«Πρέπει νά πεθάνεις πρίν πεθάνεις γιά νά μήν πεθάνεις ὅταν πεθάνεις»

  Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ 

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ

 ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄

4)ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ

«Πρέπει νά πεθάνεις πρίν πεθάνεις γιά νά μήν πεθάνεις ὅταν πεθάνεις»

Ὁ Γέροντας ζοῦσε τά ἔσχατα ἀπό τό παρόν, γι’ αὐτό καί ἔχει μία ὀρθοδοξότατη ἐσχατολογία. «Εἶμαι αἰώνιος», διακήρυσσε πανηγυρικά. Ὅποιος μπαίνει στήν Ἐκκλησία… γίνεται αἰώνιος. Γιά τόν ἄνθρωπο, πού ζεῖ μέσα στήν Ἐκκλησία δέν ὑπάρχει θάνατος, παρά μόνον ζωή ἐν Χριστῷ. Ἡ Ἐκκλησία ἐμπεριέχει, διασφαλίζει καί παρέχει τήν νέα ζωή. Αὐτή ἡ ζωή «οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου»¹ καί ἐπίσης δέν ἔχει τέλος. Ὁ ἐν Χριστῷ ἀνακαινισμένος ἄνθρωπος πεθαίνει ὡς πρός τήν σάρκα, τά πάθη, τόν «παλαιό ἄνθρωπο σύν τοῖς παθήμασι καί ταῖς ἐπιθυμίαις»², ἀλλά γιά νά μήν πεθάνει ποτέ. «Πεθαίνει ὡς πρός τήν ἁμαρτία καί τά πάθη, πρίν πεθάνει (βιολογικά), γιά νά μήν πεθάνει (ὑπαρξιακά), ὅταν πεθάνει (βιολογικά)».

Ζώντας ἐντός τῆς Ἐκκλησίας, ζοῦμε τόν Παράδεισο, ἔχοντας ὑπερβεῖ τόν φόβο τῆς κολάσεως.

Ὁ ἄνθρωπος ζώντας μέσα στήν Ἐκκλησία, ζεῖ τά ἔσχατα «ἐδῶ καί τώρα». Ζεῖ τόν Παράδεισο. Ὁ βιολογικός θάνατος (=ὁ προσωρινός χωρισμός τῆς ψυχῆς ἀπό τό σῶμα) δέν εἶναι παρά ἡ γέφυρα, πού θά τήν περάσει σέ μια στιγμή, γιά νά συνεχίσει νά ζεῖ στήν «ἀβράδυαστη μέρα» τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Ὁ ἄνθρωπος μέσα στήν Ἐκκλησία νιώθει ὅτι εἶναι μία αἰώνια ὕπαρξη. Αὐτό ζοῦσε συνεχῶς ὁ μακαριστός π. Πορφύριος. Γιά νά φθάσει ὁ πιστός σ’ αὐτό τό βίωμα θά πρέπει νά περάσει ἀπό κάποια στάδια μέ πρῶτο τήν μετάνοια.

Ὁ ἀρχικός φόβος τῆς κολάσεως παρακινεῖ τόν κοσμικό ἄνθρωπο νά μετανοήσει. Τότε ὁ ἄνθρωπος ἀρχίζει νά τηρεῖ τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ ἀπό φόβο γιά νά μήν κολαστεῖ. Ὁ ἄνθρωπος, λένε οἱ ἅγιοι Πατέρες,πρέπει νά περάσει ἀπό αὐτόν τόν ἀρχικό φόβο.

Ὁ Γέροντας τό γνώριζε καί καλλιέργησε στήν ἀρχή τῆς ἀσκητικῆς του ζωῆς, αὐτόν τόν ἀρχικό φόβο. Τό ἀγώνισμα περιλαμβάνει: τήν μνήμη τοῦ θανάτου, τῆς κρίσεως, τῆς Δευτέρας Παρουσίας καί τῆς Αἰωνίου Κολάσεως.

Ὅλα αὐτά, παρατηροῦσε ὁ π. Πορφύριος, βοηθοῦν στό νά προφυλάσσεται ὁ ἄνθρωπος ἀπό τήν ἁμαρτία. Εἶναι ὅμως ἕνα κατώτερο (χαμηλό) κίνητρο-αἰτία, γιά νά ἔχουμε σχέση μέ τό Θεό. Εἶναι ἕνα εἶδος ἐμπορικῆς συναλλαγῆς, προκειμένου νά μήν πάει κανείς στήν Κόλαση, ἤ γιά νά κερδίσει τόν Παράδεισο. Αὐτό, ἄν τό καλοεξετάσουμε, ἔλεγε ὁ Γέροντας, ἔχει μια ἰδιοτέλεια, ἕνα «ἴδιον συμφέρον». Θά πρέπει ὁ πνευματικός ἀγωνιστής σιγά-σιγά νά φθάσει στό νά ἀκολουθεῖ τόν Θεό ἀπό ἀγάπη. Γιά νά φθάσει ὅμως σ’ αὐτήν τήν ἀγάπη, στόν Θεῖο Ἔρωτα, πρέπει νά περάσει ἀπό τόν ἀρχικό φόβο, τόν φόβο τῆς Κολάσεως.

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀγαπήσει τόν Θεό τότε φεύγει αὐτός ὁ φόβος· ἡ Κόλαση καί ὁ θάνατος τότε, δέν εἶναι τρομακτικά.

Μέ τήν ἀγάπη στό Θεό ὅλα γίνονται εὔκολα: ἡ ὑπακοή, ἡ ταπείνωση, ἡ πραότητα. Ὁ φόβος εἶναι κατάλληλος καί βοηθητικός στούς ἀρχάριους, σ’ αὐτούς, πού ζεῖ μεσά τους ἀκόμη ὁ παλαιός ἄνθρωπος. «Ἡ τέλεια ἀγάπη ἔξω βάλλει τόν φόβον, ὅτι ὁ φόβος κόλασιν ἔχει, ὁ δέ φοβούμενος οὐ τετελείωται ἐν ἀγάπῃ»³.

Ἀπόσπασμα ἀπό τό Βιβλίο:Ἡ θεραπεία τῆς ψυχῆς κατά τόν Γέροντα Πορφύριο.Β΄ ΕΚΔΟΣΗ ΕΠΗΥΞΗΜΕΝΗ (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου). Σχῆμα 14Χ20.5 ,Σελίδες: 170, Τιμή: 7€, Παραγγελίες στό τηλέφωνο 6944577885 ἤ στό e- mail: hristospanagia@yahoo.gr

1 Ἰω. 18, 36.

2 Γαλ. 5, 24.

3 Α΄ Ἰω. 4, 18.