“ Ἐσύ συγχώρησε κι ἐγώ θά ἀναλάβω τήν ὑπόθεσή σου!”

Ὁ ἅγιος Κωνσταντίνος, τόν ὁποῖο ἡ ἱστορία χαρακτήρισε “Μέγα”, ὁ γενάρχης τοῦ χριστιανικοῦ Βυζαντίου καί τοῦ ἀνεπανάληπτου σέ πνευματικότητα Βυζαντινοῦ πολιτισμοῦ, ἐπανειλημμένως καί ἐκεῖνος καί ἡ μητέρα του, ἡ ἁγία Ἑλένη, ἔχουν θαυματουργήσει. Βοηθοῦν τούς πιστούς πού τούς ἐπικαλοῦνται. Κι αὐτό, γιατί ὁ Ἅγιος “εὗρε χάριν παρά τῷ Χριστῷ”, τόν Σωτήρα τοῦ κόσμου, τόν Ὁποῖον ἀγάπησε καί τίμησε ὅσον κανείς ἄλλος βασιλεύς.

Ὁ Μ. Κωνσταντίνος ὑπῆρξε ἕνας νέος “ Ἰωσήφ ἀπό Ἀριμαθαίας”, ὁ ὁποῖος “ἀποκαθήλωσε”, κατέβασε ἀπό τόν σταυρό τῶν φοβερῶν διωγμῶν τό ματωμένο Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τό αἱμοσταγές καί καθημαγμένο σῶμα τῆς μαρτυρικῆς Ἐκκλησίας Του. Ὁ Μέγας Κωνσταντίνος ἦταν αὐτός πού ἄνοιξε πρῶτος τίς κλειστές μέχρι τότε στήν Ἀλήθεια πύλες τῆς ἀνθρωπότητας, γιά νά εἰσέλθει ὁ Βασιλεύς τῆς Δόξης, ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Ἀλλά θά χρειαζόταν νά γράψει κανείς πολλά βιβλία, γιά νά ἀναλύσει τίς ἀρετές του.

Αὐτός ὁ Ἅγιος, ὅπως ἦταν μεγαλόψυχός καί εὔσπλαχνος βασιλεύς καί δέν ἔπαυε νά εὐεργετεῖ ἀκούραστα τούς ὑπηκόους του καί ἰδιαίτερα τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἔτσι καί τώρα πού βρίσκεται καταξιωμένος κοντά στόν Θεό, κάνει τό ἴδιο. Βοηθάει μέ τίς πρεσβεῖες του πρός τόν Κύριο κάθε πιστό πού τόν ἐπικαλεῖται. Ἔτσι λοιπόν βοήθησε καί μιά ἀδικημένη χήρα ἀπό τήν Πάτρα, ὅπως τό ἀφηγήθηκε ἡ ἴδια καί οἱ καλοί συγγενεῖς της, οἱ ὁποῖοι ἔζησαν τό γεγονός μέσα στή δεκαετία τοῦ 1980 μέ 1990. Εἶπε τά ἑξῆς:

“ Ὁ σύζυγός μου ἔφυγε γιά τόν οὐρανό ἀρκετά νέος καί μέ ἄφησε χήρα μέ ἀνήλικα παιδιά. Μερικοί ἀπό τούς συγγενεῖς, ἀντί νά μοῦ συμπαρασταθοῦν, προσπαθοῦσαν ἀπό τήν πατρική περιουσία τοῦ συζύγου μου νά σφετεριστοῦν καί τό δικό του μερίδιο, ἀδικῶντας καί ἐμένα τήν γυναῖκα του, πού βρισκόμουν μετά τόν θάνατό του σέ δύσκολη οἰκονομική θέση, ἀλλά καί τά μικρά παιδιά του. Ἡ ἀδικία μοῦ δημιούργησε στήν ψυχή μου τόση ἀγανάκτηση, ὥστε ἄγγιζε τά ὅρια τοῦ μίσους! Ἔφυγε ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν ψυχή μου καί δέν μποροῦσα οὔτε νά προσευχηθῶ καλά, γιατί ἔνιωθα τύψεις γιά τήν ἔχθρα πού φιλοξενοῦσα στήν ψυχή μου. Πραγματικά, βρισκόμουν σέ πολύ δύσκολη θέση.

Ἐκεῖνες τίς μέρες, χρειάστηκε νά ἀνέβω στήν Ἀθήνα γιά κάποιες ὑποθέσεις μου καί καθώς βάδιζα στήν ὁδό ἁγίου Κωνσταντίνου (κοντά στήν Ὀμόνοια), ἀντίκρυσα τήν μεγαλόπρεπη Ἐκκλησία τῶν ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης νά δεσπόζει δεξιά μου. Τότε ἔνιωσα μιά δυνατή ἐπιθυμία νά μπῶ μέσα νά προσευχηθῶ, γιά νά γαληνέψω καί νά βοηθηθῶ. Ἔτσι κι ἔκανα. Σέ λίγο βρισκόμουν μπροστά στήν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου, γονατιστή καί προσευχόμουν μετά δακρύων. Ὅλο τόν πόνο τῆς ψυχῆς μου τόν ἄφησα νά ξεχυθεῖ μπροστά του ἐκείνη τήν στιγμή. Ἡ μεγάλη Ἐκκλησία ἐκείνη τήν ὥρα ἦταν ἄδεια καί ἥσυχη.

Καθώς λοιπόν ἤμουν ἀπορροφημένη στό νά τοῦ ἐκθέτω τό πρόβλημά μου καί νά ζητῶ βοήθεια, ξαφνικά ἀκούω μιά φωνή ἀνδρική νά βγαίνει ἀπό τήν εἰκόνα τῶν Ἁγίων, μεγαλόπρεπη ἀλλά καί γλυκιά, νά μοῦ λέει:

• Ἐσύ συγχώρησε, κι ἐγώ θά ἀναλάβω τήν ὑπόθεση σου!

Μέ διέτρεξε ἕνα ἱερό ρῖγος. Σήκωσα τό κεφάλι μου καί κοίταξα τριγύρω. Δέν ὑπῆρχε κανείς ἄνθρωπος. Ὑπῆρχε ὅμως ὁ Ἅγιος! Τήν παρουσία του τήν ἔνιωθε ἡ ψυχή μου, καί τ᾿ αὐτιά μου ἀξιώθηκαν ν᾿ ἀκούσουν τήν φωνή του! Ἀμέσως ἔνιωσα νά φεύγει τό βάρος ἀπό τήν ψυχή μου καί μιά οὐράνια χαρά νά μέ πλημμυρίζει. Ἡ ἔχθρα ἔσβησε καί ἔνιωθα νά ἀγαπῶ ὅλο τόν κόσμο. Ἀκόμη κι αὐτούς πού μέ ἀδίκησαν. Ὅταν ἐπέστρεψα στήν Πάτρα, μέσα σέ δυό ἡμέρες ὅλα τακτοποιήθηκαν κατά τρόπο ἀπρόσμενο καί θαυμαστό. Ὅσοι γνώριζαν τήν ὑπόθεση, ἔμειναν ἄφωνοι μπροστά στήν ἄμεση ἐπέμβαση τοῦ Ἁγίου. Μαζί τους κι ἐγώ ἐδόξασα τόν Θεό κι εὐχαρίστησα τόν Ἅγιο γιά τήν βοήθειά του.

Ὅσο ζῶ, θά θυμᾶμαι τήν εὐεργεσία του καί τήν προτροπή του:

“ Ἐσύ συγχώρησε κι ἐγώ

θά ἀναλάβω τήν ὑπόθεσή σου!...”

Αὐτῷ ἡ δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν!

Ἀπό τό βιβλίο: “Νεώτερα θαύματα τῆς Παναγίας στή Βαρνάκοβα

καί Ἱστορίες γιά τήν Αἰωνιότητα”

Ἐκδόσις Ἱ.Μ. Παναγίας Βαρνάκοβας

Δορίδα 2007