Οἱ Μυροφόρες.(Ἡ Θεοτόκος πρώτη μάρτυρας τῆς Ἀναστάσεως)

Δεύτε από θέας,γυναίκες ευαγγελιστριαι,καί τη Σιών είπατε:δέχου παρ' ημώνχαράς ευαγγέλια της Αναστάσεως Χριστού,Τέρπου, χόρευε καί αγάλλου, Ιερουσαλήμ, τον βασιλέα Χριστόν θεασαμένη εκ του μνήματος ως νυμφίον προερχόμενον.

Σαν νικητήριος παιάνας αντηχούν στις εκκλησιές κατά τον όρθρο του Πάσχα τα λόγια τούτα καί ρίγη συ­γκινήσεως διαπερνούν τις καρδιές μας. Ο Ιερός υμνογράφος δανείζεται την έκφραση τού Ευαγγελιστή- Προφήτη Ησαΐα (κγ' 11) «Γυναίκες ερχόμεναι, από θέας δεύτε, ου γαρ λαός εστίν έχων σύνεσιν», για να μας αποδώσει ζωντανά τις ανεπανάληπτες εκείνες στιγμές χαράς, όταν το μήνυμα της "Αναστάσεως φθάνει στην Ιερουσαλήμ από κάποιες ευλογημέ­νες γυναίκες. Καί παράλληλα να μας πα­ραπέμψει στην προφητεία τη σχετική μ'αυτό το γεγονός. 

 Ποιες ήταν όμως αυτές οι γυναίκες, πού αξιώθηκαν να φέρουν πρώτες στον κόσμο το πιο υπέροχο άγγελμα που ακούστηκε ποτέ; Είναι οι "Άγιες Μυρο­φόρες: Οι γυναίκες που ακολουθούσαν τον Κύριο μαζί με την Μητέρα Του, έμει­ναν μαζί Της κατά την ώρα του θείου Πά­θους, και λίαν πρωΐ «τη μια των Σαββάτων», δηλαδή προς τα χαράματα της Κυ­ριακής, πήγαιναν ν' αλείψουν με μύρα το σώμα του Κυρίου, σαν τελευταία πράξη τιμής καί αγάπης προς τον λατρεμένο Νε­κρό. Μιας αγάπης γεμάτης ηρωισμό, που δεν φοβήθηκε ούτε το σκοτάδι, ούτε τους στρατιώτες, ούτε τη λύσσα των Φαρισαίων, ούτε την απέτρεψε ο τεράστιος λίθος, αν και τον σκέφθηκε.

Τα γνώριζαν τα προβλήματα οι Άγιες Μυροφόρες. Όμως, κατέχοντας την κορωνίδα των αρετών, την αγάπη, ελκύουν τη θεία Χά­ρη, που έρχεται αρωγός τους. "
Από τα Ευαγγέλια έχουμε τα ονόματα μερικών από αυτές: Πρώτη Μυροφόρος, η Κυρία Θεοτόκος. Πρόκειται για την άλλη Μα­ρία, η Μαρία του Ιακώβου ή Ιωση, παι­διών του Ιωσήφ του Μνήστορος, των οποίων αποκαλείται μητέρα. Η Μαρία η Μαγδαληνή, από την οποία, κατά τον Ευαγγελιστή Μάρκο, ο Κύριος εξέβαλε επτά δαιμόνια και στην οποία εμφανί­σθηκε ξεχωριστά την ίδια την ημέρα της Αναστάσεως. Η Σαλώμη ήταν κόρη του Ιωσήφ του Μνήστορος. Η "Ιωάννα, η γυ­νή του Χουζά, που ήταν επίτροπος της οικίας του βασιλέως Ηρώδου. Μάρθα και Μαρία, οι αδελφές του Λαζάρου Μα­ρία η του Κλωπά, και Σωσάννα.Η μνήμη κάθε μιας από τις άγιες Μυ­ροφόρες τιμάται χωριστά, όμως επειδή πρώτες αυτές είδαν τον Κύριο εκ νεκρών αναστάντα και κατά πολύ συνέβαλαν στην αψευδη διακήρυξη της Αναστάσε­ως, οι άγιοι Πατέρες έταξαν να τιμάται η μνήμη όλων μαζί την Κυριακή μετά του Θωμά. 
Ομως πώς ακριβώς έγιναν τα πράγματα; Πώς πληροφορήθηκαν οι άγιες εκείνες γυναίκες την Ανάσταση και πείσθηκαν ότι πράγματι ο Χριστός ανα­στήθηκε; Και τα τέσσερα ευαγγέλια (Μτ.28, 1-8/Μκ. 16, 1-8/Λκ.24,1-12/ Ίω 20,1-10) συμφωνούν στα κύρια σημεία: Βλέπουν τον κενό τάφο και τα εντάφια σπάργανα, τον απαστράπτοντα άγγελο που τους αναγγέλλει την Ανάσταση («ανέστη ουκ εστίν ώδε») και τέλος αξιώ­νονται να δουν τον ίδιο τον Κύριο.
Όμως στη Γραφή υπάρχουν πάντοτε σημεία συνεσκιασμένα, που ή κατανόησή τους χρειάζεται θείο φωτισμό. Φωτισμό που μόνο οι αγίες ψυχές απέκτησαν μετά από σκληρούς πνευματικούς αγώνες.

 Ενα τέτοιο σημείο υπάρχει και εδώ, σύμ­φωνα με τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, ο οποίος, καθοδηγημένος από το "Άγιο Πνεύμα, ρίχνει φως στις διηγήσεις των Ευαγγελίων και βάζοντας τα γεγονότα στη σειρά μας δίνει το χρονικό της ημέ­ρας, στην ομιλία του αριθμ. 18 (-Στην Κυριακή των Μυροφόρων). Ο άγιος, ο οποίος διαπιστώνει ότι και τα τέσσερα Ευαγγέλια κατ' αρχήν συμφωνούν στη διήγηση των γεγονότων, μας αποκαλύ­πτει ότι το Ευαγγέλιο της Αναστάσεως του Κυρίου πρώτη από όλους τους ανθρώπους, όπως ήταν σωστό καί δί­καιο, δέχθηκε η Θεοτόκος καί αυτή ειδε αυτό το γεγονός.πριν από όλους τον Αναστάντα και απήλαυσε τη θεία ομιλία Του, και αυτή πρώ­τη και μόνη άγγιξε τα άχραντα πόδια Του, έστω και αν οι Ευαγγελιστές δεν τα λένε φανερά όλα αυτά μη θέλοντας να προσαγάγουν ως μάρτυρα τη μητέρα, για να μη δώσουν αφορμή υποψίας στους απίστους.Τούτο συνάγει κυρίως από τον Ευαγ­γελιστή Ματθαίο, ο οποίος μας δίνει πε­ρισσότερες λεπτομέρειες για τις πρώτες στιγμές μετά την ανάσταση και την πλη­ροφορία ότι πρώτη απ' όλες ήρθε στον τάφο του Κυρίου η Θεοτόκος. Είναι η άλλη Μαρία, που ήρθε μαζί με τη Μαρία τη Μαγδαληνή για να δουν τον τάφο. Και ακριβώς τη στιγμή που έφθαναν, ιδού έγι­νε σεισμός μέγας. Διότι άγγελος Κυρίου, αφού κατέβηκε από τον ουρανό, αποκύλησε το λίθο από τη θύρα του μνημείου και καθόταν πάνω σ' αυτήν. Ήταν δε η μορφή του σαν αστραπή και το ένδυμά του λευκό σαν το χιόνι, από τον φόβο δε εμπρός του ταράχθηκαν οι φύλακες κι έγιναν σαν νεκροί. "Ολες λοιπόν οι άλλες γυναίκες ήλθαν μετά το σεισμό καί τη φυ­γή των φυλάκων και βρήκαν τον τάφο ανοιγμένο καί την πέτρα αποκυλισμένη. Η δε Παρθενομήτωρ έφθανε τη στιγμή που γινόταν ο σεισμός, αποκυλίστηκε η πέτρα και ανοιγόταν ο τάφος. Γι' αυτήν λοιπόν πρώτη ανοίχθηκε ο ζωηφόρος εκείνος τάφος (διότι γι' αυτήν πρώτη και δι' αυτής έχουν ανοιχθεί σε μας όλα, όσα είναι επάνω στον ουρανό και κάτω στη γη) και γι' αυτήν άστραφτε έτσι ο άγγε­λος, ο οποίος προφανώς ήταν ο Γαβριήλ, ώστε, αν και η ώρα ήταν ακόμα σκοτεινή, αυτή με το πλούσιο φως του αγγέλου όχι μόνο να δει τον τάφο κενό, αλλά και τα εντάφια να είναι τακτοποιημένα. Εξήλθαν δε με φόβο και χαρά μεγάλη. Τον φόβο είχε η Μαρία η Μαγδαληνή και οι άλλες γυναίκες, διότι δεν κατενόησαν τα λόγια του αγγέλου ούτε μπόρεσαν να συλλάβουν τελείως το φως, ώστε να δουν και να μάθουν ακριβώς, ενώ η Θεοτόκος απέκτησε τη μεγάλη χαρά, διότι κατενόη­σε τα λόγια του αγγέλου καί παραδόθηκε ολόκληρη στο φως, τελείως καθαρά και θείως χαριτωμένη. Όταν δε εξήλθαν από τον Ευαγγελισμό τούτο, η μεν Μαρία η Μαγδαληνή σαν να μην άκουσε καν τον άγγελο, αφού άλλωστε και εκείνος δεν μίλησε γι'αυτήν, διαπιστώνει μόνο την κέ­νωση του τάφου και τρέχει προς τον Σίμωνα Πέτρο για να πει ότι πήραν τον Κύ­ριο. Η δε θεομήτωρ Παρθένος, συνοδευ­όμενη από άλλες γυναίκες, επανερχόταν πάλι εκεί απ' όπου ήλθε. Στο δρόμο της επιστροφής είναι που τις συναντά ο Ιη­σούς λέγοντας «χαίρετε». Αυτές λέγει ο Ευαγγελιστής προσήλθαν, έπιασαν τα πόδια Του και Τον προσκύνησαν. Όπως δε όταν η Θεοτόκος άκουσε το Ευαγγέλιο της Αναστάσεως μαζί με τη Μαρία τη Μαγδαληνή από τον άγγελο, μόνο αυτή κατάλαβε τη σημασία των λόγων, έτσι και μαζί με τις άλλες γυναίκες, όταν συνά­ντησε τον Υιό και Θεό Της, πρώτη απ' όλες τις άλλες είδε και αναγνώρισε τον Αναστάντα.
  Ο άγιος, συσχετίζοντας τα γεγονότα της Αναστάσεως με τα γεγονότα της Δη­μιουργίας, βρίσκει μία ωραία αναλογία, που θα μπορούσε να τεθεί ως κατακλεί­δα:Η ανάσταση του Κυρίου είναι ανανέ­ωση της ανθρώπινης φύσεως, είναι αναζώωση καί ανάπλαση και επάνοδος προς την αθάνατη ζωή του πρώτου Αδάμ, πού καταβροχθίστηκε από το θάνατο λόγω της αμαρτίας. "Όπως λοιπόν εκείνον στην αρχή δεν τον είδε κανένας άνθρω­πος να πλάττεται και να παίρνει ζωή, με­τά δε τη λήψη της πνοής με θείο εμφύση­μα πρώτη απ' όλους τον είδε μία γυναί­κα, διότι μετά απ' αυτόν πρώτος άνθρω­πος ήταν η Εύα, έτσι και τον δεύτερο "Αδάμ, δηλαδή τον Κύριο, όταν ανίστατο από τους νεκρούς κανένας άνθρωπος δεν Τον είδε, αφού δεν παρευρισκόταν κανείς δικός Του και οι στρατιώτες που φύλα­γαν το μνήμα είχαν γίνει σαν νεκροί από το φόβο- μετά την "Ανάσταση πρώτη απ'όλους τον είδε μία γυναίκα, η Κυρία Θεο­τόκος. Η Γυναίκα που γέννησε τη Ζωή καί έγινε αιτία της σωτηρίας μας.

Της Κυριακής Θ.Ασημακοπούλου(Δικηγόρου-Θεολόγου)

 http://proskynitis.blogspot.com/2012/04/blog-post_28.html