Θαυμαστὴ ἐμφάνεια τοῦ ἁγίου νέου ἱερομάρτυρος Φιλουμένου
Ἀρχιμανδρίτου Φώτιου Ἰωακεὶμ
Νυμφεύθηκε τὴ Στέλλα Κακουρίδη, θυγατέρα τοῦ ἱερέως Κωνσταντίνου Κακουρίδη ἀπὸ τὸ Ἀκάκι, χωριὸ τῆς Μητροπολιτικῆς μας περιφερείας, μὲ τὴν ὁποία ἀπέκτησε τέσσερα παιδιά, καὶ ἀγωνίζονταν πλέον ἀπὸ κοινοῦ νὰ βιώσουν στὴν «κατ᾽ οἶκον ἐκκλησίαν» τους τὴν ἐν Χριστῷ ζωή.
Ὁ Γεώργιος μετέβαινε συχνὰ γιὰ προσκύνημα καὶ προσευχὴ σὲ διάφορα μοναστήρια στὴν Κύπρο, ἀλλὰ καὶ στὸ Ἅγιον Ὄρος . Τὸ μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Νικολάου Ὀρούντης, ὅπου ὁ Ἅγιος Φιλούμενος τιμᾶται ἰδιαιτέρως, ἀποτελοῦσε προσφιλή του χῶρο προσευχῆς.
Ὡς γνωστό, ἀπὸ τὸ ἔτος 2000, μὲ πρωτοβουλία τοῦ Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου, ἔχει καθιερωθεῖ νὰ τελεῖται κατ᾽ ἔτος τὴν ἡμέρα τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου Φιλουμένου (28 πρὸς 29 Νοεμβρίου) ἀγρυπνία πρὸς τιμήν του στὸν ναὸ τοῦ Ἀποστόλου Λουκᾶ στὸ χωριὸ τῆς γενέτειράς του, τὴν Ὀροῦντα. Πέρυσι (2012) ἦταν παρὼν στὴν ἀγρυπνία καὶ ὁ Γεώργιος, ὁ ὁποῖος ἀπὸ τὸ 2010 δοκιμαζόταν μὲ τὴν ἐπώδυνη ἀσθένεια τοῦ καρκίνου, ἀντιμετωπίζοντάς την μὲ πολλὴ ὑπομονὴ καὶ πίστη.
Στὸ κέντρο τοῦ ναοῦ ἦταν τοποθετημένη μεγάλη προσκυνηματικὴ εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Φιλουμένου, καθὼς καὶ τεμάχιο τοῦ ἱεροῦ του λειψάνου καὶ ἕνα ἐπιτραχήλιό του, τὰ ὁποῖα δωρήθηκαν ἐπίσημα ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Νικολάου Ὀρούντης, μὲ τὴν προπτικὴ νὰ ἀποτεθοῦν στὸν προγραμματιζόμενο νὰ ἀνεγερθεῖ ναὸ στὸν χῶρο τῆς Μονῆς. Ὅταν ψάλλονταν οἱ Αἶνοι, σύμφωνα μὲ τὴν τυπικὴ διάταξη τῆς ὁλονυκτίας, τόσο οἱ κληρικοί, ὅσο καὶ οἱ παριστάμενοι πιστοί, ἄρχισαν νὰ προσκυνοῦν κατὰ τάξη τὴν εἰκόνα καὶ τὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου, χριόμενοι στὴ συνέχεια ἀπὸ τὸν ἐφημέριο μὲ λαδάκι ἀπὸ τὸ κανδήλι, ποὺ ἦταν ἐκεῖ ἀναμμένο.
Τότε συνέβη καὶ μία θαυμαστὴ ἐμφάνεια τοῦ Ἁγίου. Τὸ ὑπερφυὲς τοῦτο γεγονὸς ἀξιώθηκε νὰ ἰδεῖ ἕνας ἁπλὸς, ταπεινὸς καὶ «καθαρὸς τῇ καρδίᾳ» πιστός, ποὺ παρευρισκόταν στὴν ἀγρυπνία, ὅπως ὁ ἴδιος συγκλονισμένος τὸ διηγήθηκε, ἐμπιστευτικὰ καὶ ἀμέσως μετὰ τὸ πέρας τῆς ὁλονυκτίας, στὸν Πανιερώτατο Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεόφυτο, ὁ ὁποῖος προΐστατο τῆς ὅλης πανηγυρικῆς Ἀκολουθίας. Τί εἶχε συμβεῖ;
Ὅταν ὁ ἐν λόγῳ Γεώργιος πῆγε νὰ προσκυνήσει τὴν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου, εἶδε ὁ εὐλαβὴς ἐκεῖνος χριστιανὸς τὸν ἅγιο Φιλούμενο νὰ ἐξέρχεται ὁλοζώντανος ἀπὸ τὴν ἱερά του εἰκόνα, νὰ ἐναγκαλίζεται τὸν ἀσθενοῦντα Γεώργιο καὶ νὰ τὸν βαστάζει ἀπὸ πίσω, ἀπὸ τοὺς ὤμους, ἐνῶ προσκυνοῦσε καὶ χριόταν ἀπὸ τὸν ἱερέα μὲ λαδάκι, νὰ τὸν συνοδεύει δὲ ὑποβαστάζοντάς τον μέχρι τὸ στασίδι του, ὁπόταν καὶ ἔγινε ἀφανής! Τὴ θαυμαστὴ τούτη παρέμβαση τοῦ Ἁγίου κοινοποίησε ὁ Μητροπολίτης στὸν πενθερὸ τοῦ Γεωργίου, π. Κωνσταντῖνο, ποὺ ἐπίσης παρέστη στὴν ἀγρυπνία, καθὼς καὶ σὲ ὁρισμένους ἄλλους κληρικούς. Τότε ἡ ἐμφάνιση αὐτὴ τοῦ Ἁγίου ἑρμηνεύθηκε ὡς σημεῖο, ὅτι διὰ πρεσβειῶν του ὁ ἀσθενὴς Γεώργιος θὰ θεραπευόταν. Στὴ συνέχεια ὅμως, ἡ πορεία τῆς ὑγείας τοῦ Γεωργίου ἐπιδεινώθηκε, ἐπιφέροντάς του κυριολεκτικὰ πόνους μαρτυρικούς, μέσα στοὺς ὁποίους ἐτελειώθη ἐν Κυρίῳ στὶς 8 Ἰουλίου τοῦ 2013.
Τὸ μαρτυρικὸ τέλος τοῦ ἀνθρώπου τούτου τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ ἡ ἀξιοθαύμαστη πίστη, καρτερία καὶ ὑπομονή του ἑρμήνευσαν τελικῶς τὸ βαθὺ πνευματικὸ νόημα τῆς θαυμαστῆς ἐκείνης παρουσίας τοῦ ἱερομάρτυρος Φιλουμένου. Μὲ αὐτὴ ἐπιβεβαιώθηκε ἡ εὔνοια τοῦ Ἁγίου, καὶ ἄρα τοῦ Κυρίου, πρὸς ἕνα πιστὸ μέλος τῆς Ἐκκλησίας μας, ποὺ σήκωσε μέχρι τέλους ἐν Χριστῷ τὸν σταυρό του, δίνοντας μαρτυρία Χριστοῦ μὲ τὴν ἐνάρετη ζωή του, καθιστάμενος μάρτυς Χριστοῦ.
Γιατὶ μαρτύριο δὲν ἀποτελεῖ μόνο ἡ χύση τοῦ αἵματος κάποιου γιὰ τὴν ἀγάπη καὶ πίστη τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ καὶ τὸ νὰ ἀποδέχεται ἕνας χριστιανὸς ὁλόψυχα, μὲ εὐχαριστία καὶ δοξολογικὴ διάθεση, ὅποια δοκιμασία ὁ Κύριος ἐπιτρέψει νὰ διέλθει στὴν κοιλάδα τούτη τοῦ κλαυθμῶνος: Θλίψεις, ταλαιπωρίες, ἀσθένειες, ὀρφάνεια, θανάτους προσφιλῶν του προσώπων, κ.ἄ. Κάθε τι δηλαδή, ποὺ τὸν νεκρώνει γιὰ τὸν κόσμο τοῦτο, ἕνα ὁποιονδήποτε σταυρό, πού, ἂν τὸν ἀποδεχθεῖ, ὅπως καὶ εἶναι, ὡς ἐπίσκεψη καὶ δῶρο Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ἀθάνατης ψυχῆς του, τὸν καθιστᾶ μέτοχο τῶν Παθῶν τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ καὶ τῆς Ἀναστάσεώς Του.
Ὁ Ἅγιος Φιλούμενος δὲν θεράπευσε λοιπὸν τὸ σῶμα τοῦ Γεωργίου, ἀλλ᾽ἐνήργησε κάτι τὸ πολὺ μεγαλύτερο: Τὸν ἐνίσχυσε μὲ τὴ μαρτυρικὴ παρρησία τῶν εὐχῶν του νὰ ὑπομείνει ἕως τέλους τοῦ προσκαίρου τούτου βίου του τὸ πανώδυνο μαρτύριο τῆς ἀσθένειάς του (τὸ πολύαθλο σῶμα τοῦ Γεωργίου εἶχε πραγματικὰ γεμίσει μὲ ὄγκους, ἐμφανέστατους καὶ ἐξωτερικά), προσλαμβάνοντάς τον μαζί του στὴν αἰωνιότητα, ὡς συμμάρτυρα, ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ!
Ἐκκλησία Κύπρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου