Ὅποιος φυλάει τὸ στόμα του, φυλάει καὶ τὴν ψυχή του

Ἀπὸ τὸν Μικρὸ Εὐργετινό

Τοῦ ἁγίου Ἐφραίμ:

Ἐκεῖνος ποὺ λέει πολλὰ λόγια, (ὅταν βρίσκεται) ἀνάμεσα σὲ ἀδελφούς, θὰ προκαλέσει πολλὲς φιλονικίες καὶ πολλὴ ἀντιπάθεια ἐναντίον του. Ἂν ὅμως δύσκολα ἀνοίγει τὰ χείλη του, θὰ γίνει ἀγαπητός.

Ἀδελφέ, ὅταν ὁ ἀθλητὴς ἀγωνίζεται, κρατάει σφιχτὸ τὸ στόμα του. Σφίγγε κι ἐσὺ τὸ στόμα σου, (συγκρατώντας το) ἀπὸ τὰ περιττὰ (λόγια), καὶ θὰ ἔχεις (ψυχικὴ) ἀνάπαυση.

Ὅποιος λέει πολλὰ λόγια, γίνεται ἀντιπαθητικός. Ὅποιος ὅμως προσέχει τὸ στόμα του, γίνεται άγαπητός.

Ὅποιος φυλάει τὸ στόμα του, φυλάει καὶ τὴν ψυχή του. Ἀπεναντίας, ὁ αὐθάδης αὐτοκαταστρέφεται ἢ (πάντως) «ἐγγίζει συντριβῇ», ὅπως εἶναι κάπου γραμμένο (Παροιμ.10:14).

Ὁ κῆπος ποὺ δὲν ἔχει φράχτη, ποδοπατιέται κι ἐρημώνεται. Κι αὐτὸς ποὺ δὲν φράζει τὸ στόμα του, χάνει τοὺς (πνευματικοὺς) καρπούς του.