Στόν μορφωμένο ἄνθρωπο πού ὁδηγήθηκε στή διαπίστωση ὅτι «κάτι» ὑπάρχει.

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Μοῦ γράφεις ὅτι ἐν τέλει πρέπει νά ὑπάρχει «κάτι». Διάβασες, λές, ἕνα βιβλίο ἑνός μεγάλου ἀστρονόμου περί ἀστέρων καί ὑπέπεσε στήν ἀντίληψή σου ὁ ἰσχυρισμός αὐτοῦ τοῦ λαμπροῦ ἐπιστήμονα: «Χωρίς τόν Θεό τίποτα στόν κόσμο δέν μπορεῖ νά κατανοηθεῖ οὔτε νά ἐξηγηθεῖ». Ἐξ αὐτοῦ ὁδηγήθηκες στό συμπέρασμα ὅτι «κάτι» ὑπάρχει.
Ἁπλά πές ὑπάρχει Θεός καί εἶναι χαρούμενος! Ἔτσι μιλοῦν πολλοί μορφωμένοι ἄνθρωποι: Ὑπάρχει «κάτι»! Ἀλλά ἐάν μείνεις ὥς τό τέλος τῆς ζωῆς σου σ᾿ αὐτήν τήν ἔκφραση, ὅλη σου ἡ ζωή θά εἶναι ἕνα τίποτα.
Μιά στιγμιαία διαπίστωση ὅτι ὑπάρχει κάποια μυστηριώδης μεγάλη δύναμη πίσω ἀπ᾿ τόν ὁρατό κόσμο, δέν ἀποτελεῖ οὔτε κατά τό ἐλάχιστο πίστη, ζωοποιό καί καρποφόρα, ἡ ὁποία μᾶς φωτίζει τόν δρόμο καί μᾶς δείχνει τόν στόχο μας.

Τό νά λέμε μόνο ὅτι «κάτι» ὑπάρχει δέν σημαίνει ὅτι βγήκαμε στό φῶς τῆς ἡμέρας. Αὐτό μόλις καί μετά βίας σημαίνει ὅτι ὁ ταξιδιώτης διέσχισε τό σκοτάδι τοῦ μεσονυκτίου μέ τίς ἴριδες διεσταλμένες διαισθανόμενος τό λυκαυγές τῆς ἀνατολῆς. Ἀλλά ἀπό ἐκεῖ ἕως τό νά φθάσει ὁ ἥλιος στήν κορυφή εἶναι μακρύς ὁ δρόμος. Βιάσου νά μήν σέ προφθάσει ὁ θάνατος σ᾿ αὐτό τό σκοτάδι. Νά μπορεῖς τουλάχιστον νά λές ὑπάρχει «Κάποιος» γιά νά φέρει τήν αὐγή στή ζωή σου.
Γνώρισε τόν Δημιουργό σου ἀγαπητέ ἀδελφέ. Αὐτό εἶναι πιό σημαντικό ἀπό τή γνώση τῶν δημιουργημάτων Του. Μήν παραμένεις στήν κοινωνία ἐκείνων γιά τούς ὁποίους ὁ Ἀπόστολος λυπᾶται λέγοντας: «Ἐσεβάσθησαν καί ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει παρά τόν κτίσαντα» (Ρωμ. 1:25). Ὁ Ὕψιστος καλλιτέχνης στέκει δίπλα στά ἔργα Του. Ἐσύ κοιτάζεις πιό πολύ τίς καλλιτεχνικές δημιουργίες Του, οἱ ὁποῖες μέχρι ἑνός σημείου ἀνοίγουν τά μάτια καί κατόπιν τυφλώνουν. Γιατί δέν πλησιάζεις τόν Καλλιτέχνη καί δέν Τόν γνωρίζεις καί δέν Τοῦ συστήνεσαι; Ὁ Χριστός γι᾿ αὐτό ἦρθε στόν κόσμο, γιά νά σοῦ ἁπλώσει τό χέρι καί νά σέ ὁδηγήσει. Ὅποιος δέν πλησιάζει κοντά Του, δέν Τοῦ συστήνεται καί δέν ὑποκλίνεται σ᾿ Αὐτόν, δέν θά γίνει δεκτός οὔτε κἄν στήν αὐλή Του στούς οὐρανούς.
Αὐτά στά γράφω ἐπειδή μόλις γύρισα ἀπό μία κηδεία. Πέθανε ἕνας ἄξιος νέος στήν Ἀχρίδα. Στό νεκρικό φέρετρο τό πρόσωπό του ἦταν φωτεινό, φωτεινότερο ἀπό ὅταν ἦταν ζωντανός. Ἔζησε μέ πίστη καί συγχωρέθηκε πλήρης πίστεως. Πολύ νέος, ἀλλά σώφρων. Ἐνῶ ἐσύ εἶσαι ἤδη πολύ μεγαλύτερός του.

Εἰρήνη καί ἔλεος ἀπό τόν Θεό

Ἀπό τό βιβλίο: "Δρόμος δίχως Θεό δέν ἀντέχεται..."

Ἱεραποστολικές ἐπιστολές  Α΄

Ἐκδόσεις "Ἐν πλῷ"