Στόν πολιτικό Ν.Ν.,πού ρωτᾶ γιά τήν ἠθική στήν πολιτική.

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Ἀπό τό γράμμα σας κατάλαβα, ὅτι εἶστε διατεθειμένος νά ἀναγνωρίσετε κάποια εἰδική ἠθική γιά τήν πολιτική, διαφορετική ἀπό τήν ἠθική στίς ἄλλες δουλιές καί τίς ἀνθρώπινες σχέσεις. Τοῦτο δέν μπορεῖ νά σημαίνει τίποτα ἄλλο, ὅσο καί ἄν ἐκφράζεστε προσεκτικά καί λεπτά, παρά ὅτι ἐκεῖνο πού στίς καθημερινές ἀνθρώπινες ἀσχολίες θεωρεῖται ἄπρεπο στήν πολιτική νά ἀναγνωριστεῖ ὡς εὐπρεπές. Τούτη ἡ ἐπικίνδυνη ροπή δέν εἶναι κάτι πρωτοφανές· δυστυχῶς ὁ λαός μας ἔχει ἀρχίσει ὄντως νά θεωρεῖ τήν πολιτική ὡς μιά εἰδική ἠθική, δηλαδή ἀνήθικη. Ὅμως κι ἐσεῖς κι ἐγώ συχνά ἔχουμε ἀκούσει ἀπό τό λαϊκό στόμα τήν ἑξῆς κρίση περί κάποιου:
«Ἐσύ ὄντως νομίζεις ὅτι αὐτός λέει τήν ἀλήθεια; Ὄχι, αὐτά εἶναι πολιτικάντικα».
Βλέπετε, πόση εἶναι ἡ ἄβυσος μεταξύ τῆς δικῆς σας ροπῆς καί τῆς λαϊκῆς κρίσης; Τή δική σας ἰδιαίτερη πολιτική ἠθική ὁ λαός ἁπλά τήν ὀνόμασε ἐξαπάτηση. Ἀλλά ἐσεῖς πρέπει νά ὑπολογίζετε τή λαϊκή κρίση, ἐφόσον ἡ πολιτική μέ τήν καλύτερή της ἔννοια εἶναι λαϊκή ἐργασία, καί μάλιστα μία ἀπό τίς μέγιστες λαϊκές ἐργασίες. Ἐσεῖς θά θέλατε νά βρεῖτε κάποια ἰδιαίτερη τεχνική τοῦ παίχτη στά ζάρια, ἐσεῖς θά θέλατε νά τήν ὀνομάσετε πολιτική ἠθική. Ἐγώ δέν ἀμφιβάλλω ὅτι τά δικά σας κίνητρα εἶναι εὐγενικά, ὅμως ὅλα τ᾿ ἄλλα πού λέτε πέφτουν ἔξω ἀπό τόν κύκλο τῆς ἠθικῆς, ἔξω ἀπό τόν κύκλο τοῦ χριστιανισμοῦ, καί ἔξω ἀπό τόν κύκλο τοῦ πολιτισμοῦ.

Τοῦτο εἶναι προϊστορικό παιχνίδι καί ἀνταγωνισμός μεταξύ τοῦ ἰσχυροῦ καί τοῦ πιό ἀδύνατου, κατά τό ὁποῖο ἐάν δέν βοηθᾶ τό ὑποκριτικό χαμόγελο, βοηθοῦν τά δόντια μέ τά νύχια, καί ἀντιστρόφως. Σ᾿ ὅλα αὐτά ὁ λαός λέει: «τό δίκαιο κρατᾶ τή γῆ καί τίς πόλεις». Ἐάν ἐσεῖς περιφρονήσετε αὐτό τό σιδερένιο ἀξίωμα τοῦ λαοῦ μας, ἀκοῦστε τί ἰσχυρίζονται οἱ πολιτισμένοι Ἄγγλοι:

«Ἡ τιμιότητα εἶναι ἡ κάλλιστη πολιτική». Ὑπῆρχε καιρός στή μακρά πολιτική μαθητεία τῶν Ἄγγλων, ὅταν καί σκέπτονταν διαφορετικά. Ἀλλά ἡ ἐμπειρία τούς ἔμαθε, ὅτι πράγματι ἡ τιμιότητα εἶναι ἡ κάλλιστη πολιτική.

Ἕνας μεγάλος Ἀμερικανός πολιτικός ἔχει πεῖ :
«Ὅταν οἱ Ἀμερικάνοι ἀρχίσουν νά πηγαίνουν στό κοινοβούλιο μέ τέτοιες σκέψεις καί αἰσθήματα ὅπως πηγαίνουν στήν ἐκκλησία, τότε τό κράτος μας θά εἶναι σταθεροποιημένο καί ὁ λαός μας ἱκανοποιημένος».

Ἀκόμα καί στήν ἀρχαιότητα στά ἀγαπητά μας Βαλκάνια δοξάστηκαν ἐκεῖνοι οἱ πολιτικοί οἱ ὁποῖοι στίς δημόσιες λαϊκές ἀσχολεῖες κρατοῦσαν τούς ἴδιους ἠθικούς κανόνες ὅπως καί στίς δικές τους ἰδιωτικές. Θυμηθεῖτε τόν δίκαιο Ἀριστείδη πῶς συμπεριφέρθηκε ὅταν ψήφιζαν γιά τόν διωγμό του ἀπό τήν πατρίδα. Κάποιος ἄγνωστος καί ἀγράμματος παρακάλεσε τόν Ἀριστείδη νά τοῦ γράψει σ᾿ ἕνα κομμάτι πηλοῦ: νά διωχτεῖ ὁ Ἀριστείδης! Καί ὁ Ἀριστείδης χωρίς δισταγμό ἔγραψε αὐτό πού ἦταν ἐπιζήμιο γιά ἐκεῖνον.

Τό ἀχώριστο τῆς ἠθικῆς ἀναγγέλθηκε μέ τή χριστιανική πίστη πιό δυνατά ἀπ᾿ ὅ,τι μέ ὁτιδήποτε ἄλλο. Μία ἀπό τίς κύριες αἰτίες τῆς τωρινῆς σύγχυσης καί κακομοιριᾶς σ᾿ αὐτή τή μικρή εὐρωπαϊκή ἤπειρο εἶναι τό διπρόσωπο τῆς ἠθικῆς. Μία ἠθική ἀπαιτεῖται γιά τήν ἰδιωτική καί ἄλλη γιά τή δημόσια ζωή. Ὅτι αὐτή ἡ διπροσωπία δέν ὁδηγεῖ τούς λαούς πρός τό καλό, μᾶς μαρτυρεῖ ἡ συμπεριφορά τῶν ἀρχηγῶν τῶν Ἱεροσολύμων μέ τόν Χριστό καί ἡ ἀκόλουθη μοίρα τοῦ λαοῦ τοῦ Ἰσραήλ. Δικάζοντας τόν λαό τιμωροῦσαν μέ θάνατο τούς ψευδομάρτυρες. Ἔπειτα, μεταξύ τους ἔλεγαν ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἐργάζεται πρός ὄφελος τῶν Ρωμαίων (Ἰωάν. 11:48), ἐνῶ μπροστά στόν Ρωμαῖο Πιλάτο, ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ἐναντίον τῶν Ρωμαίων καί ἐναντίον τοῦ Καίσαρα, ἐπειδή «ὁ βασιλέα ἑαυτόν ποιῶν ἀντιλέγει τῷ Καίσαρι» (Ἰωάν. 19:12), προσθέτοντας ὑποκριτικά: «Οὐκ ἔχομεν βασιλέα εἰ μή Καίσαρα» (Ἰωάν. 19:15). Τοῦτο εἶναι τό διπρόσωπο τῆς ἠθικῆς. Μέ τήν πολιτική ἠθική μέ τήν ὁποία οἱ Ἰουδαῖοι πολιτικοί ἤθελαν νά σώσουν τόν λαό τους, μέ αὐτήν τόν κατέστρεψαν. Βλέποντας ὅλη αὐτή τή ραδιουργία, ὅλη αὐτή τήν ἀνήθικη φαρισαϊκή πλεκτάνη ἐναντίον Του, ὁ Κύριος τούς προφήτευσε ὅτι ὁ οἶκος τους θά ἐρημώσει. Ἰδού ὁ καρπός τῆς πολιτικῆς ἠθικῆς. Ἰδού τό φοβερό μάθημα γιά ὅλους τούς ἀρχηγούς τοῦ λαοῦ, οἱ ὁποῖοι σκίζουν τήν ἠθική ἀπομακρύνοντάς την ἀπό ἐκεῖνο τό λαϊκό σιδερένιο ἀξίωμα:

«Τό δίκαιο κρατᾶ τή γῆ καί τίς πόλεις».
Εἰρήνη σέ σᾶς καί ὑγεία ἀπό τόν Κύριο
Τῷ Θεῷ δόξα εἰς τούς αἰῶνας! Ἀμήν.

Ἀπό τό βιβλίο: "Δρόμος δίχως Θεό δέν ἀντέχεται..."

Ἱεραποστολικές ἐπιστολές  Α΄

Ἐκδόσεις "Ἐν πλῷ"