Άλλη φορά ήρθε κάποιος εδώ πέρα και με την ομιλία προβήκαμε σε κατάκριση.
Έπειτα πάω να λειτουργήσω και δεν μπορώ να πώ τις ευχές. Βρε, τι έκανα; λέω. Μπρος! Ήρθε ο τάδε ο γείτονας και κατακρίναμε κάτι δεσποτάδες και το αυτό.
Απάνω στη Λειτουργία, λειτουργώντας, λέω: «Θεέ μου, συγχώρεσε με. Συγχώρεσε με, Θεέ μου.
Έσφαλα, Θεέ μου. Για ποιόν είναι το “έσφαλα”, Θεέ μου; Υπάρχει και για μένα συγχωρητική ευχή», λέω. Ε, καλά, Θεέ μου, ευλόγησον». Και στο τέλος ειρήνευσα και λέω: «Άμα θέλεις άλλη φορά, κατάκρινε!»
Μεγάλο πράγμα είναι, μεγάλο κακό είναι η κατάκρισις. Ε, ως άνθρωποι θα σφάλλουμε, παιδί μου.
Αλλά τι; Και η έξομολόγησις είναι μυστήριο, παιδί μου.
Πηγή: Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης, Έκδοση Ι. Ησυχαστηρίου «Άγιος Εφραίμ» Κατουνάκια Αγίου Όρους, Α’ έκδοση 2000.
http://www.diakonima.gr/2014/08/18/%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CF%83%CF%85%CE%B3%CF%87%CF%89%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%AE/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου