Περί οἰκογενειακῆς ζωῆς

Γέροντος Θαδδαῖου τῆς Βιτόβνιτσα

1.  Ἐξαιτίας τῆς πτώσης τοῦ ἀνθρώπου, ἡ φυσική τάξη τῶν πραγμάτων ἔγινε χαώδης. Στή φύση ὑπάρχει μιά τάξη γιά ὅλα τά πράγματα, ἀλλά μέ τόν ἄνθρωπο ὑπάρχει χάος. Τά πάντα διαστράφηκαν καί ἀναποδογύρισαν. Ἐξαιτίας τῆς παρακοῆς μας στίς ἐντολές τοῦ οὐράνιου Πατέρα, ἔχουμε χάσει τή φυσική τάξη. Προκειμένου νά ἐγκαθιδρύσουμε καί πάλι αὐτή τήν τάξη, πρέπει νά ἐγκρατευόμαστε.

2.  Ἡ ἐγκράτεια εἶναι γιά ὅλους, ὄχι μόνο γιά τούς μοναχούς. Οἱ ἄντρες καί οἱ γυναῖκες πού ἔχουν τόν γάμο μονάχα γιά τήν ἰκανοποίηση τῶν σωματικῶν τους παθῶν, δέν θά δικαιωθοῦν. Θά δώσουν λόγο ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ γιά τό γεγονός ὅτι δέν ὑπήρξαν ἐγκατεῖς. Βέβαια, ὅπως λέει ὁ Ἀπόστολος, δέν εἶναι νά ἀπέχουν ὁ ἕνας ἀπό τόν ἄλλο γιά μεγάλο χρονικό διάστημα, διότι ἐνδέχεται νά τούς στήσει παγίδες ὁ διάβολος· νά ἀπέχουν ὁ ἕνας ἀπό τόν ἄλλο μέ ἀμοιβαία συγκατάθεση (βλ. Α΄ Κορ. 7: 1-6). Οἱ παντρεμένοι θά πρέπει νά ἀπέχουν ἀπό τίς σαρκικές τούς σχέσεις στίς νηστείες καί στίς μεγάλες Γιορτές.
3.  Ἐνδέχεται εὔκολα νά μετατρέψει κανείς τόν παράδεισο σέ κόλαση. Συνέβη κάτι ἐνδιαφέρον πρίν ἀπό κάποια χρόνια. Μοῦ ἦρθε ἐδῶ ἕνα παντρεμένο ζευγάρι.Ἦταν προφανές ὅτι ὁ Θεός τούς εἶχε προικίσει μέ μεγάλη ὀμορφιά· δέν εἶχα δεῖ ποτέ μου πιό ὄμορφο ζευγάρι. Ὁ καιρός ἦταν κρύος καί κάναμε τή Λειτουργία μας στό παρεκκλήσιο. Ὅταν ἡ ἀκολουθία τελείωσε, θέλησαν νά μοῦ μιλήσουν.  «Ἔχουμε κάποια προβλήματα», εἶπαν. Τούς ἄκουσα. Εἶχαν παντρευτεῖ ἀπό ἔρωτα καί εἶχαν ζήσει μέ εἰρήνη καί ἀρμονία γιά κάποια χρόνια. Ἡ ἀτμόσφαιρα στό σπίτι τούς ἦταν παραδείσια. Κατόπιν, πρόσφατα, ἄρχισαν νά τσακώνονται γιά τό παραμικρό· δέν ὑπῆρχε πιά εἰρήνη στό σπίτι τους. Τό χειρότερο ἦταν ὅτι εἶχαν ἕνα μικρό γιό, ἕξι ἐτῶν. Τό παιδί ἦταν ὁ λόγος πού εἶχαν ἔρθει σέ μένα ἀρχικῶς. Μοῦ εἶπαν ὅτι τό παιδί εἶχε ὁλότελα ἀποξενωθεῖ ἀπ᾿ αὐτούς καί δέν ἤθελε κάν νά τούς μιλήσει. Ἤθελε νά εἶναι μόνο μέ τόν παππού καί τή γιαγιά του. «Τοῦ ἀγοράζουμε ὅ,τι μᾶς ζητήσει, ἀλλά εἶναι πάντοτε σιωπηλό. Τοῦ ἀγοράζουμε παιχνίδια, ροῦχα καί γλυκίσματα, κι ἐκεῖνος τά γραπώνει ἁπλῶς ἀπό τά χέρια μας, τά ξεσκίζει ἤ τά κλωτσάει. Κι ἐπειτα πηγαίνει στόν παππού καί τή γιαγιά του καί μᾶς ἀφήνει μόνους. Δέν ξέρουμε τί νά κάνουμε. Κατά τά ἄλλα εἶναι ἕνα ὑγιές καί φυσιολογικό παιδί. Ἀποστρέφεται ὁτιδήποτε ἔχει νά κάνει μέ μᾶς, τόν πατέρα καί τή μητέρα του. Γιατί συμβαίνουν ὅλα αὐτά;».

Τούς εἶπα ὅτι προφανῶς τό παιδί δέν ἤθελε τέτοιους γονεῖς.
Ἀναζητοῦσε διαρκῶς τή μαμάκα καί τόν μπαμπάκα του, ἀλλά ἐκείνοι δέν ἦταν ποτέ ἐκεῖ. «Παλιά ἤσασταν εὐτυχισμένοι ἐπειδή εἴχατε τήν εὐλογία τῶν γονιῶν σας», τούς εἶπα. «Οἱ γονεῖς σας δέν εἶχαν τίποτα ἐνάντια στήν ἕνωσή σας· ἀντιθέτως εἶχαν κανονίσει τόν γάμο σας πρίν κάν ἐσεῖς δεῖτε ὁ ἕνας τόν ἄλλο. Εἴχατε λοιπόν τήν εὐλογία τῶν γονιῶν σας, παντρευτήκατε ἀπό ἔρωτα καί ὑπῆρχε εἰρήνη στήν ἕνωσή σας. Τό σπιτικό σας ἦταν σάν τόν παράδεισο. Τώρα ὅλα στράβωσαν, ἐξαιτίας τῶν λογισμῶν σας. Μέχρι πρόσφατα ἤσασταν εὐχαριστημένοι μέ ὅ,τι εἴχατε. Δέν φαντασιωνόσασταν ἄλλα. Τώρα ὅμως ἐσύ κοιτάζεις ἄλλες γυναῖκες. Ἡ γυναίκα σου κοιτάζει ἄλλους ἄντρες καί τούς δίνει τήν καρδιά της. Συνευρίσκεστε μέν σαρκικά, ἀλλά ὄχι πνευματικά. Ὁ νοῦς σᾶς περιπλανιέται σέ διαφορετικές κατευθύνσεις. Εὐτυχώς --δόξα τῷ Θεῷ!-- δέν ἔχετε διαβεῖ τά ὅρια τῶν συζυγικῶν σας ὄρκων. Τό παιδί σας τά αἰσθάνεται ὅλα αὐτά καί δέν θέλει τέτοιους γονεῖς, διότι ὄχι μόνο ξεστρατίσατε ὁ ἕνας ἀπό τόν ἄλλο, ἀλλά ἀποξενώσατε τόν ἑαυτό σας κι ἀπό τό ἴδιο σας τό παιδί. Ἐσεῖς δημιουργήσατε τήν κόλαση μέσα στό σπιτικό σας μέ τούς λογισμούς σας...  Εἶναι πολύ ὀδυνηρό νά ἔχει κανείς μητέρα καί πατέρα κι ἐντούτοις νά μήν τούς ἔχει. Ἐπιστρέψτε ὁ ἕνας στόν ἄλλο», τούς εἶπα, «καί γίνετε ὅπως ἤσασταν. Κι ὅλα θά φτιάξουν καί πάλι».

Τῷ Θεῷ δόξα! Ἀμήν.

Ἀπό τό βιβλίο: «Οἱ λογισμοί καθορίζουν τή ζωή μᾶς».

Ἐκδόσεις " Ἐν πλῷ "