Ὁ μακαριστός μοναχός Εὐδόκιμος ὁ Ἁγιοπαυλίτης

Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΕΥΔΟΚΙΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΠΑΥΛΙΤΗΣ.

Την Μεγάλη Πέμπτη πήγαμε στην Ιερά μονή Αγίου Παύλου και παραμείναμε εκεί μέχρι την Κυριακή τού Πάσχα.

Οι εμπειρίες μου απ' αυτή την επίσκεψι στην  Ιερά Μονή Αγίου Παύλου είναι

απερίγραπτες.

Θα περιγράψω και θα μνημονεύσω τα περί τού πατρός Ευδόκιμου, όστις εγεννήθη       στις 6/01/1910 στο Φανάρι Καρδίτσας. Το κοσμικό του όνομα ήταν Ευάγγελος Τραυλός και ήταν γιος του Γεωργίου και της Αγορίτσας.

Ο πατήρ Ευδόκιμος ήταν ένας κοντόσωμος (ύψους 1,65) και ηλικιωμένος μοναχός. Στην "ιεραρχία" της Μονής ήτο μεταξύ των πρώτων, δηλαδή όταν επορεύετο να κοινωνήσει πήγαινε τρίτος.

Εμείς οι δύο κοινωνήσαμε μόνο μία φορά, το Πάσχα, ενώ ο πατήρ Ευδόκιμος κοινώνησε όλες τις ήμερες. Από τον πατέρα Ευδόκιμο θυμάμαι δύο τινά. Το πρώτο είναι το εξής:

Όταν βάδιζε προς την θεία Κοινωνία έλεγε μεγαλοφώνως, δηλαδή ήκούετο σ' όλο το Καθολικό, το "Μνήσθητι και ημών Σωτήρ, εν τη Βασιλεία Σου!". Και ναι μεν η εν λόγω φράσι είναι γνωστή τοις πάσι, ο τρόπος όμως που την έλεγε ήταν για μας τους δύο, πρωτόγνωρος. Το "μνήσθητι" του πατρός Ευδόκιμου διατρυπούσε το "είναι" μας, διεχέετο σ' όλο το Καθολικό, διεσκορπίζετο σ' όλο το Μοναστήρι, συγκλόνιζε τον πεπτωκότα άνθρωπο, και αποσκοράκιζε το πεσόν τάγμα. Το "μνήσθητι" του πατρός Ευδόκιμου δεν το συνάντησα πουθενά αλλού, και είναι ζωντανό μέσα στο "είναι" μου αν και έχουν περάσει αρκετά Χρόνια. Το "μνήσθητι" του πατρός Ευδόκιμου δεν μπορεί να αποδοθεί σε γραπτό κείμενο, χρειάζεται προφορικός λόγος, το βιβλίο βέβαια δεν είναι μαγνητόφωνο.

Την Μεγάλη Πέμπτη το πρωί - για να καταγράψω και το δεύτερο - ενώ κόβαμε φύλλα Δάφνης για το: «Ανάστα ο (Ψαλμ. πα' 8) ο πατήρ Ευδόκιμος μας είπε:

— Προ καιρού  ήμουν στο κελί μου και έκανα τον Κανόνα μου. Και ενώ όλα ήταν καλά, και σε λίγο θα κατέβαινα στο Καθολικό για την Ακολουθία, ξάφνου στο παράθυρο του κελιού μου παρουσιάσθηκε ένα μέλος του πεσόντος τάγματος. Και πριν συνειδητοποιήσω τι ήτο το ορώμενον, αυτό το είδωλο, ενώ το παράθυρο ήτο κλειστό, ήλθε δίπλα μου.

Φύγε από εδώ, του είπα, και το κτύπησα με το χέρι μου. Αυτό ανταπέδωσε το κτύπημα, και πιαστήκαμε στα χέρια, όπως τα  μικρά παιδιά όταν τσακώνονται. Όμως κάποια στιγμή έπεσα  κάτω, και αυτό άρχισε να με κτυπά. Πριν με κτυπήσει τρεις τέσσαρες φορές, επειδή ήτο μικρόσωμο και τιποτένιο, και θεωρώντας τον εαυτό μου πιο ισχυρό απ' αυτό, του είπα: "Μια στιγμή να σηκωθώ και θα σε κανονίσω". Λέγοντας όμως αυτή την φράση, η οποία περιέχει φιλαυτία, με ακινητοποίησε και άρχισε να με κτυπά με δύναμη. 

Τότε κατάλαβα το σφάλμα μου, και απευθύνθηκα στην Παναγία. «Παναγία μου σώσε με!» είπα. Πριν προλάβω να επαναλάβω την φράση, την προσευχή, την ικεσία, την δέηση προς την Παναγία, ένα χέρι παρουσιάσθηκε μπρός μου, άρπαξε το καταραμένο και το αποσκοράκισε δηλαδή το πέταξε έξω, κλειστού όντος του παραθύρου, και ταυτόχρονα πλημμύρισε με μία θεϊκή ευωδία το κελί μου, διώχνοντας την απαίσια βρώμα και δυσωδία πού είχε φέρει εκεί πριν λίγο.

Εκεί πεσμένο στο δάπεδο ή μάλλον γονατιστό και κλαίοντας για την φιλαυτική μου συμπεριφορά με βρήκε ό Γέροντας, όστις ήλθε στο κελί μου, φοβούμενος μήπως έπαθα κάτι, διότι είχε περάσει αρκετή ώρα και δεν είχα κατεβεί στο Καθολικό.

Λέγοντας αυτά ο πατήρ Ευδόκιμος, επέστρεψαν οι μοναχοί οποίοι είχαν μεταβεί στις υπώρειες του Άθωνος, απ' όπου γέμισαν την  καρότσα ενός τρακτεριού με παγωμένο χιόνι, για να το βάλουν στα ψάρια, πού θα τρώγαμε το Πάσχα. Εκεί μέσα στο κελί μου - συνέχισε ο πατήρ Ευδόκιμος-εξομολογήθηκα την πτώση μου στον Γέροντα και κατεβήκαμε μαζί στην Ακολουθία.

Βλέπετε παιδιά μου τί κάνει και μία μικρή φιλαυτική σκέψη!; Τρως ξύλο από το πουθενά. Γι' αυτό σας συμβουλεύω, το 'Άλφα και το Ωμέγα στην ζωή σας να είναι ο Χριστός και η Παναγία. Για κάθε εργασία, για κάθε κίνηση σας να ζητάτε την βοήθεια της Παναγίας και το έλεος του Χριστού.

Δεν ξέρω αν τα τελευταία του λόγια, ο πατήρ Ευδόκιμος, τα θεώρησε και αυτά φιλαυτικά, διότι λέγοντας μας αυτή την συμβουλή, σηκώθηκε και έφυγε ενώ δεν είχαμε τελειώσει την περισυλλογή των δαφνοφύλλων και το καθάρισμα της αυλής.

Ο ΆγιοΠαυλίτης Μοναχός, πατήρ Νικόδημος, μου είπε προσφάτως και τα εξής για τον μακαριστό πατέρα Ευδόκιμο:

— Ο πατήρ Ευδόκιμος ανεπαύθη εν ειρήνη στις 16/29 Μαρτίου 1987, Δ' Κυριακή των Νηστειών, μετά την θεία Λειτουργία, αφού προηγουμένως κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων.

Ας έχουμε την ευχή του!

ΒΙΒΛΙΟΓ. ΕΤΩΝ ΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑ- ΑΙΤΩΝ 50 ΨΑΛΜΟ.

Κ. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΚΡΑ ΖΥΜΗ ΘΕΡΜΟΝ ΑΙΤΩΛΙΑΣ.

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2012/07/blog-post_9616.html