«Δίδαξε μὲ Κύριε, νὰ προσεύχομαι. Δὲν ξέρω νὰ προσεύχομαι...»

Στάρετς Σαμψὼν Σίβερς

Στὴν ἐξομολόγηση ἔλεγε: Φανταστῆτε ὅτι μπροστά σας δὲν εἶμαι ἐγώ, ὁ μάρτυρας, ἀλλὰ ὁ μέγας Δικαστής. Τί θὰ τοῦ ποῦμε;
Εἴμαστε στὸ ναὸ μόνο σωματικά. Ἡ λειτουργία δὲν μᾶς ἀπασχολεῖ καθόλου. Κι ὅταν τελειώσει, βγαίνουμε χωρὶς νὰ εἴμαστε ἀνανεωμένοι. Χωρὶς νὰ εἴμαστε πλημμυρισμένοι ἀπὸ χαρά. Δὲν ἀγαποῦμε τὸ ναὸ τοῦ Θεοῦ. Ἀργοῦμε στὶς ἀκολουθίες, φεύγουμε ὅτι ὥρα θέλουμε, εἴμαστε ἀδιάφοροι καὶ ἀμέτοχοι.
Ἡ ἁμαρτία εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα. Ἡ αἰτία εἶναι τὰ πάθη.
Ὅταν πρόκειται νὰ πᾷς κάπου, κόρη μου, νὰ προσεύχεσαι πολύ, πρίν. Πρὶν τὸ φαγητὸ ἐπίσης, πρέπει νὰ προσευχόμαστε. Νὰ εὐχαριστοῦμε ἀδιάκοπα τὸ θεὸ ποὺ ἔχουμε τὴν ὑγεία μας. Δῶρο δικό Του εἶναι. Πρέπει νὰ εἴμαστε ταπεινόφρονες. Νὰ ξερριζώνουμε τὴν ὑπερηφάνεια ἀπὸ τὴν καρδιά μας. Πολλὲς φορὲς ἔρχεται μία ἀρρώστια καὶ μᾶς ταπεινώνει. Γι᾿ αὐτὸ τὴν ἐπιτρέπει ὁ Θεός. Πρῶτα ὁ Θεός, μετὰ ὁ συνάνθρωπος καὶ μετὰ ὁ ἑαυτός μας. Ποτὲ μὴν ὑπόσχεσαι ἀσυλλόγιστα. Ὁ ὑπερήφανος ὑπόσχεται ἀβασάνιστα, ἀπὸ ἐγωισμό. Ὁ ταπεινὸς λέει «θὰ προσπαθήσω».
Ἀκόμη κι ἂν ἔχει πρόσωπο ἀλόγου μία κοπέλα ποὺ σκέπτεται τὸ Θεό, εἶναι ὄμορφη.
Ὅταν βρεθοῦμε σὲ τραπέζι μὲ ἄθεους, θὰ τοὺς ποῦμε: «Δὲν μπορῶ νὰ φάω, γιατὶ ἁπλούστατα δὲν θέλω νὰ προσβάλω τὸν Θεό».

1. Ἐρώτηση: Πάτερ, δὲν μπορῶ νὰ πείσω τὸν πατέρα μου νὰ πηγαίνει στὴν ἐκκλησία. Ἂν πεθάνει δίχως νὰ κοινωνήσει, τί γίνεται; 
2. Ἄπάντηση: Καλὸ εἶναι νὰ τοῦ δίνεις πνευματικὰ βιβλία νὰ διαβάζει καὶ νὰ προσεύχεσαι γι᾿ αὐτόν...
3. Ἐρώτηση: Ὁ πατέρας μου αἰσθάνεται πολὺ ἁμαρτωλὸς κι ὅτι γι᾿ αὐτὸ δὲν ἔχει δικαίωμα νὰ πηγαίνει στὴν ἐκκλησία.
   Ἀπάντηση: Οἱ δαίμονες τοῦ βάζουν αὐτὴ τὴ σκέψη, γιὰ νὰ τὸν κρατοῦν μακριὰ ἀπὸ τὴ σωτηρία. Αὐτὸ εἶναι ὑπερηφάνεια.
4. Ἐρώτηση: Πάτερ, ὁ πατέρας μου εἶναι ἀνάπηρος. Ἔχει τὸ ἕνα του χέρι. Αὐτὸ ὅπως εἶναι φυσικό, τὸν γεμίζει μὲ θλίψη. 
5. 
   Ἀπάντηση: Μὲ τὴν ὑπομονή, μπορεῖ νὰ καλύψει πολλὲς ἁμαρτίες. Ὁ Θεὸς καὶ βλέπει καὶ ἀκούει... Κάθε πρωὶ ποὺ λὲς καλημέρα στοὺς γύρω σου, πρέπει νὰ πεῖς καὶ στὸν Θεό. Νὰ προσευχηθεῖς δηλαδή. Τὸ βράδυ ἐπίσης. Αὐτὰ πὲς καὶ στὸν πατέρα σου. Πάντα ὑπάρχει ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας. Μὴ μαλώνεις τὸν πατέρα σου, ἂν σὲ κουράζει. Χρειάζεται λεπτότητα καὶ εὐαισθησία γιὰ νὰ τὸν βοηθήσεις. Ἐμεῖς ποὺ γνωρίζουμε, δὲν πρέπει νὰ κάνουμε τοὺς δικαστὲς στοὺς ἄλλους καὶ νὰ τοὺς κατηγοροῦμε. Μὲ ἀγάπη καὶ ὑπομονὴ νὰ τοὺς βοηθοῦμε νὰ πλησιάσουν τὸν Θεό. Ὁ Θεὸς ζητᾷ εὐθύνες περισσότερες ἀπ᾿ αὐτοὺς ποὺ γνωρίζουν...
6. Ἐρώτηση: Δηλαδὴ στάρετς, εἶναι σὲ καλύτερη θέση αὐτοὶ ποὺ δὲν γνωρίζουν καὶ δὲν πιστεύουν; 
7. 
   Ἀπάντηση: Δὲν εἶν᾿ ἔτσι, γιατὶ ἁπλούστατα ὅλοι γνωρίζουμε τί θέλει ὁ Θεός. Κάνουμε ὅμως ὅτι δὲν ἀκοῦμε. Εἴμαστε ἡδονοθῆρες. Σκεπτόμαστε μόνο τὴν ἀπόλαυση, γι᾿ αὐτὸ καὶ δὲν μποροῦμε νὰ δικαιωθοῦμε. Ὁ σατανᾶς καραδοκεῖ δίπλα μας. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀγωνίζεται πνευματικά, ἔχει μεγαλύτερο πόλεμο ἀπὸ τὸ διάβολο. Ὁ φύλακας ἄγγελος εἶναι ἕνας. Τὰ δαιμόνια γύρω μας, πολλά. Συνεχῶς. Φοβοῦνται τὸ σταυρό. Εἶναι δύναμη μεγάλη. Οἱ δαίμονες δὲν τολμοῦν νὰ πλησιάσουν τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὰ σπίτια ποὺ προστατεύονται ἀπὸ τὸ σταυρό.
   

Ὁ πόρνος, ὁ ἀλκοολικός, ὁ μοιχός, ἂν μετανοιώσουν θὰ σωθοῦν. Αὐτὸς ὅμως ποὺ ἔχει κακὴ καρδιὰ καὶ δὲν συγχωρεῖ, δὲν θ᾿ ἀπολαύσει τὴ ζεστασιὰ τοῦ Θεοῦ.
«Δίδαξε μὲ Κύριε, νὰ προσεύχομαι. Δὲν ξέρω νὰ προσεύχομαι...
Μερικὲς φορές, τὸ μυστικὸ αὐτό μας ἀποκαλύπτεται στὴ θεία λειτουργία ὅταν κοινωνᾶμε».


http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/gerontikon/gerontikon5_russians.htm