Ρήσεις καί Διηγήσεις Ἁγίου Παϊσίου (κθ-λε). Ἀπό τήν Ἀσκητική καί Ἡσυχαστική Ἁγιορείτικη Παράδοση

κθ’

«Ἡ βα­σκα­νί­α εἶ­ναι ἕ­νας ζῆ­λος μέ κα­κί­α καί φθό­νο. Πρέ­πει ὁ ζῆ­λος μας νά εἶ­ναι κα­λός χω­ρίς κα­κί­α. Αὐ­τό μπο­ροῦ­με νά τό κα­τα­λα­βαί­νου­με, ὅ­ταν δοῦ­με κά­ποι­ον πού ζη­λεύ­ου­με, (θαυ­μά­ζου­με), καί ἔχη πά­θει κα­κό. Ἄν χα­ροῦ­με, τό­τε ὁ ζῆ­λος μας ἔ­χει κα­κί­α».

λ’

«Ἡ εὐ­λο­γί­α καί ἡ εὐ­χή πιά­νουν, ὅ­ταν εἶ­ναι ἀ­πό τήν καρ­διά. Γι᾿ αὐ­τό ὁ Ἰ­σα­άκ εἶ­πε στόν Ἠ­σαῦ νά τοῦ φέ­ρη νά φά­η νά εὐ­φραν­θῆ ἡ καρ­διά του, γιά νά τόν εὐ­λο­γή­ση».

λα’

«Πρέ­πει ὁ λο­γι­σμός ἑ­νός φι­λο­τί­μου νά κλί­νη πε­ρισ­σό­τε­ρο στήν ἀ­γά­πη τοῦ Θε­οῦ, στήν θυ­σί­α Του, ἐ­νῶ ἑ­νός σκλη­ροῦ στήν κρί­ση, στήν ἀν­τα­πό­δο­ση· ἀνα­λό­γως δη­λα­δή».

λβ’

«Πρέ­πει νά ἀ­γω­νι­σθοῦ­με νά ξερ­ρι­ζώ­σου­με τά με­γά­λα πά­θη, δι­ό­τι ξερ­ρι­ζώ­νον­τας ἕ­να με­γά­λο πά­θος, ξερ­ρι­ζώ­νον­ται καί πολ­λά ἄλ­λα μι­κρά».

λγ’

«Ἡ τα­πεί­νω­ση καί ἡ ἀ­γά­πη, νά, αὐ­τό εἶ­ναι τό πᾶν».

λδ’

«Ὁ δι­ά­βο­λος ἔ­πε­σε ἀ­πό τήν ὑ­πε­ρη­φά­νειά του. Πά, πά, φο­βε­ρό πρᾶγ­μα! Ὁ πρῶ­τος Ἄγ­γε­λος, καί ἔ­γι­νε ἐ­χθρός τοῦ Θε­οῦ καί τῶν ἀν­θρώ­πων. Δέν πρέ­πει νά αἰ­σθά­νε­ται κα­νείς μῖσος, ἀλ­λά συμ­πά­θεια, οἶ­κτο γιά τό κα­τάν­τη­μά του».

λε’

«Ἦρ­θε μία φο­ρά στό Κα­λύ­βι τοῦ πα­πα–Τύ­χω­να ἕ­νας διᾶ­κος πο­λύ πα­χύς καί τοῦ εἶ­πα νά κά­νη συ­νέ­χεια ἐ­νά­τες. Με­τά ἀ­πό κάμ­πο­σο και­ρό τόν συ­νάν­τη­σα στήν Δάφ­νη καί δέν τόν γνώ­ρι­σα, δι­ό­τι εἶ­χε ἀ­δυ­να­τί­σει. Ὅ­ταν κα­νείς δέν τρώ­η πο­λύ, ἀλ­λά τρώ­η συ­χνά, τό­τε ὁ ὀρ­γα­νι­σμός του παίρ­νει ἀπ᾿ αὐ­τά πού τρώ­ει. Ὅ­ταν ὅ­μως κά­νη ἐ­νά­τη, τό­τε παίρ­νει βι­τα­μί­νες ἀ­πό τό ψυ­γεῖ­ο (ἀ­πό τίς ἀ­ποθη­κευ­μέ­νες στόν ὀρ­γα­νι­σμό του). Ἡ κα­λο­φα­γί­α καί ἡ κα­θι­στι­κή ζω­ή κά­νει τά μι­κρά παι­διά πα­χειά καί με­ρι­κά κα­ταν­τοῦν τά κα­η­μέ­να πα­ρά­λυ­τα».

https://enromiosini.gr/oi-ekdoseis-mas/askhtikh/riseis-kai-diigiseis-gerontos-7/