Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος, επίσκοπος Αντιοχείας .
Εορτάζει στις 20 Δεκεμβρίου
Ο μακάριος Iγνάτιος ήταν εκείνο το μικρό παιδί πού πήρε στα άγια χέρια του εναγκαλισάμενος ο Δεσπότης Χριστός και ευλόγησε, κατά την ώρα της διδασκαλίας του στα Ιεροσόλυμα:«και είπεν αμήν λέγω υμίν, εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών. Όστις ουν ταπεινώση εαυτόν ως το παιδίον τούτο, ούτος εστίν ο μείζων εν τη βασιλεία των ουρανών» (Μτ. 18, 1-4).
***
Αυτός ο λόγος του Χριστού είναι από τους πιο σπουδαίους στο Ευαγγέλιο.
Οι απόστολοι όμως δεν κατάλαβαν το νόημά του. Ο καθένας τους ήθελε να είναι πρώτος στην Βασιλεία του Θεού. Αλλά ο Κύριος τους είπε, ότι πρώτος θα είναι αυτός που θα ταπεινωθεί σαν το παιδί, σαν αυτό το παιδί που εκείνη την στιγμή ο Κύριος κρατούσε στα γόνατά του. «Αν δεν είστε σαν αυτό το παιδί, δεν θα μπείτε στην Βασιλεία των Ουρανών».
Αυτό είναι άκρως σημαντικό. Ο Κύριος, για να μπει κανείς στην Βασιλεία των Ουρανών, βάζει μία τέτοια προϋπόθεση που κανείς δεν θα περίμενε…Ο Κύριος τα ανατρέπει όλα… πρέπει να κάνουμε τη δική μας καρδιά σαν την καρδιά του μικρού παιδιού , η καρδιά των μικρών παιδιών είναι πάντα καθαρή σαν τη σταγόνα της βροχής, είναι γεμάτη αγάπη, πραγματική ακέραια αγάπη.Πέστε μου, ποιος είναι πιο στοργικός, τρυφερός, χαριτωμένος και πράος από τα μικρά παιδιά;… Αν δεν έχουμε μέσα μας πραότητα και ταπείνωση, πως θα μπούμε στην Βασιλεία του Θεού; Τότε η είσοδος για μας θα παραμένει κλειστή. Διότι «ο Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν» (Ίακ. 4, 6. Α’ Πετ. 5, 5).
Ένας απ’ τους γέροντες της Όπτινα ,ο πατήρ Νεκτάριος, είχε μια φορά συζήτηση μ’ έναν άνθρωπο που είχε μεγάλη Ιδέα για τον εαυτό του. Και του είπε το εξής: «Ξέρεις ότι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο από το τίποτα, από τί-πο-τα». Μέχρι να καταλάβεις ότι είσαι ένα τίποτα, μέχρι να το δεχθείς με ταπείνωση, μέχρι τότε δεν θα ενεργήσει μέσα σου η θεία χάρη..Μόνο τότε, όταν με ειλικρίνεια θα πεις: «Ω, Κύριε μου, πραγματικά είμαι ένα τίποτα», – μόνο τότε θ’ αρχίσει ο Κύριος να δημιουργεί μέσα σου. Τότε θ’ ανθίσει στην ψυχή σου κάτι το ιερό, αγνό και όμορφο.
Το παράδειγμά μας να είναι Αυτός,
που ενώ είναι ο Εξουσιαστής του κόσμου και Αϊδιος Υιός του Θεού,
«εταπείνωσεν εαυτόν, γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε
σταυρού» (Φιλ. 2, 8).
Ας αποκτήσουμε την ταπείνωση. Η ταπείνωση μας κάνει να είμαστε σαν τα παιδιά. Αν δεν έχουμε ταπείνωση και δεν αρνηθούμε την υπερηφάνεια και τον εγωισμό, αν
δεν ταπεινωθούμε και γίνουμε σαν τα παιδιά, αν δεν αποκτήσουμε τη θεία
και μεγάλη αυτή αρετή, που λέγεται ταπείνωση, δεν θα μπορέσουμε να
μπούμε στη Βασιλεία του Θεού. Να το θυμόμαστε αυτό. Ας χαράξουμε αυτό το λόγο του Χριστού βαθιά μέσα στην περήφανη καρδιά μας και ας αρχίσουμε το δρόμο της ταπείνωσης. Αμήν.
Από την συλλογή: «Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας, Λόγοι και ομιλίες που εκφωνήθηκαν στη Συμφερούπολη κατά την περίοδο 1955-1957.» τόμος Γ. Σελ. 74 – 81.ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ» Θεσσαλονίκη.
Αποσπάσματα από επιστολές του αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου, επισκόπου Αντιοχείας:
Πρέπει να μη λεγόμαστε μόνον αλλά και να είμαστε χριστιανοί (Μαγν. IV, 1).
Τέλεια πίστη κι αγάπη στον Ιησού Χριστό…Αρχή είναι η πίστη και τέλος η αγάπη… Κανείς δεν αμαρτάνει, όταν στηρίζεται στην πίστη˙ κανείς δε μισεί, όταν είναι γεμάτος αγάπη. Το δέντρο είναι φανερό από τους καρπούς του… Είναι καλύτερο να σιωπά κανείς και να έχει πίστη, παρά να μιλά διαρκώς για την πίστη και να μην παρουσιάζει έργα…Όλα λοιπόν να τα πράττουμε σα να κατοικεί μέσα μας ο Κύριος, για να είμαστε εμείς οι ναοί Του κι Αυτός μέσα μας ο Θεός μας… (Εφεσ. XΙV, 1 – ΧVI, 2).
Σας παραινώ ό,τι κάνετε να γίνεται με ομόνοια Θεού, να σέβεστε ο ένας τον άλλο και κανένας να μη βλέπει τον πλησίον του σαρκικά, αλλά να αγαπάτε ο ένας τον άλλο στο πνεύμα του Χριστού. Τίποτα να μην υπάρχει ανάμεσά σας που να σας διαιρεί (Μαγν. VI, 14-22).
Να είστε ένα σώμα με αδιαίρετη καρδιά (Φιλ. VI, 28)
Ιγνάτιος, ο καλούμενος και Θεοφόρος, επίσκοπος στην Αντιόχεια… έρχομαι να σας απολαύσω. Παρακαλώ την αγάπη σας να μη μ’ εμποδίσετε από τον ποθούμενο Χριστό, τον όποιο πηγαίνω να συναντήσω.
Μόνο προσευχηθείτε σ’ Αυτόν να μου δώσει δύναμη, για να είμαι Χριστιανός με τα έργα και όχι μόνο με τ’ όνομα… θεληματικά και με προθυμία πεθαίνω για τον Κύριο και αφήνω τα επίγεια και φθαρτά πράγματα, για ν’ απολαύσω τα άφθαρτα και αιώνια.
Μη με λυπηθείτε, λοιπόν, αλλ’ αφήστε να με φάνε τα θηρία, γιατί είμαι σιτάρι του Θεού και πρέπει να μ’ αλέσουν τα δόντια των θηρίων, για να βρεθώ στον Χριστό άρτος καθαρός και άγιος… Τώρα αρχίζω να είμαι μαθητής Χριστού. Ας έρθουν σε μένα αναρίθμητα βάσανα· φωτιά, θηρία, σταυρός και άλλα δαιμονικά βασανιστήρια, αρκεί μόνο να συναντήσω τον γλυκύτατό μου Ιησού Χριστό.
Καλύτερα να πεθάνω γι’ Αυτόν παρά να εξουσιάσω όλα τα βασίλεια του κόσμου. Συγχωρείστε
με, αδελφοί, και μη μ’ εμποδίσετε σάς παρακαλώ από τον θάνατο, αλλ’
αφήστε με ν’ απολαύσω τον ποθούμενο Χριστό μου με τον θάνατο, καθώς
και αυτός σταυρώθηκε για την αγάπη μου…
Είναι εξαιρετικό πράγμα να δύσει κανείς από τον κόσμο στο Θεό, για ν’ ανατείλει στην αιώνια ζωή… Ζητήστε δύναμη… για ν’ αποδειχτώ και να μη λέγομαι μονάχα χριστιανός. Εκεί που υπάρχει θόρυβος, δεν υπάρχει πάντα η πραγματικότητα… Ο Χριστιανισμός δεν είναι κάτι επιφανειακό, αλλά κάτι πολύ βαθύ, που υπάρχει μόνον όταν μισείται από τον κόσμο… Αν μαρτυρήσω, θα απελευθερωθώ από τη δουλεία χάρη στο Χριστό και θα αναστηθώ ελεύθερος μέσα σ’ Αυτόν (Ρωμ. II,2-IV,3)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου