Ἡ πνευματική δρᾶσις τοῦ π. Κλεόπα.
Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε
π.Ἰωαννίκιος Μπάλαν
῎Ετσι ἄρχισε καί πάλι ὁ π. Κλεόπας νά παρηγορῆ τόν λαό τοῦ Θεοῦ, νά κηρύττη καθημερινά λόγους ψυχωφελεῖς, νά ἐξομολογῆ καί νά ἑλκύει πολλούς στόν ζυγό τοῦ Χριστοῦ διά τῆ προσευχῆς καί τῶν λόγων του. Κάθε ἡμέρα ἤρχοντο στό κελλί του δεκάδες καί ἑκατοντάδες ἄνθρωποι ἀπό ὅλη τήν Χώρα καί κυρίως ἀπό τό ἐξωτερικό.
'Εδῶ ἤκουον τήν συμβουλή καί τά ἐνθαρρυντικά λόγια τοῦ Γέροντος, ἔκαναν πνευματικές καί θεολογικές ἐρωτήσεις ἀπό τίς πιό ἁπλές μέχρι τίς πιό βαθειές καί ὁ καθένας ἐξήρχετο ἱκανοποιημένος καί χαρούμενος διότι τόν εἶδε τόν Γέροντα καί ἠξιώθη νά λάβη τήν εὐλογία του.
῎Ετσι, γενόμενος γνωστός σ' ὅλη τήν Χώρα, οἱ πάντες ἐδόξαζον τόν Θεό διότι τούς ἐχάρισε αὐτή τήν οὐράνια εὐλογία.
Τό πρῶτο καθῆκον τό ὁποῖον ἐζήτησε ὁ π. Κλεόπας ἀπό τούς Πιστούς ὅλων τῶν ἡλικιῶν καί κοινωνικῶν τάξεων ἦτο ἡ διατήρησις μέ εὐλάβεια τῆς ὀρθοδόξου Πίστεως, δηλαδή ὅλα τά δόγματα καί τά Μυστήρια τῆς 'Αγίας 'Ορθοδόξου 'Εκκλησίας μας. Χωρίς τήν ἀληθινή Πίστι, δέν ἠμπορεῖ οὐδείς νά σωθῆ, ἔστω κι ἄν ἔχη ἐπιτελέσει ὅλα τά καλά ἔργα.
Κατόπιν ὁ Στάρετς ἔδινε μεγάλη σημασία στήν ἐξομολόγησι τῶν ἁμαρτιῶν, προτρέποντας τούς Πιστούς νά ἐξομολογοῦνται τό ὀλιγώτερο τέσσερεις φορές τό ἔτος. Τούς ἐδίδασκε τά ἑξῆς: <'Αδελφέ, ὅταν βλέπης ὅτι στό σπίτι ἀσθενεῖ ὁ πατέρας σου ἤ ἡ μητέρα σου. . . , δέν καλεῖς πρῶτα τόν γιατρό, ἀλλά καί τόν ἱερέα.
Διότι ὁ γιατρός δέν ἠμπορεῖ νά προσθέση οὔτε ἕνα λεπτό στήν ζωή μας. Καί ἄν ἠμπορέση νά μακρύνη λίγο τήν ζωή μας, αὐτό δέν τό κάνει ἀπό τόν ἑαυτόν του. Τό πᾶν ἔγκειται στήν θέλησι τοῦ Θεοῦ! Νά καλῆς τόν ἱερέα καί νά τοῦ λέγης: «Πάτερ, ἔλα καί ἐξομολόγησε τήν πατέρα ἤ τήν μητέρα μου σύμφωνα μέ τά βιβλία τῆς 'Εκκλησίας μας». Καί ὁ ἱερεύς νά τόν ἐρωτᾶ ἐάν ἔκανε τό τάδε ἤ τάδε ἁμάρτημα, ἔτσι ἤ ἔτσι τό ἕνα καί τό ἄλλο. . .
Κατά τήν ἐξομολόγησι αὐτός πού ἐξομολογεῖται εἶναι καλό νά λέγη ὁ ἴδιος ὅλα, ὅσα ἔπραξε. Διότι καί ὅταν ἀκόμη δέν σφάλλουμε μέ τά ἔργα, σφάλλουμε ὅμως μέ τόν νοῦ, ἤ μέ τόν λόγο. Καί ὁ ἱερεύς στό τέλος τόν λύνει ἀπό ὅλες τίς ἁμαρτίες του μέ τήν χάρι πού τοῦ ἔδωσε ὁ Χριστός.
Κατόπιν ἠμπορεῖς νά καλέσης τόν γιατρό. Διότι, ἐάν ὁ ἄνθρωπος ἀποθάνη καθαρός καί ἐξομολογημένος, ἡ 'Εκκλησία ἠμπορεῖ νά τόν βγάλη ἀπό τήν κόλασι. 'Αλλά ἐάν δέν ἐξωμολογήθηκε καί ἔφυγε μέ βαρειά ἁμαρτήματα, δέν θά ἠμπορέση καμμία 'Ακολουθία νά τόν βγάλη ἀπό τήν κόλασι. Χωρίς εἰλικρινῆ ἐξομολόγησι δέν ὑπάρχει σωτηρία.
'Η Πανοσιότης του συνιστοῦσε στόν καθένα νά ἔχη τόν Πνευματικό του στήν ἐνορία στήν ὁποία ὑπάγεται. 'Ενῶ, ἐάν κάποιος ἐπιθυμοῦσε νά κάνη μία ἐξομολόγησι μέ κάθε λεπτομέρεια, ἠμποροῦσε νά τήν κάνη εἰδικά σέ γέροντες Πνευματικούς τῆς Μονῆς.
Σ' αὐτἠ τήν περίπτωσι οἱ Πιστοί πού ἤθελαν νά ἐξομολογηθοῦν στό Μοναστήρι, ἦσαν ὑποχρεωμένοι νά ἔχουν τήν εὐλογία τοῦ ἱερέως τοῦ τόπου τους.
'Αναφέρουμε ἐδῶ ὅτι ἡ Πανοσιότης του εἶχε γιά ἐξομολόγησι, ἐκτός ἀπό τόν ἱκανό ἀριθμό Προσκυνητῶν, κἄπου 40 μοναχούς καί 'Αδελφούς τῆς 'Αδελφότητος Συχαστρία, στούς ὁποίους ἐπροστίθεντο πολλοί μοναχοί καί μοναχές ἀπό ἄλλα Μοναστήρια, καθώς καί ἔγγαμοι ἱερεῖς καί ἀρκετοί ἱεράρχες.
Μέσῳ τῆς ἐξομολογήσεως στόν π. Κλεόπα πολλοί ἀφιέρωναν τήν ζωή τους στόν Χριστό. 'Εκεῖνος ὅμως τούς ἐρωτοῦσε, ἐάν θά ἠμπορέσουν νά ἐπιτελοῦν τόν κανόνα τους καί τά ἄλλα καθήκοντα τῆς μοναχικῆς ἀσκήσεως. 'Εάν κάποιος τοῦ ὑποσχόταν ὅτι ἠμποροῦσε νά κάνη τόν κανόνα τῶν προσευχῶν του, ὁ στάρετς ἔδινε στόν κάθενα ἕνα μικρό κανόνα προσευχῶν, ἀκαλόγως τῆς ἡλικίας, τῆς δυνάμεως καί τοῦ ζήλου πού διέθεταν.
'Από τούς Χριστιανούς ζητοῦσε νά προσεύχωνται, ὅσο ἠμποροῦν περισσότερο, ὅπως μᾶς διατάζει καί ὁ ἴδιος ὁ 'Απόστολος Παῦλος: <'Αδιαλείπτως προσεύχεσθε (Α·Θεσ. 5, 17). 'Ο Στάρετς συνιστοῦσε γενικά στόν καθένα νά διαβάζη τίς πρωϊνές προσευχές τῆς 'Εκκλησίας μας καί τούς Χαιρετισμούς τῆς Θεοτόκου, τό βράδυ πρό τοῦ ὕπνου τήν Παράκλησι τῆς Παναγίας μέ τό καντήλι ἀναμμένο καί τίς ὑπόλοιπες ὧρες νά λέγη τήν εὐχή τοῦ 'Ιησοῦ.
῞Ομως περισσότερο ἀπ' ὅλους προσηύχετο ὁ ἴδιος γιά τήν 'Εκκλησία, τούς Πιστούς, τούς περιπεσόντας σέ βαρειά ἁμαρτήματα, τούς ἀσθενεῖς καί τούς δοκιμασμένους ἀπό συμφορές τοῦ βίου.
῎Ετσι, οἱ προσευχές τοῦ π. Κλεόπα ἐνίοτε ἐπέφεραν θαυμαστά ἀποτελέσματα, διότι ἐξεπληρώνοντο τά αἰτήματα τῶν Χριστιανῶν. Οἱ ἀσθενεῖς ἐθεραπεύοντο καί ἐπέστρεφον ἀπό τά νοσοκομεῖα ὑγιεῖς, οἱ ἐξετάσεις τῶν ἰατρῶν εἶχαν θετικό ἀποτέλεσμα καί γενικῶς ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ μέ τίς εὐχές τοῦ π. Κλεόπα ἐπήγαινε πᾶντοῦ.
Κατόπιν ζητοῦσε ἀπό τούς Πιστούς νά πηγαίνουν τακτικά στήν ἐκκλησία τίς Κυριακές ἤ σέ περίπτωσι κάποια ἀνάγκης μία φορά στίς 15 ἡμέρες. ῞Οταν δέν ἠμποροῦσαν νά πηγαίνουν, τότε νά στέλλουν κάποιον ἀπό τήν οἰκογένεια, εἴτε τόν σύζυγο εἴτε τήν σύζυγο, εἴτε τά παιδιά ἤ ἕνα ἀπ' αὐτά, τό ὁποῖον ὠνόμαζε ὁ «'Απόστολος τῆς οἰκογενείας». 'Ενῶ στό σπίτι νά διαβάζουν τά ἱερά βιβλία, νά προσεύχωνται καί νά μή τρώγουν μέχρι νά ἔλθη καί «ὁ 'Απόστολος τῆς οἰκογενείας» ἀπό τήν ἐκκλησία.
Προέτρεπε καί στήν ἐξομολόγησι: «Νά μή ἀναχωρῆ κανείς ἀπό ἐσᾶς, ἀνελέητος! 'Εάν δέν ἔχης χρήματα νά τοῦ δώσης, δῶσε του πατάτες, ἕνα καρβέλι ψωμί, ἕνα μαντήλι, δῶσε του κάτι, ἔστω καί τό παραμικρό. 'Εάν δίνης κάτι, δέν θά σοῦ φανῆ ἄσχημο νά δώσης ἄλλη φορά καί περισσότερα, διότι ἡ ἐλεημοσύνη σου φθάνει στόν Θεό σάν τήν ἀστραπή. Γιατί; Συναντῶνται δύο μεγάλες ἀρετές: 'Η ἐλεημοσύνη καί ἡ ταπείνωσις».
Συνεβούλευε τόν καθένα νά κάνη ἐλεημοσύνη στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ἀνάλογα μέ τήν δύναμί του, διότι αὐτός πού κάνει ἐλεημοσύνη «δανείζει» τόν Θεό καί σώζεται μέ πολλή εὐκολία. Τί μᾶς λέγει ὁ Κύριος στό 'Ιερό Εὐαγγέλιο: «Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες ὅτι αὐτοί ἐλεηθήσονται» (Ματ. 5, 7).
'Ομοίως, συνιστοῦσε στούς Πιστούς νά ζοῦν πάντοτε μέ ἀγάπη καί χριστιανική ἁρμονία, σύμφωνα μέ τόν λόγο πού μᾶς λέγει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός: «'Εν τούτῳ γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοί μαθηταί ἐστε, ἐάν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις» ('Ιωάν. 13, 35).
Πρωταρχική καθῆκον τό ὁποῖον ζητοῦσε ἀπό τούς πιστούς οἰκογενειάρχες τῶν χωριῶν καί τῶν πόλεων ἦτο ἡ γέννησις παιδιῶν. Σύμφωνα μέ τούς 'Ιερούς Κανόνες τῆς 'Εκκλησίας, ὁ π. Κλεόπας ἀπηγόρευε τελείως τίς ἀμβλώσεις καί τόν φόνο τῶν ἐμβρύων, διότι αὐτό εἶναι ἕνα ἀπό τά μεγαλύτερα ἁμαρτήματα στήν ζωή τῶν Χριστιανῶν.
'Επίσης συνιστοῦσε στούς νέους νά ζοῦν μέ ἁγνότητα μέχρι τόν θρησκευτικό γάμο τους νά ὑπακούουν τούς ἱερεῖς καί γονεῖς τους, κατά τήν ἐντολή πού δόθηκε στόν Μωϋσῆ: «Τίμα τόν πατέρα σου καί τήν μητέρα σου ἵνα εὖ σοι γένηται καί ἵνα μακροχρόνιος γένη ἐπί τῆς» (῎Εξοδ. 20, 12).
'Ενῶ σ'αὐτούς πού ἤσχολοῦντο μέ δικαστήρια καί διαμάχες γιά ἐπίγεια πράγματα, ὁ Γέροντας τούς ζητοῦσε νά συμφιλιωθοῦν μεταξύ τους καί νά ἀκολουθοῦν τήν συμβουλή τοῦ ἱερέως των.
Στήν συνέχεια ὁ π. Κλεόπας τούς ἐδίδασκε μέ ψυχωφελεῖς λόγους ἀναλόγως τῆς πνευματικῆς των ἡλικίας καί τούς ἀπαντοῦσε στά τυχόν ἐρωτήματά τους. Κατόπιν τούς εὐλογοῦσε μέ τόν Τίμιο Σταυρό, τούς ἔδινε εἰκονίτσες καί θυμίαμα καί τούς ἔστελνε μέ εἰρήνη στά σπίτια τους. 'Αφοῦ ἀνεπαύετο ὀλίγον, ἤρχοντο ἄλλες ὁμάδες Χριστιανῶν νά ζητήσουν συμβουλή καί τήν εὐλογία του.
῏Ησαν ἡμέρες, κυρίως τό καλοκαίρι, στίς ὁποῖες ὁ Πατήρ δεχόταν πολλές ὁμάδες Προσκυνητῶν ἀπό ὅλη τήν Ρουμανία μέ ἑκατοντάδες Πιστούς.
Αὐτή ἦτο ἡ μεγαλύτερη πνευματική ἱεραποστολή, τήν ὁποίαν ἔκανε ἀδιάκοπα ὁ π. Κλεόπας ἀπό τό Φθινόπωρο τοῦ 1964 μέχρι τίς 2 Δεκεμβρίου 1998, ὁπότε καί ἔδωσε τό ψυχή του στά χέρια τοῦ Χριστοῦ.
Μετάφρασις-ἐπιμέλεια ὑπό Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου
Ἅγιον Ὅρος Ἄθω
1999
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου