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὁ Θεός δέν ἐπηρεάζεται ἀπό τά κοινωνικά κινήματα καί τίς τάσεις τῆς μόδας, οὔτε δεσμεύεται ἀπό ἀνθρώπινες ἀντιλήψεις. Ὁ ἴδιος Θεός πού ἔδωσε μόνο στή γυναίκα τήν εὐλογία νά κυοφορεῖ καί νά γεννᾶ, χωρίς νά διαμαρτύρονται οἱ ἄνδρες πού δέν ἔχουν αὐτή τήν τιμή, ἔδωσε καί στόν ἄνδρα τήν εὐλογία νά μπορεῖ νά γίνει ἱερέας.
Τό αἴτημα γιά γυναικεία ἱερωσύνη, ἀποτελεῖ καρπό ὑπερφίαλης ἀλαζονείας, ὅπως καί καθετί πού τοποθετεῖ τίς κοσμικές ἀντιλήψεις πάνω ἀπό τή θεόπνευστη Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ὑπερηφάνεια ὁδηγεῖ στήν ἀσέβεια καί ἡ ἀσέβεια ὁδηγεῖ σέ αἰτήματα νά χειροτονοῦνται γυναῖκες, ἀλλά καί ἄνδρες μέ κωλύματα ἱερωσύνης, οἱ ὁποῖοι προξενοῦν μεγάλο κακό στούς ἑαυτούς τους καί στήν Ἐκκλησία, κατά τούς Ὁσίους Ἰάκωβο ἐν Εὐβοίᾳ καί Ἰωσήφ τόν Ἡσυχαστή.
Ἡ πρώην ὑπουργός ἀπεκάλυψε ὅτι οἱ καινοφανεῖς καί ἀθεολόγητες ἀπόψεις της ἔχουν βρεῖ ἀνταπόκριση στόν ἐκκλησιαστικό χῶρο ἀπό ἕναν Μητροπολίτη «κορυφαῖο καί νέο». Ὅμως, δέν ἀπεκάλυψε τό ὄνομά του διότι «θά τόν κατασπαράξουν», ὅπως δήλωσε.
Δέν θά μποῦμε στόν πειρασμό νά μαντέψουμε, ἄν καί φωτογραφίζεται συγκεκριμένο πρόσωπο. Θά σχολιάσουμε ἁπλῶς, ὅτι στόν ἐκκλησιαστικό χῶρο πάντοτε ὑπῆρχαν οἱ πρόθυμοι κληρικοί καί ἀξιωματοῦχοι, συνήθως φιλόδοξοι καί φιλόκοσμοι. Αὐτοί, μέ σύμμαχο τούς ἰσχυρούς τῆς ἡμέρας, φοβοῦνται μή τούς «κατασπαράξουν» οἱ ἄνθρωποι, ἀλλά δέν προβληματίζονται μήν κατασπαράξουν οἱ ἴδιοι τούς πιστούς μέ τίς ψυχοκτόνες διδασκαλίες τους.
Ζητοῦμε ἀπό τό ὑγιές κομμάτι τῆς Ἱεραρχίας καί ἐν γένει τοῦ Κλήρου, τό ὁποῖο ἀποτελεῖ τή σιωπηλή πλειοψηφία, νά ὀρθώσει ἀντιρρητικό λόγο σέ νέες ψευτοθεολογικές θεωρίες πού σκοπό ἔχουν νά ἀμβλύνουν τήν Ὀρθοδοξία καί τό ἀσκητικό της φρόνημα, μέ τίς «πλάτες» ἀσεβῶν ἀρχόντων. Αὐτή ἡ ἐπιτακτική πνευματική ἀνάγκη, κατά τά πρότυπα τῶν Μεγάλων Πατέρων, δέν θά ὠφελήσει μόνο τούς ἴδιους πού θά ὁμολογήσουν τήν Ἀλήθεια, γιά τήν Ὁποία ἀξίζει κάθε προσωπικό κόστος, ἀλλά θά προστατεύσει καί ἑκατομμύρια πιστούς στήν Ἑλλάδα καί στό ἐξωτερικό, οἱ ὁποῖοι μήν ἔχοντας γερές βάσεις, ἄγονται καί φέρονται ἀπό «τυφλούς ὁδηγούς τυφλῶν» [3], μέ ἀποτέλεσμα ἀμφότεροι νά πίπτουν εἰς βόθυνον.
Τέλος, μέ τή νέα παρέμβαση τῆς κ. Διαμαντοπούλου γεννᾶται ἕνας ἀκόμη προβληματισμός. Τί καί ποιοί εἶναι αὐτοί πού τήν κρατοῦν στό προσκήνιο, τή στιγμή πού τήν ἀπέρριψε μέ πάταγο ὁ ἑλληνικός λαός στίς ἐκλογές τοῦ 2012; Παραμένει ἀξέχαστη ἡ θητεία της στό Ὑπουργεῖο Παιδείας. Ἀρκεῖ νά ἀναφέρουμε μόνο ὅτι ἦταν ἐκείνη πού εἶχε εἰσαγάγει πιλοτικά τά ἀντισυνταγματικά καί παράνομα προγράμματα σπουδῶν γιά τά θρησκευτικά τοῦ Σταύρου Γιαγκάζογλου, στρώνοντας τό χαλί στήν κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τῶν ὑπουργῶν Φίλη καί Γαβρόγλου νά τά καθιερώσουν πανελλαδικῶς.
Ἡ κ. Διαμαντοπούλου, ἀλλά καί κάθε νουνεχής ἄνθρωπος, ὀφείλει νά γνωρίζει καί νά ἀναγνωρίζει πώς τό γεγονός ὅτι ἡ γυναίκα εἶναι σήμερα ἰσότιμη μέ τόν ἄνδρα στόν πολιτισμένο κόσμο, ὀφείλεται ἀποκλειστικά στίς ἀρχές τοῦ χριστιανισμοῦ. Ὅποιος ἀδυνατεῖ νά τό κατανοήσει, ἄς μελετήσει ἱστορικά βιβλία γιά τή θέση τῆς γυναίκας, πρίν καί μετά τήν ἐπικράτηση τοῦ χριστιανισμοῦ στόν κόσμο. Ἄν πάλι ἀδυνατεῖ νά μελετήσει ἱστορικά βιβλία, ἄς ἐπισκεφθεῖ σήμερα χῶρες μέ ἐπίσημη θρησκεία τό Ἰσλάμ, τό Βουδισμό, τόν Ἰνδουισμό, γιά νά τό καταλάβει.
[1] Άννα Διαμαντοπούλου: «Δεν έχει καμία λογική μία γυναίκα να μην μπορεί να είναι ιερέας»
[2] + Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος https://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/commitees/woman/woman_church.html
[3] Ματθ. 15, 14
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2023/03/blog-post_87.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου