Πάντοτε ὑπάρχει τό Ἅγιο Πνεῦμα στήν ἐκκλησία

Ας μας δείξουν κάποια παρόμοια μορφή οι Πεντηκοστιανοί στον χώρο τους. Τότε θα παραδεχθούμε ότι έχουν Άγιο  Πνεύμα.

ΠΑΝΤΟΤΕ ΥΠΑΡΧΕΙ

ΤΟ ΑΓΙΟ  ΠΝΕΥΜΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία της Πεντηκο­στής καυχάται ότι έχει το χάρισμα της γλωσσολαλιάς. Δεν έχει λάβει ακόμη το ιαματικό χάρισμα. Περιμένουν να το λάβουν. Αν το λάβουν, να μας ειδοποιήσουν...

+Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλη

   Μία πρώτη πλάνη είναι η ιδέα που έχουν για την δράσι τού Άγιου Πνεύματος. Εμείς πιστεύουμε ότι από την ημέρα της Πεντηκοστής το Άγιο Πνεύμα ευρίσκεται συνεχώς μέσα στην Εκκλησία και δρα συνεχώς. Οι Πεντηκοστιανοί λένε ότι το Άγιο Πνεύμα ήταν στην αρχή, στον καιρό των Αποστόλων και στη πρώτη χριστιανική περίοδο μέσα στην Εκκλησία, και ότι κατόπιν έφυγε και ξαναγύρισε στις αρχές τού εικοστού αιώνος στην θρησκευτική κίνησι των Πεντηκοστιανών. Και τώρα υπάρχει μέσα στις συναθροίσεις των Πεντηκοστιανών. Μάλιστα ομιλούν για πρώιμη βροχή και για όψιμη, εννοώντας την Παλαιά Πεντηκοστή και την νεωτέρα.

Αυτή η δοξασία είναι πέρα για πέρα λανθασμένη, και έρ­χεται σε αντίθεση με τον λόγο τού ίδιου τού Χριστού. Το βρά­δυ τού Μυστικού Δείπνου ο Κύριος είπε στους μαθητές του ότι δεν πρέπει να λυπούνται, διότι θα τους αποχωρισθή. Τους είπε ότι θα στείλη στην Εκκλησία του το Άγιο Πνεύμα , το οποίο θα παραμένει διαρκώς μέσα σ' αυτήν. «Και εγώ ερωτήσω τον Πατέρα και άλλον Παράκλητον δώσει υμίν, ίνα μένη μεθ' υμών εις τον αιώνα, το Πνεύμα της αληθείας...». (Ιωαν. ιδ' 16).

Παράκλητος θα πη παρηγορητής, βοηθός. Ένας Παράκλητος είναι ο Ιησούς Χριστός. Ο άλλος είναι το Άγιον Πνεύμα , το οποίο θα έχη διαρκή, αιωνία παρουσία μέσα στην Εκκλησία — «ίνα μένη μεθ' υμών εις τον αιώνα», «για να μένη μαζί σας αιωνίως».

Ο Χριστός, όπως λέει πιο πάνω (Ιωάν. ιδ’ 2-3), θα αναχωρήση, θα πάη στην οικία τού Πατέρα του, θα ετοιμάση κατοικίες για όλους τους δικούς του και κάποια ημέ­ρα θα έλθη να τους παραλάβη και να τους οδηγήση εκεί. Σ' όλο αυτό το διάστημα, οι δικοί του δεν θα είναι ορφα­νοί, διότι θα τους στείλη το Άγιο Πνεύμα, τον Παράκλητο (Ιωάν. ιστ' 7), που θα παραμένη συνεχώς μαζί τους για να τους παρηγορή και να τους βοηθή.

Εάν μέχρι την Β' Παρουσία τού Χριστού περάσουν λ.χ. τριάντα αιώνες, σ' όλους αυτούς τους αιώνες το Άγιο Πνεύμα  θα βρίσκεται μέσα στην Εκκλησία. Επαναλαμβά­νουμε, Ιωάν. ιδ' 16, «ίνα μένη μεθ' υμών εις τον αιώνα».

Αιωνίως, παντοτεινά, συνεχώς θα παραμένη στην Εκκλησία, όπως ακριβώς το πιστεύουμε εμείς. Συνεχώς θα υπάρχη μέσα στην Εκκλησία η δροσερή βροχή τού Αγίου Πνεύματος. Αιωνίως η βροχή αυτή θα ποτίζη τον αγρό της Εκκλησίας. Και σ' όλους τους αιώνες θα αναδίδη καρπούς.

Εάν υπήρχαν μόνο δύο βροχές, η πρώιμη και η όψι­μη, τότε ο Χριστός θα μιλούσε διαφορετικά. Τότε θα είχαν δίκιο οι Πεντηκοστιανοί.

Ανάμεσα στα χαρίσματα τού Άγιου Πνεύματος ανή­κουν το χάρισμα της διδασκαλίας (Πρβλ. Α' Κόρ. ιβ' 28), τα χαρίσματα τού «λόγου σοφίας» και τού «λόγου γνώσεως». (Α' Κόρ. ιβ' 8). Όσοι έχουν αυτά τα χαρίσματα, εννοούν σωστά την Αγία Γραφή, την ερμηνεύουν σωστά και γίνον­ται σοφοί διδάσκαλοι της Εκκλησίας.

Λοιπόν, μέσα στους είκοσι χριστιανικούς αιώνες που πέρασαν, πάντοτε το Άγιο Πνεύμα  αναδείκνυε σοφούς διδα­σκάλους, σοφούς θεολόγους που ερμήνευαν σωστά την Αγία Γραφή. Έτσι τους πρώτους αιώνες έχουμε τον Άγιο Ιγνά­τιο Αντιοχείας, τον Άγιο Κλήμη Ρώμης, τον Άγιο Ειρη­ναίο, τον Άγιο Ιππόλυτο. Κατόπιν τον Άγιο Κυπριανό Καρχη­δόνος τον Άγιο Διονύσιο Αλεξανδρείας. Κατόπιν, στον τέταρ­το αιώνα τους τρεις Ιεράρχες και τους άλλους σοφούς δι­δασκάλους, σε Ανατολή και Δύση. Ανάμεσά τους ο Άγιος Ιερώνυμος που έφαγε την ζωή του μελετώντας και μετα­φράζοντας λέξι προς λέξι την Αγία Γραφή, και ο Άγιος Αυγουστίνος που μεταξύ των άλλων μας κληρονόμησε μία θαυμάσια ερμηνεία στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο.

Αργότερα, ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, που και αυτός ερμήνευσε υπέροχα σε βάθος και πλάτος το κατά Ι­ωάννην Ευαγγέλιο.

Μισό αιώνα αργότερα έχουμε τον Ανδρέα, Αρχιεπί­σκοπο Καισαρείας που μας άφησε περίφημη ερμηνεία στο βιβλίο της Αποκαλύψεως.

Στις αρχές τού ΣΤ' αιώνος έλαμψε ο Αναστάσιος ο Σιναΐτης, συγγραφεύς τού λεγομένου «Οδηγού», άριστος γνώ­στης των Γραφών και φόβος και τρόμος των Μονοφυσιτών, αιρετικών της εποχής εκείνης.

Το πρώτο ήμισυ τού Ζ' αιώνος διαπρέπει μία κατα­πληκτική θεολογική μορφή, ο Μάξιμος ο Ομολογητής, που κουβάλησε μέσα στο μυαλό του όλη την σοφία της Αγίας Γραφής. Ας διαβάσουν οι Πεντηκοστιανοί τα σύγγραμματά του και ας μας πουν αν τότε υπήρχε βροχή τού Αγίου Πνεύματος.

Στο πρώτο ήμισυ τού Η' αιώνος λάμπει ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Μόνο ένα να πούμε γι' αυτόν. Το σύγγραμ­μά του «Πηγή γνώσεως» μεταφράσθηκε στην λατινική γλώσ­σα, στην συριακή, στην αρμενική, στην γεωργιανή, στην παλαιοσλαβική και σε πολλές νεώτερες. Όποιος το διαβάσει καταλαβαίνει ότι και τότε, τον Ζ' αιώνα, έπεφτε άφθονη η βροχή τού Αγίου Πνεύματος στον αγρό της Εκκλησίας.

Τον Η' αιώνα λάμπει ο μεγάλος θεολόγος Θεόδωρος ο Στουδίτης, ηρωικός αγωνιστής της πίστεως.

Ο Θ' αιών καυχάται για τον Μέγα Φώτιο, που είχε πάνω του όλες τις χάριτες τού Αγίου Πνεύματος. Μεγάλη και ανεπανάληπτη μορφή. Ποιος είχε ανώτερο διδασκαλικό χάρισμα από αυτόν; Ας διαβάσουν οι αιρετικοί κάποιο από τα έργα του π.χ. τα Αμφιλοχία όπου ερμηνεύονται δύσκο­λα ζητήματα από την Αγία Γραφή, και ας μας πουν αν τό­τε υπήρχε στην Εκκλησία Άγιο Πνεύμα.

Δεν θα πρέπει να συνεχίσουμε, γιατί ο λόγος θα τραβήξη σε μάκρος. Μόνο να σημειώσουμε ότι τον 14^ο αιώνα έλαμψε σαν αστέρι πρώτου μεγέθους ο αρχιεπίσκοπος Θεσσα­λονίκης Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Μέσα στα πολλά συγγράμματά του ευωδιάζει η χάρις τού Αγίου Πνεύματος.

Και τι κρίμα! Όλες αυτές τις υπέροχες συγγραφές των σοφών διδασκάλων της Εκκλησίας τις αγνοούν και τις περιφρονούν οι Πεντηκοστιανοί. Οι ποιμένες τους ποτέ δεν θα τους μιλήσουν γι' αυτές. Έτσι περιφρονούν ένα ανεκτί­μητο πνευματικό πλούτο, που αποτελεί δωρεά τού Αγίου Πνεύματος. Με άλλα λόγια έρχονται σε αντίθεσι με το Άγιο  Πνεύμα.

Αν ένας καλοπροαίρετος Πεντηκοστιανός μελετήση αυτά τα θαυμάσια συγγράμματα, θα καταλάβη ότι πάντο­τε το Άγιο  Πνεύμα  άρδευε τον αγρό της Εκκλησίας. Και έτσι θα καταπέση η Πεντηκοστιανή θεωρία για μια παλαιά και για μια νεώτερη βροχή.

Αν ένας αιρετικός δείξη καλή διάθεσι και διάβαση λ.χ. την ερμηνεία στο «Πάτερ ημών» ή το σύγγραμμα «εις τον βίον τού Μωϋσέως» τού Αγίου Γρηγορίου Νύσσης ή τις ερμηνείες στους Ψαλμούς και τις ενενήντα ομιλίες στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο τού ιερού Χρυσοστόμου ή το σύγγραμμα τού Μ. Βασιλείου «περί τού Αγίου Πνεύματος» ή τις πενήντα «Πνευ­ματικές Ομιλίες» τού Μακαρίου τού Αιγυπτίου θα καταπλαγή από την ομορφιά και την σοφία αυτών των κειμένων και θα καταλάβη ότι συνεχώς δρούσε μέσα στην Εκκλησία το Άγιο Πνεύμα και συνεχώς παρουσιάζει σοφούς διδασκάλους.

Δεν εννοείται απουσία τού Αγίου Πνεύματος από την Εκκλησία. Έγραψε κάποιος Αγιορείτης, «το Άγιο Πνεύμα  είναι ο νοικοκύρης της Εκκλησίας και την φωτίζει και την εμπνέει σε όλους τους αιώνες».

Στην διάρκεια τόσων χριστιανικών αιώνων, το Άγιο  Πνεύμα  δεν αναδείκνυε μόνο σοφούς διδασκάλους, αλλά και μεγάλους Αγίους με θαυματουργικό, ιαματικό, προορατικό και άλλα χαρίσματα. Παραπέμπουμε ενδεικτικά στους όσιους της Ρωσσικής Εκκλησίας. Ας διαβάσουν οι Πεντηκοστιανοί τον βίο λ.χ. τού οσίου Σεραφείμ τού Σάρωφ και ας μας ειπούν αν υπήρχε τότε τον 18^ο και τον 19^ο αιώνα Άγιο Πνεύμα  στην Ορθόδοξο Εκκλησία.

Η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία της Πεντηκο­στής καυχάται ότι έχει το χάρισμα της γλωσσολαλιάς. Δεν έχει λάβει ακόμη το ιαματικό χάρισμα. Περιμένουν να το λάβουν. Αν το λάβουν, να μας ειδοποιήσουν...

Ενώ εμείς εδώ στον Ελλαδικό χώρο -για να μη πάμε μακρύτερα- είχαμε στο δεύτερο ήμισυ τού 20^ου αιώ­νος τρεις θαυμαστούς γέροντες, τον π. Πορφύριο, τον π. Παΐσιο και τον π. Ιάκωβο, οι οποίοι όχι μόνο το ιαματικό χά­ρισμα είχαν και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό, αλλά και το προορατικό και πολλά άλλα χαρίσματα. Οι βιογραφίες τους σημει­ώνουν επανειλημμένες εκδόσεις και μεταφράζονται συνεχώς σε ξένες γλώσσες. Και οι τρεις θαυματουργούν και μετά θάνατον.

Ας μας δείξουν κάποια παρόμοια μορφή οι Πεντηκοστιανοί στον χώρο τους. Τότε θα παραδεχθούμε ότι έχουν Άγιο  Πνεύμα.

Η δοξασία αυτή των Πεντηκοστιανών, ότι το Άγιο  Πνεύμα  δεν διαμένει συνεχώς μέσα στην Εκκλησία, από όσα μέχρι τώρα είπαμε, είναι εντελώς αστήρικτη.

Πριν τελειώσουμε αυτό το κεφάλαιο, θα πούμε και κάτι τελευταίο. Αυτό το επεσήμανε κάποιος αδελφός ο ο­ποίος παραπλανήθηκε αρκετά χρόνια σ' αυτήν την αίρεσι.

Ο Χριστός ίδρυσε την Εκκλησία. Σύμφωνα με την διδασκαλία τού Αποστόλου Παύλου, η Εκκλησία είναι το σώμα και ο Χριστός είναι η κεφαλή (Βλ. Εφεσ. ε' 23). Όπου υπάρχει ο Χριστός υπάρχει και το Άγιο  Πνεύμα . Όταν την ημέρα που αναστήθηκε, μετέδωσε Άγιο Πνεύμα  στους μαθη­τές του, το έβγαλε από μέσα του, φυσώντας —«ενεφύσησε και λέγει αυτοίς^˙ λάβετε Πνεύμα  Άγιον» (Ιω. κ' 22).

Αν πούμε ότι κάποια εποχή έφυγε το Άγιο Πνεύμα  από την Εκκλησία, ισοδυναμεί με το να πούμε ότι κάποιος αποκεφάλισε το σώμα τού Χριστού, ότι για ένα χρονικό διά­στημα το σώμα τού Χριστού ήταν νεκρό. Εκεί καταλήγει όποιος ακολουθήσει το «πιστεύω» των Πεντηκοστιανών.

Οι άνθρωποι βρίσκονται βουτηγμένοι μέσα στην πλάνη. Ωστόσο έχουν την ιδέα ότι αποτελούν τους μοναδικούς κατόχους της αλήθειας!

Από το βιβλίο: ΝΕΦΕΛΑΙ ΑΝΥΔΡΟΙ-Τα παρατράγουδα των Πεντηκοστιανών

Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον    www.egolpion.com

11  ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ  2012 

Όσοι έχουν διαβάσει το συγκεκριμένο άρθρο συνήθως διαβάζουν επίσης τα παρακάτω:

ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΩΝ ΤΗΣ Ε.Α.Ε.Π Άκουγα διαρκώς από τον άνδρα μου ότι ξέρεις γυναίκα ο γιος μας δεν θα πάει σχολείο δεν θα προλάβει να πάει σχολείο γιατί...[5/12/2010]  http://www.egolpion.com/pantote_agpnevma.el.aspx