Ανάσταση το 1954
Ο πατέρας Iustin Pârvu μας διδάσκει για τη γιορτή της Ανάστασης, ότι ανέδειξε την τραυματική προσωπική εμπειρία που υπέστησαν τα χρόνια του κομμουνισμού οι ομολογητές της αληθινής πίστης.
«Ο Χριστιανός δεν έχει να φοβηθεί τίποτα, αν έχει δίπλα του, Δάσκαλο και Βασιλιά τον Χριστό τον Σωτήρα.
Προχώρα μαζί Του και μη φοβάσαι τι θα σου πουν, μη φοβάσαι καθόλου!».
«Το 1954 γιορτάσαμε την Ανάσταση του Χριστού 800 μέτρα κάτω από τη γη σε ένα αλατωρυχείο.
Πώς θα μπορούσαμε να γιορτάσουμε το Πάσχα;
Πήρα όλα τα μεταλλικά κομμάτια από τους βραχοκόπτες και τα έβαλα σε ένα κορδόνι.
Έκαναν υπέροχο θόρυβο. Τα χτύπησα όλα με μια μεταλλική ράβδο από τη μια άκρη της χορδής στην άλλη. Η ώρα της συνέλευσης ήταν 2:30.
Αυτή ήταν η στιγμή που μπήκαμε στο ασανσέρ, και που όλοι αρχίσαμε να κάνουμε θόρυβο.
Ήταν η στιγμή της ζωής μας που νιώσαμε ένα βαθύ, πνευματικό κόψιμο της αναπνοής μας.
Εμείς οι παπάδες ψελναμε ό,τι ξέραμε δυνατά, βαθιά, με όλο το ρίσκο. Ήμασταν κατά κάποιον τρόπο έξω από τον εαυτό μας. Κανείς δεν φοβόταν τον κίνδυνο – ήταν τότε ή ποτέ.
Όταν μπήκα στο ασανσέρ, μπήκα εψελα το «Χριστός Ανέστη!».
Μετά άκουσα αυτούς που κατέβαιναν από την επιφάνεια στο ορυχείο αντί για εμάς, μπορούσα να ακούσω το τραγούδι τους βαθιά στο ορυχείο. Το τραγούδι ξεκίνησε κάτω από το έδαφος, συνεχίστηκε στο ασανσέρ και στην επιφάνεια».
Χριστός Ανέστη!
Αναστήθηκε αληθινά!
Ο Θεός να σε ελεήσει με οικοδομητική και παρηγορητική πνευματική χαρά!
https://apantaortodoxias.blogspot.com/2024/05/1954-iustin-parvu.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου